“Ο μακαριστός Σεραφείμ υπήρξε γνήσιος διάκονος της Εκκλησίας”
Την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο όρος Βέρμιο.
Προ της ενάρξεως της θείας Λειτουργίας ανέγνωσε ευχή εις τον εορτάζοντα Άγιο Παρθένιο Επίσκοπο Λαμψάκου υπέρ των καρκινοπαθών, ενώ προ της απολύσεως τέλεσε 40νθήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Καστορίας κυρού Σεραφείμ.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος, συγκινημένος, ανέγνωσε ικετήρια ευχή εις την Υπεραγία Θεοτόκο την Σουμελλιώτισα υπέρ προστασίας της Ελλάδος και απαλλαγής εκ της λοιμώδους νόσου του κορωνοϊού.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Ἐν παντί συνιστῶντες ἑαυτούς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς».
Πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου γράφει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος. Tά λόγια ὅμως καί οἱ συμβουλές του ἀπευθύνονται πρός ὅλους τούς πιστούς, ἀπευθύνονται καί πρός ἐμᾶς πού τά ἀκούσαμε σήμερα.
Καί τί λέγει ὁ ἀπόστολος; Μᾶς περιγράφει μία σημαντική λεπτομέρεια, τήν ὁποία θά πρέπει νά ἔχουμε ὅλοι ὑπόψη μας. Μία λεπτομέρεια, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ κριτήριο τῆς γνησιότητός μας ὡς χριστιανῶν, ὡς πιστῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου μας. «Ἐν παντί συνιστῶντες ἑαυτούς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς». Θά πρέπει, δηλαδή, ἀνεξάρτητα ἀπό τίς συνθῆκες τῆς ζωῆς μας νά φερόμεθα ὡς διακόνοι τοῦ Θεοῦ, ὡς μαθητές τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτός πού μᾶς τό συστήνει δέν διδάσκει ἀφ᾽ ὑψηλοῦ, δέν ὁμιλεῖ χωρίς νά διαθέτει γνώση καί ἐμπειρία. Ἔχει δοκιμασθεῖ στίς πιό δύσκολες συνθῆκες κηρύττοντας τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ σέ ὅλον τόν κόσμο. Ἔχει ὑπομείνει ὅλα αὐτά στά ὁποῖα ἀναφέρεται σήμερα ἀλλά καί ἀκόμη περισσότερα. Ἔχει διωχθεῖ, ἔχει συκοφαντηθεῖ, ἔχει ἀντιμετωπίσει θλίψεις καί στενοχωρίες, φυλακίσεις καί τιμωρίες, ταλαιπωρίες καί κινδύνους. Ὅμως ὅλες αὐτές τίς καταστάσεις τίς ἔχει ἀντιμετωπίσει μέ ὑπομονή, μέ καρτερία, μέ θάρρος καί κυρίως μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Ἡ συμπεριφορά του, ὁ λόγος του, ὁ τρόπος του δέν μεταβάλλεται ἀνάλογα μέ τίς συνθῆκες.
Γνωρίζει ὅτι οἱ πειρασμοί καί οἱ δοκιμασίες εἶναι μέσα στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι μέσα στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πού ἐπιτρέπει νά μᾶς ἐπισκεφθοῦν γιά τό καλό μας καί γιά τή σωτηρία μας, ἀλλά δέν μᾶς ἀφήνει νά πειρασθοῦμε «ὑπέρ ὅ δυνάμεθα», ὅταν τίς ὑπομένουμε καί ἐμπιστευόμεθα τήν ἀγάπη του.
Γνωρίζει ὁ ἀπόστολος τίς προειδοποιήσεις τοῦ Κυρίου, «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε, ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον», καί «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν», καί ἔτσι ἀντιμετωπίζει τά δυσάρεστα καί θλιβερά τοῦ παρόντος βίου σύμφωνα μέ τό παράδειγμα τοῦ Ἰησοῦ, συνιστώντας τόν ἑαυτό του «ὡς Θεοῦ διάκονον» καί σέ αὐτές τίς πολλές καί δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς του. Καί αὐτό συστήνει καί σέ ἐμᾶς σήμερα.
Οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι μόνο γιά νά τίς ἐφαρμόζουμε ὑπό κανονικές συνθῆκες, ὅταν ὅλα εἶναι ἤρεμα καί εἰρηνικά καί τίποτε δέν μᾶς ἐνοχλεῖ καί δέν μᾶς ταράσσει. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή δέν εἶναι κάτι πού τό ζοῦμε, ὅταν ὅλα πηγαίνουν ὁμαλά στή ζωή μας, ὅταν δέν ἔχουμε προβλήματα καί δυσκολίες.
Ἡ μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία ὡς μαθητές του ἔχουμε χρέος νά δίδουμε μέ τή ζωή μας καί μέ τήν ἀναστροφή μας, δέν εἶναι μόνο γιά κάποιες ἡμέρες, γιατί τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι μόνο γιά εἰδικές συνθῆκες.
Δέν μπορεῖ νά εἴμεθα πρᾶοι, ὅταν εἴμεθα μόνοι ἤ ὅταν δέν μᾶς ἐνοχλεῖ τίποτε, ἀλλά ὅταν κάποιος πεῖ κάτι πού μᾶς θίγει, τότε νά ὀργιζόμεθα καί νά θυμώνουμε καί νά παραφερόμεθα.
Δέν μπορεῖ νά λέμε ὅτι εἴμεθα ὑπομονετικοί, καί στήν πρώτη δυσκολία πού θά συναντήσουμε ἤ στό πρῶτο λάθος πού θά κάνει κάποιος ἀδελφός μας, νά χάνουμε τήν ὑπομονή μας, νά δυσανασχετοῦμε καί νά ἀδημονοῦμε.
Δέν μπορεῖ νά νομίζουμε ὅτι εἴμεθα ταπεινοί, ἀλλά μόλις κάποιος θίξει τόν ἐγωισμό μας, μόλις κάποιος μᾶς προσβάλλει, μᾶς κατακρίνει, μᾶς συκοφαντήσει, νά ἐπαναστατοῦμε καί νά ἀνταποδίδουμε τά ἴσα.
Δέν μπορεῖ νά λέμε ὅτι ἔχουμε πίστη καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, ἀλλά τήν ὥρα τῆς ἀσθενείας, τοῦ πόνου ἤ τοῦ πένθους, νά ἀγανακτοῦμε καί νά διαμαρτυρόμαστε στόν Θεό, γιατί ἐπέτρεψε νά δοκιμασθοῦμε.
Ὅλες αὐτές οἱ ἀντιδράσεις μας δέν συνάδουν μέ τήν ἰδιότητα τοῦ ἀληθινοῦ πιστοῦ, τοῦ μαθητοῦ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ διακόνου τοῦ Θεοῦ.
Μπορεῖ, βεβαίως, νά μήν εἶναι εὔκολο νά κυριαρχήσουμε στόν ἑαυτό μας καί νά χαλιναγωγήσουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο πού προσπαθεῖ νά βγεῖ μέ αὐτές τίς ἀντιδράσεις στήν ἐπιφάνεια, ἀλλά αὐτός εἶναι ὁ ἀγώνας τόν ὁποῖο μᾶς καλεῖ νά ἀναλάβουμε μέ τήν προτροπή του ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος.
Χρειάζεται ἀγώνας, χρειάζεται προσπάθεια ἐσωτερική γιά νά ἐνστερνισθοῦμε τόν τρόπο τοῦ Χριστοῦ, γιά νά μεταποιήσουμε τόν ἑαυτό σέ κατά Θεόν ἄνθρωπο, ὥστε νά μποροῦμε μέσα ἀπό ὅλες τίς καταστάσεις τῆς ζωῆς μας νά συνιστοῦμε τούς ἑαυτούς μας ὡς διακόνους Θεοῦ, νά βλέπουν δηλαδή οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι στή συμπεριφορά μας καί στήν ἀναστροφή μας ἕναν γνήσιο μαθητή τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ δύσκολη καί ὀδυνηρή αὐτή κατάσταση τῆς πανδημίας πού ζοῦμε τούς τελευταίους μῆνες ἄς γίνει ἀφορμή ἀγῶνος γιά ὅλους μας, ὥστε ἀντί νά ἀντιδροῦμε στίς δυσκολίες, ἀντί νά διαμαρτυρόμεθα γιά τά ἀναγκαῖα μέτρα, ἀντί νά παραπονούμεθα γιά τή δοκιμασία αὐτή, ἀντί νά κρίνουμε καί νά κατακρίνουμε κάποιες φορές ἀκόμη καί αὐτούς πού εἶναι ὑπεύθυνοι, ἀκόμη καί τήν Ἐκκλησία μας καί τούς ἱερεῖς καί τούς ἐπισκόπους, πού ἀναγκάζονται νά ἐφαρμόσουν τά μέτρα πού ὁρίζει ἡ πολιτεία γιά τήν προστασία ὅλων μας, νά προσπαθοῦμε νά ἐμβαθύνουμε μέσα μας τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί νά συνιστοῦμε ἑαυτούς ὡς Θεοῦ διακόνους στόν κόσμο, ὥστε καί νά προαγόμεθα στήν ἀρετή ἀλλά καί νά βοηθοῦμε τούς ἀνθρώπους μέ τή μαρτυρία μας καί μέ τή ζωή μας.
Γνήσιος διάκονος τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε σέ ὅλη του τή ζωή καί ὁ μακαριστός πλέον Μητροπολίτης Καστορίας κυρός Σεραφείμ, τοῦ ὁποίου τελοῦμε σήμερα τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο. Διακόνησε τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία, διακόνησε τούς ἀνθρώπους καί τίς ψυχές τους μέ ἀφοσίωση καί συνέπεια ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς ἱερατικῆς του διακονίας μέχρι τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς του, μέχρι τήν τελευταία του πνοή. Διακόνησε τό ποίμνιό του στήν ἀκριτική Μητρόπολη Καστορίας μέ αὐταπάρνηση καί θυσιαστική ἀγάπη, μέ τήν ἴδια ἀγάπη πού πλημμύριζε τήν ψυχή του γιά τόν Χριστό καί τή Μακεδονία μας.
Δυστυχῶς ὅμως ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, πού μᾶς στέρησε τόσους ἀδελφούς μας, μᾶς στέρησε καί τόν μακαριστό Μητροπολίτη Καστορίας, πολύ πρόωρα γιά τά ἀνθρώπινα δεδομένα. Ἔχουμε ὅμως τήν ἐλπίδα καί τήν πίστη ὅτι θά ἀναπαύεται ἤδη στόν οὐρανό καί θά ἀπολαμβάνει ὡς ἀγαθός καί πιστός διάκονος τοῦ Κυρίου τήν οὐράνια ἀνταμοιβή τῶν κόπων του στή μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Ἀπό ἀγάπη πολλή πρός τήν Παναγία μας, καί δή τή Σουμελιώτισσα, λίγες ἡμέρες πρίν νά ἀσθενήσει, ἦλθε νά τήν προσκυνήσει καί νά ὑποσχεθεῖ ὅτι θέλει νά ἔλθει νά λειτουργήσει ἁπλά ὡς ἱερεύς μαζί μέ τή συνοδεία του. Καί μάλιστα ἔφερε ὅλα αὐτά τά κεριά, τά ὁποῖα σήμερα χρησιμοποιήσαμε στά δικεροτρίκερα.
Εὐχόμεθα, ὅπως ὅλη του ἡ ζωή ἦταν μία ἀναμμένη λαμπάδα, πού ἔκαιε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καί φώτιζε τό ποίμνιό του, καί φώτιζε τά πνευματικά του τέκνα, ἔτσι καί ἐκεῖ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου νά φέγγει ὡς ἀναμμένη λαμπάδα καί νά φωτίζει καί νά πρεσβεύει καί ὑπέρ ἡμῶν, γιατί ἦταν ὄντως μία ἁγία καί εὐλογημένη ψυχή. Ὁ Θεός νά τόν ἔχει κοντά του καί νά πρεσβεύει γιά ὅλους ἐμᾶς, ἡ μνήμη του δέ νά εἶναι αἰωνία. Ἀμήν.
ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.