Παναγία Δοβρά: 20 χρόνια από την έλευση του Αγίου Λουκά και 30 χρόνια από την εις Επίσκοπο χειροτονία του Μητροπολίτη Βεροίας (ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ)

Το Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο για την εορτή της μετακομιδής του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Λουκά από τη Συμφερούπολη της Κριμαίας στην Αποστολική Εκκλησία των Βεροιέων τελέστηκε σήμερα στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας

Στο Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος και συμμετείχαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος, ο οποίος χοροστάτησε στον Όρθρο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμφιπόλεως κ. Χριστοφόρος και ο Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων. Το Ιερό Αναλόγιο διακόνησε ο μουσικολογιώτατος κ. Ιωάννης Χασανίδης μετά χορού Ιεροψαλτών.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά ευχήθηκε στον Ποιμενάρχη για τη συμπλήρωση 30 ετών ποιμαντορίας στην Αποστολική Μητρόπολη της Βεροίας, διοργανώνοντας μία σεμνή τελετή, στην οποία προβλήθηκαν αποσπάσματα από την εις Επίσκοπο χειροτονία του (29 Μαΐου 1994), με την ευχή ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός που τόσο τιμά και ευλαβείται να τον αξιώσει σύντομα να τελέσει τα εγκαίνια του υπό κατασκευή Ιερού Ναού του.

Το κήρυγμα του Μητροπολίτη Βεροίας:

Ο Ποιμενάρχης κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο εξέφρασε θερμές ευχαριστίες προς τους Αγίους Αρχιερείς και προς όσους κοπίασαν για την άρτια διοργάνωση της πανηγύρεως, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Ἡ ἐμή διδαχή οὐκ ἔστιν ἐμή ἀλλά τοῦ πέμψαντός με».

Ἑορτή τῆς Μεσοπεντηκοστῆς σή­μερα καί ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος κατά τήν ἡμέρα αὐτή «ἀνέβη εἰς τό ἱερόν καί ἐδίδασκεν», ὅπως μᾶς περιγράφει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ἀπαντᾶ μέ τή φράση πού προανέφερα στούς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι διερωτῶντο πῶς εἶναι δυ­να­τόν νά γνωρίζει γράμματα, νά γνωρίζει τόν νόμο καί τούς προ­φῆτες, ὥστε νά τούς διδάσκει, ἐνῶ δέν ἔχει σπουδάσει ποτέ.

«Ἡ ἐμή διδαχή οὐκ ἔστιν ἐμή ἀλλά τοῦ πέμψαντός με». Ἡ διδα­σκαλία μου, λέγει ὁ Κύριός μας, δέν εἶναι δική μου, δέν προέρχεται ἀπό ἐμένα, ἀλλά προέρχεται ἀπό Αὐτόν πού μέ ἔστειλε γιά νά διδάξω στόν κόσμο.

Ἡ ὁμολογία καί συγχρόνως ἡ δια­βεβαίωση αὐτή δέν ἀπευθύνεται μόνο στούς Ἰουδαίους πού ἄκουαν τόν Χριστό ἐκείνη τήν ἡμέρα. Ἀπευθύνεται στούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς, χθές καί σήμερα, σέ ὅλους ἐκείνους πού σέ κάθε τόπο τῆς δεσποτείας Κυρίου ἀκοῦν τόν λόγο καί τή διδασκαλία τοῦ Χρι­στοῦ, σέ ὅλους ἐκείνους εἴτε ἔχουν τήν ἴδια ἀπορία μέ τούς Ἰουδαίους τῆς ἐποχῆς τοῦ Κυρίου μας εἴτε ἀκοῦν τόν λόγο του ἀπροκατά­λη­πτα καί χωρίς ἀπορίες.

Ἀπευθύνεται καί σέ ὅλους ἐμᾶς, πού προσήλθαμε χθές καί σήμερα εὐλαβεῖς προσκυνητές ἐδῶ, στόν πανηγυρίζοντα ὑπό κατασκευή ναό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιε­πισκό­που Συμφερουπόλεως, τοῦ ἰατροῦ καί θαυματουργοῦ, μέ πρώτους τούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, τόν Σεβα­σμιώ­τατο Μητροπολίτη Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παῦλο, τόν Σεβα­σμιώτατο Μητροπολίτη Καλαβρύ­των καί Αἰγιαλείας κ. Ἱερώνυμο, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πολυανῆς καί Κιλκισίου κ. Βαρθο­λομαῖο, καί τόν Θεοφιλέστατο Ἐπί­σκοπο Ἀμφιπόλεως κ. Χριστοφόρο, πρός τούς ὁποίους καί ἐκφράζω τίς θερμότατες εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη μου, διότι παρά τίς λοιπές ὑποχρεώσεις τους ἦλθαν στή Βέροια, γιά νά συνεορτάσουμε τή μεγάλη αὐτή ἑορτή καί πανή­γυρη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί τῆς Ἱε­ρᾶς μας Μητροπόλεως, τή μετακο­μιδή τοῦ ἱεροῦ καί χαριτοβρύτου λειψάνου τοῦ ἁγίου μας ἀπό τή Συμφερούπολη τῆς Κριμαίας στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ πρίν ἀπό εἴκοσι ἔτη, ἀλλά καί γιά νά τιμήσουμε καί τή μνήμη τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος Θεοδοσίας τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει.

Ἐπαναλαμβάνει, λοιπόν, ὁ Χρι­στός καί πρός ἐμᾶς τήν ἴδια ἀπά­ντηση, ὅτι δηλαδή ὁ λόγος του δέν εἶναι δικός του ἀλλά τοῦ Πατέρα του, ὁ ὁποῖος τόν ἔστειλε στή γῆ γιά νά κηρύξει στούς ἀνθρώπους καί νά τούς γνωρίσει μέ τόν λόγο του τόν Θεό-Πατέρα του, ἀλλά καί γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει καί νά μᾶς τονίσει ὅτι τό ἴδιο ἀκριβῶς ἰσχύει καί γιά τόν λόγο του, ὁ ὁποῖος ἀκούεται καί σήμερα καί θά ἀκού­ε­ται μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων.

Διότι λόγος καί διδαχή Χριστοῦ εἶναι αὐτός τόν ὁποῖο κηρύσσει ἐπί εἴκοσι αἰῶνες ἡ Ἐκκλησία μας διά τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων πατέρων καί διδασκάλων της, ἀλλά καί διά τῆς ζωῆς καί τοῦ μαρτυρίου τῶν ἁγίων καί τῶν ὁσίων της. Διδαχή, πού δέν εἶναι προϊόν τῆς δικῆς τους γνώσεως ἤ τῆς κατά κόσμον σοφίας τους, ἀλλά ἔκφραση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος φωτίζει καί σοφίζει ὅσους μέ ταπείνωση καί συναίσθη­ση τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας τους ἀγωνίζονται νά μεταδώσουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώ­πους καί νά τούς ὁδηγήσουν κοντά του.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ λόγος τῆς Ἐκ­κλη­σίας δέν εἶναι λόγος εὐκαιρια­κός ἀλλά διαχρονικός καί αἰώνιος καί σέ αὐτό ἔγκειται ἡ σημασία καί ἡ ἀναγεννητική δύναμή του.

Αὐτόν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ὄχι προσωπικές διδαχές μετέδιδε μέσα στό ζοφερό περιβάλλον τῆς ἀθεΐας πού ἐπικρατοῦσε στήν τότε Σοβιε­τική Ἕνωση ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ δια­πρεπής καθηγητής τῆς Χειρουργι­κῆς, ὁ ὁποῖος ἀνταποκρινόμενος στήν κλήση τοῦ Θεοῦ ἔγινε κληρι­κός γιά νά παρηγορήσει καί νά στηρίξει τούς ἀνθρώπους στήν πίστη ἡ ὁποία ἐδιώκετο σκληρά. Καί τό ἐπέτυχε τόσο μέ τόν λόγο του ὅσο καί μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεως πού ἔδιδε καθημερινά, φορώντας τό ράσο τοῦ ὀρθοδόξου κληρικοῦ καί στά ἀμφιθέατρα καί στό χειρουργεῖο καί κατά τίς πολύ­ωρες ἀνακρίσεις στήν Ἀστυνομία καί στίς ἐξορίες, ὅπου τόν ἔστειλε ἐπανειλημμένα τό καθεστώς. Καί τό κάνει καί σήμερα ὁ ἅγιος Λου­κᾶς μέ τά ἀναρίθμητα θαύματα τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ διά τοῦ ἱεροῦ λει­ψά­νου του καί τά ὁποῖα ζοῦμε καθη­μερινά ἐδῶ στό μοναστήρι μας, ἀλλά καί τά ὁποῖα ζοῦν μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Λουκᾶ χιλιάδες ἀδελφοί μας στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό.

Τήν ἴδια ὅμως διδαχή τοῦ Θεοῦ μετέδωσε μέ τήν ὁμολογία καί τό μαρτύριό της καί ἡ ἁγία Θεοδοσία, ἡ ὁποία ὁμολόγησε ἐνώπιον τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορος τήν πίστη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιά τίς ἱερές εἰκόνες τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων καί ὑπέμεινε γιά τήν ὁμολογία της αὐτή φρικτό μαρτύριο. Ἔτσι τιμᾶ­ται καί γεραίρεται καί ἡ ἁγία Θεο­δοσία, ὅπως καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, διότι ἡ διακονία τους καί ἡ διδαχή τους στόν κόσμο δέν ἦταν δικές τους προσωπικές ἀπόψεις καί θέσεις, ἀλλά ἦταν λόγος τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο μέ ταπείνωση καί ἀφοσίωση διακόνησαν καί κήρυξαν, ὥστε νά ὀρθοτομοῦν καί αὐτοί τόν λόγο τῆς ἀληθείας.

Καί ἐάν οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι ὄχι μόνο δίδαξαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἀλλά τόν ἔκαναν καί πράξη στή ζωή τους μέσα σέ δύσκολες καί ἀντί­ξοες συνθῆκες, ἔχουμε χρέος καί ἐμεῖς, ὡς ἔκφραση ἀληθινῆς τιμῆς πρός αὐτούς, νά ἀγωνιζόμα­στε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον κήρυξε ὁ Κύ­ριός μας καί τόν ὁποῖο συνεχίζουν νά κηρύττουν οἱ ἅγιοί μας καί ἡ Ἐκκλησία μας, ὥστε νά ἁγιαζό­μεθα μέ αὐτόν τόν τρόπο καί νά ἀξιωθοῦμε διά τῆς πρεσβείας τους καί τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ τῆς αἰω­νίου ζωῆς τήν ὁποία καί ὁ ἅγιος Λου­κᾶς καί ἡ ἁγία Θεοδοσία ἀπο­λαμβάνουν στόν οὐρανό.

Θά ἤθελα κατακλείοντας αὐτές τίς ταπεινές σκέψεις νά εὐχαριστή­σω ἀπό καρδίας καί νά ἐκφράσω καί πάλιν τίς εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη μου πρός τούς Σεβα­σμιωτάτους καί τόν Θεοφιλέστατο, οἱ ὁποῖοι ἀπό χθές συμπανηγυρί­ζουν μαζί μας τόν προσφιλέστατο σέ ὅλους μας καί θαυματουργό ἅγιο Λουκᾶ καί λαμπρύνουν μέ τήν παρουσία τους καί μέ τή συμμε­τοχή τους τή μεγάλη αὐτή πανή­γυρη τῆς Μονῆς μας.

Νά εὐχαριστήσω ἀκόμη θερμά καί τίς πολιτικές καί στρατιωτικές ἀρ­χές τῆς ἐπαρχίας μας, τούς ἐκπρο­σώπους τοῦ Δήμου καί τῆς Περιφε­ρείας καί ὅλους ὅσους ἤλθατε γιά νά τιμήσουμε τόν ἅγιο Λουκᾶ καί νά ἑορτάσουμε τήν εἰκοστή ἐπέτειο τῆς μετακομιδῆς τοῦ ἱεροῦ λειψά­νου στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, πού μᾶς ἔφερε τόση πολλή εὐλογία.