Μητροπολίτης Βεροίας: «Να μιμηθούμε την ζωή του Αγίου Δημητρίου»

Την Τρίτη 26 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ναούσης.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Οἴκτειρον οὖν πανεύφημε, καί δός ἡμῖν ἄνεσιν, παῦσον τήν ζάλην καί σβέσον τήν καθ᾽ ἡμῶν ἀγανά­κτησιν, Θεόν ἱκετεύων».

Ἑορτή τοῦ ἁγίου μεγαλομάρ­τυ­ρος καί μυροβλύτου Δημητρίου, ἑνός ἁγίου, τοῦ ὁποίου ἡ ζωή, τό μαρ­τύριο καί τά θαύματα συνδέ­ο­νται ἄρρηκτα τόσο μέ τήν πορεία καί τήν ἱστορία τοῦ Γένους μας, ὅσο καί μέ τήν ἱστορία αὐτῆς τῆς πόλεως, τῆς ἡρωϊκῆς πόλεως τῆς Ναούσης, ἐφόσον στόν παλαιό ναό του, μητροπολιτικό τότε, ξεκίνησε ἡ ἐπανάσταση τῶν Ναουσαίων ἐνα­­ντίον τῶν Τούρκων τό 1822, καί τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του, τό 1912, ἐλευ­θέρωσε τήν πατρίδα του, τή Θεσσαλονίκη, μετά ἀπό 500 χρό­νια σκλαβιᾶς.

Καί ἄν προσθέσει κανείς στά δύο αὐτά γεγονότα τά ἀναρίθμητα θαύ­ματα πού ἔχει ἐπιτελέσει ὁ ἅγι­ος μεγαλομάρτυς Δημήτριος, ἐπεμ­βαίνοντας σωστικά στή ζωή πολ­λῶν ἀνθρώπων, τότε εἶναι ἀπό­­λυ­τα κατανοητό γιά ποιόν λό­γο ὁ ἱε­ρός ὑμνογράφος, ἐκ­φρά­ζο­ντας τά αἰσθήματα καί τήν πίστη τοῦ εὐσε­βοῦς λαοῦ, στρέφεται πρός τόν ἅγιο καί τοῦ ζητᾶ ἐκ προσώπου ὅλων μας νά μᾶς σπλαγχνισθεῖ καί νά μᾶς δώσει ἄνεση καί ἀναψυχή ἀπό ὅσα μᾶς ταλαιπωροῦν, καί νά παύσει τούς κινδύνους καί τά προ­βλήματα τά ὁποῖα μᾶς φο­βί­ζουν καί μᾶς κάνουν νά ἀνη­συ­χοῦμε.

Στρέφεται ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος πρός τόν ἅγιο Δημήτριο καί τόν ἱκε­τεύει, γιατί γνωρίζει καί τή με­γά­λη του ἀγάπη πρός τούς ἀν­θρώ­πους ἀλλά καί τή μεγάλη του παρ­ρησία πρός τόν Θεό.

Διότι, ἄν μία καί μόνη ἐπίκληση τοῦ μαθητοῦ του, τοῦ ἁγίου Νέστο­ρος, ἐνώπιον τοῦ θηριώδους ἐκεί­νου μονομάχου τοῦ Μαξιμιανοῦ, τοῦ Λυαίου, ἄν μία καί μόνο φρά­ση, «ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι», ἦταν ἀρκετή γιά νά χαρίσει στόν νεαρό χριστιανό ὄχι μόνο μία ἀνέλ­­πιστη νίκη ἔνα­ντι τοῦ ἀηττή­του γιά τόν κόσμο ἀντιπάλου του, ἀλλά καί τόν στέ­φανο τοῦ μαρτυ­ρίου, δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει κανείς πού νά ἀμφιβάλλει γιά τήν παρρη­σία τοῦ ἁγίου μεγα­λομάρτυρος Δη­μητρίου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἡ παρ­ρησία αὐτή ἐπιβεβαιώνεται αἰῶνες τώρα καί παρακινεῖ ὅλους ἐμᾶς νά στρε­φόμεθα πρός τόν προσφιλῆ ἅγιο καί νά ζητοῦμε τή βοήθειά του καί τή σωστική του ἐπέμβαση στή ζωή μας.

Αὐτή τήν ἀνάγκη αἰσθανόμαστε καί ἐμεῖς, ἰδιαιτέρως αὐτές τίς δύ­σκολες ἡμέρες, τίς ἡμέρες τῆς παν­δημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, πού δυστυ­χῶς ἀνα­ζω­πυ­ρώθηκε αὐτό τό διά­στημα καί ἰδιαιτέρως στήν περιοχή μας, ἀλλά καί τίς ἡμέρες πού ἡ πατρίδα μας ἀντι­με­τω­πίζει ποικίλες προ­κλή­σεις καί ἀπειλές ἀπό ἕναν ἀπρό­­βλεπτο γείτονα.

Καί γι᾽ αὐτό στρε­φόμεθα πρός τόν ἑορταζόμενο σή­μερα ἅγιο μεγαλομάρτυρα Δη­μή­τριο, ἐδῶ, στόν πανηγυρίζοντα ἱερό ναό του, καί τόν παρακαλοῦμε ἐπαναλαμβάνοντας τήν ἱκεσία τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου: «Οἴκτειρον οὖν πανεύφημε, καί δός ἡμῖν ἄνεσιν, παῦσον τήν ζάλην καί σβέσον τήν καθ᾽ ἡμῶν ἀγανά­κτησιν».

Γιά νά κάνουμε ὅμως τήν ἱκεσία μας πιό ἀποτελεσματική καί τήν πα­ράκλησή μας πιό δυνατή, δέν θά πρέπει νά παραμείνουμε στά λόγια. Δέν θά πρέπει νά περιορισθοῦμε σέ μιά τυπική προσευχή, ἀλλά θά πρέ­πει νά τήν κάνουμε μέ βαθειά πί­στη καί συναίσθηση τοῦ τί ζη­τοῦμε καί ἀπό ποιόν τό ζητοῦμε.

Θά πρέπει νά μιμηθοῦμε τήν πί­στη τοῦ νεαροῦ μαθητοῦ του, τοῦ ἁγίου Νέστορος, πού ἔχοντας ὡς μο­ναδικό ὅπλο τήν εὐχή τοῦ δι­δα­σκάλου του κατέβηκε στόν στίβο γιά νά ἀντιμετωπίσει τήν πρόκλη­ση τοῦ εἰδωλολάτρου Λυαίου.

Θά πρέπει ἀκόμη νά αἰσθανόμεθα τήν οἰκειότητα τῆς πνευματικῆς συγ­γενείας μέ τόν ἅγιο Δημήτριο, συγγένεια πού καλλιεργεῖται, ὅταν καί ἐμεῖς ἀγωνιζόμεθα γιά ὅσα ἀγω­νιζόταν καί ὁ ἅγιος μεγαλο­μάρ­τυς καί μυροβλύτης Δημή­τρι­ος. Ὅταν ἀγωνιζόμεθα γιά νά ἀγα­ποῦμε τόν Χριστό καί νά ὁμο­λο­γοῦ­με τήν πίστη μας σέ αὐτόν. Ὅταν προσπαθοῦμε νά διατηροῦμε τήν ψυχή καί τό σῶμα μας καθαρά ἀπό τοῦ κόσμου, καί νά μήν ὑπο­χω­­ροῦμε καί ἐνδίδουμε στίς προ­κλή­­σεις τῆς ἁμαρτίας, πού ἐπιδιώ­κουν νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Χρι­στό, ἀπό τήν ἐγκράτεια καί τήν πίστη μας καί νά ψυχράνουν τήν ἀγάπη μας. Ὅταν προσπαθοῦμε νά ἀκολου­θοῦ­με στή ζωή μας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά τήν ἐμπιστευόμεθα στήν ἀγάπη του μέ τή βεβαιότητα ὅτι Ἐκεῖνος δέν θά μᾶς ἐγκατα­λεί­ψει ποτέ.

Ἔτσι ἔζησε καί ὁ ἅγιος Δημήτριος καί γι᾽ αὐτό ἀξιώθηκε νά λάβει τό­ση χάρη ἀπό τόν Χριστό, ὥστε νά βοη­θᾶ τούς ἀνθρώπους πού τόν ἐπι­­καλοῦνται καί νά σώζει ἀπό κάθε κακό ὅσους ἀκολουθοῦν τόν δικό του δρόμο. Διότι ὁ ἅγιος Δημήτριος ὁ ὁποῖος ἦταν καί νέος καί εἶχε καί ἀξιώματα μέσα στήν πολιτεία καί εἶχε χαρίσματα πάρα πολλά, τίποτε δέν ἔβαλε πάνω ἀπό τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του καί τήν ἀγάπη του καί τή σχέση του ἀπό τόν Θεό. Τά πάντα τά θεωροῦσε σκύβαλα, σκουπίδια, «ἵνα Χριστόν κερδίσῃ».

Γι᾽ αὐτό καί τιμώντας σήμερα τή μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυροβλύτου, ἄς τόν τιμήσουμε μι­μού­μενοι καί τή ζωή του. Καί τότε θά μποροῦμε νά εἴμεθα βέ­βαιοι ὅτι καί ἐκεῖνος θά τείνει εὐή­κοο οὖς στίς προσευχές μας, θά ἀκούει τόν πόνο καί τίς ἱκεσίες μας, θά εἶναι πάντοτε φύλα­κας καί προστάτης μας καί θά μᾶς ἀπαλ­λάξει καί ἀπό τόν κορω­νοϊό καί ἀπό ὅλα ὅσα μᾶς ἀπειλοῦν καί ἐπιβου­λεύονται τή ζωή μας καί τήν ψυχή μας μέ τή χάρη καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ.

Ἐάν θέλουμε νά τιμήσουμε τόν μεγαλομάρτυρα ἅγιο Δημήτριο, ὅπως λέγει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, θά πρέπει νά μιμηθοῦμε τή ζωή του. Ἀσφαλῶς δέν ζητᾶ ὁ Θεός νά μαρτυρήσουμε ὁμολογώντας τό ὄνομά του – δέν ξέρουμε ἄν θά ἔρθουν τέτοιες ἡμέρες –, ἀλλά καθημερινά ὁ καθένας μας, ὅπου εἴμεθα καί ὅπου εὑρισκόμεθα καί μέ ὅποιον τρόπο τῆς ζωῆς μας, μποροῦμε νά κάνουμε αὐτή τήν ὁμολογία τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό. Καί ἐμεῖς, νά εἶστε βέβαιοι, θά δεχθοῦμε καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τοῦ μεγαλομάρτυρος Δημητρίου.