Στον Εσπερινό και στην πρώτη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου, που έλαβε χώρα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Χαλάστρας, χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο χθες το απόγευμα (Κυριακής, 1ης Αυγούστου) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος είπε τα εξής:
«Ενώπιον της ιεράς εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου ψάλαμε απόψε τον Μεγάλο Παρακλητικό κανόνα, εγκαινιάζοντας τη σειρά των ιερών Παρακλήσεων, που όρισε η Εκκλησία μας να ψάλλουμε αυτές τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου, καθώς προετοιμαζόμεθα για να εορτάσουμε την ένδοξο Κοίμηση της Κυρίας Θεοτόκου.
Ενώπιον της ιεράς εικόνος της Παναγίας μας κλίναμε και εμείς το γόνυ της ψυχής και του σώματος, όπως περιγράφει ο ιερός υμνογραφος, και επαναλάβαμε τους λόγους του προς την Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας: «Καί γόνυ κλίνω, Δέσποινα, καί θρηνῶ καί στενάζω, μή με παρίδῃς τόν ἄθλιον, τῶν χριστιανῶν τό καταφύγιον».
Αιώνες τώρα εκατομμύρια άνθρωποι επαναλαμβάνουν τον ίδιο στίχο όχι μόνο με τα χείλη αλλά και με τη στάση τους. Αιώνες τώρα εκατομμύρια πιστοί γονατίζουν μπροστά στην ιερή μορφή της Υπεραγίας Θεοτόκου με δάκρυα στα μάτια και την παρακαλούν να δεχθεί τα αιτήματά τους. Και αν στρέψουμε το βλέμμα μας και εξετάσουμε και τη δική μας ζωή, θα διαπιστώσουμε ότι και εμείς πολλες φορές βρεθήκαμε στην ίδια θέση, να παρακαλούμε με δάκρυα στα μάτια την Παναγία για κάποιο πρόβλημα που μας απασχολούσε.
Και προσφεύγουμε όλοι στην Παναγία Παρθένο, διότι αυτή είναι το καταφύγιό μας. Είναι η στοργική μητέρα όχι μόνο του Υιού της, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αλλά και όλων των χριστιανών, όλων όσων πιστεύουν στον Υιό της και φέρουν το όνομά του. Είναι η στοργική μητέρα όσων την αγαπούν και την ευλαβούνται, αλλά και όσων αγωνίζονται στη ζωή τους, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν, να ακολουθούν, όπως και Εκείνη, το θέλημα και τις εντολές του Υιού της.
Προσφεύγουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο, γιατί τα αναρίθμητα θαύματά της ανά τους αιώνες αποδεικνύουν πως δεν ακούει απλώς τα αιτήματά μας, αλλά έχει και τη δύναμη να τα ικανοποιεί με τη χάρη του Υιού της, εφόσον είναι προς το συμφέρον της ψυχής μας. Και έχει ακόμη τη δύναμη να μας παρηγορεί και να μας αναπαύει με την αγάπη της πολύ περισσότερο από τη φυσική μας μητέρα, της οποίας και η δύναμη αλλά και η αγάπη είναι πεπερασμένη σε σύγκριση με τη δύναμη και την αγάπη της Κυρίας Θεοτόκου, της οποίας η αγάπη δεν είναι φυσική, δεν είναι σαρκική, όπως της φυσικής μας μητέρας, αλλά είναι πνευματική και τέλεια και υπερβαίνει κάθε χοϊκή αγάπη.
Γιατί όμως μας συμπαρίσταται και μας βοηθά η Υπεραγία Θεοτόκος; Μας συμπαρίσταται, γιατί γνωρίζει ότι η ζωή μας είναι δύσκολη, ότι «διαβαίνουμε» και εμείς, όπως και Εκείνη κατά την επίγεια ζωή της, «εν μέσω παγίδων πολλών». Παγίδων κάθε είδους που στήνει ο πονηρος προκειμένου να μας ταλαιπωρεί, να μας δοκιμάζει, να μας καθιστά υποχείριά του, απομακρύνοντας μας από τον Θεό και την αγάπη του, ώστε να επιτύχει τον σκοπό του. Γνωρίζει ακόμη η Υπεραγία Θεοτόκος ότι οι δυνάμεις μας είναι ασθενείς, και είμεθα ως άνθρωποι χοϊκοί επιρρεπείς στην πτώση και την αμαρτία, και θέλει να μας προφυλάξει από το κακό και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, αλλά και από την απογοήτευση και την απόγνωση στην οποία αυτά πολλές φορές μας οδηγούν.
Επιδιώκει όμως συγχρόνως η Παναγία μας, προσφέροντάς μας τη βοήθεια και την προστασία της, να αυξήσει και την εμπιστοσύνη μας στον Θεό. Να μας διδάξει ότι είναι ανάγκη να εμπιστευόμεθα τη ζωή μας και τον εαυτό μας στον Θεό όχι μόνο την ώρα της δυσκολίας, αλλά «πάσας τας ημέρας της ζωής» μας. Να μην αναφερόμεθα στον Θεό και στην Υπεραγία Θεοτόκο μόνο όταν έχουμε ανάγκη, αλλά αυτό να το κάνουμε καθημερινά. Ό,τι και αν κάνουμε, ό,τι και αν επιδιώκουμε, ό,τι και αν προσπαθούμε να επιτύχουμε να το εμπιστευόμεθα στον Θεό. Και μάλιστα να το εμπιστευόμεθα με ταπείνωση, όπως έκανε και η Παναγία Παρθένος, όταν την επισκέφθηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ για να της αναγγείλει ότι θα γίνει η Μητέρα του Υιού του Θεού. Τι είπε: «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».
Δεν ήταν εύκολο αυτό που άκουσε η Υπεραγία Θεοτόκος. Δεν ήξερε πως θα εξελισσόταν η ζωή της, αλλά το δέχθηκε με απόλυτη ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό.
Αυτή την ταπείνωση και την εμπιστοσύνη της Παναγίας μας ας προσπαθήσουμε και εμείς να μιμηθούμε και με αυτήν ας προσφεύγουμε στη μητρική της αγάπη πάντοτε και όχι μόνο όταν τα προβλήματα και οι ανάγκες της ζωής μας πιέζουν. Και ας την παρακαλούμε να μας διαφυλάττει από κάθε πειρασμό, από κάθε δοκιμασία και ιδιαιτέρως την περίοδο αυτή από την πανδημία του κορωνοϊού που πλήττει τον κόσμο μας και μας ταλαιπωρεί όλους, με τη βεβαιότητα και την πίστη ότι μπορεί όντως να μας σώσει.
Η περίοδος αυτή του Δεκαπενταυγούστου είναι η περίοδος κατά την οποία ιδιαιτέρως καλούμεθα να πλησιάσουμε την Παναγία μας, να την δούμε σαν μητέρα μας πραγματική, να εναποθέσουμε τα προβλήματά μας, τις θλίψεις μας, τις δυσκολίες μας, τις ασθένειες και όλα αυτά τα οποία αυτή την περίοδο μας δοκιμάζουν. Και να είμεθα βέβαιοι ότι Εκείνη θα απαντήσει, εφόσον εμείς έχουμε τέλεια εμπιστοσύνη στην αγάπη της, στη μητρική της αγάπη.
Έτσι, μας αξίωσε να κάνουμε σήμερα την πρώτη Παράκληση, τη Μεγάλη Παράκληση στην Κυρία Θεοτόκο, μια και η περίοδος αυτή, όχι μόνο του Δεκαπενταυγούστου, αλλά όλος ο μήνας, όλος ο Αύγουστος, είναι ένας Θεομητορικός μήνας, αφιερωμένος στην Παναγία μας. Έχουμε τις δεκαπέντε ημέρες του Δεκαπενταυγούστου, μετά έχουμε τα εννιάμερα της Παναγίας και τελειώνει ο μήνας με την κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Κυρίας Θεοτόκου. Όλες αυτές οι ευκαιρίες που μας δίδονται, μας καλούν να νιώσουμε πιο κοντά μας την Παναγία, να την νιώσουμε όντως πραγματική μητέρα, η οποία συντρέχει σε όλες μας τις δυσκολίες.
Εύχομαι από καρδίας σε όλους μας να επικαλούμεθα την Κυρία Θεοτόκο, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή για να συντρέξει στα προβλήματα από τα οποία, βλέπουμε, ότι όλος ο κόσμος δοκιμάζεται. Ας έχουμε την ευχή της».