Την Τετάρτη 2 Αυγούστου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Χαλάστρας, όπου χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη Μεγάλη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι: “Η συνειδητοποίηση και η αναγνώριση των δωρεών και των ευεργεσιών της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι το πρώτο βήμα που οφείλουμε να κάνουμε, αν και πολλές φορές το ξεχνούμε και το παραβλέπουμε και έχουμε την εντύπωση ότι όλα αυτά που λαμβάνουμε είναι φυσικά και αυτονόητα”.
“Γι᾽ αυτό και ας προσπαθούμε να τηρούμε την εντολή της, να τηρούμε τις εντολές του Χριστού, και να της προσφέρουμε την υπακοή μας ως δώρο και ως ελάχιστη ανταπόδοση των πολλών ευεργεσιών της”, ανέφερε σε άλλο σημείο.
Ολόκληρη η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας:
Ἕνα ἐρώτημα πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἀπευθύνει ὁ ἱερός ποιητής τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος, τόν ὁποῖο ψάλαμε ἀπόψε κατανυκτικά πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἕνα ἐρώτημα τό ὁποῖο, ἄν καί τό ἀπευθύνει πρός τήν Παναγία μητέρα μας, ἀποτελεῖ συγχρόνως καί ἕνα ἐρώτημα τό ὁποῖο θά πρέπει νά θέσει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς στόν ἑαυτό του καί νά ἀναζητήσει τήν ἀπάντησή του. Γιατί δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος νά μήν ἔχει ἀπολαύσει τίς δωρεές καί τίς εὐεργεσίες τῆς Παναγίας μας. Δέν ὑπάρχει κανείς πού νά μήν ἐπικαλέσθηκε τή βοήθειά της καί νά μήν τήν ἔλαβε. Δέν ὑπάρχει κανείς πού νά μήν τῆς ζήτησε κάτι καί νά μήν τό εἶδε νά πραγματοποιεῖται στή ζωή του.
Καί ἄν σκεφθοῦμε ἀκόμη ὅτι ἡ Παναγία μας μᾶς προσφέρει πολλά ἀπό ὅσα ἀπολαμβάνουμε στή ζωή μας καθημερινά, χωρίς κἄν νά τῆς τά ζητοῦμε· ἄν σκεφθοῦμε ὅτι στήν Παναγία μας ὀφείλουμε τό γεγονός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου μας καί τῆς σωτηρίας μας· ἄν σκεφθοῦμε ὅτι στήν Παναγία μας ὀφείλουμε τό ὅτι δέεται νυχθημερόν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Υἱοῦ της γιά κάθε ἀνάγκη μας, δέεται γιά νά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί γιά νά μήν ἀποστρέψει τό πρόσωπό του ἀπό τήν ἁμαρτωλότητά μας, ἀλλά νά μᾶς χαρίσει τό ἔλεός του, τότε θά συνειδητοποιήσουμε πόσο πολλά τῆς χρωστοῦμε, πόσο πολλά τῆς ὀφείλουμε γιά ὅλες τίς εὐεργεσίες τίς ὁποῖες καθημερινά μᾶς προσφέρει.
Ἡ συνειδητοποίηση καί ἡ ἀναγνώριση τῶν δωρεῶν καί τῶν εὐεργεσιῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἶναι τό πρῶτο βῆμα πού ὀφείλουμε νά κάνουμε, ἄν καί πολλές φορές τό ξεχνοῦμε καί τό παραβλέπουμε καί ἔχουμε τήν ἐντύπωση ὅτι ὅλα αὐτά πού λαμβάνουμε εἶναι φυσικά καί αὐτονόητα.
Δέν ἀρκεῖ ὅμως μόνο αὐτό τό βῆμα. Ὅπως δέν ἀρκεῖ καί νά θέτουμε τό ἐρώτημα πού ἔθεσε καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀπόψε πρός τήν Παναγία μητέρα μας.
«Τί σοι δῶρον προσάξω, τῆς εὐχαριστίας, ἀνθ᾽ ὧνπερ ἀπήλαυσα;» Οὔτε ἀρκεῖ μόνο νά ἐπαναλαμβάνουμε αὐτήν τήν ἐρώτηση: «τί δῶρο», δηλαδή, «νά σοῦ προσφέρω ὡς εὐχαριστία γιά ὅσα ἀπήλαυσα μέχρι τώρα ἀπό τή χάρη σου;», γιατί ἡ ἐρώτηση αὐτή ἐκφράζει μαζί μέ τήν ἀπορία τοῦ ἱεροῦ ποιητοῦ καί μία ὁμολογία. Ἐκφράζει τήν ὁμολογία τῆς ἀδυναμίας μας νά προσφέρουμε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο δῶρο ἀντάξιο τῶν πολλῶν εὐεργεσιῶν της, δῶρο ἀντάξιο τῆς μεγαλωσύνης της.
Ὅμως ἡ Παναγία μας δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό δῶρα πολύτιμα καί ὑλικά. Ὅπως κάθε μητέρα χαίρεται ἀκόμη καί μέ τό πιό μικρό καί ταπεινό δῶρο τοῦ παιδιοῦ της, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν Παναγία μητέρα μας. Χαίρεται, ὅταν μᾶς ἀκούει ὄχι μόνο νά τῆς ζητοῦμε, ἀλλά καί ὅταν τήν εὐχαριστοῦμε γιά ὅσα μᾶς προσφέρει.
Ἄς μήν ξεχνοῦμε, λοιπόν, νά τήν εὐχαριστοῦμε, ἰδιαιτέρως αὐτές τίς ἡμέρες πού εἶναι ἀφιερωμένες στήν Παναγία μας· ἄς συνοδεύουμε τά αἰτήματά μας μέ τήν εὐχαριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, καί ἄς προσπαθοῦμε νά εἴμεθα σέ κάθε Παράκληση ἐδῶ στόν ναό της γιά νά τῆς δείχνουμε τήν ἀγάπη μας, τόν σεβασμό μας καί τήν ἐμπιστοσύνη πού ἔχουμε στό ἱερό Πρόσωπό της.
Ἄς τῆς προσφέρουμε ὅμως καί ἕνα ἀκόμη δῶρο, τό ὁποῖο θά τήν χαροποιήσει πολύ, γιατί ἐκπληρώνει τήν ἐπιθυμία καί τήν προσδοκία πού ἔχει ὡς στοργική μητέρα ἀπό κάθε παιδί της. Καί αὐτό τό δῶρο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της. Ὅλα ὅσα κάνει γιά μᾶς ἡ Παναγία μας, ὅλα ὅσα μᾶς προσφέρει, μᾶς τά προσφέρει μέ ἀπώτερο σκοπό τή σωτηρία μας. Διότι γνωρίζει πώς ὅ,τι καί νά ἐπιτύχουμε στήν ἐπίγεια ζωή μας, ὅ,τι καί νά κερδίσουμε δέν ἔχει καμία σημασία καί καμία ἀξία, ἐάν δέν ἐπιτύχουμε μέ τή χάρη της καί μέ τό ἔλεος τοῦ Υἱοῦ της τή σωτηρία μας, ἐάν δέν κερδίσουμε τήν αἰώνιο ζωή.
Γι᾽ αὐτήν προσπαθεῖ καί μεσιτεύει γιά τόν καθένα μας στόν Κύριό μας ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Γι᾽ αὐτό καί χαίρεται καί θεωρεῖ ὡς δῶρο τῆς ἀγάπης μας πρός Ἐκείνη, ὅταν καί ἐμεῖς ἀγωνιζόμεθα γιά τή σωτηρία μας μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της καί Κυρίου μας. Εἶναι γνωστό, ἄλλωστε, ὅτι ἡ μόνη προτροπή τῆς Παναγίας μας πρός τούς ἀνθρώπους εἶναι νά ἀκοῦμε καί νά ἐφαρμόζουμε ὅσα λέγει ὁ Χριστός.
«Αὐτοῦ ἀκούετε», εἶχε πεῖ στούς ὑπηρέτες στόν γάμο τῆς Κανᾶ, καί αὐτό ἐπαναλαμβάνει καί πρός ὅλους μας, πρός ὅλους ἐμᾶς πού ἤρθαμε ἀπόψε νά ψάλουμε τόν Παρακλητικό της κανόνα.
Γι᾽ αὐτό καί ἄς προσπαθοῦμε νά τηροῦμε τήν ἐντολή της, νά τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, καί νά τῆς προσφέρουμε τήν ὑπακοή μας ὡς δῶρο καί ὡς ἐλάχιστη ἀνταπόδοση τῶν πολλῶν εὐεργεσιῶν της. Καί νά εἴμεθα βέβαιη ὅτι ἡ ὑπακοή μας θά τήν χαροποιεῖ καί θά τήν ἱκανοποιεῖ περισσότερο καί ἀπό ὁποιοδήποτε ἄλλο δῶρο μας, ὥστε νά συνεχίσει νά δέεται καί Ἐκείνη μέ χαρά γιά τή σωτηρία μας. Διότι αὐτή εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῆς Παναγίας μας: ὅλοι νά κερδίσουμε τήν αἰώνια ζωή, νά κερδίσουμε τή ζωή δίπλα στόν Υἱό της καί δίπλα σέ Ἐκείνη. Εἴθε νά μᾶς ἀξιώσει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, στήν ὁποία ἰδιαιτέρως πρέπει νά καταφεύγουμε αὐτή τήν περίοδο, πού εἶναι περίοδος Δεκαπενταυγούστου, πού ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκες καί πνευματικές καί σωματικές, ἀλλά καί ἡ πατρίδα μας ἀκόμη, μέ τίς πυρκαγιές καί μέ τίς καταστροφές πού συμβαίνουν· γιά ὅλα αὐτά θά πρέπει νά ζητοῦμε τήν προστασία, τή βοήθεια καί τό ἔλεος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
