Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε τη Δευτέρα 10 Ιουνίου 2024 στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, όπου από το απόγευμα της Κυριακής τίθεται σε προσκύνηση η ηγιασμένη χείρα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.
Η άφθαρτη χείρα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής κομίστηκε από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους για να συνεορτάσει με τον Θαυματουργό Άγιο Λουκά και θα παραμείνει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά μέχρι το μεσημέρι της Τετάρτης, 12ης Ιουνίου και καθημερινά θα τελούνται Ιερές Ακολουθίες. Ο Ιερός Ναός κατά το διήμερο 10 και 11 Ιουνίου θα παραμένει ανοιχτός από τις 7:00 π.μ. έως τις 9:00 μ.μ. και θα τίθενται σε προσκύνηση τα Ιερά Λείψανα της Αγίας Μαρίας και του Αγίου Λουκά.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τον θείο λόγο κήρυξε ο Αρχιερατικός Επίτροπος Αντιγονιδών Αρχιμανδρίτης Παύλος Σταματάς, ενώ από νωρίς το πρωί ο υπό κατασκευή Ιερός Ναός του Αγίου Λουκά γέμισε ασφυκτικά από ευλαβείς προσκυνητές και ιδιαιτέρως από όσους συμμετείχαν στους Κύκλους Μελέτης Αγίας Γραφής και στα Εσπερινά Κηρύγματα των ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.
Παρακολουθήστε σε επανάληψη τον Όρθρο και την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος που τελέστηκε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας τη Δευτέρα 10 Ιουνίου 2024:
Στη Θεία Λειτουργία τέθηκαν σε προσκύνηση η άφθαρτη τιμία Χείρα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Αγίου Λουκά.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας στον αύλειο χώρο της ιστορικής Ιεράς Μονής πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των «Λ’ Παυλείων» η εκδήλωση «Θεία Λατρεία και ζωή». Στην εκδήλωση, η οποία σήμανε και τη λήξη των Κύκλων Μελέτης Αγίας Γραφής και των Εσπερινών Κηρυγμάτων της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, ομίλησε ο Πρωτοπρ. Γεώργιος Σχοινάς, κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Την εκδήλωση προλόγισε ο Πρωτοπρ. Νεκτάριος Σαββίδης, Υπεύθυνος του Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής και των Κύκλων Μελέτης Αγίας Γραφής της Ιεράς Μητροπόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων κατά την ομιλία του στην εκδήλωση ευχαρίστησε τον εκλεκτό ομιλητή και ανέφερε μεταξύ άλλων:
Η Ιερά μας Μητρόπολη τιμά και φέτος τον ιδρυτή της τοπικής μας Εκκλησίας, τον μέγα κήρυκα του Ευαγγελίου, τον πρωτοκορυφαίο απόστολο Παύλο, με τις εορταστικές εκδηλώσεις των Λ´ Παυλείων, τα οποία έχουν φέτος ως θέμα: «Η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας».
Στο πλαίσιο των φετινών Παυλείων εντάσσεται, όπως κάθε χρόνο, και η εκδήλωση, την οποία οργανώνει η Ιερά μας Μητρόπολη με την ευκαιρία της ολοκληρώσεως των Κύκλων μελέτης της Αγίας Γραφής και των Εσπερινών κηρυγμάτων, που πραγματοποιήθηκαν με τη χάρη του Θεού και αυτόν τον χρόνο σε ολόκληρη την επαρχία μας.
Η εκδήλωση αυτή μας δίδει και φέτος την ευκαιρία να συγκεντρωθούμε κάτω από τη σκέπη της Παναγίας μας και του αγίου Λουκά, του ιατρού και θαυματουργού, του οποίου εορτάζουμε αύριο τη μνήμη, για να ωφεληθούμε πνευματικά, αλλά και για να ανταλλάξουμε σκέψεις και εμπειρίες και να γνωρισθούμε περισσότερο.
Η επικοινωνία και η επαφή μας με τους άλλους ανθρώπους και πολύ περισσότερο με τους αδελφούς μας, με τους οποίους μοιραζόμαστε την κοινή πίστη και την κοινή αγάπη προς τον Χριστό και την Εκκλησία, είναι κάτι στο οποίο μας προτρέπει και η ίδια η Εκκλησία μας.
Γιατί τι είναι η Εκκλησία; Είναι το Σώμα του Χριστού. Ο Χριστός είναι η κεφαλή, όπως γράφει και ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος, ο ιδρυτής της τοπικής μας Εκκλησίας, και εμείς είμαστε μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού. Eίμαστε μέλη ενός και του αυτού σώματος. Kαι ως τέτοια δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον, να μην ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλον, να μην αγαπούμε ο ένας τον άλλον και κυρίως να μην είμαστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλο.
Αυτό το τελευταίο είναι το πιο βασικό, γιατί η ενότητα μεταξύ μας είναι απαραίτητη. Δεν γίνεται τίποτε χωρίς αυτήν. Δεν υπάρχει Εκκλησία χωρίς αυτήν. Και εάν δεν υπάρχει Εκκλησία, δεν υπάρχει και σωτηρία. Ο καθένας βαδίζει τον δικό του δρόμο, και κανείς δεν ξέρει που θα οδηγηθεί.
Η ενότητα, λοιπόν, τόσο μεταξύ μας όσο και με την Εκκλησία, είναι αναγκαία. Τονίζω και τα δύο, και μεταξύ μας και με την Εκκλησία, γιατί αληθινή και πραγματική ενότητα μεταξύ μας υπάρχει μόνο στο όνομα του Χριστού. Διαφορετικά έχουμε μία ενότητα που βασίζεται στα κοινά ενδιαφέροντα, στα κοινά συμφέροντα, στις κοινές απασχολήσεις, στις κοινές προτιμήσεις μόνο, προβλήματα ή καταστάσεις που με το πέρασμα των χρόνων αλλάζουν και διαφοροποιούνται. Αλλάζουν τα συμφέροντά μας, τα ενδιαφέροντά μας, οι προτιμήσεις μας κλπ. και τότε παύει να υφίσταται η ενότητα.
Αν όμως η ενότητά μας βασίζεται στην Εκκλησία και στον Χριστό, τότε αυτή παραμένει απαρασάλευτη, διότι, όπως ένα μέλος του σώματος παραμένει για πάντα ενωμένο με τα άλλα μέλη, το ίδιο ισχύει και με εμάς που είμαστε μέλη της Εκκλησίας, δηλαδή του Σώματος του Χριστού, και ο Χριστός είναι «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας», και είναι εγγυητής και της μεταξύ μας ενότητος, εφόσον βεβαίως εμείς με τις δικές μας επιλογές δεν απομακρυνόμεθα από την Εκκλησία.
Την ενότητα του σώματος της Εκκλησίας και των πιστών μέσα σε αυτήν τονίζει και ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος, γράφοντας προς τους Κορινθίους: «ἐγώ ἐφύτευσα, Ἀπολλώς ἐπότισεν, ἀλλά ὁ Θεός ηὔξανεν»..
Δεν υπάρχουν ομάδες μέσα στην Εκκλησία, όλοι διακονούν στο ίδιο έργο και όλοι ανήκουμε σε αυτό, ενωμένοι με την ενότητα της πίστεως.
Αυτή η ενότητα μέσα στην Εκκλησία εκφράζεται κυρίως με τη θεία λατρεία και κατ᾽ εξοχήν με τη θεία Λειτουργία. Αυτό είναι εύκολα κατανοητό για πολλούς λόγους. Ο πρώτος και προφανής είναι ότι η θεία λατρεία συγκεντρώνει όλους τους πιστούς σε έναν χώρο, στον ναό του Θεού, ο οποίος είναι συγχρόνως, όπως λέμε, και «οίκος του Θεού». Η συνύπαρξη σε έναν χώρο είναι η αρχή της ενότητος.
Κατά τη θεία λατρεία όμως δεν συνυπάρχουμε μόνο μέσα στον ναό, δεν καθόμαστε απλώς ο ένας δίπλα στον άλλο, όπως συμβαίνει σε διάφορες εκδηλώσεις. Συνυπάρχουμε στον ναό για έναν κοινό σκοπό, και αυτός είναι η προσευχή, ο αίνος και η δοξολογία προς τον Θεό και η κατάθεση των αιτημάτων μας.
Και δεν προσευχόμεθα μεμονωμένα, ως άτομα. Γίνεται βέβαια και αυτό, αλλά κατά τη θεία λατρεία προσευχόμεθα ως σύνολο, ως Εκκλησία. Ο ιερέας και ο ιεροψάλτης εκφράζουν τα δικά μας αιτήματα προς τον Θεό, εκφράζουν την ευχαριστία και τη δοξολογία μας, εκπροσωπώντας μας ενώπιον του Θεού. Και αυτό ενισχύει και τονίζει την ενότητα των μελών της Εκκλησίας, τη μεταξύ μας ενότητα.
Υπάρχει και ένα τρίτο επίπεδο, θα λέγαμε, ενότητος, και αυτό ειναι η θεία χάρη που μεταδίδεται από κοινού σε όλους τους συμπροσευχομένους κατά τη θεία λατρεία. Ο ιερέας ευλογεί όχι κάθε πιστό ξεχωριστά αλλά όλους τους παρευρισκομένους μαζί και μεταδίδει τη χάρη και τη δωρεά του Παναγίου Πνεύματος. «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ … εἴη μετά πάντων ὑμῶν».
Και η ενότητα επισφραγίζεται με τη μετοχή μας κατά τη θεία Λειτουργία στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Η μετοχή μας στο κοινο ποτήριο της θείας Κοινωνίας ανανεώνει και ενισχύει την ενότητα των πιστών και μεταξύ τους και φυσικά με τον Χριστό, εφόσον καθιστά τον πιστό σύσσωμο και σύναιμο με τον Κύριό μας.
Η ενότητα όμως αυτή δεν θα ήταν πραγματική και ουσιαστική, εάν η θεία λατρεία ήταν μόνο κάποιες ώρες της ζωής μας, εάν ήταν ένα μεμονωμένο, θα λέγαμε, γεγονός. Τότε δεν θα ήταν πραγματική, γιατί μία ενότητα που διακόπτεται δεν είναι ενότητα.
Αλλά αυτό δεν ισχύει στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, διότι η θεία λατρεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή του πιστού. Η θεία λατρεία, όπως την έχουν καθορίσει οι άγιοι και θεοφόροι πατέρες της Εκκλησίας, είναι μία αδιάσπαστη αλυσίδα που περιβάλλει την κάθε ημέρα της ζωής μας. Είναι ένας κύκλος καθημερινός, με τον όρθρο, τη θεία λειτουργία, τον Εσπερινό, το Απόδειπνο, για να αναφερθώ μόνο στις ιερές Ακολουθίες που τελούνται στον κόσμο και στους ενοριακούς μας ναούς. Είναι ένας κύκλος που αφορά τη ζωή μας, τη φυσική αλλά πολύ περισσότερο την πνευματική, και ο οποίος όχι μόνο συντηρεί την ενότητα του ανθρώπου με τους αδελφούς του και με την Εκκλησία, αλλά και χαριτώνει και αγιάζει τον άνθρωπο οδηγώντας τον στη σωτηρία.
Θα μπορούσε βέβαια να πεί κανείς ότι δεν είναι δυνατόν να μετέχουμε σε τέτοιο βαθμό στη θεία λατρεία, δεν είναι δυνατόν να μετέχουμε σε όλες τις ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας μας.
Ασφαλώς η ένσταση είναι δικαιολογημένη. Οι υποχρεώσεις μας και οι συνθήκες της ζωής μας είναι φυσικό να μην μας το επιτρέπουν. Το βασικό όμως και το απαραίτητο για τη ζωή μας και κυρίως για την πνευματική ζωή μας είναι να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι η θεία λατρεία και η συμμετοχή μας σε αυτήν δεν είναι μία τυπική υποχρέωση, που την εκπληρώνουμε όποτε μπορούμε. Είναι η ευκαιρία της συναντήσεως και της επικοινωνίας μας με τον Θεό. Είναι η ευκαιρία να λάβουμε τη χάρη του Θεού, η οποία θα μας ενισχύσει και στον πνευματικό μας αγώνα αλλά και στην καθημερινή μας ζωή, στα προβλήματα και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην προσωπική και την οικογενειακή μας ζωή, στο επάγγελμά μας και στις άλλες υποχρεώσεις μας.
Γι᾽ αυτό και θα πρέπει να επιδιώκουμε να μετέχουμε στη θεία λατρεία, όχι απλώς να παρακολουθούμε τις ιερές Ακολουθίες, ούτε απλώς να πηγαίνουμε όποτε τελειώσουμε τις δουλειές μας, και αντί να είμαστε συγκεντρωμένοι και προσευχόμενοι, να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε στη συνέχεια ή έστω πως θα αντιμετωπίσουμε τα θέματα που μας απασχολούν ή πολλά άλλα, που συχνά μας υποβάλλει και ο πονηρός για να αποσπάσει τον νού και την προσοχή μας από τη θεία λατρεία και να μας στερησει τελικά τη θεία χάρη.
«Ὅπου εἰσί δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τόν ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμί κἀγώ ἐν μέσῳ αὐτῶν». Όπου είναι συγκεντρωμένοι δύο ή τρεις στο όνομά μου, λέγει ο Κύριός μας, εκεί είμαι και εγώ, ανάμεσά τους. Και όταν είναι ανάμεσά μας ο Χριστός, όταν είναι ανάμεσά μας αυτός που είπε ότι είναι η Ζωή, τότε λαμβάνουμε και εμείς ζωή από τη ζωή που μας προσφέρει. Τότε επιθυμούμε να μετέχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στη θεία λατρεία, και το αισθανόμαστε ως ανάγκη, όπως αισθανόμαστε ανάγκη και το να αναπνέουμε.
«Ἐν αὐτῷ γάρ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν», είπε ο απόστολος Παύλος στον Άρειο Πάγο, κηρύττοντας τον Χριστό στους Αθηναίους. Μέσα στον Χριστό ζούμε και κινούμεθα και υπάρχουμε. Και εφόσον ο Χριστός είναι μέσα στη θεία λατρεία, εκεί θα πρέπει να επιδιώκουμε να είμαστε και εμείς.
Θα πρέπει όμως να επιδιώκουμε και κάτι ακόμη. Θα πρέπει να επιδιώκουμε να διατηρούμε και να μεταφέρουμε την ατμόσφαιρα της θείας λατρείας και εκτός του ναού, στο σπίτι μας, στο γραφείο μας, στην οικογένειά μας, και όπου συνεχίζει ο καθένας από εμάς την ημέρα του. Να προσπαθούμε να διατηρούμε αυτή τη χάρη και την χαρά της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας και να μην την χάνουμε, κάνοντας επιλογές και πράγματα που την απομακρύνουν από την ψυχή μας και απομακρύνουν και εμάς από τον Θεό.
Αυτό θα πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε, με την προσευχή μας, με τη μελέτη και με τον αγώνα μας: να ζούμε εφαρμόζοντας το θέλημα του Θεού, ώστε να διατηρούμε την ψυχή μας καθαρή για να μπορεί να παραμένει μέσα μας αυτή η θεία χάρη του.
Σήμερα έχουμε τη μεγάλη ευλογία να πραγματοποιούμε τη λήξη των Κύκλων μελέτης της Αγίας Γραφής και των Εσπερινών κηρυγμάτων της Ιεράς μας Μητροπόλεως μέσα στον χώρο αυτόν της Παναγίας και του αγίου Λουκα. Και έτσι εκτός από τη χάρη του Θεού που λάβαμε από τη θεία Λειτουργία την οποία τελέσαμε το πρωί, έχουμε την ευκαιρία να λαβουμε και τη χάρη των ιερών λειψάνων τόσο του αγίου Λουκά όσο και της αφθάρτου χειρός της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, της μυροφόρου, και του τιμίου Σταυρού, τα οποία υποδεχθήκαμε χθες, προερχόμενα από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους, για να συνεορτάσουν μαζί μας την πανήγυρη της Ιεράς μας Μονής επί τη μνήμη του αγίου Λουκά, του ιατρού και θαυματουργού.
Έχουμε την ευλογία να έχουμε αφενός τα Λ´ Παύλεια όλον αυτόν τον μήνα, αλλά παράλληλα να έχουμε και τα είκοσι χρόνια από την έλευση του χαριτοβρύτου λειψάνου του αγίου Λουκά στη Μητρόπολή μας και στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά.
Σας καλωσορίζω και πάλι όλους με πολλή χαρά, και ιδιαιτέρως καλωσορίζω και ευχαριστώ τον πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Σχοινά, ο οποίος αποδέχθηκε την πρόσκλησή μας και ήλθε από την Αθήνα για μας, για σας να μας ομιλήσει. Το θέμα του είναι: «Από τη θεωρία στην πράξη».
Τον ευχαριστώ, διότι είναι ένας δόκιμος ιεροκήρυκας με πολλή αγάπη, αγαπητός στον κόσμο, και στην ενορία του και πέρα από αυτήν, και σήμερα έχουμε και εμείς τη χαρά να τον έχουμε κοντά μας και να μας ομιλήσει για το όντως πολύ ενδιαφέρον αυτό θέμα.
Και πάλι σας ευχαριστώ που είχατε την καλωσύνη να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα της Εκκλησίας και του Επισκόπου και να είμαστε όλοι επί το αυτό, να προσευχηθούμε και να συμπνευματισθούμε και να ζητήσουμε τη χάρη του Κυρίου μας, της Παναγίας μας και των αγίων μας, του αγίου Λουκά και της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.
Περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ:
