Πανηγυρικός Εσπερινός για το Γενέσιον της Θεοτόκου στο Καλοχώρι

Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου Καλοχωρίου χοροστάτησε χθες το απόγευμα, Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου, στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σήμερον καρπογονεῖν ἡ χάρις ἀπάρχεται, ἐμφανίζουσα τῷ κόσμῳ Θεοῦ Μητέρα».

Πρώτη Θεομητορική ἑορτή ἡ ἑορ­τή τοῦ Γενεσίου τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τόκου καί ἡ Ἐκκλησία μας ἑορ­τάζει τό θαυμαστό γεγο­νός τῆς γεν­νήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου. Καί εἶναι θαυμαστό τό γεγο­νός αὐτό, διότι ἡ Παναγία Παρθέ­νος γεννήθηκε ἀνατρέπο­ντας τούς ὅρους τῆς φύσεως. Γεν­νήθηκε ἀπό μία μητέρα πού ἐπί χρόνια παρακα­λοῦσε τόν Θεό νά τῆς χαρίσει ἕνα παιδί καί βρισκό­ταν ἤδη σέ προχω­ρη­μένη ἡλικία, ὥστε φυσιολογικά ἦταν πλέον ἀδύ­νατο νά ἀποκτήσει παιδί.

Σ᾽ αὐτήν ἀκριβῶς τή χρονική στιγ­μή, πού ἦταν ἀνθρωπίνως ἀδύ­νατη ἡ γέν­νηση ἑνός παιδιοῦ, γεν­νᾶται αὐτή πού ἐπρόκειτο νά γίνει ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Γεννᾶται ὡς καρπός τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ πού ἐπεμβαίνει μέ θαυμαστό καί ὑπέρλογο τρόπο καί πραγματο­ποιεῖ τό ἀδύνατον παρ᾽ἀνθρώποις.

Ὅμως ἡ ἐνέργεια τῆς θείας χά­ρι­τος δέν ἀφορᾶ μόνο τή λύση τῆς στει­ρώ­σεως τῆς ἁγίας Θεοπρομή­το­ρος Ἄννης καί τή γέννηση τῆς Πανα­γίας Παρθένου. Ἡ Ὑπεραγία Θεο­τό­κος δέν εἶναι μόνον καρπός τῆς θείας χάριτος, γιατί γεννᾶται μέ τήν ἐπέμβασή της, ἀλλά γιατί στό πρόσωπό της ἡ θεία χάρη θέλει νά δείξει σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους πῶς εἶναι ὁ κεχαριτωμένος ἄνθρω­πος, ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί πορεύεται μέ αὐτήν στή ζωή του.

Ἀπό τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα παρήκουσαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ἐκδιώχθηκαν ἀπό τόν παράδεισο, οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν ὄχι μόνο μακριά ἀπό τόν Θεό ἀλλά καί στερημένοι τῆς θείας χάριτος. Ἡ γέννηση ὅμως τῆς Ὑπε­ραγίας Θεοτόκου μέ τήν ἐπέμβαση τῆς θείας χάριτος ἀποτελεῖ τήν ἀπαρ­­χή μιᾶς νέας περιόδου στή ζωή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἡ θεία χάρη δέν ἐπεμβάνει μόνο γιά νά πραγματοποιήσει τήν ἐπιθυμία καί τήν παράκληση τῶν εὐσεβῶν γονέων τῆς Θεοτόκου, τῶν ἁγίων Ἰωακείμ καί Ἄννης, ἀλλά καί νά ἐγκαινιάσει στό πρόσωπο τῆς Πα­να­γίας Παρθένου τό ἔργο τῆς θείας προνοίας γιά τή σωτηρία τῶν ἀν­θρώ­πων.

«Σήμερον καρπογονεῖν ἡ χάρις ἀπάρχεται, ἐμφανίζουσα τῷ κόσμῳ Θεοῦ Μητέρα».

Ἄν ἡ πρώτη Εὔα, ἡ μητέρα τοῦ ἀν­θρωπίνου γένους παρήκουσε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί παρασύρ­θηκε στήν ἁμαρτία, ἀπομακρυνό­μενη ἀπό τόν Θεό καί ἀπομακρύνο­ντάς μαζί της ὅλους τούς ἀνθρώ­πους, ἡ νέα Εὔα, ἡ Ὑπεραγία Θεο­τόκος, πού γεννᾶται ὡς καρπός τῆς θείας χάριτος, ἀναδεικνύεται Μη­τέρα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δείχνει δι᾽ Αὐτῆς σέ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος σέ τί ὕψος πνευματικό μπορεῖ νά φθάσει ὁ χοϊκός ἄνθρωπος διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τί μπορεῖ νά ἐπιτύχει δι᾽ αὐτῆς.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας δέν προβάλλει καί δέν τιμᾶ τό Γενέσιο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μόνο ὡς τό θαυμαστό γεγονός τῆς γεννή­σεως τῆς Παναγίας Παρθένου πού ἀξιώθηκε νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τιμᾶ καί τήν Πανα­γία ὡς τό πρότυπο τοῦ νέου ἀν­θρώ­που, τοῦ κατά Θεόν ἀνθρώπου, τοῦ ἀνθρώπου πού ζεῖ καί ἐνεργεῖ μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ποιά εἶναι ὅμως τά χαρακτηρι­στι­κά γνωρίσματα τοῦ ἀνθρώπου πού ἔχει τή χάρη τοῦ Θεοῦ στή ζωή του; Μᾶς τά ὑποδεικνύει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος μέ τή ζωή της.

Τό πρῶτο εἶναι ἡ προσευχή. Ἡ Παναγία μας γεννήθηκε μέσα στήν προσευχή, τήν προσευχή τῶν εὐσε­βῶν γονέων της, τῶν ἁγίων Θεο­πα­­τόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, καί τήν προσευχή τους τή συνέχισε καί ἡ ἴδια κατά τήν παραμονή της στά Ἅγια τῶν Ἁγίων ἀλλά καί σέ ὅλη τήν ὑπόλοιπη ζωή της μέχρι τήν Κοίμησή της. Ἡ προσευχή, ἡ ἐπι­κοι­­νωνία δηλαδή μέ τόν Θεό, εἶναι αὐτή πού ἀνοίγει τόν δίαυλο τῆς θείας χάριτος, γιατί ὁ ἄνθρωπος πού τήν ζητᾶ, τήν λαμβάνει, ὅταν καί ὅποτε ὁ Θεός κρίνει ὅτι εἶναι πρός τό συμφέρον του.

Τό δεύτερο χαρακτηριστικό εἶναι ἡ ταπείνωση. «Ταπεινοῖς δίδωσι χά­ριν» ὁ Θεός, λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. Καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος διακρί­θη­κε γιά τήν ταπείνωσή της. Ποτέ δέν ἐπεδίωξε τιμές καί δόξες, ποτέ της δέν καυχήθηκε ὅτι αὐτή ἦταν ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ζοῦσε μέσα στήν ταπείνωση, γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός ὄχι μόνο τῆς ἔδωσε τή χάρη του ἀλλά καί τήν ἀξίωσε νά γίνει Μητέρα του ὡς «κεχαριτωμένη» περισσό­τε­­ρο ἀπό κάθε ἄλλη γυναίκα στόν κόσμο.

Καί τό τρίτο χαρακτηριστικό εἶναι ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ταύτισε τό θέ­λη­μά της μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἦταν πάντοτε ὑπάκουη στίς ἐντολές του, ὑπάκουη καί ὅταν τῆς ἐμπιστεύθηκε τή μεγάλη ἀποστο­λή, νά γίνει συνεργάτις τοῦ Θεοῦ στή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀπάντησή της «ἰδού ἡ δούλη Κυ­ρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου», δέν ἦταν μία εὐκαιριακή ἀπά­ντηση, ἀλλά ἦταν ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ζοῦσε καί πολιτευόταν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος.

Τιμώντας καί ἐμεῖς σήμερα τό Γε­νέσιό της, ἄς προσπαθήσουμε νά μι­μηθοῦμε τά τρία αὐτά χαρακτη­ρι­στικά τῆς Παναγίας μας, τῆς Κυ­ρί­ας Θεοτόκου, τήν προσευχή, τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή, γιά νά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας καί νά ἀξιωθοῦμε διά τῶν πρεσβειῶν της καί τῆς σωτη­ρίας μας, διότι τότε μόνο θά τιμήσουμε πραγματικά τήν Παναγία μας. Γιατί μάθαμε νά τρέχουμε καμιά φορά στίς ἐκκλησίες, νά ἀνάβουμε τά κεριά, νά πηγαίνουμε τά πρόσφορα, ἀλλά ἡ ζωή μας ἀπέχει, ἀπέχει ἀπό τή ζωή τῆς Παναγίας, ἀπό τή ζωή τῶν ἁγίων.

Ἄν πράγματι θέλουμε νά τούς τιμήσουμε, νά ξέρουμε ὅτι ἡ μεγαλύτερη τιμή εἶναι ἡ ζωή μας νά ταυτίζεται μέ τή ζωή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων. Διότι καί αὐτοί ἦταν ἄνθρωποι σάν καί μᾶς, καί αὐτοί εἶχαν πειρασμούς καί αὐτοί εἶχαν δυσκολίες, ὅμως μέ τήν ταπείνωση καί μέ τή σχέση μέ τόν Θεό, κατόρθωσαν νά τά ὑπερπηδήσουν ὅλα αὐτά καί νά ζήσουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἔτσι καί ἐμεῖς, λοιπόν, ἄν θέλουμε πράγματι νά τιμήσουμε τήν Παναγία μας, ἄς προσπαθήσουμε νά ὁμοιάσουμε τή ζωή της.