Λαμπρός εορτασμός του Οσίου Ιακώβου Τσαλίκη στην Άμμο Βεροίας

Την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου και του Οσίου Ιακώβου του εν Ευβοία στην Άμμο Βεροίας, από όπου κατάγεται ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαυίδ Ευβοίας Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Εμμανουηλίδης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων:

Μία ημέρα μετά τη μεγάλη Θεο­μητορική εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, της εισόδου δηλαδή της Παναγίας μας σε ηλι­κία τριών ετών στα Άγια των Αγί­ων, όπου επρόκειτο να προετοι­μα­σθεί για τη μεγάλη αποστολή, την οποία θα της εμπιστευόταν ο Θεός, να γίνει δηλαδή Μητέρα του Υιού του, και να κυοφορήσει στα σπλάγ­χνα της τον Σωτήρα και Λυ­τρωτή του κόμου, η Εκκλησία μας τιμά σήμερα έναν ευσεβή λάτρη της, έναν νέο άγιο της Εκκλησίας μας, τον άγιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη, ηγού­μενο της Ιεράς Μονής του οσίου Δαβίδ του Γέροντος, στην Ευ­βοια.

Τι είναι αυτό όμως που συνδέει τον εορταζόμενο και ιδιαιτέρως τι­μώμενο στην ενορία σας άγιο Ια­κωβο με την Υπεραγία Θεοτόκο;

Δεν ήταν ασφαλώς μόνο η ευλά­βεια, ο σεβασμός και η αγάπη που όλοι εκφράζουμε προς την Πανα­γία Παρθένο. Ήταν και η διά βίου προσπάθεια του αγίου Ιακώβου να βαδίζει στα ίχνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, να ζει όπως έζησε Εκεί­νη και αξιώθηκε να γίνει Μητέρα του Θεού, να γίνει μέτοχος των απορρήτων μυστηρίων του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Πως ακολούθησε όμως ο άγιος Ιάκωβος τη ζωή της Κυρίας Θεοτό­κου; Την ακολούθησε πρωτίστως με τον αγώνα του για την καθαρό­τητα της ψυχής και του σώματος.

Αν η Παναγία μας διατήρησε τον εαυτό της καθαρό, ώστε να αναδει­χθεί κατοικητήριο του Θεού, το επέ­τυχε με τρεις τρόπους. Ο πρω­τος είναι η πολυετής παραμονή της στον ναό του Θεού, αλλά και στη συνέχεια η διακριτική ζωή της, δίπλα στον Υιό της και Κύριό μας. Ο δεύτερος τρόπος ήταν η προσευχή και η μελέτη του λόγου του Θεού. Και ο τρίτος τρόπος ήταν η αυτογνωσία και η ταπείνωση, η οποία αποδεικνύεται στη ζωή της Υπεραγίας Θεοτόκου τόσο με την αντίδρασή της στο μήνυμα του αρ­χαγγέλου Γαβριήλ, κατά την ημέρα του Ευαγγελισμού της, με το «πῶς ἔσται μοι τοῦτο;» αλλά και το «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μου κατά τό ρῆμα σου», όσο και με τη σιωπηλή παρουσία της μακριά από τις τιμές που θα μπορούσαν να της προσφέρουν οι άνθρωποι ως Μητέ­ρα του Χριστού.

Αυτούς τους τρόπους αξιοποίησε και ο τιμώμενος σήμερα σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης.

Από τη νεαρή του ηλικία επιθυμούσε να αφιερωθεί στον Θεό και να ζήσει μία ζωή μακριά από τους θορύβους και τους ρύπους του κόσμου. Και το επέτυχε με τη μοναχική του κουρά και την απομόνωσή του από την κοσμική ζωή. Επειδή όμως η μόνωση και η ζωή μακριά από τον κόσμο προ­φυλάσ­σει τον άνθρωπο από τους εξωτε­ρικούς ρύπους, αλλά δεν αρκεί για να του εξα­σφα­λίσει την καθαρότη­τα που μακαρίζει ο Χριστός λέγο­ντας «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρ­δίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται», ο άγιος Ιάκωβος αξιοποίησε και τον δεύτερο τρόπο, δηλαδή την προσευχή και τη μελέτη του λόγου του Θεού.

Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται και συγκεντρώνει τον νού και την ψυχή του στη συνομιλία του με τον Θεό και εντρυφά στον λόγο του, τότε λαμβάνει και τη χάρη του. Και όταν προσευχόμενος ζητά από τον Θεό να καθάρει και να φωτίσει τον νού του, όπως έκανε και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, τότε ο Θεός καθαίρει τον άνθρωπο και του χαρίζει τον φωτισμό του.

Προκειμένου όμως να διατηρήσει αυτή τη δωρεά του Θεού ο άγιος Ιάκωβος αξιοποίησε και τον τρίτο τρόπο, αυτόν της αυτογνωσίας και της ταπεινώσεως.

Έλαβε από τον Θεό ο άγιος Ιάκω­βος μεγάλα και ουράνια χαρίσμα­τα. Έλαβε το προορατικό και το διο­ρατικό χάρισμα. Αξιώθηκε να βλέπει τους αγίους αγγέλους να διακονούν μέσα στον ναό, ποτέ όμως δεν θεώρησε ότι όλα αυτά τα χαρίσματα του ανήκαν ή ότι ήταν ο μισθός της αρετής και της αγιότη­τος του, αλλά διατηρούσε πάντοτε ταπεινό φρόνημα. Έλεγχε προσεκτικά τον εαυτό του για να ανακα­λύψει και το παραμικρό ίχνος αδυ­ναμίας ή αστοχίας στη ζωή του και ζητούσε συγγνώμη ακόμη και για τις περιπτώσεις που δεν έφταιγε ο ίδιος. Γι᾽ αυτό και απέκτησε το προ­σω­νύμιο «με συγχωρείτε». Γι᾽ αυτό και αποτελεί υπόδειγμα και για όλους εμάς, που νομίζουμε ότι έχου­με πάντοτε δίκαιο, που δυσκο­λευόμαστε να ζητήσουμε συγγνώ­μη για τις παραλείψεις μας και τα σφάλματά μας, όχι μόνο από τους αδελφούς μας αλλά ακόμη και από τον Θεό, αλλά και για όλους εμάς που καυχώμεθα για τις ανύπαρ­κτες αρετές μας.

Η σημερινή μνήμη του αγίου Ια­κώβου ας μας παρακινήσει να αγω­νισθούμε και εμείς για να καθαί­ρουμε και την ψυχή και το σώμα μας από τα λάθη και τα πάθη μας, με την προσευχή, με την ταπείνω­ση, με τον αγώνα μας αλλά και με τη συμμετοχή μας στα ιερά μυστή­ρια της Εκκλησίας μας, ώστε να ελκύσουμε τη χάρη του Θεού και πορευόμεθα στη ζωή μας με την ευλογία του και την ευλογία του αγίου Ιακώβου που τιμή­σαμε σήμερα τη μνήμη του.