Την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Βεροίας.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους».
Μέ αὐτούς τούς λόγους περιγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου τή σχέση τῶν πιστῶν μέ τόν Χριστό καί μεταξύ τους. Ἡ σχέση τῶν πιστῶν μεταξύ τους δέν εἶναι μία σχέση προσωπικῆς γνωριμίας, δέν εἶναι μία σχέση κοινωνική ἤ ἔστω μία σχέση πού ὀφείλεται στήν κοινή τους πίστη καί κοσμοθεωρία. Οὔτε ὅμως καί ἡ σχέση τῶν πιστῶν μέ τόν Χριστό εἶναι μία ἁπλῆ σχέση Θεοῦ καί ἀνθρώπων, μία σχέση μαθητῶν καί διδασκάλου. Γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιούργημα καί εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού ἔπλασε μέ τά ἴδια του τά χέρια. Εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ὁποίου ἔγινε ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἄνθρωπος. Εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ πού ἔλαβε τή χάρη νά κοινωνεῖ τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ καί νά ἑνώνεται δι᾽ αὐτῶν μέ τόν Χριστό καί μέ τούς ἀδελφούς του στό κοινό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, διά τῆς ὁποίας διαιωνίζεται ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο.
Μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ἕνωση τοῦ πιστοῦ τόσο μέ τόν Χριστό ὅσο καί μέ τούς ἀνθρώπους δέν εἶναι θεωρητική ἀλλά οὐσιαστική καί ὀργανική, ἐφόσον συναπαρτίζουν τό ἴδιο θεανθρώπινο σῶμα. Ἡ σχέση αὐτή τοῦ πιστοῦ μέ τούς ἀδελφούς του καί μέ τόν Θεό αἰτιολογεῖ καί τήν σχέση τῆς ἀγάπης, τήν ὁποία ἐξέφρασε ὁ Χριστός μέ τήν καινή ἐντολή τῆς ἀγάπης καί ἡ ὁποία περιλαμβάνει ὄχι μόνο τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας» τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί τήν ἀγάπη τοῦ πλησίον «ὡς σεαυτόν».
Ἡ ἐντολή αὐτή τῆς ἀγάπης, τήν ὁποία ὁ Χριστός ἔθεσε ὡς τό μοναδικό κριτήριο βάσει τοῦ ὁποίου θά κρίνει τούς ἀνθρώπους κατά τήν ἡμέρα τῆς μελλούσης κρίσεως, ἑδράζεται ἀκριβῶς σ᾽ αὐτήν τήν πραγματικότητα, τήν ὁποία περιγράφει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος. «Ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους».
Ἐφόσον ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε μέλη τοῦ ἴδιου σώματος καί μάλιστα τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τότε ἡ ἀγάπη στούς ἀνθρώπους ὅπως καί ἡ ἀγάπη στόν Θεό εἶναι αὐτονόητη ἀναγκαιότητα. Γιατί δέν εἶναι δυνατόν τό ἕνα χέρι νά ἀδιαφορεῖ γιά τό ἄλλο, ἤ τό ἕνα μέλος νά ἀνέχεται νά βλάπτεται ἤ νά ὑποφέρει ἕνα ἄλλο· ἤ ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος «εἴτε πάσχει ἕν μέλος συμπάσχει πάντα τά μέλη· εἴτε δοξάζεται ἕν μέλος, συγχαίρει πάντα τά μέλη».
Αὐτή ἡ πραγματικότητα τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου ὅλοι οἱ πιστοί εἴμεθα μέλη, ἀποδεικνύεται καί μέσα ἀπό τή ζωή τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο κατά τήν ἐπίγειο ζωή τους ἐφήρμοσαν τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης, μιᾶς ἀγάπης πού ὑπερβαίνει τά ὅρια τοῦ ἀτομισμοῦ καί γίνεται θυσιαστική γιά τόν πλησίον καί τόν Θεό, ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή τους συνεχίζουν νά δροῦν μέ τόν ἴδιο τρόπο ὡς μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς μέλη τῆς ἐν οὐρανοῖς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, πού εἶναι παρόντα στή ζωή τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀλλά καί διά τῶν τιμίων τους λειψάνων, τῶν ἱερῶν εἰκόνων τους, τῶν θαυμάτων πού ἐπιτελοῦν καί τῆς ἑορτῆς τῆς μνήμης των.
Αὐτή τήν ἀγάπη, λοιπόν, πού βίωσαν καί προσέφεραν οἱ ἅγιοι ἐν ζωῇ, αὐτή τήν ἀγάπη πρός συνάνθρωπο καί ἰδιαιτέρως πρός τόν ἀσθενοῦντα καί πάσχοντα συνάνθρωπο πού προσέφεραν ἀναργύρως, πού προσέφεραν δωρεάν οἱ ἑορταζόμενοι σήμερα ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, θεραπεύοντας τούς ἐν ἀσθενείαις κατακειμένους ἀδελφούς τους, αὐτή τήν ἀγάπη συνεχίζουν νά προσφέρουν καί σήμερα διά τῶν θαυμάτων τους πρός ὅσους αἰτοῦνται τή χάρη τους καί ἐπικαλοῦνται τή βοήθειά τους.
Καί τήν προσφέρουν, διότι μᾶς θεωροῦν ἀδελφούς τους, μᾶς θεωροῦν μέλη τοῦ κοινοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού δοκιμαζόμαστε βαδίζοντας τόν δρόμο πού πορεύθηκαν καί οἱ ἴδιοι μέχρι νά φθάσουν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Τιμώντας σήμερα τούς ἁγίους Ἀναργύρους, ἄς ἐμπνευσθοῦμε καί ἄς παραδειγματισθοῦμε ἀπό τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη τους πρός τούς ἀνθρώπους· καί ἄς συνειδητοποιήσουμε αὐτό πού μᾶς διδάσκει καί σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι δηλαδή εἴμαστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους.
Καί εἶναι ἀνάγκη νά τό συνειδητοποιήσουμε ὄχι μόνο γιατί διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ θά μπορέσουμε νά βαδίσουμε τόν δρόμο πρός τή σωτηρία, ἀλλά καί θά συμβάλλουμε οὐσιαστικά στήν ἐπίλυση τῶν προβλημάτων πού ταλαιπωροῦν τήν κοινωνία μας, τήν πατρίδα μας καί ὁλόκληρο τόν κόσμο. Γιατί ἄν βλέπουμε στό πρόσωπο τοῦ διπλανοῦ μας ἕνα μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τότε ἡ στάση καί ἡ συμπεριφορά μας θά εἶναι μόνο στάση καί συμπεριφορά ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, ἡ ὁποία λύει πάντοτε ὅλα τά προβλήματα τοῦ κόσμου.
Αὐτό εὔχομαι νά ζοῦμε καί ἐμεῖς μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί διά πρεσβειῶν τῶν ἑορταζομένων ἁγίων Ἀναργύρων καί στή δική μας ζωή.
