“Να αφήσουμε την αγάπη του Χριστού να κεντρίσει την ψυχή μας”

Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς το εσπέρας, όπως κάθε χρόνο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό της εορτής της Περιτομής του Κυρίου και του Μεγάλου Βασιλείου στον Ιερό Ναό των Αγίων Νεομαρτύρων Αθανασίου και Ιωάννου των Κουλακιωτών στη Χαλάστρα και κήρυξε το θείο λόγο.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος έκοψε τη βασιλόπιτα για την Ενορία και επέδωσε επαίνους στους επιτυχόντες στις γενικές εξετάσεις για την εισαγωγή στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.

“Μπορούμε να αφήσουμε και εμείς την αγάπη του Χριστού να κεντρίσει την ψυχή μας. Να μην την κρατήσουμε στην επιφάνεια, αλλά να την καλλιεργήσουμε, έτσι ώστε να την αισθανόμεθα βαθειά μέσα στην ψυχή μας” τόνισε ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμά του.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Ὦ θεία καί ἱερά τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας μέλισσα, Βασίλειε παμ­μακάριστε· σύ γάρ τοῦ θείου πόθου τῷ κέντρῳ σεαυτόν καθοπλίσας, τῶν θεοστυγῶν αἱρέσεων τάς βλα­σφημίας κατέτρωσας».

Μέ μία ἐξαιρετική παρομοίωση, τήν ὁποία δανείζεται ἀπό τόν ἴδιο τόν μεγάλο ἱεράρχη ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος, ἐγκωμιάζει τόν οὐρανο­φάντορα ἀρχιεπίσκοπο Καισαρείας ἅγιο Βασίλειο, τοῦ ὁποίου τή μνή­μη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας. Τόν ὀνο­μάζει μέλισσα, ὄχι ὅμως μία συνη­θισμένη μέλισσα σάν αὐτές πού βλέ­πουμε νά πετοῦν γύρω μας, ἀλλά μέλισ­σα θεία καί ἱερά, μέλισ­σα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, μέλισσα ἡ ὁποία ἀντί γιά ἄλλο κεντρί εἶχε ὁπλισθεῖ μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μέ τόν θεῖο πόθο πού εἶχε κεντρίσει τήν ψυχή της. Καί αὐτός ὁ θεῖος πόθος, αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ὁ ζῆλος γιά τήν ὑπε­ράσπιση τῶν δικαιωμάτων τοῦ Θε­οῦ καί τῆς ἀληθείας του, ἦταν αὐ­τός πού ἔκανε τόν Μέγα Βασί­λειο τόσο ἀποτελεσματικό στήν ἀντι­με­τώπιση τῶν αἱρέσεων καί τῶν κακοδοξιῶν πού ταλαιπωροῦσαν τήν Ἐκκλησία στήν ἐποχή του.

Ὅμως ὁ ἱερός ὑμνογράφος ὀνο­μά­ζει τόν Μέγα Βασίλειο μέλισσα, γιατί εἶχε τή χάρη ἀπό τόν Θεό καί τή διάκριση νά ἐπιλέγει ἀπό κάθε τι πού ὑπῆρχε γύρω του, ἀπό κάθε τι πού μελετοῦσε, πού ἄκουε, πού ἔβλεπε, τά καλά καί ὠφέλιμα στοι­χεῖα καί νά τά συνθέτει στή συνέχεια σέ γλυκεῖς καί εὔοσμους πνευματικούς καρπούς. Αὐτό τό ἔκανε ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό του ἀλλά καί γιά τούς ἄλλους ἀνθρώ­πους καί γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν καί οἱ μέλισσες, συλλέγοντας τή γύρη τῶν ἀνθέων καί παράγοντας τό μέλι, πού εἶναι ὠφέλιμο γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Γι᾽ αὐτά τά δύο χαρίσματά του, ἀνάμεσα στά πολλά ἄλλα τάλαντα μέ τά ὁποῖα τόν εἶχε προικίσει ὁ Θεός, γι᾽ αὐτά τά δύο χαρίσματα, μέ τά ὁποῖα ὠφέλησε τόσο τούς πι­στούς τῆς ἐποχῆς του ὅσο καί τούς πιστούς κάθε ἐποχῆς, τόν τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας ὑπερβαλ­λό­ντως καί τόν θεωρεῖ ὡς ἕναν ἀπό τούς μεγαλύτερους πατέρες καί ἱεράρχες της, ὡς ἕναν ἀπό ἐκεί­νους οἱ ὁποῖοι ὑπερεμάχησαν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν αἱ­ρετικῶν καί τῶν εἰδωλολατρῶν, ἀλλά καί ἐνίσχυσε τή φωνή της καί τήν ἔκφραση τῆς θεολογίας της, ἀντλώντας στοιχεῖα πολύτιμα ἀπό τήν ἀρχαία ἑλληνική γραμμα­τεία, ὥστε νά ἀκούεται τό μήνυμά της, τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, σέ ὅλο τόν κόσμο.

Ἡ παρομοίωση ὅμως αὐτή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου μέ μέλισσα δέν περιορίζεται στόν ἐγκωμια­στι­κό χαρακτήρα πού ἔχει γιά τό σεπτό καί ἱερό πρόσωπό του, ἀλλά ἀποτελεῖ καί ἕνα κίνητρο γιά ὅλους ἐμᾶς πού τόν τιμοῦμε σή­με­ρα. Ἕνα κίνητρο γιά νά μιμη­θοῦμε τό παράδειγμά του καί νά πορευ­θοῦμε τή νέα χρονιά καλλι­ερ­γώ­ντας καί ἐμεῖς τό διπλό αὐτό χά­ρισμα πού εἶχε ὁ τιμώμενος μέγας ἱεράρχης καί πατήρ τῆς Ἐκκλη­σίας μας.

Τί μποροῦμε ὅμως νά κάνουμε; Μποροῦμε νά ἀφήσουμε καί ἐμεῖς τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νά κεντρί­σει τήν ψυχή μας. Νά μήν τήν κρατήσουμε στήν ἐπιφάνεια, ἀλλά νά τήν καλλιεργήσουμε, ἔτσι ὥστε νά τήν αἰσθανόμεθα βαθειά μέσα στήν ψυχή μας. Διότι, ἐάν τήν αἰ­σθανόμεθα ἔτσι, τότε θά εἶναι πιό εὔκολα γιά ἐμᾶς νά ἀκολουθοῦμε τό θέλημα καί τίς ἐντολές του καί νά μήν παρασυρόμεθα ἀπό τίς ποι­κίλες σειρῆνες πού ἠχοῦν γύρω μας καί ἐπιχειροῦν νά μᾶς προσελ­κύσουν καί νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό.

Καί ἀκόμη, ἐάν ἔχουμε αὐτή τήν ἀγάπη, θά μποροῦμε νά ἀντικρού­ου­με αὐτούς πού ἀντιτάσσονται στόν Θεό, πού χλευάζουν τήν πί­στη μας, πού συκοφαντοῦν τήν Ἐκ­κλησία.

Μποροῦμε ὅμως ἀκόμη νά μιμη­θοῦμε καί τή διακριτική ἐπιλεκτι­κό­τητα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀκολουθώντας τήν προτροπή τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύ­λου ὁ ὁποῖος μᾶς συστήνει «τά πά­ντα δοκιμάζεται, τό καλόν κατέ­χετε». Νά δοκιμάζετε τά πάντα, μέ προσοχή καί διακριτικότητα, ἀλλά νά κρατᾶτε τό καλό.

Αὐτό ἔκανε καί ὁ Μέγας Βασί­λειος, γι᾽ αὐτό καί δέν ἄφησε τόν ἑαυτό του νά παρασυρθεῖ οὔτε ἀπό τήν κοσμική καί ἁμαρτωλή ζωή τῆς Ἀθήνας, στήν ὁποία ὡς νέος σπούδαζε, οὔτε καί ἀπό τήν πίστη στούς θεούς τῶν εἰδώλων, πού ἐκ­φραζόταν μέσα ἀπό τά κείμενα τῆς ἀρχαίας γραμματείας, τά ὁποῖα μελετοῦσε, γιατί ἔκανε καί ὁ ἴδιος, αὐτό πού σύστηνε ἀργότερα στούς νέους τῆς ἐποχῆς του, ὥστε νά ὠφελοῦνται ἀπό τά ἑλληνικά γράμματα.

Ἄς ἐπιλέγουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς, καί ἰδιαιτέρως οἱ νέοι μας, πού ἐπηρεάζονται εὐκολότερα ἀλλά καί πού διαμορφώνουν τώρα τόν χαρακτήρα τους, τά καλά στοιχεῖα ἀπό τά ἀκούσματα καί τά θεάματα τῆς ἐποχῆς μας, ἀπό τήν πρόοδο καί τήν ἐξέλιξη τῆς τεχνολογίας, καί ἄς τά ἀξιοποιοῦμε γιά τή δική μας πνευματική πρόοδο καί τήν ὠφέλεια τῶν ἀδελφῶν μας, ἔτσι ὥστε νά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Βα­σιλείου, ἀρχιεπισκόπου Καισαρεί­ας, τοῦ οὐρανοφάντορος καί μεγά­λου νά ἀξιωθοῦμε νά ἐπιτύχουμε τούς στόχους τῆς ζωῆς μας ἀλλά κυρίως νά κερδίσουμε τή σωτηρία μας.