Μητρ.Βεροίας: Aς εμπνευσθούμε από το παρά­δειγ­μά τους και ας μεταδώσουμε την ενότητα

 O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019 το πρωί λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου του Νέου Πολιούχου Βεροίας, επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών, παρουσία καθηγητών και μαθητών.

Στο τέλος τέλεσε μνημόσυνο για τους κοιμηθέντες εκπαιδευτικούς.

H ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Κοινόν τόν ὕμνον προσφέρειν πάντας θέμις, τοῖς ἐκχέασι πᾶσι κοι­νήν τήν χάριν».

Οἱ στίχοι αὐτοί τοῦ ἐμπνευστοῦ τῆς σημερινῆς κοινῆς ἑορτῆς τῶν τριῶν μεγίστων Ἱεραρχῶν, τῶν τριῶν μεγίστων διδασκάλων, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ ἁγίου Γρη­γορίου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, μητροπολίτου Εὐχαΐτων Ἰωάννου τοῦ Μαυρόποδος, δίδουν τό στίγμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς Ἐκκλη­σίας καί τῆς Παιδείας μας.

Εἶναι δίκαιο νά προσφέρουμε κοι­­νό τόν ὕμνο, λέγει, καί στούς τρεῖς Ἱεράρχες, σέ αὐτούς πού ἔδω­σαν σέ ὅλους κοινή τή χάρη.

Ἀφορμή γιά τήν καθιέρωση τῆς κοι­νῆς ἑορτῆς τῶν τριῶν μεγάλων Πατέρων, ἦταν, ὅπως εἶναι γνω­στό, ἡ διάσταση πού εἶχε δημιουρ­γηθεῖ κατά τόν 11ο αἰώνα στό Βυ­ζάντιο μεταξύ τῶν πιστῶν μέ ἀφορ­μή ποιόν θεωροῦσε ὁ κάθε ἕνας μεγαλύτερο ἅγιο καί πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, καθώς ἄλλοι ὑπο­στή­ριζαν τόν Μέγα Βασίλειο, ἄλ­λοι τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολό­γο καί ἄλλοι τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.

Ἔτσι ὁ μητροπολίτης Εὐχαΐτων σκέφθηκε νά προτείνει αὐτή τήν κοινή ἑορτή, ἐφόσον καί οἱ τρεῖς ἅγιοι προσέφεραν ὁ καθένας μέσα ἀπό τή δική του προσωπικότητα καί τό δικό του ἔργο πολλά καί στήν Ἐκκλησία καί στόν κόσμο, καί οἱ δύο μάλιστα ἀπό αὐτούς, ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ ἅγιος Γρη­γόριος ὁ Θεολόγος, συνδεόταν μέ στενή, ἀδελφική φιλία.

Ἡ κοινή, λοιπόν, ἑορτή τῶν τριῶν πατέρων καί Ἱεραρχῶν, ἡ ὁποία συνέβαλε τήν ἐποχή ἐκείνη στό νά παύσουν τά σχίσματα μετα­ξύ τῶν πιστῶν, δέν μᾶς προσφέρει μόνο μέχρι σήμερα τήν εὐκαιρία νά τιμοῦμε μαζί τούς τρεῖς μεγί­στους φωστῆρες, «τούς διῃρημέ­νους τῷ σώματι ἀλλ᾽ ἡνωμένους τῷ Πνεύματι», ὅπως θά μποροῦσε νά τούς ὀνομάσει κανείς, δανειζό­με­νος τόν στίχο τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γράφου γιά τούς πρωτοκορυ­φαί­ους ἀποστόλους Πέτρο καί Παῦλο, ἀλλά προσφέρει καί ἕνα μεγάλο μά­θημα ἑνότητος, τό ὁποῖο ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη, ἰδιαιτέρως σήμε­ρα, στίς δύσκολες ἐποχές πού διέρ­χε­ται ὄχι μόνο ἡ πατρίδα μας ἀλ­λά καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος.

Διότι μία ἀπό τίς συνέπειες τῆς πτώσεως καί τῆς ἁμαρτίας εἶναι οἱ δια­σπάσεις τῶν ἀνθρώπων, πού προκαλοῦνται μέ τήν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ καί δυστυχῶς δοκιμά­ζουν ἀκόμη καί τούς πιστούς, δη­μι­ουργώντας μεταξύ τους σχίσμα­τα καί φατρίες.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος κατακρίνει στίς ἐπιστολές του πρός τούς Κο­ριν­θίους τό γεγονός ὅτι ἄλλοι χρι­στιανοί ἔλεγαν ὅτι εἶναι τοῦ Παύ­λου καί ἄλλοι τοῦ Ἀπολλῶ, τονί­ζο­ντας ὅτι καί ὁ ἴδιος καί ὁ Ἀπολ­λώ ἦταν διάκονοι τοῦ Χριστοῦ, διά τῶν ὁποίων ἐπίστευσαν, ἀλλά ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος στόν ὁποῖο ἀνήκουμε ὅλοι.

Ἡ περίπτωση τῶν Κορινθίων δέν εἶναι ἡ μοναδική περίπτωση διασπάσεως τῶν πιστῶν, ὅπως δέν εἶναι καί μοναδική περίπτωση ἡ διαίρεση τῶν πιστῶν τήν ἐποχή τοῦ Μητροπολίτου Ἰωάννου, ἡ ὁποία ὁδήγησε στήν καθιέρωση τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Διότι ὑπό­βα­θρο τῶν διασπάσεων καί τῶν σχισμάτων εἶναι ὀ ἐγωισμός, εἶναι ἡ ἐμμονή στό θέλημά μας καί στή γνώμη μας, εἶναι ἡ προσκόλλησή μας σέ πρόσωπα καί ἡ ἀντίθεσή μας πρός ἐκείνους πού δέν συμ­φω­νοῦν μέ τίς ἀπόψεις μας ἤ μέ τίς ἐπιλογές μας σέ πρόσωπα.

Καί ἐνῶ ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἕνωση μέ τούς ἀδελφούς μας μᾶς κάνει πιό ἰσχυρούς καί φέρνει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς συνεχίζουμε νά καλλιεργοῦμε διχόνοιες καί σχί­σματα, πού μᾶς ταλανίζουν καί μᾶς ὁδηγοῦν πολλές φορές στήν κα­ταστροφή, χωρίς νά διδασκό­με­θα ἀπό τό παρελθόν, χωρίς νά δι­δασκόμεθα ἀπό τήν ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας, τό ὁποῖο τόσο πολύ τα­λαιπωρήθηκε ἐξαιτίας τῶν δια­σπά­σεων καί τῆς διχόνοιας πού μέ διάφορες μορφές ἐμφιλοχωροῦσε στή ζωή καί τήν πορεία του, μέ ἀποτέλεσμα νά ζήσει πολλές φο­ρές τραγικές συμ­φο­ρές.

Ἡ σημερινή ὅμως ἑορτή τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, τῶν τριῶν μεγά­λων πατέρων καί διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας καί προστατῶν τῶν Γραμμάτων καί τῆς Παιδείας μας, ἄς μᾶς ἐμπνεύσει αὐτή τήν ἑνότητα πού εἶναι ἀναγκαία γιά τήν πρόοδό μας καί ὡς ἄτομα καί ὡς κοινωνία καί ὡς Ἔθνος.

Ἄς μᾶς ἐμπνεύσει αὐτή τήν ἑνό­τητα, τήν ὁποία βίωσε ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, πού ἦταν τόσο στενά συν­δεδεμένοι καί ἑνωμένοι μετα­ξύ τους, ὥστε ὁ ἅγιος Γρηγόριος νά μαρτυρεῖ ὅτι ἦταν σάν μία ψυ­χή πού κατοικοῦσε σέ δύο σώματα.

Ἄς ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τό παρά­δειγ­μά τους καί ἄς μεταδώσουμε αὐ­τή τήν ἑνότητα καί τήν ἀνα­γκαιότητά της καί στά παιδιά μας, στούς μαθητές καί τίς μαθή­τριες τῶν σχολείων μας, καί στή νέα γενιά, ὥστε νά μήν διχάζονται καί νά μήν διασπῶνται, ἀλλά νά ζοῦν ἑνωμένοι μέ τούς συναν­θρώ­πους τους, χωρίς ἐγωισμούς καί ἐπιδίωξη τοῦ προσωπικοῦ τους συμ­φέροντος εἰς βάρος τῶν ἄλ­λων, διότι μόνο μέ τήν ἑνότητα καί μέ τήν κοινή προσπάθεια θά μπορέσουν νά προοδεύσουν καί νά ἐπιτύχουν.

Καί αὐτό ἀποτελεῖ τήν εὐχή μου γιά τή σημερινή ἡμέρα, γιά τήν ἑορ­τή τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν καί τῆς Παιδείας μας γιά ὅλους μας καί πολύ περισσότερο γιά ὅσους τούς τιμοῦν ὡς προστάτες τους, γιά τά παιδιά μας τούς ἐκπαιδευ­τι­κούς μας καί γιά ὅλους ὅσους ἐργάζονται μέσα σέ αὐτή τή διακονία τῆς Παιδείας.

Εὐχόμεθα ἀπό καρδίας ὁ ἅγιος Θεός διά πρεσβειῶν τῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων νά χαρίζει στούς μαθητές, τούς διδασκάλους καί στούς ὑπευθύνους τή θεία φώτιση, τή χάρη καί τήν εὐλογία τήν ὁποία εἶχαν καί οἱ τρεῖς μεγάλοι ἅγιοί μας, οἱ τρεῖς μεγάλοι διδάσκαλοι καί προστάτες τῆς παιδείας.