“Να αγωνιζόμαστε για να μην ενδίδουμε στους πειρα­σμούς”

“Να αγωνιζόμαστε για να μην ενδίδουμε στους πειρα­σμούς” ανέφερε μεταξύ άλλων στο κήρυγμά του ο Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κατά την χθεσινή εσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Παλαιού Προδρόμου.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Kαί ἐγένετο ὁ ὑετός ἐπί τῆς γῆς τεσ­σαράκοντα ἡμέρας καί τεσσα­ρά­κοντα νύκτας».

Στόν μεγάλο κατακλυσμό πού συνέβη στή γῆ τήν ἐποχή τοῦ Νῶε ἀναφερόταν τό ἀνάγνωσμα ἀπό τό βιβλίο τῆς Γενέσεως πού ἀκούσα­με ἀπόψε. Στόν κα­τακλυσμό πού ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά γίνει γιά νά ἐξαλειφθεῖ ἡ ἁμαρ­τία πού εἶχε πληθυνθεῖ στόν κόσμο, ὁ Θεός δίδει στόν δίκαιο καί εὐσεβῆ Νῶε τήν εὐκαιρία νά σωθεῖ καί μαζί του νά σώσει ἕνα ζευγάρι ἀπό ὅλα τά ζῶα καί τά πτηνά πού ὑπῆρ­χαν στή γῆ.

Δέν τόν σώζει ὁ Θεός ὅμως αὐτό­ματα, θά λέγαμε. Δέν τόν σώζει χω­ρίς νά προ­σπαθήσει καί νά κο­πιάσει. Τόν σώ­ζει ὑποδεικνύοντάς του νά δη­μιουρ­γήσει μία κιβωτό καί δίδο­ντάς του ὁδηγίες γιά τό πῶς θά τήν κατασκευάσει. Ἔτσι ὁ Θεός δο­κι­μάζει καί τήν πίστη καί τήν ὑπακοή τοῦ Νῶε, ὁ ὁποῖος κερδίζει μέ αὐτές τή σωτηρία του.

Δοκιμά­ζει ὅμως συγχρόνως καί τήν ἐγκρά­τεια καί αὐτοκυριαρχία τοῦ Νῶε. Γιατί, ὅταν τελειώνει ἡ κατασκευή τῆς κιβωτοῦ καί ὁ Νῶε κλείνεται μέσα καί ἀρχίζει ὁ κα­τα­κλυσμός, ὁ Νῶε δέν γνωρίζει πότε θά τελειώσει, ἀλλά παραμέ­νει μέ­σα στήν κιβωτό μέ ὑπομονή καί χω­ρίς περιέργεια, ἀναμένοντας τί θά τοῦ πεῖ ὁ Θεός νά κάνει στή συνέχεια. Καί μένει μέσα στήν κιβωτό ἐπί σαράντα ἡμέρες καί σαράντα νύ­κτες, ὅσο διαρ­κοῦσε ὁ κατακλυ­σμός, ἀδια­μαρ­τύρητα καί εὐχαρι­στώ­ντας τόν Θεό, γιατί τόν ἔσωσε μέ αὐτόν τόν τρόπο ἀπό βέβαιο θά­νατο.

Τίς σαράντα ἡμέρες τοῦ κατα­κλυ­­σμοῦ, πού ἔζησε ὁ Νῶε μέσα στήν κιβωτό, μᾶς ὑπενθυμίζουν οἱ σαράντα ἡμέρες τῆς Ἁγίας καί Με­γάλης Τεσσαρακοστῆς. Κιβωτός γιά ἐμᾶς εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ Ἐκκλησία τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, καί χάρη σέ αὐτήν βρι­σκόμαστε σέ πλεονεκτικότερη θέ­ση ἀπό τόν Νῶε, γιατί ἐμεῖς δέν χρειάσθηκε νά τήν κατα­σκευ­ά­σου­με, οὔτε κἄν νά τήν ἀναζητή­σου­με. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τό μέγιστο προ­νόμιο νά γεννηθοῦμε μέσα σέ αὐτήν, τήν Ἐκκλησία, ὥστε νά εἴμαστε ἀσφαλεῖς καί προφυλαγμένοι ἀπό τήν πλημ­μυ­ρίδα τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρ­τίας πού πλεονάζει στόν κόσμο γύ­ρω μας.

Μᾶς δίδει ὅμως καί ἕνα ἀκόμη με­­γαλύτερο προνόμιο. Μᾶς προσ­φέ­ρει τήν κιβωτό του, μᾶς προσ­φέρει τήν Ἐκκλησία του, αὐτές τίς σαράντα ἡμέρες τῆς Ἁγίας καί Με­γάλης Τεσσαρακοστῆς, καλώ­ντας μας νά ἀποξενωθοῦμε γιά λίγο ἀπό τόν κατακλυσμό πού ἐπι­κρα­τεῖ γύρω μας, ἀπό τόν κα­τα­κλυ­σμό τῶν ἀγαθῶν, τῶν τρο­φῶν, τῶν εἰ­δήσεων, τῶν σκέ­ψεων, τῶν ἐπι­διώ­ξεων, τῆς κα­κίας, τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας, καί νά ἐπικε­ντρω­θοῦμε σέ αὐτά πού μᾶς προσ­φέρει ἡ Ἐκκλησίας μας, στήν προ­σευ­χή, δηλαδή, τή μετάνοια, τή μελέτη, τή μετοχή στά ἱερά μυ­στήρια, τόν ἀγώνα γιά τήν ἐκκοπή τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν μας.

Μᾶς καλεῖ νά κλείσουμε γιά λίγο τά μάτια καί τά αὐτιά μας σέ ὅ,τι συμβαίνει γύρω μας καί νά ἐμ­βα­θύνουμε στή δυνατότητα τῆς σω­τη­ρίας πού μᾶς προσφέρει διά τῆς Ἐκκλησίας του ὁ Χριστός καί δι᾽ ὅσων αὐτή μᾶς προσφέρει, ἰδιαιτέ­ρως αὐτή τήν περίοδο, μέ τίς ἱερές Ἀκολουθίες καί τίς πολλές πνευ­μα­τικές εὐκαιρίες.

Μᾶς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουμε γι᾽ αὐτές τίς σαράντα ἡμέρες τῆς νη­στείας, δηλαδή, καί τῆς προετοιμασίας γιά τή Μεγάλη Ἑβδομάδα τοῦ πά­θους ἀλλά καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυ­ρίου μας τίς ἀνέσεις, τίς ἀπο­λαύ­σεις τοῦ κόσμου, ἀλλά καί ὅλα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα κατά τό ὑπόλοιπο ἔτος δέν μᾶς ἀφήνουν νά ἀφιερώ­σου­με καθη­μερινά λίγο χρόνο στήν προσευχή, στήν περισυλ­λο­γή, στά καλά ἔργα, στή συμμετοχή μας στίς ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκ­κλησίας μας.

Μᾶς καλεῖ νά ἀγωνιζόμαστε γιά νά μήν ἐνδίδουμε στούς πειρα­σμούς, αὐτές ἰδιαίτερα τίς σαράντα ἡμέρες, πού ἔρχονται καί μᾶς πολεμοῦν καί προσπαθοῦν νά μᾶς παρα­σύ­ρουν μέ τήν περιέργεια, μέ τήν ἔλ­λειψη ἐγκρατείας, μέ τήν ἀρ­γο­λο­γία καί τή φλυαρία, μέ τήν κρί­ση καί τήν κατάκριση.

Μᾶς καλεῖ νά παραμείνουμε μέσα στήν πνευματική κιβωτό, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ἔμεινε καί ὁ Νῶε, ἀξιοποιώντας ὅλες αὐτές τίς εὐκαιρίες πού μᾶς προσφέρει ὁ Θεός, καί γιά νά προετοιμασθοῦμε κατάλληλα γιά τή μεγάλη καί λαμ­προφόρο ἡμέρα τῆς Ἀναστά­σεως, ἀλλά καί γιά νά ἐργασθοῦμε γιά τή σωτηρία μας.

Ἄς μήν ἀδιαφορήσουμε, ἀδελφοί μου, ἀλλά ἄς μείνουμε μέσα στήν κιβωτό τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτές τίς σαράντα ἡμέρες τῆς Ἁ­γί­­ας καί Μεγάλης Τεσσαρακο­στῆς, καί ἄς εὐ­­χαριστοῦμε τόν Θεό γιά τήν εὐ­ερ­­­γεσία πού μᾶς χάρισε, παρα­κα­λώντας τον νά μᾶς χαρίσει καί τή σωτηρία μας.

Βέβαια, πρέπει νά ἀξιοποιεῖ κανείς ὅλο τόν χρόνο τίς εὐκαιρίες πού προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, ἀλλά ἰδιαίτερα αὐτή τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, πού οἱ πατέρες τήν παρομοιάζουν μέ τίς σαράντα ἡμέρες πού ἔμεινε ὁ Νῶε μέσα στήν κιβωτό. Ἐμεῖς ἄς μένουμε μέσα στήν Ἐκκλησία, μέσα στίς Ἀκολουθίες, τίς Προηγιασμένες θεῖες Λειτουργίες, τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας, στά Μεγάλα Ἀπόδειπνα, καί σέ ὅ,τι μᾶς προσφέρει, ἰδιαίτερα τίς Κυριακές, πού εἶναι λαμπρές ἑορτές καί ὅλες ἔχουν κάτι νά μᾶς διδάξουν, οὕτως ὥστε ἑτοιμασμένοι καί μέσα ἀπό τά μυστήρια, ἰδιαιτέρως, τῆς Ἐκκλησία μας, νά μπορέσουμε νά πλησιάσουμε τή λαμπρή ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως γιά νά συναναστηθοῦμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τόν Χριστό. Ἀμήν.