Τα Καβάσιλα Ημαθίας εόρτασαν τον Άγιο Νικόλαο

Την Πέμπτη 20 Ιουνίου o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Καβασίλων για την εορτή του Αγίου Νικολάου του Καβάσιλα.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τοῦ κόσμου ὑπέρτερος καίτοι ἐν κόσμῳ τελῶν ἐδείχθης, Νικόλαε, δι᾽ ἐγκρατείας πολλῆς καί γνώμης στερ­ρότητι».

Ἄν ἐπιχειρήσει κανείς νά μελετή­σει τή ζωή τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλη­σίας μας καί νά δεῖ ποιοί ἦταν οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι κατόρθωσαν νά ἀφήσουν μέ τή ζωή τους ἕνα φωτεινό ἀποτύπωμα ὄχι μόνο στήν ἱστο­ρία τοῦ κόσμου ἀλλά καί στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καί στίς ψυ­χές τῶν ἀνθρώπων, τότε δέν θά συνα­ντήσει μόνο τούς μάρτυρες, δέν θά συναντήσει μόνο τούς ὁσί­ους καί τούς ἀσκητές, οἱ ὁποῖοι ἀρνού­μενοι τόν κόσμο ἀλλά καί τήν ἴδια τή ζωή τους κα­τόρ­θωσαν νά ἐπι­τύχουν τήν ἁγιό­τη­τα καί νά ἐγγρά­ψουν τό ὄνομά τους στό βιβλίο τῆς βασιλείας τῶν οὐ­ρα­νῶν. Οὔτε ὅμως θά συναντήσει μόνο ἱεράρχες καί ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖ­οι μέ τό κήρυγ­μα καί τή διδασκαλία τους ἔλαβαν τόν μισθό τῶν φρο­­νίμων καί πι­στῶν οἰκονό­μων τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Θά συνα­ν­τήσει μαζί μέ τούς μάρ­τυ­ρες, τούς ὁσίους καί τούς ἱεράρ­χες πολλούς ἀνθρώ­πους, κάθε ἡλικίας, μορφώσεως καί κοινωνι­κῆς τάξεως πού ἔζησαν μέσα στόν κόσμο, πού σπούδασαν, πού ἐργά­σθη­καν, πού ἀσχολήθηκαν μέ τά προ­­βλήματα τῆς ἐποχῆς τους καί τῶν συνανθρώπων τους καί ὅμως ἐπέ­τυχαν νά ὑψωθοῦν ἀπό τή γῆ καί νά κατακτήσουν τόν οὐρανό. Καί ἀνάμεσά τους εἶ­ναι καί ὁ ἑορ­τα­ζόμενος σήμερα ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας.

Δια­κρίθηκε γιά τίς γνώσεις καί τή σοφία του, ὥστε νά θαυμάζεται καί νά τι­μᾶται ἀπό τούς συγχρόνους του. Διακρίθηκε ὅμως καί γιά τό ἐνδια­φέ­ρον καί τήν εὐαισθησία του γιά τά προβλήματα πού ἀπα­σχολοῦσαν τήν κοινωνία καί τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, γιά τή φτώχεια καί τήν ἀδικία.

Τί ἦταν ὅμως αὐτό πού τόν ἀνέ­δειξε ἅγιο, ὥστε νά τόν τιμᾶ σή­με­ρα ἡ Ἐκκλησία μας καί ἰδιαι­τέρως ἡ πε­ριοχή μας;

Μᾶς τό ἀπο­καλύπτει ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος λέγοντας: «Τοῦ κό­σμου ὑπέρτερος καίτοι ἐν κόσμῳ τελῶν ἐδεί­χθης, Νικόλαε, δι᾽ ἐγκρα­τείας πολ­λῆς καί γνώμης στερ­ρότητι».

Ἀναδείχθηκες, δηλαδή, ἀνώτερος τοῦ κό­σμου, ἄν καί ζοῦσες μέσα στόν κό­σμο, Νικόλαε, μέ τήν πολλή σου ἐγκράτεια καί τή στα­θερότητα τοῦ φρονήματός σου.

Ἐγκράτεια καί σταθερότητα γνώ­μης καί πεποιθήσεων, αὐτά εἶναι τά δύο ὅπλα μέ τά ὁποῖα κατόρ­θω­σε ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Νικό­λαος ὁ Κα­βάσιλας νά ἀναδειχθεῖ ἀνώ­τε­ρος τοῦ κόσμου καί τῆς νοο­τροπίας του, ἀνώτερος τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας πού κυριαρχοῦν στόν κό­σμο.

Καί αὐτά τά δύο ὅπλα συστήνει καί σέ μᾶς πού ζοῦμε στόν κόσμο, ὅπως ἐκεῖνος, καί θέ­λουμε νά ἐπι­τύχουμε τόν ἴδιο στό­χο, τή βα­σι­λεία τῶν οὐρανῶν.

Κάποιοι ἴσως ὅμως ποῦν ὅτι οἱ συνθῆκες στόν κό­σμο ἔχουν ἀλλά­ξει στίς ἡμέρες μας καί ἡ ἁγιότητα εἶναι ἕνα ἀνεπί­τευ­κτος στόχος γιά ἐμᾶς πού ζοῦμε στόν κόσμο. Ὁ κό­σμος ὅμως εἶχε πάντοτε πειρα­σμούς καί προβλήματα καί δυ­σκο­λίες, ἀλλά ὁ Χριστός δέν ἦρθε γιά νά εὐαγγελισθεῖ τή σωτηρία μόνο σέ ἐκείνους πού θά ἐγκα­τέ­λειπαν τόν κόσμο γιά χάρη του.

Καί αὐτό εἶναι ἀπολύτως βέβαιο, διότι τό τονίζει καί ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός στήν ἀρ­χιερατική του προ­σευχή, ὅταν πρίν ἀπό τό Πάθος του ἀπευθύνεται στόν Πατέρα του καί τόν παρακαλεῖ γιά τούς μαθη­τές του: «οὐκ ἐρωτῶ σε ἵνα ἄρῃς αὐ­­τούς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ᾽ ἵνα τηρή­σῃς αὐτούς ἐκ τοῦ πονηροῦ».

Δέν σοῦ ζητῶ, λέγει ὁ Χριστός στόν Πατέρα του, νά βγάλεις τούς μαθητές μου ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά νά τούς διατηρήσεις ἀσφαλεῖς ἀπό τό κακό καί τήν ἁμαρ­τία.

Ἡ θέση μας, λοιπόν, μέσα στόν κό­­σμο εἶναι ταυτισμένη μέ αὐτή τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, καί ἡ προ­­σευχή του ἰσχύει καί γιά μᾶς. Αὐτό πού μᾶς χρειάζεται εἶναι ἡ ἐγκράτεια καί ἡ σταθε­ρό­τη­τα στήν πίστη καί στίς ἀρχές τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς, τήν ὁποία μᾶς δί­δα­ξε καί ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Κα­βά­σιλας.

Εἶναι ἡ κυριαρχία ἐπί τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὥστε νά μήν ἐπηρεαζόμεθα καί νά μήν παρασυρόμεθα ἀπό ὅσα συμ­βαίνουν γύρω μας, νά μήν πα­ρα­­συρόμεθα ἀπό τήν ἁμαρτία καί τούς πει­­ρα­σμούς της, νά μήν παρα­συρόμεθα ἀπό τίς ἀπολαύσεις τοῦ κό­σμου καί τή ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων.

Ὁ Θεός δέν μᾶς ἀπαγορεύει νά ἀπολαμβάνουμε τόν κόσμο, γι᾽ αὐ­τό ἄλλωστε τόν κατασκεύασε. Πε­ρι­μέ­νει ὅμως ἀπό ἐμᾶς νά μήν προσκολ­λώμεθα στίς ἀπολαύσεις καί παρεκ­κλίνουμε ἀπό τόν δρόμο του. Περι­μέ­νει νά μήν τόν ἀρνού­μεθα γιά χά­­ρη τοῦ κόσμου καί νά μήν τόν ἐγ­καταλείπουμε πρός χά­ρη τοῦ πο­νηροῦ.

Καί ἄν βαδίζουμε καί ἐμεῖς στή ζωή μας μέ ἐγκράτεια καί στα­θερό­τητα, τότε θά ἔχουμε καί τήν προ­στασία καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Νικο­λάου τοῦ Καβάσιλα θά ἀξιωθοῦμε νά φθάσουμε καί ἐμεῖς στή βασι­λεία τῶν οὐρα­νῶν, γιά νά δοξά­ζου­με καί ἐμεῖς τόν Θεό μαζί μέ τόν τιμώμενο σήμερα ἅγιο, τόν ἅγιο Νι­κόλαο τόν Καβάσιλα.

Εἴθε νά ἔχουμε τήν εὐχή του, τήν προστασία του, νά πρεσβεύει γιά μᾶς, οὕτως ὥστε καί ἐμεῖς νά βαδίσουμε τόν δρόμο αὐτό μέ ἐγκράτεια, μέ σωφροσύνη, μέ εὐλάβεια, μέ φόβο Θεοῦ, ἀποφεύγοντας τήν ἁμαρτία, τά πάθη καί ὅλα ὅσα μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό.

Οἱ εὐχές τοῦ ἁγίου Νικολάου ἄς μᾶς συνοδεύουν.