«Σώζε πόλιν και λαόν» – Μεγάλη Παράκληση στο Σέλι

Την Κυριακή 9 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη συνέχεια στην ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στον ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Σέλι.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Σῶζε πόλιν καί λαόν τῶν πολε­μουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζο­μένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστα­σία τῶν πιστῶν».

Αμέτρητες οι ικεσίες που απευθύνονται κάθε απόγευμα του Δε­κα­­πενταυγούστου προς την Υπε­ρα­­γία Θεοτόκο. Αναρίθμητα τα ευ­λαβή τέκνα της, τα οποία σε κάθε πόλη και χώρα, σε κάθε ναό, μεγα­λο­πρεπή ή ταπεινό, και σε κάθε εξωκκλήσι, ψάλλουν ενώ­πιον της ιεράς της εικόνος με κα­τά­νυξη τον Παρακλητικό της Κα­νόνα, όπως τον ψάλαμε και εμείς απόψε εδώ στο Σέλι, στον αφιε­ρω­μένο στην πάν­σεπτο Κοίμη­ση της ιερό μας ναό.

Και αυτές οι ικεσίες και αυτές οι φωνές των απανταχού της γης πι­στών τέκνων της ενώνονται και φθάνουν στον ουρανό, εκεί όπου παρακάθηται στον θρόνο του Υιού της, λαμπροτέρα «λαμπηδόνων ηλι­­α­κών», Δέσποινα του κόσμου, Κυρία των αγγέλων, αλλά και με­σίτρια και πρέσβειρα των αν­θρώ­πων προς τον φιλάνθρωπο Θεό, η Παναγία μας.

Φθάνουν μέχρι τον ουρανό και δεν αφήνουν ασφαλώς αδιάφορη την Παναγία μητέρα μας, η οποία χαίρεται να μας βλέπει να την πα­ρα­καλούμε, χαίρεται να μεσι­τεύει στον Υιό της για χάρη μας, χαί­ρε­ται να σπεύδει να γίνεται και για μας, τα παιδιά της, πύργος ασφα­λής και τείχος καταφυγής. Γιατί αυ­τός είναι ο τρόπος να εκ­δη­λώ­νει τη χάρη και το προ­νό­μιο που έλαβε από τον Υιό της, και αυτό δεν είναι άλλο από το να μην εγκα­τα­λεί­ψει με την Κοίμησή της τον κόσμο.

Αυτός είναι ο τρο­πος με τον οποίο πιστοποιεί η Πα­ναγία μας την παρουσία της όχι μόνο στον ουρανό αλλά και ανάμεσα στους ανθρώπους. Γιατί αντίθετα από εμάς, που προσπαθούμε και αγω­νιζόμεθα να απομακρύνουμε από τον νου μας τα ζητήματα και τα προβλήματα που μας απασχο­λούν, η Κυρία Θεοτόκος, η Παναγία μας ενδιαφέρεται γι᾽ αυ­τα, νοιάζεται και μεριμνά για ο,τι μας απασχολεί και θέλει να μας προσφέρει πάντοτε τη λύση που θα μας είναι όχι μόνο προσω­ρινά ωφέλιμη, αλλά θα είναι και προς σωτηρία της ψυχής μας.

Γι᾽ αυτό και η μέριμνά της είναι ανύστακτη, και περιμένει και από εμάς να καταφεύγουμε στη μητρι­κή της αγάπη και να την παρακα­λούμε θερμά να επέμβει στη ζωή μας, να δώσει τη λύση στις δυσκο­λίες που αντιμετωπίζουμε, να απο­τρέψει τους κινδύνους που μας απειλούν, να γαληνεύσει την ψυχή μας και να χαρίσει την ειρή­νη στη ζωή μας.

Περιμένει η Παναγία μας να στραφούμε προς Αυτήν και να της επαναλάβουμε την ικεσία που της απευθύνει και ο ιερός υμνογρά­φος. «Σῶζε πόλιν καί λαόν, τῶν πο­λεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χει­μαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προ­στασία τῶν πιστῶν».

Περιμένει να την επαναλαμβά­νου­­­με όχι μόνο με τα χείλη, αλλά με όλη μας την καρ­διά, με όλη μας την ύπαρξη, αλλά και με συναί­σθη­ση τι ζητούμε και από ποιαν το ζητούμε.

Περιμένει η Παναγία μας τη δέη­ση μας και να είμεθα βέβαιοι ότι θα ανταποκριθεί σε αυ­τήν, αρκεί να μην της λέμε μόνο ότι την εμπι­στευ­όμεθα με την ικεσία μας, αλλά να της το δείχνουμε και με τη ζωή μας.

Και πότε δείχνουμε με τη ζωή μας ότι εμπιστευόμεθα την Υπε­ρα­γία Θεοτόκο; Όταν αγωνιζό­με­θα να μιμηθούμε τη ζωή της και την αναστροφή της.

Η Παναγία μας έζησε μέσα στον κόσμο, όπως ζούμε και εμείς, όμως κατόρθωσε να φθάσει σε μέτρα καθαρότητος και αγιότητος ανυ­πέρ­βλητα, γιατί έζησε με υπακοή στον λόγο και στις εντολές του Θεού. Έζησε με ταπείνωση και απλότητα, αν και ήταν η Μητέρα του Θεού, αν και είχε λάβει αυτή τη μεγάλη τιμή από τον Θεό.

Αν, λοιπόν, θέλουμε και εμείς να έχουμε την προστασία και τη βοή­θεια της Παναγίας μας, ας προ­σπα­θούμε να μιμούμεθα την υπα­κοή και την ταπείνωσή της, δείχνο­ντάς της έτσι τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη μας στη σωστική δύ­ναμή της.

Και την έχουμε μεγάλη ανάγκη την προστασία και τη βοήθεια της Υπεραγίας Παρθένου και ως άτο­μα και ως έθνος, διότι διερχόμεθα, όπως όλοι γνωρίζουμε, μία εξαιρε­τικά δύσκολη περίοδο, αφενός λόγω των προκλήσεων των γειτόνων μας που αντι­με­τω­πι­ζει η πατρίδα μας και αφε­τέρου εξαιτίας της πανδημίας του κορω­νοιού, η οποία και πάλι απει­λεί τις ζωές μας, έστω και αν κα­ποιοι δυστυχώς δεν θέλουν να το κατα­νοήσουν και να το παραδε­χθούν. Είναι όμως μία πραγματι­κο­τητα, την οποία δεν θα πρέπει καθόλου να υποτιμούμε ούτε και να αδιαφο­ρού­με γι᾽ αυτήν, γιατί έχουμε ευ­θύνη και για τον εαυτό μας αλλά και για τους ανθρώπους γύρω μας.

Η πίστη μας στον Χριστό και η εμπι­στοσύνη μας στην Παναγία Μη­­τέρα του δεν αναιρείται ούτε ακυ­ρώνεται από τα μέσα προστα­σίας που οφείλουμε να παίρνουμε σύμ­φωνα με τις οδηγίες των ειδι­κών, διότι, όπως έχουμε πει και στο πα­ρελ­θόν, η Παναγία μας προ­στα­τεύει και δι᾽ αυτών, αρκεί εμείς να την εμπιστευόμεθα και να την ικε­τεύουμε με πίστη και ταπεί­νω­ση λέγοντάς της: «Σώζε πόλιν και λαόν», εσύ που είσαι «των πολε­μουμένων η ειρή­νη», εσύ που είσαι «των χειμαζο­μένων η γαλήνη, η μόνη προστα­σία των πιστών».