Μνημόσυνο μακαριστoύ Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρού Παντελεήμονος Β΄

Την Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021 το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου και των Οσίων Διονυσίου του Ρήτορος και Μητροφάνους του Πνευματικού στη Φυτειά Ημαθίας.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού γέροντος του, Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρού Παντελεήμονος του Β΄, με την ευκαιρία συμπληρώσεως 18 ετών από την κοίμηση του στις 9 Ιουλίου του 2003.

Παράλληλα, με την ευκαιρία της εορτής των Οσίων Διονυσίου και Μητροφάνους τελέστηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των Μικραγιαννανιτών Διονυσίου και Μητροφάνους των Ιερομονάχων και Γερασίμου, Αβιμέλεχ και Σπυρίδωνος των μοναχών.

O Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μή ἐλλείπητε ἐχθροῦ τά πα­νουρ­­γεύματα, ἅ τεκταίνει καθ᾽ ἡ­μῶν συντρί­βειν πάντοτε».

Μία παράκληση ἀπευθύνει ὁ ἱε­ρός ὑμνογράφος πρός τούς ἑορτα­ζομέ­νους σήμερα ὁσίους καί θεο­φόρους πατέρες Διονύσιο τόν ρή­τορα καί Μητροφάνη τόν πνευματικό, τούς προ­στά­τες μαζί μέ τόν ἅγιο Ἀθανάσιο τῆς ἐνορίας σας.

Μία παράκληση, τήν ὁποία ἐπα­ναλαμβάνουμε καί ἐμεῖς κάθε φο­ρά πού ψάλλουμε τό ἀπολυ­τίκιό τους. Καί τί τούς ζητοῦμε; Γιατί τούς παρακαλοῦμε; Τούς παρακα­λοῦμε νά μήν παραλείπουν ποτέ νά διαλύουν τίς πανουργίες τοῦ πονηροῦ ἐναντίον μας.

Οι όσιοι και θεοφόροι πατέρες, των οποίων τιμούμε τη μνήμη, ασκήτευσαν για πολλά χρόνια στην έρημο του Αγίου Όρους, στη Μικρά Αγία Άννα, προερχόμενοι από τη Μονή Στουδίου της Κωνσταντινουπόλεως. Ασκήτευσαν σε έναν τόπο απόμακρο και απομονωμένο από τον κόσμο ακό­μη, θα έλεγα, και σήμερα. Έζησαν μόνοι τους μέσα σε ένα σπήλαιο, χωρίς επικοινωνία, χωρίς μέσα, χωρίς καν τα απαραίτητα και αναγκαία για τη ζωή τους. Έζησαν με νηστεία και προσευχή, με αγρυπνία και άσκηση, νικώντας τον εαυτό τους και υπερβαίνοντας με τη χάρη του Θεού τα μέτρα της ανθρωπίνης φύσεως. Έζησαν νι­κω­ντας και τους πειρασμούς του πονηρού, ο οποίος ιδιαιτέρως προσ­βάλλει τους ασκητές, αλλά και όσους αγωνίζονται να ζήσουν μέσα στην παρουσία του Θεού και προ­σπαθεί να τους παρασύρει με διά­φορα τεχνάσματα και να τους εξαπατήσει και να τους εκφοβίσει ακόμη, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή τους από τον Θεό και από τον πνευματικό τους αγώνα.

Γι᾽ αυτό και οι όσιοι πατέρες μας, ο όσιος Διονύσιος και ο όσιος Μητροφάνης, γνωρίζουν από τη δική τους ασκητική εμπειρία πόσο πανούργος και πόσο κακός είναι ο διάβολος, αλλά και με πόσο ζήλο επιδιώκει το κακό του ανθρώπου. Γνωρίζουν όμως και πόση δύναμη και πόση πίστη και πόση προσευχή χρειάζεται για να μπορέσει ο αν­θρωπος να μην υποχωρήσει και να μην πέσει στην παγίδα του, «ίνα μη είπη» ο πονηρός «ίσχυσα προς αυ­τον», όπως γράφει και ο ψαλμωδός Δαβίδ.

Γι᾽ αυτό και ο ιερός υμνογράφος και μαζί τους και εμείς παρακα­λού­με τους οσίους πατέρες μας, τον όσιο Διονύσιο και τον όσιο Μητρο­φάνη, όπως, θα λέγαμα, τα παιδιά παρακαλούν τους πατέρες τους, να μας προστατεύσουν με τη χάρη που έχουν λάβει από τον Θεό, από τα τεχνάσματα και τις πανουργίες του διαβόλου. Να τα δια­λύσουν και να τα συντρίψουν πριν να τα αντιμετω­πίσουμε, γιατί είναι δύσκολο να απαλλαγεί κανείς από τις πα­γίδες του πονηρού, όταν πέσει.

Και ας μην νομίζουμε ότι οι παγίδες του πονηρού και οι τρόποι, τους οποίους μετέρχεται για να μας παρασύρει μακριά από τον Θεό, είναι μόνο πνευματικοί. Μπορεί να είναι και φυσικοί, μπορεί να είναι ασθένειες, θλίψεις, σωματικές δοκι­μα­σίες, προβλήματα και δυ­σκο­λίες, με τα οποία επιχειρεί να επιτύχει τον στόχο του, να επιτύχει την καταστροφή μας.

Θα πρέπει όμως και εμείς να είμεθα προσεκτικοί και να μην αφήνουμε τον εαυτό μας έρμαιο στις προσβολές του πονηρού. Θα πρέπει να αποφεύγουμε όσο μπο­ρούμε τους πειρασμούς και τις πα­γίδες του πονηρού, προσέχοντας τη ζωή μας και εξετάζοντας που βαδίζουμε και τι κάνουμε. Διότι πολλές φορές πέφτουμε μόνοι μας στην παγίδα του, γιατί δεν προσέ­χουμε τη ζωή μας, γιατί λέμε ας δοκιμάσουμε το ένα ή το άλλο, νομίζοντας ότι θα μπορέσουμε να αντισταθούμε και ότι δεν θα επη­ρε­ασθούμε από το κακό. Αλλά η βε­βαιότητα που δείχνουμε πολλές φο­ρες στον εαυτό μας και στις δυ­να­­μεις μας μπορεί να αποβεί επι­κιν­δυνη ή και μοιραία για την ψυ­χη μας, γιατί η αυτοπεποίθηση ει­ναι έκφραση εγωισμού, και όπου υπάρχει εγωισμός, εκεί δεν υπάρ­χει η χάρη του Θεού, ο οποίος το δηλώνει κατηγορηματικά ότι «τα­πεινοίς δίδωσι χάριν». Αντί­θετα, ο Θεός επιτρέπει κάποιες φορές να πέσουμε για να ταπεινω­θούμε, για να αντιληφθούμε την αδυναμία μας και να ζητήσουμε το έλεός του.

Εκτός όμως από την προσοχή που πρέπει να μας διακρίνει χρειάζεται και η προσευχή. Οι άγιοι, ο όσιος Διονύσιος και ο όσιος Μητροφά­νης, αντιμετώπισαν και νίκησαν τον πονηρό με την προσευχή. Αυτό είναι το ισχυρότερο όπλο που έχου­με και θα πρέπει να το αξιο­ποιούμε θωρακίζοντας τον εαυτό μας με τη δύναμη του Θεού. «Ιη­σου ονόματι μάστιζε πολεμίους», μας συστήνει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Και όταν εμείς ζητούμε τη χάρη του Θεού, όταν ζητούμε τη βοήθεια των αγίων μας, όταν παρα­καλούμε τους προστάτες μας οσίους Διονύσιο τον ρήτορα και Μητροφάνη, τότε θα έχουμε και τη χάρη και την προστασία τους και θα βλέπουμε τις παγίδες του πονη­ρού να συντρίβονται και θα αισθα­νόμεθα την παρουσία τους και στον πνευματικό μας αγώνα και στη ζωή μας, και θα έχουμε και τη βοήθειά τους για ξεπεράσουμε και τον πειρασμό ακόμη της πανδημίας του κορωνοιού και να απαλλαγούμε διά των πρεσβειών τους από αυτή τη μεγάλη δοκιμασία, με την οποία επιχειρεί ο πονηρός να μας απομα­κρύνει με διάφορους τρόπους από την Εκκλησία και από τον Θεό.

Ας προσευχόμεθα και στην περί­πτωση αυτή, αλλά και ας προσέ­χουμε παίρνοντας πάντοτε τα αναγκαία μέτρα και ακολουθώ­ντας τις υποδείξεις των ειδικών, για να έχουμε και την προστασία και τη χάρη και την ευλογία του Θεού και των αγίων μας.

Δείτε το σχετικό φωτογραφικό υλικό (περισσότερες φωτό ΕΔΩ):