“Ο Χριστός είναι ο ασφαλής οδηγός της πορείας μας”

Την Τετάρτη της Διακαινησίμου 1 Μαΐου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Ριζωμάτων. “ἡ ζωή τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἐφαρμογή τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἐφαρμογή τοῦ Εὐαγγε­λίου, καί μᾶς δείχνει ὅτι, ὅσα μᾶς ἔχει πεῖ ὁ Χριστός, δέν εἶναι θεω­ρίες, δέν εἶναι διδα­σκαλίες χωρίς ἀντίκρυσμα. Εἶναι ὁ ἀσφαλής ὁδη­γός τῆς πορείας μας στόν κόσμο αὐτό καί στή ζωή μας, γιά νά φθά­σουμε στόν Θεό καί νά ἐπιτύχουμε τόν στόχο μας. Εἶναι ὁ ἀσφαλής ὁδηγός, γιά νά γνωρί­ζου­με καί ἐμεῖς πῶς ἀκριβῶς πρέ­πει νά βα­δίζουμε, ἀλλά καί γιά νά ἐνισχυό­μεθα, ὅταν ἀντιμετωπί­ζου­­με δυ­σκο­λίες καί δο­κιμασίες, ὅταν ἀπο­γοητευόμαστε ἀπό τήν προσπά­θεια πού κάνουμε, ὅταν ἀμφιβάλ­λουμε πῶς πρέπει νά συνεχίσουμε τόν δρόμο μας, τί πρέπει νά κά­νουμε στή μία ἤ στήν ἄλλη πε­ρίπτωση τῆς ζωῆς μας” ανέφερε μεταξύ άλλων στο κήρυγμά του Σεβ. Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Χαίροις τῶν ἀρετῶν ὁ κανών, ὁ ὑπέρ πίστεως ἀθλήσας στερρό­τα­τα».

Μέσα στήν χαρά καί τόν θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει τή μνή­­μη ἑνός μεγάλου ἱεράρχου της, ἑνός μεγάλου ἁγίου της, τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου, ἀρ­χιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, στόν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένος καί ὁ ἱερός αὐτός ναός.

Τόν τιμᾶ γιά τούς ἀγῶνες του καί τήν προσφορά του στήν Ἐκ­κλη­σία καί τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, γιατί, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ὁ ἑορτα­ζόμενος Μέγας Ἀθανάσιος ἀγωνί­σθηκε γιά νά ὑπερασπισθεῖ τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τή θεία φύση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τή μανία τοῦ Ἀρείου καί τῶν ὀπαδῶν του.

Τόν τιμᾶ ὅμως καί γιά τήν ἁγιό­τη­τα τῆς ζωῆς του, γιά τήν ὑπομο­νή του καί γιά τήν καρτερία του στούς πειρασμούς καί τίς δοκι­μα­σίες πού ἀντιμετώπισε, στούς δι­ωγ­­­μούς καί τίς ἐξορίες πού ὑπέ­μει­νε ἐξαιτίας τῆς κακίας τῶν αἱ­ρετι­κῶν καί τοῦ φθόνου τοῦ πο­νη­ροῦ.

Τά ὑπέμενε ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος γιατί γνώριζε τόν λό­γο τοῦ Κυρίου «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξου­σι», δηλαδή, ἐάν δίωξαν ἐμένα, θά διώξουν καί σᾶς. Γι᾽ αὐτό θεωροῦ­σε ὅλα ὅσα ὑπέμεινε ἀπό τούς αἱ­ρε­τικούς γιά χάρη τῆς πί­στε­ως στόν Χριστό καί τῆς Ἐκ­κλη­σίας ὡς σφραγίδα γνησιότητος τοῦ ἔργου του ἀλλά καί ὡς τιμή πού τοῦ ἔκανε ὁ Χρι­στός. Διότι, ὅπως ἔγρα­φε ὁ πρω­τοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦ­λος στούς χριστιανούς τῶν Φι­λίππων, «ὑμῖν ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πι­στεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν». Σέ σᾶς, δηλαδή, δόθηκε ὡς δῶρο ὄχι μόνο τό νά πιστεύετε στόν Χρι­στό, ἀλλά καί τό νά πά­σχετε γιά χάρη του.

Αὐτός ἀκριβῶς ὁ λόγος τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου ἰσχύει καί γιά τόν ἑορταζόμενο Μέ­­γα Ἀθανάσιο. Καί μέσα ἀπό τούς διωγ­μούς πού ὑπέ­μεινε ὁ ἅγιος Ἀθανά­σιος ἁγιάσθη­κε ἀκόμη περισσό­τερο, ἀσκήθηκε στήν ἀρετή καί ἔλαβε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε ὄχι μόνο νά γίνει ἡ ψυ­χή του κῆπος ἀρετῶν στόν ὁποῖο νά εὐαρεστεῖ­ται ὁ Θεός, ἀλλά καί νά εἶναι καί ἡ ζωή του, νά εἶναι καί ὁ ἴδιος, κα­νό­νας καί τύπος τῆς ἀρετῆς γιά ὅ­λους τούς πιστούς.

Καί ἄν ἡ Ἐκκλησία μας τόν προ­βάλλει καί τόν τιμᾶ σήμερα, τόν προβάλλει καί τόν τιμᾶ, βε­βαίως, καί γιά τούς ἀγῶνες του γιά τή διατήρηση τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἀλ­λά τόν προβάλλει καί τόν τιμᾶ καί ὡς παράδειγμα καί πρότυπο ἀρε­τῆς γιά ὅλους ἐμᾶς πού ἀγω­νι­ζό­μα­­στε γιά νά ζήσουμε τήν ἐν Χρι­στῷ ζωή.

Διότι ἡ ζωή τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἐφαρμογή τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἐφαρμογή τοῦ Εὐαγγε­λίου, καί μᾶς δείχνει ὅτι, ὅσα μᾶς ἔχει πεῖ ὁ Χριστός, δέν εἶναι θεω­ρίες, δέν εἶναι διδα­σκαλίες χωρίς ἀντίκρυσμα. Εἶναι ὁ ἀσφαλής ὁδη­γός τῆς πορείας μας στόν κόσμο αὐτό καί στή ζωή μας, γιά νά φθά­σουμε στόν Θεό καί νά ἐπιτύχουμε τόν στόχο μας. Εἶναι ὁ ἀσφαλής ὁδηγός, γιά νά γνωρί­ζου­με καί ἐμεῖς πῶς ἀκριβῶς πρέ­πει νά βα­δίζουμε, ἀλλά καί γιά νά ἐνισχυό­μεθα, ὅταν ἀντιμετωπί­ζου­­με δυ­σκο­λίες καί δο­κιμασίες, ὅταν ἀπο­γοητευόμαστε ἀπό τήν προσπά­θεια πού κάνουμε, ὅταν ἀμφιβάλ­λουμε πῶς πρέπει νά συνεχίσουμε τόν δρόμο μας, τί πρέπει νά κά­νουμε στή μία ἤ στήν ἄλλη πε­ρίπτωση τῆς ζωῆς μας.

Αὐτό εἶναι τό νόημα τῶν ἑορτῶν τῶν ἁγίων μας, ἀλλά καί τῆς ση­με­ρινῆς ἑορτῆς τοῦ ἁ­γίου Ἀθανα­σίου: νά μᾶς δείξει τόν δρόμο τῆς ἀρετῆς, τόν ὁποῖο καλούμεθα νά βαδίσουμε ὅλοι. Νά μᾶς ἐμπνεύσει καί νά μᾶς ἐνι­σχύ­σει στόν δικό μας ἀγώνα. Γιατί βλέποντας πόσο ἀγωνίσθηκαν καί πόσο δοκιμά­σθη­καν οἱ ἅγιοι ἀλλά καί πόσο ὑπέ­μεναν χωρίς νά δια­μαρ­τύρο­νται, χωρίς νά ἀπογοη­τεύ­ονται, χωρίς νά ἐγκαταλείπουν τήν προ­σπάθεια, παρακινούμεθα καί ἐμεῖς νά κάνουμε ὑπομονή σέ ὅλα ὅσα μᾶς συμβαίνουν, χωρίς νά παραι­τού­μεθα, ἀλλά ἔχοντας πάντοτε ἐμπιστοσύνη στό ἔλεος καί στή βοή­θεια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπι­τρέ­πει τίς δοκιμασίες γιά νά μᾶς ἀσκήσει στήν ὑπομονή. Διότι χω­ρίς ὑπομο­νή δέν μποροῦμε νά ἐπι­τύχουμε τίποτε στή ζωή μας, οὔτε τήν ἐπί­γεια καί ἀνθρώπινη ζωή μας, οὔτε πολύ περισσότερο στήν πνευ­μα­τι­κή μας ζωή, στήν ἐν Χρι­στῷ ζωή, ὅπως μᾶς εἶπε καί ὁ Χριστός: «δι᾽ ὑπομονῆς κτήσασθε τάς ψυ­χάς ὑμῶν», μέ τήν ὑπομονή θά κερ­δίσετε τίς ψυχές σας.

Καί ἐάν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος κα­τόρ­θωσε νά ὑπομείνει τόσες πολ­λές δοκιμασίες καί τόσους ἄδικους διωγμούς καί ἐξορίες, μποροῦμε καί ἐμεῖς μέ ὑπομονή καί μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ νά ἀντιμε­τω­πίσει ὅποιες δοκιμασίες, συνα­ντοῦ­­με στή ζωή μας, δοκιμασίες πού εἶναι πολύ μικρότερες καί πο­λύ πιό ἀνώδυνες ἀπό αὐτές πού ὑπέμεινε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, για­τί μέσα ἀπό αὐτές καθαρίζεται ἡ ψυχή μας, ὅπως ὁ χρυσός στό χω­νευτήριο. Ἔτσι θά μπορέ­σου­με καί ἐμεῖς νά πλησιάσουμε τόν Θεό καί νά ἁγιασθοῦμε, ὥστε νά ἀξιω­θοῦ­με τῆς οὐρανίου βασι­λεί­ας του, στήν ὁποία εὐφραίνεται καί μᾶς ἀναμένει ὁ ἅγιος Ἀθανά­σιος, δεό­μενος γιά τή σωτηρία ὅσων τόν τι­μοῦν καί ἐπικαλοῦ­νται τή βοήθειά του.