Μητροπολίτης Βεροίας: Η Παναγία να καταπαύσει τον πόλεμο

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε το απόγευμα της Παρασκευής 11 Μαρτίου 2022 στην Α’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης, όπου αποθησαυρίζεται η Θαυματουργός Ιερά Εικόνα της Παναγίας «Παντανάσσης».

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, απεύθυνοντας παράλληλα ικεσία στην Υπεραγία Θεοτόκο «νά καταπαύσει τόν μεγά­λο αὐτό πειρασμό πού ὁδήγησε στή σύγκρουση δύο ὁμοδόξους λαούς καί προκαλεῖ τόσο πόνο καί τόση δυστυχία».

Αναλυτικά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευ­θέρωσον, ἵνα κράζω σοι, χαῖρε, Νύμ­φη ἀνύμφευτε».

Κοινό τό αἴτημα, κοινή καί ὁλο­κάρδια ἡ ἱκεσία ὅλων τῶν Ὀρθο­δό­ξων πρός τήν ἀνύμφευτη Νύμφη, πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τήν Παντά­νασ­σα: «Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον».

Ὁ κίνδυνος εἶναι συνυφασμένος μέ τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι μία πορεία ἀπό τήν ὁποία γνω­ρίζουμε μόνο τόν προορισμό καί τό τέρμα, ἀλλά δέν γνωρίζουμε οὔτε τήν ἀκριβῆ διαδρομή οὔτε τούς ἀστάθμητους παράγοντες πού θά τήν ἐπηρεάσουν καί θά τήν καθο­ρίσουν.

Καί καθώς ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο κίνδυνοι καί ἀκοές κιν­δύνων καί προβλημάτων καί δυσ­χε­ρειῶν μᾶς κατακλύζουν ἀπό παντοῦ, προστρέχουμε καί ἐμεῖς, ὅπως ἄλλοτε οἱ πατέρες μας, στήν ἀκαταίσχυντη ἐλπίδα καί προστα­σία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Παναγίας μας, καί τήν παρακα­λοῦ­με νά ἐλευθερώσει καί ἐμᾶς ἀπό κάθε κίνδυνο πού ἀπειλεῖ εἴτε τό σῶμα εἴτε τήν ψυχή μας, ἀπό κάθε κίνδυνο πού ἐλλοχεύει στή ζωή μας ὡς ἀτόμων καί ὡς συνόλου.

Γιατί ὅμως καταφεύγουμε στήν Παναγία μας;

Καταφεύγουμε στήν Ὑπεραγία Θεο­τόκο, γιατί στό πρόσωπό της συν­δυάζεται μέ ὑπέροχο καί μονα­δικό τρόπο ἡ ἀνθρώπινη φύση μέ τή θεία δωρεά. Διότι σ᾽ αὐτήν τήν ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ ἐπέβλε­ψε ὁ Κύριος καί τήν ἐπέλεξε γιά νά γίνει Μητέρα του. Αὐτήν τήν ἁγνή καί παρθένο Κόρη ἐπέλεξε γιά νά τήν ἀξιώσει νά χωρέσει στά σπλάγ­χνα της τόν ἀχώρητο Θεό. Στή δική της ταπείνωση καί καθαρότητα ἐπέ­βλεψε ὁ Κύριος γιά νά τήν καταστήσει, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος, «τριαδικῶν χαρί­των πλήρωμα», καί νά εἶναι μόνη αὐτή ὑπεράνω τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀγγέλων, πρέσβειρα καί μεσί­τρια μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων, «ὡς τά δευτερεῖα τῆς Τριάδος κατέχουσα».

Καταφεύγουμε ὅμως στήν Πανα­γία Παρθένο καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο. Γιατί στούς αἰῶνες πού πέρα­σαν ἦταν Αὐτή πού ἔτεινε πάντοτε εὐήκοον οὖς στά αἰτήματα τῶν εὐ­σε­βῶν τέκνων της, πού ἀποδίωκε τούς ἐχθρούς καί τούς πολεμίους πού ἀπειλοῦσαν τή ζωή τους καί τά ἐλευθέρωνε «ἐκ παντοίων κινδύ­νων».

Αὐτή ἡ ἀποτελεσματική πάντοτε ἐπέμβαση καί προστασία τῆς Ὑπε­ραγίας Θεοτόκο καί ἡ ἀσφάλεια πού δημιουργεῖ στίς ψυχές ὅλων τῶν ὀρθοδόξως εἰς Χριστόν πι­στευ­­όντων κάνει τούς ναούς νά γεμίζουν ἰδιαιτέρως κάθε Παρα­σκευή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσ­σα­ρακοστῆς.

Αὐτή συγκέντρωσε καί ὅλους ἐμᾶς ἀπόψε στόν ἱερό ναό της, ὑπό τή σκέπη τῆς θαυματουργοῦ εἰκό­νος της, τῆς Παντανάσσης, παρα­μο­νή τῆς 200ῆς ἐπετείου τῆς κηρύ­ξεως τῆς ἐπαναστάσεως τῆς ἡρωι­κῆς πόλεώς μας, ὅπως θά ἔκαναν ἀσφαλῶς καί οἱ πρόγονοί μας, ἱκε­τεύοντάς την μαζί μέ τόν ἅγιο Θεοφάνη, γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ ἀγῶ­νος των, ἀλλά καί ὅπως ἔκα­ναν οἱ πατέρες μας, πού συνέθεσαν καί τόν θεσπέσιο αὐτόν ὕμνο, τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο, πρός τιμήν τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, παρακα­λώ­ντας την νά σώσει τόν Ἑλλη­νι­σμό ἀπό κάθε κίνδυνο πού τόν ἀπει­λοῦσε.

Τήν ἴδια ἱκεσία ἀπευθύνουμε καί ἐμεῖς στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο σέ μία χρονική συγκυρία, κατά τήν ὁποία ὁ πόλεμος ἀπειλεῖ ὄχι μόνο τούς ἀδελφούς μας σέ περιοχές στίς ὁποῖες ὁ Ἑλληνισμός ἔχει μακραίωνη παρουσία καί ἱστορία, ἀλλά καί ὁλόκληρο τόν κόσμο μας μέ τήν καταστροφή, καί τήν παρα­κα­λοῦμε νά καταπαύσει τόν μεγά­λο αὐτό πειρασμό πού ὁδήγησε στή σύγκρουση δύο ὁμοδόξους λαούς καί προκαλεῖ τόσο πόνο καί τόση δυστυχία.

Τήν ἀπευθύνουμε παρακαλώντας την, νά μᾶς ἐλευθερώσει ὁριστικά ἀπό τήν πανδημία. ἡ ὁποία ἐπί δύο χρόνια μᾶς κόστισε τόσο πολύ καί μᾶς στέρησε τόσους ἀνθρώπους.

Τήν ἀπευθύνουμε παρακαλώντας τήν Παναγία Μητέρα μας νά χα­ρίσει καί στήν πόλη μας, ἡ ὁποία τιμᾶ φέτος τά 200 χρόνια ἀπό τή θυ­σία τῶν παιδιῶν της γιά τήν ἐλευθερία της, ἀλλά καί τό μαρ­τύριο τῶν δισχιλίων ἀνδρῶν, γυ­ναι­κῶν καί παίδων, πού προτίμη­σαν τόν θάνατο γιά τόν Χριστό παρά νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους καί τήν ἐθνική τους ταυτότητα, νά χαρίσει στό Ἔθνος μας χρόνους εἰρηνικούς καί ἀπαλλαγμένους ἀπό κινδύνους καί συμφορές.

Δέν θά πρέπει ὅμως μόνο νά ζη­τοῦμε ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο τή βοήθειά της. Δέν θά πρέπει νά προσφεύγουμε στή χάρη της, ὅταν αἰσθανόμεθα τήν πίεση τῶν κατα­στά­σεων καί τήν ἀπειλή τῶν κινδύνων πού μᾶς περικυκλώ­νουν. Θά πρέπει νά ἐκπληρώνουμε καί αὐτό πού τῆς ὑποσχεθήκαμε προηγουμένως ψάλλοντας τόν θαυ­μάσιο ὕμνο της.

Τί τῆς εἴπαμε; «ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευ­θέ­ρωσον, ἵνα κράζω σοι χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».

Τῆς ὑποσχεθήκαμε δηλαδή ὅτι θά τήν ὑμνοῦμε καί θά τήν δοξάζουμε γιά τήν προστασία καί τή βοήθεια τήν ὁποία μᾶς προσφέρει.

Δέν θά πρέπει νά τό ξεχνοῦμε αὐ­τό. Καί δέν θά πρέπει νά ξεχνοῦμε ἀκόμη ὅτι ὁ καλύτερος ὕμνος καί ἡ καλύτερη δοξολογία πρός τήν Παναγία μας εἶναι νά προσπα­θοῦ­με νά ἐναρμονίζουμε τή ζωή μας μέ τή δική της καί νά ἀγωνιζόμεθα νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, πού τήν βλέπουμε στήν εἰκόνα της νά τόν κρατᾶ τόσο στοργικά στήν μητρική της ἀγκά­λη. Καί τότε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος θά μᾶς προστατεύει καί θά μᾶς ἐλευ­θερώνει «ἐκ παντοίων κινδύνων».