Στον πανηγυρίζοντα υπό ανέγερση Ιερό Ναό των Αγίων Αυταδέλφων Θεσσαλονικέων Κυρίλλου και Μεθοδίου , Μεγάλων Ιεραποστόλων και Φωτιστών των Σλάβων στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων το Σάββατο της Διακαινησίμου 11 Μαΐου 2024.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο συνεχάρη τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού Πρωτοπρ. Θωμά Μπεκιάρη, το εκκλησιαστικό συμβούλιο και όσους προσφέρουν από το υστέρημα τους, ώστε σύντομα να ολοκληρωθούν οι εργασίες ανεγέρσεως του Ιερού Ναού.
Παράλλληλα αναφέρθηκε στον βίο και στην προσφορά των τιμωμένων Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου λέγοντας μεταξύ άλλων:«Θείας πίστεως λαμπαδουχίᾳ φῶς ηὐγάσατε θεογνωσίας, ἰσαπόστολοι Χριστοῦ, παμμακάριστοι, τοῖς ἐν νυκτί τῆς ἀπάτης ὑπάρχουσιν».
Με αυτούς τους λόγους περιγράφει το έργο και επαινεί ο ιερός υμνογράφος τους δύο Θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο, τους φωτιστές των Σλάβων. Και ο έπαινός του είναι απόλυτα δικαιολογημένος και αντάξιος του έργου τους, γιατί η προσφορά τους παραμένει ανεξίτηλη στις ψυχές των ανθρώπων, στις χώρες των οποίων κήρυξαν το Ευαγγέλιο του Χριστού, αλλά και στην ιστορία όλων των σλαβικών λαών .
Παραμένει όμως ανεξίτηλη και στις δικές μας ψυχές, τις ψυχές των Ελλήνων που αισθανόμαστε υπερήφανοι και καυχώμεθα εν Κυρίω, γιατί οι δύο αυτάδελφοι πραγματοποίησαν με επιτυχία τη μεγάλη αποστολή που τους ανέθεσε ο σοφός πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φώτιος, την τελευταία εντολή την οποία έδωσε πριν από την Ανάληψή του ο Κύριός μας στους μαθητές του.
Πορεύθηκαν σε τόπους άγνωστους και μακρινούς γι’ αυτούς. Πορεύθηκαν σε έθνη που ζούσαν μία ζωή πολύ διαφορετική από την οργανωμένη και πολιτισμένη ζωή της πατρίδας τους, του Βυζαντίου. Πορεύθηκαν χωρις να γνωρίζουν που ακριβώς κατευθυνονται και πόσα προβλήματα και ταλαιπωρίες και θλίψεις θα αντιμετωπίσουν.
Και αντιμετώπισαν πράγματι πολλές, σαν αυτές που περιγράφει ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος, ότι υπέμεινε ο ίδιος, και τις αντιμετώπισαν με τον τρόπο ο μέγας απόστολος, ώστε φέρουν επάξια τον τίτλο του ισαποστόλου και του ομοτρόπου των αποστόλων.
Και ο τρόπος αυτός ήταν η πίστη στον Χριστό, του οποίου το Ευαγγέλιο κήρυξαν στους σλαβικούς λαούς.
Διέθεταν οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος πίστη, πίστη βαθειά και ουσιαστική. Και η πίστη τους αυτή ως «ἐλπιζομένων ὑπόστασις», όπως γράφει ο απόστολος Παύλος, τους έκανε να είναι βέβαιοι ότι η προσπάθειά τους θα είχε την ευλογία του Θεού, θα απέδιδε «καρπόν πολύν» και θα οδηγούσε στον Χριστό και την Εκκλησία του τα σλαβικά έθνη.
Αυτή η πίστη ήταν ακόμη «άγκυρα ασφαλής και βεβαία» για την ψυχή τους στις ώρες της τρικυμίας, ήταν η παρηγορία στους διωγμούς και τις θλίψεις, αλλά συγχρόνως ήταν και η αφετηρία νέων έργων τους, τα οποία φώτιζαν όχι μόνο τον δρόμο της ιεραποστολικής τους πορείας αλλά και τις ψυχές των ανθρώπων και τις οδηγούσαν προς το αληθινό φως, «ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον», δηλαδή προς τον αναστάντα Χριστό.
Αυτή η πίστη με την οποία οι άγιοι ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθοόδιος καταύγασαν «τούς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους» σλαβικούς λαούς, δεν είναι όμως μοναδικό προνόμιο των αγίων της Εκκλησίας μας. Είναι και χρέος του κάθε πιστού, του καθενός μας, διότι το έργο του ευαγγελισμού των ανθρώπων συνεχίζεται και στις ημέρες μας. Συνεχίζεται και μεταξύ των ανθρώπων που μπορεί να έχουν βαπτισθεί, αλλά βρίσκονται πρακτικά μακριά ή και έξω από την Εκκλησία.
Ο Χριστός θα μπορούσε να επαναλάβει και στις ημέρες μας το «καί ἄλλα πρόβατα ἔχω ἅ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης».. Και η ευθύνη του ευαγγελισμού των ανθρώπων δεν βαρύνει μόνο την Εκκλησία, βαρύνει όλους μας, γιατί όλοι όσοι πιστεύουμε στον Χριστό, όλοι οσοι ειμαστε γνήσια τέκνα της Εκκλησίας, οφείλουμε να ευαγγελιζομαστε τον Χριστό σε εκείνους που ζούν μακριά του, που ζούν στο σκοτάδι της απάτης των συγχρόνων ειδώλων και των ψεύτικων Θεών. Δεν χρειάζεται να πορευθούμε σε λαούς μακρυνούς, χρειάζεται να κάνουμε γνωστό το όνομα του Θεού στους ανθρώπους γύρω μας. Και δεν χρειάζεται να το κάνουμε με λόγια και διδασκαλίες, αλλά να προσπαθούμε να το καάνουμε με τη ζωή μας και με την αναστροφή μας ανάμεσα στους ανθρώπους.
Αν εμείς αγωνιζόμαστε να ζούμε την εν Χριστώ ζωή, αν προσπαθούμε να ζούμε σύμφωνα με τη διδασκαλία και το ευαγγέλιο του Χριστού, αν προσπαθούμε να εκφράζουμε την πίστη μας στον Χριστό με έργα αγάπης, τότε θα ευαγγελιζόμαστε το όνομά του όπου και αν βρισκόμαστε, στην οικογένειά μας, στην εργασία μας, στο περιβάλλον μας, ανάμεσα σε γνωστούς και αγνώστους μας ανθρώπους. Και έτσι θα παρακινούμε και όσους βρισκονται μακριά από τον Χριστό και αδιαφορούν γι᾽ αυτόν, να τον πλησιάσουν και να τον γνωρίσουν.
Έτσι θα γινόμαστε και εμείς μιμητές των αγίων αυταδέλφων και ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου των Θεσσαλονικέων και προστατών της ενορίας σας, και θα έχουμε και τη χάρη τους και την ευλογία τους στη ζωή μας.
Περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ:
