Σε νέα ζευγάρια στα Κύμινα μίλησε ο Μητροπολίτης Βεροίας

Την Κυριακή της Τυρινής 1 Μαρτίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Κυμίνων.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε Αναγνώστη τον κ. Ραφαήλ Γκούμα, ο οποίος διακονεί στο Ιερό Βήμα της ενορίας.

Στη συνέχεια στο Αρχονταρίκι του Ιερού Ναού ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε τη Βασιλόπιτα και ομίλησε στα νέα ζευγάρια της ενορίας που παντρεύτηκαν το παρελθόν έτος.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν».

Μέ αὐτόν τόν λόγο τοῦ Κυρίου, πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας νά εἰσέλθουμε ἀπό αὔριο στό στάδιο τῶν ἀρετῶν, νά εἰσέλθουμε στήν Ἁγία καί Με­γάλη Τεσσαρακοστή, στήν περίοδο τῆς σωματικῆς καί πνευματικῆς μας προετοιμασίας γιά νά συμπο­ρευ­θοῦμε μαζί μέ τόν Χριστό, νά συσταυρωθοῦμε καί νά συνα­να­στηθοῦμε μαζί του.

«Ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας, ἐκεῖ θά εἶναι καί ἡ καρδία σας».

Σέ ποιόν θησαυρό ὅμως ἀναφέ­ρε­ται ὁ Χριστός καί ποιά σχέση μπο­ρεῖ νά ἔχει μέ τόν ἀγώνα πού κα­λού­μεθα νά διεξαγάγουμε; Καί ἀκό­μη πῶς εἶναι δυνατόν νά συν­δυά­σου­με τήν προσπάθεια τῆς ἐγ­κρα­­τείας καί τῆς νηστείας πού ἀρ­χίζουμε ἀπό αὔριο μέ τό ἐνδια­φέρον μας γιά θησαυρούς;

Ὁ Χριστός δέν ἀναφέρεται ἀσφα­λῶς σέ ὑλικούς θησαυρούς, σέ ἀ­γαθά ἐπίγεια καί ὑλικά, τά ὁποῖα, ὅπως ἀκούσαμε σήμερα, φθείρο­νται μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ἤ γίνονται ἀντικείμενο κλοπῆς.

Ἄν ἀναφέρεται σέ θησαυρούς, τό κά­νει γιά νά μᾶς ἐφιστήσει τήν προ­­σοχή στό γεγονός ὅτι ἡ καρδιά μας ἑλκύεται ἀπό ὅ,τι θεωροῦμε πολύτιμο καί προσηλώνεται σέ αὐτό καί προσ­κολ­λᾶται καί ἀπα­σχο­λεῖται γιά νά βρεῖ τρόπους νά τό διατηρήσει, νά τό αὐξήσει καί νά τό προστα­τεύ­σει.

Ἡ προσκόλληση ὅμως αὐτή ὄχι μό­νο δέν ἐπιτυγχάνει τόν σκο­πό της, τή διατήρηση δηλαδή καί τήν αὔξηση τοῦ θησαυροῦ, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου, ἀλλά ἔχει καί ὡς ἀπο­τέ­λεσμα νά μᾶς ἀποσπᾶ ἀπό ὅλα τά ἄλλα καί νά μήν μᾶς ἀφήνει νά ἀντιληφθοῦμε τί εἶναι πραγμα­τι­κά πολύτιμο γιά μᾶς. Διότι, ἐνῶ ὅλα τά ὑλικά πράγματα ἔρχονται καί παρέρχονται, καί τί­πο­τε ἀπό αὐτά δέν μπορεῖ νά συνο­δεύει τόν ἄνθρωπο οὔτε μετά τόν θάνατο ἀλλά οὔτε ἀκόμη καί σέ αὐτή τήν ἐπίγεια ζωή του, ὑπάρχει κάτι, ὑπάρχει ἕνα πράγμα, τό ὁποῖο εἶναι πολύτιμο καί ἀναγκαῖο γιά ὅλους μας. «Ἑνός ἐστί χρεία», λέγει ὁ Χρι­στός στή Μάρθα πού «μεριμνᾶ καί τρυβάζει περί πολλά». Καί αὐ­τό τό ἕνα εἶναι ἡ ψυχή μας καί ἡ σωτηρία της, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός.

Ὅμως ὁ Χριστός ἀναφέρεται καί στήν προσήλωση τῆς καρδιᾶς πού ἀπαιτεῖται, ἐάν θέλουμε νά ζήσου­με πράγματι τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί νά προοδεύσουμε πνευματικά. Διότι πολλοί ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ νά μήν προσκολλῶνται σέ ὑλικά ἀγα­θά, μπορεῖ νά μήν ἀποσποῦν τήν προσοχή καί τό ἐνδιαφέρον τους πρόσωπα καί γεγονότα τῆς ζωῆς καί τῆς καθημερινότητός τους, ἀλλά δέν ἀφοσιώνονται οὔτε καί στά πνευματικά.

Πολλοί ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ ἀπό αὔ­ριο νά νηστεύουμε, νά συμμε­τ­έ­χουμε στίς ἱερές ἀκο­λουθίες πού μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκ­κλησία μας αὐ­τή τήν κατανυκτική, ὅπως λέμε, περίοδο, στούς Χαιρετισμούς, στή θεία Λει­τουργία τῶν Προηγια­σμέ­νων τι­μίων Δώρων, ἤ στό Ἀπό­δει­πνο, ἀλ­λά νά τό κάνουμε ἀπό συ­νή­θεια, νά τό κάνουμε χωρίς νά συ­νειδητοποιοῦμε γιατί τό κά­νου­με, χωρίς νά αἰσθανόμαστε ὅτι ὅλα αὐ­τά εἶναι μέσα πού θέτει στή διά­θεσή μας ἡ Ἐκκλησία γιά νά μετα­νοήσουμε, γιά νά καθά­ρου­­με τόν ἑαυτό μας, γιά νά ἀπεκ­δυθοῦμε τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά μπο­ρέσουμε νά πλησιάσουμε καί νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό, γιά νά ἑορτάσουμε πνευματικά καί ὄχι κοσμικά τήν Ἀνάστασή του.

Ὅμως γιά νά τό ἐπιτύχουμε αὐτό, τό ὁποῖο εἶναι ὁ σκοπός τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, δέν ἀρ­κεῖ νά τό κάνουμε ἀπό συνή­θεια. Θά πρέπει νά τό κάνουμε μέ ὅλη μας τή διάθεση, μέ ὅλο μας τό εἶναι, μέ προσήλωση σέ αὐτό πού κάνουμε καί μέ συναίσθηση ὅτι αὐτή ἡ περίοδος τῆς νηστείας καί τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς, εἶναι ἕνας θησαυρός τόν ὁποῖο μᾶς προσ­­φέρει γιά νά τόν ἀξιοποιή­σου­με γιά τήν πνευματική μας ὠφέλεια καί τή σωτηρία μας. Καί ἄν τό συνειδητοποιήσουμε αὐτό, τότε θά μπορέσουμε νά ζήσουμε αὐτή τήν περίοδο μέ ὅλο μας τό εἶ­ναι καί ἀφοσιωμένοι στόν σκοπό μας.

Τότε καί ὁ πνευματικός ἀγώνας καί ἡ νηστεία καί ἡ μετάνοια θά μᾶς φαίνονται πιό εὔκολα καί πιό εὐχάριστα, γιατί θά αἰσθανόμαστε ὅτι δέν τά κάνουμε ἀπό ὑποχρέω­ση ἤ ἀπό συνήθεια ἀλλά ἀπό ἀγά­πη καί πόθο γιά τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος θά ἐνισχύει τήν προσπά­θειά μας μέ τή χάρη του.

Αὐτό ἔκαναν καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὁ ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χίος πού τιμοῦμε στήν ἐνορία σας καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος καί ὅλοι οἱ ἅγιοι, ἀγωνιζόταν ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό, γιατί πίστευαν ὅτι αὐτός εἶναι ὁ θησαυρός τους.

Ἄς ἀκούσουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς σήμερα καί κυρίως ἄς πιστεύσουμε τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ ὅτι ὅπου εἶ­ναι ὁ θησαυρός μας, ἐκεῖ εἶναι καί ἡ καρδιά μας, καί ἄς προσκολ­λη­θοῦμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά στόν θησαυρό αὐτό πού θέτει στή διά­θεσή μας ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλη­σία μας καί ἄς ἀγωνισθοῦμε γιά νά τόν κερδίσουμε, ἀξιοποιώ­ντας ὅλες τίς εὐ­και­ρίες πού μᾶς δίδει ἡ Ἐκκλησία μέ τίς ἱερές ἀκολουθίες καί τά ἱερά μυ­στήριά της ἀλλά καί μέ τήν προσωπική προσπάθεια καί τόν ἀγώνα πού θά κάνει ὁ κα­θέ­νας ἀπό ἐμᾶς ἀνάλο­γα μέ τίς δυ­νάμεις του, ὥστε νά πλησιάσουμε καί ἐμεῖς τή σωτηρία, πού ὅπως ἀκούσαμε τόν ἀπόστολο Παῦλο νά μᾶς λέγει εἶναι κοντά μας καί δέν θά πρέπει νά τήν στερηθοῦμε.

Καλή καί εὐλογημένη Μεγάλη Τεσσαρακοστή!