Στα Κύμινα η Τιμία Κάρα της Αγ. Παρασκευής

Την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου το απόγευμα στο Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στα Κύμινα πραγματοποιήθηκε η υποδοχή του αποτμήματος της Τιμίας Κάρας της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής από την Ιερά Μονή Μακρυμάλλης Ευβοίας.

Την Τιμία Κάρα που μετέφερε ο αδελφός της Ιεράς Μονής Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Παπακωνσταντίνου, υποδέχθηκε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στη συνέχεια χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομο και τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Μακρυμάλλης Ευβοίας  Αρχιμ. Ιάκωβο Μπαλωμένο με την άδεια και την ευλογία των οποίων μεταφέρθηκε το απότμημα της Τιμίας Κάρας της Αγίας Παρασκευής για να συμπανηγυρίσει με τον θαυματουργό Άγιο Νεκτάριο, ενώ ευχαρίστησε και τον π. Δαμασκηνό που την μετέφερε.

Το απότμημα της Τιμίας Κάρας της Αγίας Παρασκευής θα παραμείνει στον Ιερό Ναό μέχρι την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου, ενώ καθημερινά θα τελούνται Ιερές Ακολουθίες σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχει ανακοινωθεί.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Χαίροις τῶν μαρτύρων ἰσοστά­σιε καί τῶν ὁσίων ὁμόσκηνε».

Μέ αὐτούς λόγους περιγράφει καί χαρακτηρίζει ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Παρασκευή, τῆς ὁποίας τήν τιμία καί χαριτόβρυτη κάρα, τμῆμα τῆς κάρας, ὑποδε­χθή­καμε πρίν ἀπό λίγο στόν ἱερό αὐτό προσκυνηματικό ναό τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, μέ συγκίνηση καί σε­βα­σμό.

Καί πρωτίστως ὀφείλουμε νά εὐ­χαριστήσουμε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κύριο Χρυ­σόστομο, μέ τήν ἄδεια καί τήν εὐλογία τοῦ ὁποίου μεταφέρθηκε σήμερα στήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί στόν πανηγυρίζοντα σέ λίγες ἡμέρες ἱερό αὐτόν ναό, τό χαριτόβρυτο λείψανο ἀπό τήν Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρυμάλλης Εὐβοίας, ἀλλά καί τόν Καθηγούμενο της, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τή συγκατάθεσή του γιά τή μεταφορά, προκειμένου νά λάβουμε καί ἐμεῖς τήν εὐλογία καί τή χάρη τῆς ἁγίας μεγαλομάρ­τυ­ρος Παρασκευῆς, καί νά ἐνισχυ­θοῦ­με στόν πνευματικό μας ἀγώ­να ἐμπνεόμενοι ἀπό τόν ζῆλο καί τή θερμουργό ἀγάπη τῆς ἁγίας πρός τόν Χριστό.

Καί ἄν ζητήσει κανείς νά βρεῖ τή σχέση πού ὑπάρχει μεταξύ τῶν δύο ἁγίων μας, μεταξύ τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί ἀθληφόρου Παρασκευῆς καί τοῦ ἁγίου Νε­κτα­ρίου, ἀρχιεπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ, δέν ἔχει παρά νά ἑστιάσει σέ αὐτόν τόν ζῆλο καί τή θερμουργό ἀγάπη καί τῶν δύο ἁγίων πρός τόν Χριστό.

Δέν ἔχει σημασία, ἐάν ἔζησαν σέ ἐντελῶς διαφορετικές ἐποχές καί σέ ἐντελῶς διαφορετικές συνθῆ­κες, γιατί καί οἱ δύο ἅγιοι εἶχαν τόν ἴδιο ζῆλο γιά τόν Χριστό καί τήν ἴδια ἀγάπη, γι᾽ αὐτό καί θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ἰσχύουν καί γιά τόν ἅγιο Νεκτάριο οἱ λόγοι τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου γιά τήν ἁγία Παρασκευή, τούς ὁποίους προ­έταξα: «Χαίροις τῶν μαρτύρων ἰσοστάσιε καί τῶν ὁσίων ὁμό­σκη­νε».

Διότι, ἄν καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος δέν ὑπέμεινε βασανιστήρια οὔτε μαρ­τυρικό θάνατο, μπορεῖ νά θεω­ρηθεῖ ἰσοστάσιος τῶν μαρτύρων, καθώς ὑπέμεινε μέ μεγάλη καρτε­ρία τίς δοκιμασίες καί τούς πειρα­σμούς, τούς ὁποίους ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά τόν ἐπισκεφθοῦν.

Ὑπέμεινε ἀγόγγυστα καί τίς συ­κοφαντίες καί τίς ἀδικίες καί τίς κατηγορίες καί τήν κακία τῶν ἀν­θρώπων, χωρίς γογγυσμό καί χω­ρίς πικρία, ἀλλά μέ ταπείνωση, μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, καί μέσα ἀπό αὐτές τίς δοκιμασίες, τίς ἐξίσου ὀδυνηρές μέ τά βασανι­στή­ρια στά ὁποῖα ὑπεβλήθη ἡ ἁγία Παρασκευή, ἁγιάσθηκε καί ἀνα­δεί­χθηκε δοχεῖο καθαρό τῆς χάρι­τος τοῦ Θεοῦ.

Καί, ἐάν ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Πα­ρασκευή ὀνομάζεται καί ἐπαι­νεῖ­ται ὡς «ὁσίων ὁμόσκηνος», διότι μέ τόν ἀγώνα καί τήν ἀπο­φα­σιστικότητά της διατήρησε τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώ­ματός της, διατήρησε τήν παρ­θενία της, ἔτσι ὥστε δικαίως νά συγκαταριθμεῖται καί μεταξύ τῶν ὁσίων, ἐκείνων δηλαδή πού ἀφιέ­ρωσαν ὁλόκληρη τήν ὕπαρξή τους καί τή ζωή τους στόν Χριστό, τό ἴδιο θά μπορούσαμε νά ποῦμε καί γιά τόν ἅγιο Νεκτάριο, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο ἀφιέρωσε ἀπό νέος τή ζωή του στόν Χριστό ἀλλά καί ἔζησε ὡς μοναχός καί ἀσκητής ὅλα τά χρόνια τῆς ζωῆς του, εἴτε δια­κο­νοῦσε τήν Ἐκκλησία ὡς ἀρχι­επί­σκοπος, εἴτε ὡς ἱεροκήρυκας, εἴτε ὡς διευθυντής τῆς Ριζαρείου Σχολῆς, εἴτε τά τελευταῖα χρόνια, ὅταν ἀποσύρθηκε στήν Αἴγινα.

Ἡ ζωή ὅμως τῶν δύο αὐτῶν ἁγίων, τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ἀρχι­επισκόπου Πενταπόλεως, καί τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Παρασκευ­ῆς, πού ἦταν συγχρόνως καί ὁσια­κή καί μαρτυρική, ἔχει ἕνα μή­νυμα καί γιά μᾶς. Καί τό μήνυμα αὐτό εἶναι ὅτι καί ἐμεῖς ἔχουμε τή δυνατότητα, ἄν τό θελήσουμε, νά ζήσουμε ὅπως ἐκεῖνοι. Γιατί δέν εἶναι ὁ τόπος ἤ ὁ χρόνος πού κάνει τούς ὁσίους καί τούς μάρτυρες, ἀλλά εἶναι ὁ τρόπος, εἶναι ὁ ἀγώνας καί ἡ διάθεση πού ἔχει ὁ καθένας μας.

Ὅλοι μποροῦμε νά γίνουμε ὅσιοι καί μάρτυρες, ἄν προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε τόν ζῆλο καί τή θερμουργό ἀγάπη τῶν ἁγίων μας γιά τόν Θεό.

Ὅλοι μποροῦμε νά μιμηθοῦμε τούς ὁσίους, ἔστω καί ἄν ζοῦμε μέ­σα στόν κόσμο, ἄν διατηροῦμε τόν ἑαυτό μας ἁγνό καί καθαρό ἀπό τοῦ κόσμου, γιατί αὐτή εἶναι ἐντο­λή τοῦ Θεοῦ πού δέν ἀπευθύνεται σέ κάποιους μόνο ἀλλά σέ ὅλους μας.

Ὅλοι μποροῦμε νά μιμηθοῦμε τούς μάρτυρες, ὑπομένοντας μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό τίς δοκιμασίες καί τούς πειρα­σμούς, τίς θλίψεις καί τίς ἀδικίες πού ζοῦμε, καί προσπαθώντας νά δίδουμε μέ τή ζωή μας καί μέ τά ἔργα μας τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μποροῦμε ὅλοι μας νά γίνουμε καί ὅσιοι καί μάρτυρες. Ἐξαρτᾶται πρωτίστως ἀπό τήν ἀγάπη πού ἔχουμε γιά τόν Θεό. Διότι, ὅταν ἀγαποῦμε τόν Θεό, ὅλα μποροῦμε νά τά κάνουμε. Ὅπως, ὅταν ἀγαποῦμε πρόσωπα, τά ἀγαπημένα μας πρόσωπα, δέν κάνουμε αὐτό τό ὁποῖο θέλουν; Ἑπομένως, ἐάν ἀγαποῦμε τόν Θεό, δέν θά κάνουμε αὐτό πού θέλει ὁ Θεός; Καί μᾶς ἔχει πεῖ τί θέλει· πῶς; Μέ τίς ἐντολές του. Ἐάν τηροῦμε τίς ἐντολές του, τόν ἀγαποῦμε. «Ὁ ἀγαπῶν με τάς ἐντολάς τάς ἐμάς τηρήσει».

Εὔχομαι, λοιπόν, εὐχαριστώντας θερ­μότατα καί ἀπό καρδίας γιά ἄλλη μία φορά τόσο τόν Σεβασμιώτατο Ἅγιο Χαλκίδος κύριο Χρυσόστομο ὅσο καί τόν Ἅγιο Καθηγούμενο, τόν π. Ἰάκωβο, καί τόν π. Δαμασκηνό, ἀδελφό τῆς Μονῆς, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔφε­ρε ἐδῶ τήν τιμία κάρα τῆς ἁγίας Παρασκευῆς, γιά νά ἔχουμε τήν εὐλο­γία καί τή χάρη της, διά τῶν πρε­σβειῶν της καί τῶν πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά πορευθοῦμε στά ἴχνη τους καί νά ἀναδειχθοῦμε ὁμότρο­ποι καί ὁμόσκηνοί τους. Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται, ἀδελφοί μου.

Ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες θά ἔχετε ἐδῶ ἑορτές, θά ἔχετε τήν ἁγία Παρασκευή, καί θά ἑτοιμασθεῖτε γιά νά ἑορτάσουμε ὅλοι μαζί τόν ἅγιο Νεκτάριο. Βλέπετε ὁ προϊστάμενος τοῦ ναοῦ αὐτοῦ καί τοῦ ναοῦ τοῦ χωριοῦ σας ἔχει τόσο ἐνδιαφέρον καί τόση ἀγάπη, καί θέλει οἱ ἑορτές αὐτές νά εἶναι πλούσιες ἀπό εὐλογία καί χάρη, καί τοῦ ἁγίου Νεκταρίου καί τῆς ἁγίας Παρασκευῆς. Ἔτσι ἄς ἑτοιμασθοῦμε πνευματικά, ψυχικά γιά νά ἑορτάσουμε καί νά λάβουμε πλούσια τή χάρη.