Σύναξη Κατηχητών και Κυκλαρχών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας

Στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο στη Βέροια πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή το απόγευμα η δεύτερη Σύναξη Κατηχητών και Κυκλαρχών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας για τη φετινή κατηχητική χρονιά.

Στην εκδήλωση ομίλησαν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Πολύκαρπος Μπόγρης, Γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής Χριστια­νικής Αγωγής και Νεότητος της Ιεράς Συνόδου, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Χριστούγεννα και κατήχηση» και ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρω­το­πρεσβύτερος π. Αντώνιος Καλλι­γέ­ρης, Διευθυντής Ποι­μα­ντικής Γάμου και Οικογενείας του Ιδρύματος Νεότητος και Οικο­γενείας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα : «Χριστούγεννα: Διδάσκο­ντας τα παιδιά την αξία του αν­θρώ­που».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, απηύθυνε χαιρειτισμό και ευχαρίστησε τους δύο ομιλητές για τον κόπο τους και τους προσέφερε από ένα αναμνηστικό του Ιωβηλαίου.

Την εκδήλωση παρουσίασε ο Υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας Αρχιμ. Παύλος Σταματάς.

Για τις φωτογραφίες πατήστε ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Ἔχουν περάσει δύο μῆνες ἀπό τήν προηγούμενη πρώτη συνάντη­σή μας κατά τήν ἔναρξη τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καί σήμερα ἔχουμε τήν εὐκαιρία μιᾶς νέας συναντήσεως μέ τήν εὐκαιρία καί τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων πρός τήν ὁποία ἤδη ὁδεύουμε, κα­θώς πρίν ἀπό μία ἑβδομάδα εἰσήλ­θαμε στήν περίοδο τῆς νη­στείας τῶν Χριστουγέννων καί ἀπό χθές μᾶς προετοιμάζει γιά τή μεγάλη ἑορτή καί ἡ ὑμνογραφία τῆς Ἐκ­κλησίας μας.

Γι᾽ αὐτό καί μέ χαρά σᾶς καλω­σο­ρίζω στή δεύτερη Σύναξη κατηχη­τῶν καί κυκλαρχῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως πού ἔχει ὡς θέμα τήν ἑορτή τοῦ κοσμοσω­τηρίου γε­γονότος τῆς θείας ἐνανθρωπή­σεως καί τήν προετοιμασία μας γι᾽ αὐτήν.

Ἰδιαιτέρως ὅμως καλωσορίζω καί εὐχαριστῶ τούς δύο προσκε­κλη­μένους ὁμιλητές μας, τόν πανοσιολογιώτατο ἀρχιμανδρίτη π. Πολύκαρπο Μπόγρη, Γραμματέα τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Χριστια­νικῆς Ἀγωγῆς καί Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας καί τόν αἰδεσιμολογιώτατο πρω­το­πρεσβύτερο π. Ἀντώνιο Καλλι­γέ­ρη, Διευθυντή Ποιμαντικῆς Γά­μου καί Οἰκογενείας τοῦ Ἱδρύμα­τος Νεότητος καί Οἰκογενείας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τήν καλωσύνη νά ἀνταποκριθοῦν στήν πρόσκληση τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καί νά ὑποβληθοῦν στόν κόπο νά βρί­σκονται σήμερα ἀνάμεσά μας καί νά μᾶς δώσουν τή χαρά νά ἀκού­σουμε στή συνέχεια ὅσα ἐνδια­φέροντα καί ὠφέλιμα ἔχουν νά μᾶς ποῦν σχετικά μέ τό θέμα μας.

Κάθε μεγάλο γεγονός χρειάζεται γιά νά τό ζήσουμε σέ ὅλο του τό εὗρος καί σέ ὅλο του τό βάθος μία προετοιμασία. Αὐτό ἰσχύει γιά ὅλα τά πράγματα στή ζωή μας ὄχι μό­νο τά ἐκκλησιαστικά ἀλλά καί τά κοσμικά, διότι ὁ ἄνθρωπος καθώς εἶναι ἀπασχολημένος μέ τήν κα­θη­μερινότητά του, μέ τόν συνήθη ρυθμό τῆς ζωῆς του, μέ τά ζητή­ματα καί τά θέματα τά ὁποῖα ἀπαι­τοῦν τήν προσοχή καί τήν προ­σήλωσή του, χρειάζεται μία περίο­δο προσαρμογῆς καί προετοιμα­σίας, ὥστε νά μπορέσει νά ζήσει αὐτά τά γεγονότα, νά κατανοήσει τό νόημά τους καί νά μετάσχει σέ αὐτά βιωματικά.

Καί ἐάν αὐτό ἰσχύει γιά κοσμικά γεγονότα, ἰσχύει κατά μείζονα λό­γο γιά πνευματικά γεγονότα, ἰσχύει γιά τό μέγα καί κοσμο­σω­τή­ριο γεγονός τῆς θείας γεννήσεως, γιά τό γεγονός πού ἄλλαξε τόν ροῦ τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει αὐτή τή μακρά περίοδο προε­τοιμασίας τῶν σαράντα ἡμε­ρῶν πού δέν περιορίζεται μόνο στή νηστεία καί τήν ἀποχή ἀπό ὑλι­κές τροφές, διότι, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ἡ νηστεία στήν Ὀρ­θόδοξη Ἐκκλησία μας δέν εἶναι μόνο ἀποχή ἀπό τροφές ἀλλά εἶ­ναι καί ἀποχή καί νηστεία πα­θῶν καί ἀδυναμιῶν, εἶναι πε­ρίο­δος πνευματικοῦ ἀγῶνος καί κα­θάρ­σεως ψυχικῆς.

Συγχρόνως ὅμως ἡ Ἐκκλησία μας ὑποστηρίζει, ὅπως εἶπα καί προη­γουμένως, τήν προετοιμασία μας καί μέ τήν ὑμνογραφία τῶν Χρι­στουγέννων, τήν ὁποία ἀρχίσαμε νά ψάλλουμε ἀπό χθές, ἀπό τήν ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτό­κου.

Ὅλη αὐτή ἡ προσπάθεια γίνεται μέ σκοπό νά κατανοήσουμε τό πνευ­ματικό καί σωτηριῶδες νόη­μα τῆς ἑορτῆς καί νά μήν περιο­ρισθοῦμε στά ἐξωτερικά στοιχεῖα, στούς στολισμούς, στά δῶρα, στά φαγητά.

Βεβαίως καί αὐτά εἶναι χρήσιμα καί ἀπαραίτητα, γιατί δημιουρ­γοῦν μία ἀτμόσφαιρα πού βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά συμμετάσχει στή χαρά καί νά ἐκφράσει καί τή δική του, ἀλλά ἀπό μόνα τους δέν ἀρ­κοῦν.

Παρατηροῦμε ὅμως δυστυχῶς στίς ἡμέρες μας ὅτι ὅσο περισ­σό­τερο ἀπομακρύνεται ὁ κόσμος ἀπό τό πραγματικό νόημα τῶν Χρι­στου­γέννων, τόσο περισσότερο καί νωρίτερα ἐνδιαφέρεται γιά τόν στο­λισμό καί τήν κοσμική προε­τοιμασία γιά τήν ἑορτή.

Μέσα στό πλαίσιο αὐτό καλού­μεθα καί ἐμεῖς νά μιλήσουμε στά παιδιά καί τούς νέους τῶν κατη­χητικῶν μας ἀλλά καί στά μέλη τῶν κύκλων μας γιά τό περιεχό­μενο καί τό νόημα τῶν Χριστου­γέννων καί τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους μποροῦμε καί πρέπει νά προετοιμασθοῦμε, ὥστε νά ζήσου­με τή μεγάλη αὐτή ἑορτή, προκει­μένου νά μήν περάσουν τά Χρι­στού­γεννα καί ἐμεῖς τά ζήσουμε χωρίς τόν Χριστό μέσα στήν ψυχή μας, τά ζήσουμε χωρίς νά αἰσθαν­θοῦμε κάτι μέσα μας, χωρίς νά δοῦμε κάποια διαφορά στή ζωή μας, χωρίς νά ὠφεληθοῦμε πνευ­μα­τικά.

Ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ὅρισε ἡ Ἐκ­κλησία μας νά τιμοῦμε καί νά ἑορτάζουμε τούς μεγάλους αὐτούς σταθμούς τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί τίς Θεομητορικές ἑορτές καί τίς ἑορ­τές τῶν ἁγίων δέν εἶναι μόνο ἡ ἀνάπαυση ἤ ἡ ἀναψυχή. Οἱ ἑορτές ἀποτελοῦν σταθμούς στήν πορεία τῆς σωτηρίας μας, εἶναι ἡ πιό εὔγλωττη διδασκαλία τοῦ Χρι­στοῦ πού ἀπευθύνεται στόν καθέ­να μας προσωπικά, γιατί ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ εἶναι διδασκαλία πρα­κτική, βιωματική πού ἀγγίζει τόν καθένα μας. Εἶναι οἱ ἑορτές αὐτές εὐκαιρίες πού μᾶς προσ­φέρει ἡ Ἐκκλησία μας γιά νά δοῦ­με τί ἔκανε ὁ Χριστός γιά μᾶς καί τί πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς γιά Ἐκεῖνον καί γιά τόν ἑαυτό μας· γιά νά δοῦμε ἀκόμη τί ἀλλαγές χρειά­ζεται στή ζωή μας, ὥστε νά τήν ἐναρμονίσουμε περισσότερο μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, μέ τή ζωή πού ζητᾶ Ἐκεῖνος ἀπό μᾶς καί περι­μένει νά ζήσουμε ὡς μαθητές του.

Γι᾽ αὐτό καί ἄν τίς ἀξιοποιήσουμε κατάλληλα, ἄν βοηθήσουμε τά παι­διά ἀλλά καί τούς μεγαλυ­τέ­ρους νά τίς ζήσουν καί νά τίς αἰ­σθανθοῦν, θά ἔχουν μεγάλη ὠφέ­λεια.

Ἀπόδειξη ἄλλωστε τῆς μεγάλης ὠφελείας πού ἀποκομίζει κανείς, ὅταν ζήσει ἐμπειρικά, βιωματικά αὐτά τά μεγάλα καί κοσμοσωτήρια γεγονότα εἶναι οἱ λόγοι τοῦ Γέ­ροντος Ἐφραίμ τοῦ Κατουνακιώ­του, ὅταν κάποτε ἐπισκέφθηκε τούς Ἁγίους Τόπους καί ἐπέστρεψε στό Ἅγιο Ὄρος. Τότε κάποιοι τόν ρώτησαν τί τοῦ ἔκανε μεγαλύτερη ἐντύπωση ἀπό ὅλα ὅσα εἶδε κατά τήν ἐπίσκεψή του ἐκεῖ, καί ὁ ἴδιος ἀπάντησε ὅτι αὐτό πού τόν συγκί­νησε περισσότερο ἀπό ὅλα ἦταν τό σπήλαιο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χρι­στοῦ, μέσα στό ὁποῖο συνειδητο­ποίησε πόσο ταπεινώθηκε ὁ Θεός γιά χάρη τοῦ ἀνθρώπου.

Καί ἄν ἕνας ἁγιασμένος ἄνθρω­πος πού εἶχε τόσες ἐμπειρίες ἐπη­ρε­άσθηκε τόσο πολύ καί συγκι­ν­ή­θηκε ἀπό αὐτό τό θέαμα, μποροῦ­με νά κατανοήσουμε ποιά ἐπίδρα­ση καί ποιά ὠφέλεια μπορεῖ νά προ­κύψει, ἐάν ἐμεῖς ἑστιάσουμε καί φωτίσουμε τίς λεπτομέρειες τῶν εὐαγγελικῶν ἀφηγήσεων τοῦ γεγονότος τῆς θείας ἐνανθρωπή­σεων μέ τρόπο πού ἁρμόζει σέ κάθε ἡλικία.

Δέν θά πρέπει ἄλλωστε νά θεω­ροῦμε στίς ἡμέρες μας δεδομένες καί τίς βασικές ἀκόμη γνώσεις γιά τό περιεχόμενο τῶν μεγάλων ἑορ­τῶν τοῦ χριστιανισμοῦ, καί στή συγκεκριμένη περίπτωση τῶν Χρι­στουγέννων, ἀφενός γιατί ἡ παι­δεία, τόσο ἡ σχολική ὅσο καί ἡ οἰ­κο­γενειακή εἶναι ἀνεπαρκής καί συχνά συμβαίνει νά ρωτᾶς ὄχι μό­νο τά παιδιά ἀλλά καί τούς μεγα­λυτέρους καί νά μήν μποροῦν νά σοῦ ποῦν τίποτε συγκεκριμένο γιά διάφορες ἑορτές τί ἑορτάζουμε, καί ἀφετέρου, γιατί οἱ ἐπιρροές ἀπό τή Δυτική κυρίως Εὐρώπη καί τήν Ἀμερική στίς ὁποῖες ὁ ἑορ­τα­σμός καί ὁ στολισμός γιά τά Χρι­στού­γεννα διαφημίζεται τόσο καί στήν πατρίδα μας εἶναι τέτοιος, ὥστε συχνά μένουμε στά ἐξωτε­ρικά αὐτά στοιχεῖα καί ξεχνοῦμε τό περιεχόμενο καί ξεχνοῦμε καί τά δικά μας πατροπαράδοτα ἔθιμα τῶν ἡμερῶν.

Αὐτό τό κενό, αὐτή τήν ἔλλειψη θά πρέπει νά ἀναπληρώσει ἡ Ἐκ­κλησία μέσα ἀπό τό κατηχητικό της ἔργο, ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες κάθε ἡλικιακῆς ὁμάδος, παιδιῶν, νέων ἤ ἐνηλίκων.

Θά πρέπει νά ἀναζητήσουμε τόν κατάλληλο τρόπο νά προετοιμά­σουμε τά παιδιά καί τούς μεγαλύ­τερους στήν ἡλικία ἀδελφούς μας γιά τή μεγάλη ἑορτή. Γιά νά αἰ­σθανθοῦν τί σημαίνει ὅτι ὁ Χρι­στός ἦρθε στή γῆ, τί σημαίνει ὅτι ἔγινε ἄνθρωπος καί γεννήθηκε στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ· ποῦ βρισκόταν ὁ ἄνθρωπος πρίν ἀπό τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ καί ποιές δυνατότητες τοῦ ἀνοίχθη­καν μετά ἀπό αὐτή, πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο ὥστε ἔστειλε στόν κόσμο τόν ἴδιο τόν Υἱό του καί μάλιστα μέ τή μορφή ὅμοια μέ τή δική μας, γιά νά μᾶς ἀποκαταστήσει καί πά­λι κοντά του, ἐκεῖ ἀπό ὅπου εἴχα­με ἐκπέσει ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας.

Εἶναι σημαντικό νά κατανοήσει, ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία καί τίς δυνατότητές του ὁ καθένας, πόσο ἄλλαξε ἡ ζωή μας μέ τή σάρκωση τοῦ Χριστοῦ καί πῶς ἡ ἀπολύ­τρωση ἀπό τήν ἁμαρτία τήν ὁποία ἀνέμεναν αἰῶνες οἱ ἄνθρωποι ἀπο­τελεῖ αἰτία τῆς χαρᾶς  μας.

Εἶναι σημαντικό νά γνωρίζουν ὅτι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτή πού δίνει περιεχόμενο στήν ἑορτή ἀλλά καί τή δυνατότητα τῆς χαρᾶς, τή δυνατότητα νά χαιρό­μαστε αὐτή τήν ἡμέρα.

Δέν εἶναι οὔτε τά φῶτα οὔτε τά τραγούδια οὔτε τά δῶρα οὔτε τό χριστουγεννιάτικο τραπέζι ἡ αἰτία τῆς χαρᾶς μας. Ὁ Χριστός καί ἡ Γέννησή του εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο χαιρόμαστε, καί ὅλα τά ὑπό­λοιπα εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἐκφράζουμε τή χαρά μας καί τήν ἐπικοινωνοῦμε στούς γύρω μας. Χρειάζονται καί ὅλα αὐτά τά ἐξω­τερικά, τά ἀνθρώπινα, γιατί ὁ ἄν­θρωπος ἐκφράζεται μέσα ἀπό αὐτά καί μπορεῖ νά μεταδώσει μέσα ἀπό αὐτά τή χαρά του καί στούς ἀδελ­φούς του. Γι᾽ αὐτό καί οἱ ἐνορίες καί οἱ ἀρχιερατικές περιφέρειες καί ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας ὀργα­νώ­νουν κάθε χρόνο καί θά ὀργα­νώσουν καί φέτος χριστουγεννιά­τικες γιορτές, γιατί καί μέσα ἀπό αὐτές τίς γιορτές πού προσφέρουν χαρά στά παιδιά μας, μποροῦμε νά προσφέρουμε τό νόημα τῶν ἑορ­τῶν, μποροῦμε νά τά παρακι­νή­σου­με νά κάνουν πράξη τήν ἀγά­πη, ὄχι ἀπό συνήθεια ἤ ἀπό ὑπο­χρέωση, ἀλλά γιατί ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτή πού περιμένει ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἀπό ἀγάπη ἄνθρωπος γιά μᾶς, νά προσφέρουμε στούς ἀδελ­φούς μας, καί νά μήν κρα­τήσουμε τή χαρά τῶν Χριστουγέν­νων, ὑλική καί πνευματική, μόνο γιά μᾶς.

Δύο ὅμως ἀκόμη στοιχεῖα στήν ἑόρτια αὐτή προετοιμασία μας θά ἤθελα νά ἐπισημάνω.

Τό πρῶτο εἶναι ἡ ὑμνογραφία τῶν Χριστουγέννων. Ὁ πνευματο­κί­νητος κάλαμος τῶν ἱερῶν ὑμνο­γράφων ἔχει νά διδάξει πολ­λά σέ ὅλους μας. Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐ­τόν τόν πλοῦτο τῆς Ἐκκλησίας μας παρουσιάζοντάς τον μέ ἀνά­λο­γο κάθε φορά τρόπο στά παιδιά καί στούς μεγαλύτερους ἀδελφούς μας. Εἶναι βέβαιο ὅτι μέσα ἀπό τήν ὑμνογραφία ὄχι μόνο θά αἰσθαν­θοῦν περισσότερο τό νόημα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων ἀλλά θά μποροῦν νά παρακολουθοῦν, κατανοώντας τί ἀκοῦν, τίς τόσο ὄμορφες ἀκολουθίες τῶν ἡμερῶν. Καί ἀκόμη ἄς τούς ἐξηγήσουμε καί τίς ἀκολουθίες πού τελοῦνται αὐ­τές τίς ἡμέρες, τό τυπικό τους, γιατί γίνονται, ὥστε νά ἐξοικειω­θοῦν μέ αὐτές καί νά συνηθίσουν νά ἐκκλησιάζονται, κάτι πού μπο­ροῦμε νά κάνουμε καί ὁμαδικά, γιατί πολλά θά αἰσθανθοῦν καί θά κα­τανοήσουν μέσα ἀπό τή λει­τουρ­γική πράξη τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τό δεύτερο εἶναι ἡ συμμετοχή στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαρι­στίας. Πολλοί εἶναι οἱ ἀδελφοί μας οἱ ὁποῖοι προσέρχονται στό μυστή­ριο τῆς θείας Εὐχαριστίας τά Χρι­στούγεννα ἀπό συνήθεια, ἀλλά ὄχι μέ τήν ἀπαραίτητη προετοιμα­σία. Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά συμ­περιλάβουμε στό πλαίσιο τῆς προετοιμασίας καί αὐτό τό θέμα, τό θέμα τῆς σημασίας καί τῆς προ­ετοιμασίας μας γιά τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, καί πόσο συνειδητά θά πρέπει νά προσερ­χόμαστε, ἰδιαίτερα τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων.

Γιά ὅλα αὐτά καί πολλά ἄλλα πού σχετίζονται μέ τό θέμα τῆς προετοιμασίας γιά τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων δέν χρειάζεται νά πῶ περισσότερα, ἀφοῦ θά ἔχουμε τήν εὐκαιρία καί τή χαρά στή συ­νέχεια νά ἀκούσουμε τίς εἰση­γήσεις πού θά μᾶς παρουσιάσουν οἱ ἐκλεκτοί καί σεβαστοί ὁμιλητές μας, ὁ π. Πο­λυκάρπος Μπόγρης, Γραμματέας τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Χριστια­νικῆς Ἀγωγῆς καί Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας, πού θά μᾶς μιλήσει μέ θέμα «Χριστούγεννα καί κατήχηση», καί ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀντώ­νιος Καλλιγέρης, Διευθυντής Ποι­μα­ντικῆς Γάμου καί Οἰκογενείας τοῦ Ἱδρύματος Νεότητος καί Οἰκο­γενείας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, πού θά μᾶς ἀναπτύξει τό θέμα: «Χριστούγεννα: Διδάσκο­ντας τά παιδιά τήν ἀξία τοῦ ἀν­θρώ­που».

Τούς εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας ἐν εὐγνωμοσύνῃ πολλῇ καί τούς δύο καί πάλι γιά τόν κόπο τους καί τήν παρουσία τους, ὅπως καί τόν π. Παῦλο καί τούς συνεργάτες του, τόν π. Κοσμᾶ καί τόν π. Καλλίνικο, γιά τήν ὀρ­γάνωση αὐτῆς τῆς Συνάξεως, καί ὅλους ἐσᾶς πού ἤρθατε ἀπόψε ἐδῶ στό Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο τῆς Μητροπόλεώς μας, ἀνταπο­κρι­νόμενοι μέ προθυμία στήν ταπεινή πρόσ­κληση τοῦ Ἐπισκόπου σας.