“Να εντείνουμε τις προσευχές μας και για τα εθνικά θέματα”

Το Σάββατο 29 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Αλεξάνδρειας.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε δύο νέους Αναγνώστες, τον κ. Κωνσταντίνο Μουρατίδη και τον κ. Θεοδόσιο Καραβιώτη.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: “Ιδιαίτερα την περίοδο αυτή πρέπει να εντείνουμε τις προσευχές μας και για τα εθνικά μας θέματα αλλά και για τον πειρασμό ο οποίος ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα. Πρέπει να προσέχουμε και πρέπει να βοηθούμε ο ένας τον άλλο, αλλά πάνω από όλα πρέπει να σκεφθούμε σωστά πως πρέπει να φερόμεθα, γιατί βλέπετε ότι και η επαρχία μας μπήκε σε καραντίνα. Και αυτό σημαίνει ότι έχουν πληθυνθεί τα θύματα του κορωνοιού. Πολλοί το παίρνουν αστεία. Πολλοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει. Βλέπουμε κάθε ημέρα θανάτους, δίπλα μας, στη διπλανή επαρχία, δεκαεπτά γέροντες πέθαναν από το Γηροκομείο. Γι᾽ αυτό «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», και ας εντείνουμε τις προσευχές μας στον Θεό και στην Παναγία και στους αγίους να μας βοηθήσουν”.

Αναλυτικά η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Παμμάκαρ Ἀλέξανδρε ποιμήν Ἐκκλησίας γέγονας, ὀρθοδοξίας ὑπέρμαχος, Ἀρείου καθελών τήν ἀλαζονείαν, προσευχαῖς συντό­νοις».

Ἑορτάζει ἀπό ἀπόψε ἡ Ἁγία μας Ἐκ­κλησία τή μνήμη τριῶν ἱεραρχῶν της, τριῶν ἀρχιεπισκόπων Κων­στα­ντινουπόλεως, τῶν ἁγίων Ἀλε­­ξάνδρου, στό ὄνομα τοῦ ὁποίου τιμᾶται ὁ ναός μας, Ἰωάννου καί Παύ­λου, οἱ ὁποῖοι μέ τή ζωή τους, τούς ἀγῶνες καί τή διδασκαλία τους στήριξαν τήν πίστη καί τήν εὐσέβεια τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἔδωσαν παράδειγμα ἀληθοῦς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ἔδωσαν καί δίδουν παράδειγμα καί σέ ὅλους ἐμᾶς πού ἀγωνιζόμεθα μέσα στόν κόσμο νά ζήσουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές του.

Μπορεῖ βέβαια κάποιοι νά σκέ­πτονται ποιά σχέση μπορεῖ νά ἔχουμε ἐμεῖς μέ ἁγίους ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν πρίν ἀπό πολ­λούς αἰῶνες, ἤ ποιά σχέση μπορεῖ νά ἔχει ἡ δική μας ζωή μέ τή δική τους. Καί ὅμως ἡ ἐν Χριστῷ ζωή εἶναι μία καί εἶναι κοινή γιά ὅλους τούς χρι­στια­νούς, ὁποιον­δή­ποτε δρόμο καί ἐάν ἐπιλέξουν στή ζωή τους, ὅπως κοινά εἶναι καί τά μέσα τοῦ πνευ­ματικοῦ ἀγῶ­νος.

Ἀσφαλῶς οἱ ἅγιοι ἀρχιεπί­σκο­ποι Κωνσταντι­νου­πό­λεως, τούς ὁποίους τιμοῦμε καί ἑορ­τάζουμε σήμερα, ὁ ἅγιος Ἀλέ­ξανδρος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης καί ὁ ἅγιος Παῦλος, μπορεῖ νά ἀντιμε­τώ­πισαν στή ζωή τους περισσό­τερες δυσκο­λίες καί μεγαλύτερους πειρασμούς ἀπό αὐτούς πού ἀντι­μετωπίζει ἕνας πιστός, ἀλλά οἱ τρόποι μέ τούς ὁποίους μποροῦμε νά ἀπο­κρούσουμε τούς πειρα­σμούς καί νά ὑπομείνουμε τίς δοκιμασίες καί τίς δυσκολίες πού συναντοῦμε στή ζωή μας καί στόν πνευματικό μας ἀγώνα δέν διαφέ­ρουν ἀπό αὐτούς πού χρησιμοποίη­σαν καί οἱ ἅγιοι τρεῖς Πατριάρχες.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τή ζωή τους, ἐξυμνεῖ τούς ἀγῶνες καί τά παλαίσματά τους καί μᾶς συστήνει νά μελε­τοῦμε τούς βίους τους, ὥστε, ὅπως μᾶς προτρέπει καί ὁ πρωτοκο­ρυ­φαῖος ἀπόστολος Παῦλος, «ἀνα­θεω­ροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀνα­στροφῆς» τους, νά μιμούμεθα τήν πίστη καί τά ἔργα τους.

Ἕναν ἀπό αὐτούς τούς τρόπους, γιά τόν ὁποῖο διακρί­θηκε ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος, ἀρχιε­πί­σκοπος Κων­στα­ντι­νου­πόλεως, τόν ὁποῖο ἰδιαι­τέ­ρως τιμοῦμε καί πανηγυρί­ζουμε στόν περικαλλῆ αὐτόν ναό τῆς Ἀλεξανδρείας πού εἶναι ἀφιε­ρω­μέ­νος στή χάρη του, μᾶς ὑπεν­θυ­μίζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος στό στι­χηρό τοῦ Ἑσπερινοῦ, τό ὁποῖο προ­έταξα τῆς ὁμιλίας μου. Καί αὐτός εἶναι, ὅπως ἀκούσαμε, ἡ προσευχή.

«Παμμάκαρ Ἀλέξανδρε ποιμήν Ἐκκλησίας γέγονας, ὀρθο­δοξίας ὑπέρμαχος, Ἀρείου καθε­λών τήν ἀλαζονείαν, προσευχαῖς συντό­νοις». Μακαρίζει, δηλαδή, ὁ ἱερός ὑμνογράφος τόν ἅγιο Ἀλέξανδρο, γιατί ἀνεδεί­χθη ποιμένας γνήσιος τῆς Ἐκκλη­σίας καί ὑπέρμαχος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, καθώς κατόρ­θωσε νά συντρίψει τήν ἀλαζονεία τοῦ αἱρε­σιάρχου Ἀρείου μέ τίς ἐπί­μονες προσευχές του.

Καί ἦταν ὄντως ἄνθρωπος πολ­λῆς καί μεγάλης προσευχῆς ὁ ἅγιος Ἀλέξαν­δρος, ἄνθρωπος πού γνώριζε τή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί πίστευε στήν ὑπό­σχε­ση τοῦ Χριστοῦ ὅτι «πάντα ὅσα ἐάν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε».

Γι᾽ αὐτό καί ὅταν κλήθηκε νά ἀντιμετω­πίσει τίς κακοδοξίες τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος μέ τίς αἱρετικές του διδα­σκαλίες εἶχε διχάσει τήν Ἐκ­κλη­σία καί εἶχε παρασύρει πολ­λούς πιστούς, ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος προ­σευχόταν μέ θέρμη καί ἐπι­μο­νή στόν Θεό καί ζητοῦσε τήν ἐνί­σχυ­σή του γιά νά ἀποδείξει τήν πλάνη τοῦ Ἀρείου καί νά ἀπαλλάξει τήν Ἐκκλη­σία ἀπό τίς διδασκαλίες του, σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες ὁ Χρι­στός δέν ἦταν ὁμοούσιος μέ τόν Θεό-Πατέρα ἀλλά κτίσμα καί δη­μιούργημά του, ἀμφισβητώντας ἔτσι τήν τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ Θεός ἄκουσε τίς προσευχές του καί ἀπάλλαξε τήν Ἐκκλησία ἀπό τήν πλάνη τοῦ Ἀρείου.

Τό παράδειγμα, λοιπόν, τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου διδάσκει καί σέ μᾶς τή σημασία καί τή δύ­ναμη τῆς προσευχῆς. Διότι συχνά τήν ἀντιμετωπίζουμε ὡς ἕνα τυπι­κό καθῆκον ἤ ἔστω ὡς μία καλή συνήθεια, καί προσευχόμεθα χω­ρίς νά ἔχουμε συναίσθηση σέ ποιόν ἀπευθυνόμεθα καί τί ζητοῦ­με. Συχνά ἐπαναλαμβάνουμε λό­για προ­σευχῆς χωρίς νά ἐννοοῦμε ὅσα λέμε καί χωρίς νά πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς δώσει αὐτό πού τοῦ ζητοῦμε. Ἤ ἄλλοτε πάλι, ὅταν ἀντιμετωπίζουμε προ­βλήμα­τα καί δυσκολίες στή ζωή μας, ὅταν δοκιμαζόμεθα ἀπό πει­ρα­­σμούς καί θλίψεις, ἀνα­ζητοῦμε στήριγμα σέ ἀνθρώπους πού νομί­ζουμε ὅτι μποροῦν νά μᾶς βοηθή­σουν, ξεχνοῦμε ὅμως νά στραφοῦ­με πρός τόν Θεό καί νά προσευχη­θοῦμε γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ, γιά ὅ,τι μᾶς δυσκολεύει, γιά ὅ,τι ἔχου­με ἀνάγκη.

Ἑορτάζοντας, λοιπόν, σήμερα τή μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου, ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τό παράδειγμα τῆς προσευχῆς του καί ἄς προσπα­θήσουμε νά τό μιμηθοῦμε, ἀναθέ­τοντας καί ἐμεῖς ὅπως καί ἐκεῖνος «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ».

Καί ἐάν προσευχόμεθα μέ ἐπιμο­νή καί μέ πίστη, ζητώντας τή βοή­θεια, τή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τότε νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὁ Θεός θά μᾶς δίδει τήν εὐλογία του καί θά εἶναι πάντοτε βοηθός καί ἀντι­λήπτωρ τῆς ζωῆς μας.

Ἰδιαίτερα τήν περίοδο αὐτή πρέπει νά ἐντείνουμε τίς προσευχές μας καί γιά τά ἐθνικά μας θέματα ἀλλά καί γιά τόν πειρασμό ὁ ὁποῖος ταλαιπωρεῖ τήν ἀνθρωπότητα. Πρέπει νά προσέχουμε καί πρέπει νά βοηθοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα πρέπει νά σκεφθοῦμε σωστά πῶς πρέπει νά φερόμεθα, γιατί βλέπετε ὅτι καί ἡ ἐπαρχία μας μπῆκε σέ καραντίνα. Καί αὐτό σημαίνει ὅτι ἔχουν πληθυνθεῖ τά θύματα τοῦ κορωνοϊοῦ. Πολλοί τό παίρνουν ἀστεῖα. Πολλοί πιστεύουν ὅτι δέν ὑπάρχει. Βλέπουμε κάθε ἡμέρα θανάτους, δίπλα μας, στή διπλανή ἐπαρχία, δεκαεπτά γέροντες πέθαναν ἀπό τό Γηροκομεῖο. Γι᾽ αὐτό «στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου», καί ἄς ἐντείνουμε τίς προσευχές μας στόν Θεό καί στήν Παναγία καί στούς ἁγίους νά μᾶς βοηθήσουν.