Όπως κάθε χρόνο την παραμονή της πρωτοχρονιάς στις 23.30 το βράδυ, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, χοροστάτησε στην ακολουθία του Εσπερινού και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.
Στο τέλος της Ιεράς Ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος διάβασε σχετική ευχή, ευλόγησε την βασιλόπιτα και ευχήθηκε πατρικώς σε όλους καλή και ευλογημένη χρονιά.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ. Παντελεήμων δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην μάστιγα της πανδημίας του κορωνοϊού η οποία δοκιμάζει και την ενότητα των ανθρώπων και ιδιαίτερα των πιστών. Χαρακτηριστικά σημείωσε: “Ιδιαιτέρως θα ήθελα να προσέξουμε κάτι. Δυστυχώς παρατηρούμε ότι στο θέμα του κορωνοϊού με τις ποικίλες προεκτάσεις του έχει γίνει αφορμή διχόνοιας μεταξύ των ανθρώπων και κυρίως μεταξύ των πιστών. Από πνευματικής πλευράς αυτή είναι η πιο ανησυχητική συνέπεια της πανδημίας για δύο λόγους: πρώτον, γιατί δείχνει ότι πόσο μακρυά είμαστε από την μετάνοια, η οποία, όπως γνωρίζουμε, είναι η μόνη λύση για τη δεινή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Δεύτερον, διότι στην παρούσα αναντίρρητη πολεμική κατά της Εκκλησίας οι πιστοί παρουσιαζόμαστε ως στράτευμα διηρημένο και ευάλωτο. Εάν καλλιεργήσουμε τη μετάνοια και ζητήσουμε το έλεος του Θεού, εύκολα θα βρούμε τρόπους για να συγκρατήσουμε τη μεταξύ μας ενότητα. Εάν καλλιεργήσουμε την ταπείνωση, η χάρη του Θεού θα αναπληρώσει το έλλειμα της πίστεως και θα αποφασίσουμε να αλλάξουμε κάτι στη ζωή μας.Ας παρακαλέσουμε όλοι μαζί τον Θεό, να πάρει αυτή τη μάστιγα”.
Αναλυτικότερα η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
Ἡ ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει ἀπόψε νά εὑρισκόμεθα καί πάλι ὑπό τή σκέπη τοῦ πολιούχου καί προστάτου μας, τοῦ ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ νέου, τοῦ Βεροιέως.
Πρίν ἀπό ἕνα χρόνο οἱ συνθῆκες δέν μᾶς ἔχει ἐπιτρέψει νά ὑποδεχθοῦμε ὅλοι μαζί ἐν προσευχῇ καί εὐχαριστίᾳ πρός τόν Θεό τόν νέο χρόνο. Φέτος ὅμως, παρά τήν ἀνησυχητική κατάσταση πού ἐπικρατεῖ ἐξαιτίας τῆς νέας παραλλαγῆς τοῦ κορωνοϊοῦ, ἔχουμε τή δυνατότητα αὐτή, τηρώντας πάντοτε τά ἀναγκαῖα ὑγειονομικά μέτρα γιά τήν προστασία τῆς ὑγείας καί τῆς ζωῆς ὅλων μας.
Ἕνας χρόνος τελείωσε ἀπόψε. Ἕνας χρόνος δύσκολος, γεμάτος ἀγωνία καί πόνο, καθώς βρεθήκαμε ἀντιμέτωποι μέ μία ἄγνωστη κατάσταση, καθώς βρεθήκαμε σέ ἕναν πόλεμο, στόν ὁποῖο δέν δεχόμασταν μόνο τήν ἐπίθεση ἑνός ἰοῦ μεταδοτικοῦ, πού ὁδηγοῦσε ταχύτατα τούς ἀδελφούς μας στόν θάνατο, ἀλλά καί τήν ἐπίθεση ἀπόψεων καί θεωριῶν πού ἀμφισβητοῦσαν τήν ὕπαρξή του, πού χλεύαζαν καί συκοφαντοῦσαν τά μέτρα προστασίας, πού δημιουργοῦσαν σχίσματα μέσα στήν Ἐκκλησία, παραπλανώντας τούς ἀνθρώπους.
Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ὅμως δέν μᾶς ἐγκατέλειψε, γιατί σ᾽ αὐτήν ὀφείλεται ἡ προστασία, ἡ θεραπεία καί ἡ σωτηρία χιλιάδων ἀνθρώπων ἀπό τήν πανδημία, πού ἔγινε ἐφικτή μέ τίς ἀνακαλύψεις τῶν ἐπιστημόνων, ἀλλά καί μέ τίς ὑπεράνθρωπες προσπάθειες τοῦ ἰατρικοῦ καί νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ νά βοηθήσουν καί νά στηρίξουν μέ κάθε τρόπο τούς νοσοῦντες.
Καί μπορεῖ ἡ δοκιμασία αὐτή τοῦ κορωνοϊοῦ νά μήν πέρασε, καί τά νέα δεδομένα νά μᾶς ἀνησυχοῦν καί νά μήν μᾶς ἐπιτρέπουν νά ἑορτάσουμε αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες ὅπως θά θέλαμε, πιό κοντά μέ τούς οἰκείους καί τούς ἀγαπημένους μας, μέ περισσότερους ἀδελφούς μας στούς ἱερούς μας ναούς, καί μαζί μέ κάποιους ἀδελφούς μας πού δυστυχῶς ἔφυγαν ἀπό κοντά μας καί μᾶς λείπουν, ἔχουμε ὅμως ἐλπίδες, ἔχουμε τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό ὅτι δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει οὔτε καί τώρα, ὅτι θά δώσει «σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ἡμᾶς ὑπενεγκεῖν». Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τηροῦμε τίς ὑποδείξεις τῶν εἰδικῶν, πού ἀγωνιοῦν γιά τήν ὑγεία μας, ἀρκεῖ νά ἀκοῦμε τή φωνή τῆς Ἐκκλησίας μας, πού θέλει νά μᾶς προστατεύσει ψυχῇ τε καί σώματι.
Ἡ δοκιμασία τῆς πανδημίας πού ὅλοι βιώσαμε φέτος εἶναι μία εὐκαιρία νά ἐπανεξετάσουμε τή σχέση μας μέ τόν Θεό. Νά τόν πλησιάσουμε μέ ταπείνωση καί μετάνοια. Νά ζητήσουμε μέ εἰλικρίνεια καί ὄχι ἀπό ἀνάγκη τό ἔλεός του. Ἡ σχέση μας μαζί του νά εἶναι οὐσιαστική, νά εἶναι μέρος τῆς ζωῆς μας, τμῆμα τῆς καθημερινότητός μας, πού θά ἐπιζητοῦμε, πού θά μᾶς ἀναπαύει καί ὄχι πού θά τό θεωροῦμε συνήθεια ἤ ὑποχρέωση. Νά φροντίσουμε νά ἔχουμε οὐσιαστικότερη μυστηριακή ζωή, νά κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα του μέ καθαρή τήν ψυχή καί τό σῶμα μας. Νά ἀγωνιζόμεθα νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του.
Ἡ δοκιμασία πού περνοῦμε καί οἱ συνέπειές της προκάλεσαν σέ ὅλους μας μεγάλη θλίψη γιά πολλούς λόγους. Ὅμως δέν θά πρέπει νά μένουμε στή θλίψη καί νά ἀπελπιζόμαστε, γιατί ἡ θλίψη εἶναι σύμφυτη μέ τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, καί ὁ Θεός δέν μᾶς ὑποσχέθηκε μία ζωή χωρίς θλίψεις καί δοκιμασίες, μία ζωή εὔκολη καί ἄνετη. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἀναφέρθηκε στή στενή καί τεθλιμμένη ὁδό πού ὁδηγεῖ στή ζωή, ἀλλά καί ὁ ἀπόστολος μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».
Ἄλλωστε, ἄς θυμηθοῦμε αὐτή τήν ὥρα πού ἀποχαιρετήσαμε τόν χρόνο πού ἔφυγε, τό 2021, τό ὁποῖο γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες ἦταν ἕνα ἔτος ἀφιερωμένο στίς θυσίες καί τούς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας, πού πρίν ἀπό 200 χρόνια ξεσηκώθηκαν καί ἀγωνίσθηκαν καί πολέμησαν γιά νά ἀποτινάξουν τόν βαρύ τουρκικό ζυγό καί νά χαρίσουν καί σέ μᾶς τήν ἐλευθερία, πόσες θλίψεις καί πόσες δοκιμασίες δέν ὑπέμειναν καί αὐτοί!
Ἄς θυμηθοῦμε ἀκόμη, καθώς εἰσήλθαμε στό νέο ἔτος, τό ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο στά 100 χρόνια ἀπό τή Μικρασιατική καταστροφή καί τά 200 ἀπό τό ὁλοκαύτωμα τῆς Ναούσης καί τῆς Δοβρᾶ, καί τίς δυσκολίες καί τίς θλίψεις πού ἀντιμετώπισαν οἱ πατέρες μας, πού διῆλθαν ὄντως διά πυρός καί σιδήρου.
Ἄς θυμηθοῦμε αὐτήν τήν ὥρα ἰδιαιτέρως τούς νοσοῦντες ἀδελφούς μας, ἀλλά καί τούς ἰατρούς καί τούς νοσηλευτές, οἱ ὁποῖοι ἀκαταπόνητοι ἀγωνίζονται, ὄχι μόνο ἀπόψε ἀλλά καί ὅλες τίς ἡμέρες καί τίς ὧρες τοῦ χρόνου πού πέρασε, γιά νά σώσουν, γιά νά θεραπεύσουν, γιά νά ἀποκαταστήσουν ὅσους νοσοῦν καί ὑποφέρουν ἐκτός ἀπό τήν ἀσθένεια καί ἀπό τή μόνωση πού αὐτή ἐπιβάλλει.
Ἄς θυμηθοῦμε καί ὅλους ἐκείνους πού τόν χρόνο αὐτό ἐργάσθηκαν σκληρά γιά νά προστατεύσουν εἴτε μέ τά ἐμβόλια εἴτε μέ τά τέστ εἴτε μέ τίς μελέτες καί τίς ἀποφάσεις τους τήν ὑγεία μας καί τή ζωή μας. Ἄς κάνουμε καί ἐμεῖς τό χρέος μας, προστατεύοντας τούς ἑαυτούς μας καί προσευχόμενοι στόν Θεό νά τούς ἐνισχύει καί νά εὐλογεῖ τίς προσπάθειές τους.
Ἄς θυμηθοῦμε αὐτή τήν ὥρα καί ὅσους λείπουν ἀπό ἀνάμεσά μας καί ἀπό τίς οἰκογένειές τους, κληρικούς καί λαϊκούς, πού δυστυχῶς ἔφυγαν ἐξαιτίας τῆς ἀσθενείας, καί ἄς εὐχηθοῦμε ὁ Θεός νά τούς ἀναπαύσει καί νά μᾶς ἀπαλλάξει σύντομα ἀπό αὐτή τήν πανδημία καί τή δοκιμασία.
Ἰδιαιτέρως θά ἤθελα νά προσέξουμε κάτι. Δυστυχῶς παρατηροῦμε ὅτι στό θέμα τοῦ κορωνοϊοῦ μέ τίς ποικίλες προεκτάσεις του ἔχει γίνει ἀφορμή διχόνοιας μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί κυρίως μεταξύ τῶν πιστῶν. Ἀπό πνευματικῆς πλευρᾶς αὐτή εἶναι ἡ πιό ἀνησυχητική συνέπεια τῆς πανδημίας γιά δύο λόγους: πρῶτον, γιατί δείχνει ὅτι πόσο μακρυά εἴμαστε ἀπό τήν μετάνοια, ἡ ὁποία, ὅπως γνωρίζουμε, εἶναι ἡ μόνη λύση γιά τή δεινή κατάσταση στήν ὁποία βρισκόμαστε. Δεύτερον, διότι στήν παροῦσα ἀναντίρρητη πολεμική κατά τῆς Ἐκκλησίας οἱ πιστοί παρουσιαζόμαστε ὡς στράτευμα διῃρημένο καί εὐάλωτο. Ἐάν καλλιεργήσουμε τή μετάνοια καί ζητήσουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, εὔκολα θά βροῦμε τρόπους γιά νά συγκρατήσουμε τή μεταξύ μας ἑνότητα. Ἐάν καλλιεργήσουμε τήν ταπείνωση, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ θά ἀναπληρώσει τό ἔλλειμα τῆς πίστεως καί θά ἀποφασίσουμε νά ἀλλάξουμε κάτι στή ζωή μας.Ἄς παρακαλέσουμε ὅλοι μαζί τόν Θεό, νά πάρει αὐτή τή μάστιγα.
Μέ αὐτές, ἀδελφοί μου, τίς ταπεινές σκέψεις εὔχομαι πατρικά ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ διά πρεσβειῶν καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τοῦ προστάτου μας ἁγίου Ἀντωνίου, νά μᾶς χαρίζει τή νέα χρονιά ὑγεία ψυχῆς τε καί σώματος καί νά μᾶς δίδει ὅ,τι ἔχει ἀνάγκη ὁ καθένας μας.
Καλή καί εὐλογημένη χρονιά! Χρόνια πολλά!