Στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Καστανιάς λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων την Κυριακή 11 Ιουλίου το πρωί.
O Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μή μεριμνήσητε λέγοντες· τί φάγωμεν; ἤ τί πίωμεν; ἤ τί περιβαλώμεθα; πάντα γάρ ταῦτα τά ἔθνη ἐπιζητεῖ».
«Ένα σημαντικό θέμα το οποίο αφορά κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως της θέσεώς του, ανεξαρτήτως της ηλικίας και της παιδείας του, θίγει στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μιλώντας ο Χριστός στους μαθητές του. Το θέμα αυτό είναι οι καθημερινές και επίγειες μέριμνες του ανθρώπου, η φροντίδα του για τα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητά του. Ο Χριστός γίνεται απολύτως συγκεκριμένος για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Μη μεριμνήσετε, λέγει, τι θα φάτε, τι θα πιείτε ή τι θα ενδυθείτε.
Απλές σκέψεις, απλές μέριμνες που ο καθένας μας τις έχει και μάλιστα καθημερινά. Και μπορεί σε εμάς να φαίνονται αυτονόητες και φυσικές, όμως ο Χριστός είναι σαφης και κατηγορηματικός. «Πάντα γαρ ταύτα τα έθνη επιζητεί». Για όλα αυτά μεριμνούν, λέγει, οι εθνικοί, μεριμνούν όσοι είναι ειδωλολάτρες, όσοι πιστεύουν ως θεούς υλικά όντα. Αυτοί είναι φυσικό να είναι προσκολλημμένοι και να μεριμνούν για τα υλικά πράγματα.
Τι εννοεί όμως ο Χριστός; Είναι δυνατόν να μην ενδιαφερόμεθα για το τι θα φάμε και με τι θα ενδυθούμε; Είναι δυνατόν να αδιαφορούμε για τις καθημερινές ανάγκες της ζωής μας και να μην φροντίζουμε τον εαυτό μας ή την οικογένειά μας; Είναι δυνατόν ο Χριστός να μας συστήνει την πλήρη απραξία και αποχή από την εξυπηρέτηση των αναγκών που είναι σύμφυτες, θα λέγαμε, με τη ζωή μας;
Ασφαλώς όχι. Ο Χριστός δεν θέλει να γίνουμε αδιάφοροι ούτε απαθείς, ούτε να περιμένουμε να τακτοποιήσουν άλλοι τα πρακτικά ζητήματα της ζωής μας ούτε ακόμη και να μην φροντίσουμε να αποκτήσουμε με την εργασία μας τα αναγκαία για τη ζωή μας, περιμενοντας από τον Θεό να το κάνει.
Ο Χριστός δεν κατακρίνει την ανάγκη του ανθρώπου να φροντίζει για όσα αφορούν την υλική υπόστασή του, το σώμα του, δηλαδή, και τη ζωή του, αλλά συστήνει την ιεράρχηση των φροντίδων και των μεριμνών του ανθρώπου, έτσι ώστε να μην τον απορροφούν ολοκληρωτικά.
Ο άνθρωπος δεν έχει μόνο υλική υπόσταση, έχει και πνευματική. Δεν είναι μόνο σώμα, έχει και ψυχή. Και όπως το σώμα έχει ανάγκη της φροντίδος του, έτσι και η ψυχή έχει ανάλογη ανάγκη και μάλιστα περισσότερη, διότι το σώμα μας είναι προσωρινό, ενώ η ψυχή μας αιώνια.
Αυτό, λοιπόν, εννοεί ο Χριστός, όταν μας συστήνει «μη μεριμνήσητε λέγοντες τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλώμεθα». Μας συστήνει την περιορισμένη μέριμνα για τις υλικές μας ανάγκες, θέλοντας να μας προφυλάξει από τη δυσάρεστη αλλά και επικίνδυνη πραγματικότητα οι υλικές αυτές μέριμνες για απλά και καθημερινά πράγματα να κλέψουν τον νου μας και κάποτε και την ψυχή μας, και να μην μας αφήνουν ούτε χρόνο ούτε χώρο ούτε δυνάμεις για να μεριμνήσουμε και για την ψυχή μας, για να μεριμνήσουμε για τον Θεό.
Και αυτό μπορεί να συμβεί πολύ εύκολα στον καθένα μας, διότι ο πονηρός εκμεταλλεύεται το φυσικο ενδιαφέρον του ανθρώπου για τον εαυτό του και τη ζωή του και το διογκώνει μέσα μας. Και οδηγεί τον άνθρωπο να απασχολείται συνεχώς με αυτά, όλες τις ώρες, ακόμη και την ώρα της επικοινωνίας με τον Θεό, την ώρα της θείας λατρείας και την ώρα της προσευχης. Έτσι, όχι μόνο απασχολούμεθα με μέριμνες υλικές και εφήμερες, αλλά αυτή η ενασχόληση καλλιεργεί κάποιες φορές μέσα μας και αδυναμίες και ελαττώματα και πάθη, όπως της αυταρεσκίας, της πλεονεξίας ή της λαιμαργίας, τα οποία βλάπτουν ακόμη περισσότερο την ψυχή μας, και μας απομακρυνουν ακόμη περισσότερο από τις πνευματικές μέριμνες αλλά και από την εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουμε στον Θεό.
Είναι ανάγκη, λοιπόν, να ιεραρχήσουμε τις μέριμνές μας, όπως μας συστήνει ο Χριστός, χωρίς να ξεχνούμε ότι η μέριμνα για την ψυχή μας είναι ανώτερη από κάθε άλλη μέριμνα. Και όποιος φροντίζει για την ψυχή του και εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, ο Θεός μεριμνά και φροντίζει για τις ανάγκες του, χωρίς αυτό, όπως είπαμε, να σημαίνει ότι εμείς δεν θα εργαζόμεθα και δεν θα φροντίζουμε για τις υλικές μας ανάγκες.
Το ίδιο ισχύει και την περίοδο αυτή της πανδημίας, την οποία διερχόμεθα, και η οποία, όπως όλοι βλέπουμε, έχει και πάλι αναζωπυρωθεί. Ο Θεός δεν μας προτρέπει να αδρανούμε και να αδιαφορούμε, εμπιστευόμενοι δήθεν την προστασία μας σε Εκείνον. Ο Θεός μας προστατεύει, ασφαλώς, αν του το ζητούμε, αλλά μας προστατεύει και με τα μέσα που μας δίδει μέσω της επιστήμης, τα οποία έχουμε χρέος να τα χρησιμοποιούμε και να τα αξιοποιούμε, ώστε να έχουμε και την προστασία και τη χάρη του.
Και εύχομαι ο Θεός, διά πρεσβειών και της αγίας ενδόξου μεγαλομάρτυρος και πανευφήμου Ευφημίας αλλά και του νέου αγίου της Εκκλησίας μας, του οσίου Σωφρονίου του Έσσεξ, του οποίου είχα την ευλογία να χρηματίσω ένα διάστημα πνευματικός υιός, τους οποίους εορτάζουμε σήμερα, να μας προφυλάξει και να μας απαλλάξει και από αυτή την όντως μεγάλη δοκιμασία, αλλά και να μας χαρίσει τη βασιλεία του, η οποία πρέπει να είναι η πρώτιστη μέριμνά μας και την οποία θα πρεπει, όπως μας συστήνει ο Χριστος, να την ζητούμε κατά προτεραιότητα από τον Θεό.
«Ζητείτε», λέγει, «πρώτον την βασιλείαν του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Αυτό είναι το μόνο, αυτό είναι το μόνιμο, αυτό είναι το αιώνιο, αυτό είναι αυτό το οποίο όλοι έχουμε ανάγκη, είτε είμεθα πτωχοί είτε είμεθα πλούσιοι, είτε είμεθα μικροί είτε είμεθα μεγάλοι. Το πρώτιστο είναι η βασιλεία του Θεού που σημαίνει ένωση με τον Θεό από αυτή ζωή, μέσα από τα μυστήρια, μέσα από τη θεία Ευχαριστία, μέσα από την προσευχή. Αυτά μας τονώνουν και μας ενώνουν με τον Θεό, και όλες τις άλλες δοκιμασίες, όπως είναι η παρούσα, τις ξεπερνούμε, όταν είμεθα ενωμένοι με τον Θεό. Ας ζητούμε, λοιπόν, πρώτα τη βασιλεία του Θεού και όλα τα άλλα θα προστεθούν από τον Θεό για όλους μας».
Για περισσότερες φωτογραφίες κάντε κλικ εδώ