Μητροπολίτης Βεροίας: «Ο Άγιος Νεκτάριος έζησε όπως ο Άγιος Λουκάς»

Το εσπέρας της Τρίτης, 12ης Νοεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον κατάμεστο Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Στην Ιερά Ακολουθία μαζί με το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού, το οποίο τίθεται σε προσκύνηση κάθε Τρίτη στην καθιερωμένη Ιερά Παράκληση, τέθηκε σε προσκύνηση και τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως με την ευκαιρία της πρόσφατης εορτής του.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Στή ζωή μας», γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἀρχιεπίσκοπος Συμφερου­πόλεως, πρός τόν ὁποῖο ψάλαμε καί ἀπόψε τήν Ἱερά Παράκληση, «πολύ μεγάλη σημασία ἔχουν τά παραδείγματα, τά ὁποῖα μᾶς δί­νουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι καί γενικά τό περιβάλλον στό ὁποῖο ζοῦμε. Ὅσο πιό ἄθεο εἶναι τό περιβάλλον γύρω μας, στό ὁποῖο βασιλεύει ἡ ἁμαρ­τία, καί οἱ ἄνθρωποι ζοῦν ἱκανο­ποι­ώ­ντας τά πάθη τους, καί χωρίς νά ἔχουν τίποτε ἱερό, τόσο πιό δύ­σκολο εἶναι γιά μᾶς νά ἀπο­φύγου­με τή θανατηφόρο τους ἐπί­δραση, νά τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Χρι­στοῦ καί νά πορευόμεθα τήν ὁδό τῆς σωτηρίας.

Δέν εἶναι ὅμως μόνο τά κακά πα­ραδείγματα πού μᾶς ἐπηρεάζουν», συνεχίζει ὁ ἅγιος, «ἀλλά καί τά πα­ραδείγματα τῆς ὑψηλῆς πνευματι­κῆς ζωῆς καί τοῦ πνευματικοῦ ἀγώ­να εἶναι τό ἴδιο ἱκανά νά ἐν­θου­σιάσουν τούς ἀνθρώπους.

Οἱ δίκαιοι, οἱ μεγάλοι ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ἔφθασαν σέ μεγάλα ὕψη πνευματικῆς τελειότητος, οἱ ὅσιοι, οἱ μεγάλοι ἱεράρχες καί οἱ ἐλεήμο­νες, ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, πού ξεχωρίζουν γιά τόν πνευματικό τους ἀγώνα, ἀποτελοῦσαν καί ἀπο­τελοῦν γιά τούς ἀνθρώπους ἕνα σω­τήριο παράδειγμα ἀκόμη καί στίς πιό δύσκολες περιόδους τῆς ἱστο­ρίας».

Καί ἕνα τέτοιο παράδειγμα προσ­φέρει καί σέ μᾶς στή δύσκολη ἐπο­χή πού ζοῦμε, ὅπου ἐπλεόνασε ἡ ἁμαρτία, ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἀρχιε­πί­σκοπος Πενταπό­λε­ως, ὁ θαυμα­τουρ­γός, τή μνήμη τοῦ ὁποίου ἑόρτασε ἡ Ἐκ­κλη­σία μας πρίν ἀπό μερικές ἡμέρες, καί τοῦ ὁποίου τό χαριτόβρυτο λείψανο ἀσπαζόμεθα σήμερα μαζί μέ αὐτό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ.

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἔζησε τριάντα περίπου χρόνια πρίν ἀπό τόν ἅγιο Λουκᾶ, καί ἔζησε, ὅπως καί ἐκεῖ­νος, μία ζωή γεμάτη δοκιμασίες, πειρα­σμούς, διωγμούς καί στερή­σεις. Ἔζησε ὅμως καί μέσα στή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τόν ἀξίω­σε, ὅπως καί τόν ἅγιο Λουκᾶ, νά ἐπιτελεῖ ἀναρίθμη­τα θαύματα τόσο ἐν ζωῇ ὅσο καί μετά τήν κοίμησή του.

Καί ἔλαβε αὐτή τή χάρη τοῦ Θεοῦ, γιατί ὑπέμεινε στή ζωή καί τίς δυσκολίες καί τίς ἀδικίες καί τίς συκοφαντίες καί ὅ,τι ἄλλο συνά­ντη­σε, ἀκολουθώντας τόν λόγο τοῦ Κυρίου «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν». Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὑπέμενε καί συγκέ­ντρω­νε «θησαυρούς ἐν οὐρα­νῷ», καθώς ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἔβλε­πε τήν ἀδικία καί τήν ὑπομονή τοῦ ἐκλεκτοῦ δούλου του, τόν ἀντά­μει­βε μέ τή χάρη του καί τόν ἁγία­ζε, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε καί μέ τόν ἅγιο Λουκᾶ.

Νά, λοιπόν, τά πρότυπα πού μᾶς δίδει ἡ Ἐκκλησία μας μέ τούς δύο ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἄνθρωποι σάν κι ἐμᾶς, μέ τίς ἴδιες ἀδυναμίες, μέ τά ἴδια πάθη. Παρά ταῦτα, τά ξεπέρασαν ὅλα αὐτά καί προσπά­θη­σαν νά εἶναι προσηλω­μέ­νοι μόνο στό πρότυπο τους, πού ἦταν ὁ Χριστός.

Ἐμεῖς, λοιπόν, ἔχου­­με τή δυνα­τό­τη­τα, προσβλέ­πο­ντας στόν ἅγιο Νεκτάριο καί στόν ἅγιο Λουκᾶ, νά βλέ­πουμε τόν Χριστό καί νά μιμού­μεθα τή ζωή τους. Νά μιμούμεθα τήν ὑπομονή καί τή συγχωρητι­κό­τη­τα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, νά μι­μούμεθα τήν ἀγάπη καί τῶν δύο ἁγίων πρός ὅλους καί πρός ἐκεί­νους ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νά μᾶς ἀδικοῦν καί νά μᾶς κάνουν κακό, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ Χριστός, γιά νά δώσει καί σέ μᾶς τή χάρη του.

Αὐτή τή χάρη εἶχε πλού­σια ὁ ἅγιος Νεκτάριος, καί ὁ Θεός τόν ἀξίωσε καί νά θαυματουργεῖ καί νά θεραπεύει, ὅπως καί ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώ­πων καί τότε καί σήμερα, ὅπως θερά­πευ­σε ἕναν ἀσθενῆ, πού ὑπέφερε ἀπό παραλυσία τῶν κάτω ἄκρων, ὁ ὁποῖος νοσηλευόταν στό ἴδιο δω­μά­τιο μέ τόν ἅγιο Νεκτάριο στό Ἀρε­ταίειο νοσοκομεῖο τῆς Ἀθή­νας.

Ὅταν ὁ ἅγιος ἐκοιμήθη νοση­λευ­ό­μενος ἐκεῖ καί πρίν νά μεταφερ­θεῖ τό σκήνωμά του στήν Αἴγινα γιά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία καί τήν ταφή, θέλησαν ὅσοι τόν συνόδευαν νά ἐν­δύσουν τό λείψανό του κα­τάλ­ληλα. Γιά νά διευκολυνθοῦν στήν προετοιμασία ἀκούμπησαν κά­ποια ἀπό τά ροῦχα πού ἔβγαλαν γιά λίγο στό διπλανό κρεβάτι, ὅπου ἦταν ὁ παράλυτος. Μόλις τόν ἄγ­γι­ξε τό ἔνδυμα τοῦ ἁγίου Νεκτα­ρίου, ὁ ἀσθενής κατάλαβε ὅτι κάτι συνέ­βη στά πόδια του. Ἐπι­χείρησε νά τά κινήσει καί διαπίστωσε μέ ἔκπληξη ὅτι εἶχε θεραπευθεῖ καί μποροῦσε νά περπατήσει. Καί αὐτό δέν ἦταν τό μόνο θαῦμα πού συνέβη ἀμέσως μετά τήν κοί­μη­ση τοῦ ἁγίου Νε­κτα­ρίου. Ὁλόκληρα βιβλία ἔχουν γραφεῖ γιά τά θαύματα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ὅπως καί γιά τά θαύμα­τα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, τά ὁποῖα πολλοί, ἀνάμεσα σέ αὐτούς καί κά­ποιοι ἀπό ἐμᾶς, τά εἴδαμε στή ζωή μας καί στή ζωή τῶν οἰκείων μας. Ἀναρίθμητες οἱ θεραπεῖες πού ἐπι­τε­λοῦν, σώζοντας ἀνθρώπους ἀπό πολύχρονες καί ὀδυνηρές ἀσθένει­ες, ἐμφανιζόμενοι σέ δωμάτια νο­σο­κομείων, σέ χειρουργεῖα, ἀκόμη καί σέ ἀνθρώπους πού δέν τούς γνωρίζουν, δείχνοντας τήν ἀγάπη τους πρός ὅλους.

Γι᾽ αὐτό ἄς τούς ἐπι­καλούμεθα καί ἐμεῖς τόν ἅγιο Νεκτάριο, τοῦ ὁποίου τό ἱερό καί θαυματουργό λείψανο προσκυνήσαμε ἀπόψε, μαζί μέ τόν ἅγιο Λουκᾶ, καί ἄς προ­σπαθοῦμε νά μιμηθοῦμε τήν ὑπο­μο­νή τους, τήν ἀγάπη τους, γιά νά ἔχουμε τή χάρη τους καί τήν εὐλογία τους στή ζωή μας.