Ι.Μ. Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
09 Μαΐου, 2019

Μητρ.Βεροίας: “H ζωή μας, αδελφοί μου, δεν εί­ναι εδώ, δεν είναι στη γή, είναι στον ουρανό”

Διαδώστε:

Την Τετάρτη 8 Μαΐου 2019 το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χριστοφόρου Πολυπλατάνου.

 

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

 

«Τοῦ Χριστοφόρου τούς ἄθλους δεῦτε τι­μή­σωμεν», μᾶς προτρέ­πει ἀπόψε ὁ ἱερός ὑ­μνο­γράφος. Καί ἐμεῖς, ἀφοῦ ἑορτάσαμε σήμε­ρα, τόν «ἀναπεσόντα» στό στῆ­θος τοῦ Χριστοῦ ἀπό­στολο Ἰωάννη, τόν ἠγα­­πημένο μαθητή τοῦ Κυρίου, τιμοῦμε τόν ἅγιο πού λαμπρύνει καί ἁγιάζει τήν αὐριανή ἡ­μέρα, τόν ἅγιο μάρτυ­ρα Χριστοφόρο.

Δέν γνωρίζουμε πολ­λά γιά τή ζωή του, κατά τήν πα­ράδοση ὅμως τῆς ἁγίας μας Ἐκκλη­σί­ας, ἦταν ἐκεῖνος πού ἔφερε τόν Χρι­στό στούς ὤ­μους του. Τό γεγονός αὐτό, τόν ἔκανε νά πιστεύσει στόν Χριστό καί νά ἀναδειχθεῖ σέ μάρτυρα τῆς πίστεως καί νά θυσιάσει τή ζωή του γιά χάρη αὐτῆς τῆς πί­στεως.

Ἡ πίστη στόν Χριστό ἦταν ἄλ­λω­στε ἡ δύ­να­μη τῆς ζωῆς του· ἦταν αὐτή πού τόν ἔκανε ἰσχυρό καί στό μαρτύ­ριο· ἦταν αὐτή πού τοῦ ἔδινε τήν ἐλπίδα ὅτι «οὐκ ἄξια τά παθή­μα­τα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλ­­­λου­σαν δόξαν ἀπο­καλυφθῆναι εἰς ἡ­μᾶς».

Ἦταν αὐτή πού τοῦ ἔ­δι­­νε τήν ἐλ­πίδα ὅτι ἡ αἰ­ώνια ζωή πού θά τοῦ χάριζε ὁ Χριστός, ἐάν ἔμενε «πι­στός ἄχρι θα­νά­του» θυσιάζοντας τή ζωή του γιά τήν ἀγάπη του, εἶναι ἀσυγ­κρίτως μακα­ρι­ό­τερη ἀπό τήν ἐπί­γεια ζωή πού εἶναι γε­μάτη θλίψεις καί προ­βλήματα καί δοκι­μα­σίες.

Καί αὐτή ἡ ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζω­ῆς τόν γέμι­ζε ἀπό χαρά καί προσ­­δοκία καί τόν ἔκανε νά μήν ὑπο­λογίζει οὔτε τόν πόνο, οὔτε τά αἵ­μα­­τα πού ἔρρεαν ἀπό τό σῶμα του, οὔτε τίς ὀδυ­νη­ρές συνθῆκες στή φυ­­λακή, οὔτε τόν φό­βο τοῦ δη­μίου καί τοῦ θα­νάτου πού πλη­σίαζε.

Ἡ ἐλπίδα στόν Χριστό καί στήν αἰώνιο ζωή ἔδινε τή δύναμη στόν ἅγιο Χριστοφόρο νά ὑπο­μένει τή δο­κιμασία τοῦ μαρτυρίου καί παρά τούς πόνους καί τίς τα­λαιπωρίες νά προ­σεύ­χεται στόν Χριστό γιά νά τόν ἀξιώσει νά μεί­νει πιστός ἄχρι θα­νά­του καί νά τοῦ χαρίσει, κατά τήν ὑπό­σχεσή του, τόν στέ­φα­νο τῆς ζω­ῆς.

Ἡ ἐλπίδα, ἡ ὑπομονή καί ἡ προ­σευχή μέ τίς ὁποῖες ἀντιμετώπισε ὁ ἅγιος Χριστοφόρος, πού πανη­γυ­ρί­ζουμε σή­μερα τό μαρ­τύριό του, δεί­χνουν καί σέ μᾶς τόν τρό­πο μέ τόν ὁποῖο θά πρέπει νά βα­δί­ζουμε στή ζωή μας, τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά πρέπει νά ἀντι­με­τω­πί­ζουμε τά θέματα πού μᾶς ἀπα­σχο­­λοῦν, τά προ­βλή­μα­τα καί τούς πει­ρα­σμούς πού καθη­με­ρινά συναν­τοῦ­με.

Ἄν ὅλα αὐ­τά, τά ὁποῖα βρί­σκον­ται μέσα στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή ζωή μας καί γιά τή σω­τηρία μας, ἄν ὅλα αὐτά, εἴτε εἶναι δυσά­ρε­στα εἴ­τε εἶναι ἀκό­μη καί ὀδυ­νη­ρά, εἴτε ἀφο­ροῦν ἐ­μᾶς προσωπικά εἴτε οἰ­κεῖα μας πρόσω­πα, εἴ­τε ἀφο­­ροῦν θέματα ἐπί­γεια καί ὑλικά εἴτε ἀφο­­ροῦν ζη­τή­ματα πνευ­­­­­μα­τι­κά, ἄν, λοι­πόν, ὅλα αὐτά τά ἀντι­­μετωπίζουμε μέ ἐλ­πίδα, μέ ὑπομο­νή καί κυρίως μέ προσευχή, τότε τί­πο­τε δέν θά μπο­ρεῖ νά μᾶς στε­ρήσει τή χαρά, τίπο­τε δέν θά μπο­ρεῖ νά μᾶς κα­ταβάλει ἤ νά μᾶς ἀπο­­γοητεύσει, τί­ποτε δέν θά ἀνα­κό­ψει τήν προσπάθειά μας νά ζοῦ­με σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά προσπαθοῦμε νά ἀντι­με­τωπίσουμε ὅλα τά ὑπό­­λοιπα μέ πίστη καί ὑπο­μονή καί ἐπικαλού­με­νοι πάντοτε τή βοή­θεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς μήν ξε­χνοῦμε ποτέ ὅτι ὅ,τι συμβαίνει στή γῆ ὅσο δύσκολο καί ἐ­πώ­­δυνο ἄν μᾶς φαί­νε­ται, δέν παύει νά εἶναι προ­σωρινό. Τό ἴδιο ἰ­σχύει καί γιά ὅ,τι εἶναι εὐχά­ρι­στο καί χαρού­με­νο· καί αὐτό εἶναι προ­­­σωρινό καί ἐφή­με­ρο.

Ἡ ζωή μας, ἀδελφοί μου, δέν εἶ­ναι ἐδῶ, δέν εἶναι στή γῆ, εἶναι στόν οὐρανό. Ἐδῶ εἴμαστε μό­νο πε­­ρα­­στικοί, εἴ­μα­στε μόνο γιά νά προ­ε­τοι­μασθοῦμε γιά τή μέλλουσα ζωή.

Ἄς ἀγωνιζόμαστε, λοι­­­πόν, καί ἐμεῖς, ἀκο­λουθῶντας τήν προτρο­πή τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου καί τό πα­ρά­­δειγμα τοῦ ἁγίου μάρτυρος Χρι­στοφόρου, νά ζοῦμε «τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσ­καρ­τεροῦντες» γιά νά δη­μιουρ­γήσουμε τίς προ­ϋ­πο­θέ­σεις, ὥστε νά ἀπο­λαύ­­σου­με καί ἐμεῖς τά ἀγα­θά τῆς αἰωνίου ζω­ῆς, πού μᾶς ἔχει ἑτοι­μάσει ὁ Θεός.

Ἀδελφοί μου, τιμῶν­τας σήμερα τόν ἅγιο Χριστοφόρο, ἄς ἐξετά­σου­­με τόν ἑαυτό μας κα­τά πόσον ἀνταποκρι­νό­μαστε στίς προϋπο­θέ­σεις πού ἔθεσε μέ τή ζωή καί τό μαρτύριό του ὁ ἅγιος Χριστο­φό­ρος, καί ἄς ἐπικαλε­σθοῦ­­με τή βοή­θεια καί τή μεσιτεία του, ὥστε νά ὑπομένουμε τίς δυ­σκολίες καί τούς πειρα­σμούς τῆς παρούσης ζω­­ῆς μέ ὑπομονή μέχρι νά φθά­σουμε διά τῶν πρεσβειῶν του καί στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Καί μήν ξεχνοῦμε ὅτι ὁ ἅγιος Χριστοφόρος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μετέφερε ἀπό τή μία πλευρά τοῦ ποταμοῦ στήν ἄλλη τούς ἀνθρώπους, καί μεταξύ αὐτῶν μετέφερε καί τόν ἴδιο τόν Χριστό. Γι᾽ αὐτό καί εἶναι προστάτης καί ὅλων αὐτῶν πού μέ τά ὀχήματά τους μεταφέρουν κάποιους ἀνθρώπους, ἑπομένως εἶναι καί προστάτης ὅλων αὐτῶν πού ὁδηγοῦν. Ἄς ἐπικαλούμεθα, λοιπόν, τή χάρη του καί τή βοήθειά του καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὄχι μόνο αὐτός θά εἶναι πάντοτε στό τιμόνι μας, ἀλλά θά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.

Διαδώστε: