Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής του κτίτορος της Ιεράς Μονής, Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, την Κυριακή 23 Ιανουαρίου. Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε Αναγνώστη τον κ. Μαρουδή Ιωαννίδη, ο οποίος διακονεί στην Ιερά Μονή.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Εν σαρκί ως άσαρκος έζησας, πατερ».
Στην ιερά χορεία των εν ασκήσει και σεμνή πολιτεία διαλαμψάντων οσίων και θεοφόρων πατέρων, τους οποίους τιμά η Αγία μας Εκκλησία, είναι δύσκολο να διαχωρισει κανείς τους παλαιούς από τους νεωτέρους, διότι και οι παλαιοί και οι νεώτεροι έχουν κοινή την αγάπη για τον Χριστό, κοινή την αυταπάρνηση, κοινό τον ζήλο και την επιθυμία να νεκρώσουν τα μέλη αυτών «τα επί της γης», όπως ακούσαμε στο αποστολικό ανάγνωσμα της παρελθούσης Κυριακης, και να αφοσιωθούν ψυχή τε και σώματι στη λατρεία του ηγαπημένου, ζώντας «αυτώ μονω», ζώντας ως άσαρκοι εν σαρκί.
Και απόδειξη αυτού αποτελεί ο εορταζόμενος σήμερα όσιος Διονύσιος, ο ιδρυτής και κοινοβιάρχης και εκ των προστατών της Ιεράς αυτής Μονής του Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας. Διότι όντως έζησε ως άσαρκος εν τω κόσμω ο όσιος Διονύσιος, καθώς κανείς από όσους φέρουν σάρκα και δουλεύουν στη σάρκα και τις επιθυμίες της, δεν αποχωρίζεται με τόση ευκολία τα πάντα, για να αφιερωθεί στον Θεό και να ζήσει σε διαρκή επικοινωνία μαζί του αποφεύγοντας τον θόρυβο του κοσμου. Αλλά και κανείς από όσους δεν έχουν νεκρώσει πραγματικά τη σάρκα τους για την αγάπη του Χριστού, δεν αποφασίζει να εγκαταλείψει ακόμη και το μοναστήρι του για να αποφυγει την τιμή των συμμοναστών του, για να αποφυγει τον σεβασμό των ανθρώπων και να μην στερηθεί εξαιτίας αυτων την ησυχία και την κοινωνία με τον Θεό, όπως έκανε ο τιμώμενος όσιος Διονυσιος, φέυγοντας από τη Σκήτη Βεροίας και αποφεύγοντας να γίνει μητροπολίτης Βεροίας, όπως ζητούσαν οι κάτοικοι της πόλεως.
Έζησε ως άσαρκος επί της γης ο όσιος Διονύσιος ο κοινοβιάρχης, γιατί για την αγάπη του Θεού και από τον πόθο της μακαρίας και ισαγγέλου ζωής των μοναχών απαρνήθηκε ακόμη και τις συνήθειες και τις επιθυμίες που είναι ανθρώπινες και δεν ερχονται σε αντίθεση με το θέλημα και τις εντολές του Θεού. Αρνήθηκε ακόμη και τις μικρές χαρές και ανέσεις της ζωής, όχι από ανάγκη ή υποχρέωση, αλλά από αγάπη στον Θεό. Θέλοντας να σκληραγωγήσει τον εαυτό του και να αφοσιωθεί απόλυτα στη λατρεία του Θεού, αγωνίσθηκε να υπερβεί ακόμη και τις φυσικές ανάγκες του ως άνθρωπος. Και ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη του προς τον Θεό, ήταν τόσο σφοδρός ο θείος έρωτας που αισθανόταν στην ψυχή του, προσευχόμενος και συνομιλώντας με τον Θεό, ώστε θεωρούσε και την ανάπαυση, την τροφή και το νερό περιττή απασχόληση και διάσπαση από την κοινωνία με τον Θεό.
Γι᾽ αυτό και δικαιολογημένα ψαλλει προς τιμήν του ο ιερός υμνογράφος. «Εν σαρκί ως άσαρκος έζησας, πάτερ». Ήσουν ανθρωπος, δηλαδή, έφερες την ανθρωπινη σάρκα, αλλά έζησες σαν να μην περιοριζόσουν από αυτήν, έζησες σαν να μην είχες σάρκα, σαν να ήσουν άγγελος.
Η ουράνια και αγγελική αυτή πολιτεία του αγίου Διονυσίου δεν είναι βεβαίως κάτι το οποίο μπορούμε να μιμηθούμε όλοι εμείς, που δεν έχουμε τη δική του δύναμη και τη δική του θέληση. Μας δείχνει όμως ότι, εάν εκείνος ως άνθρωπος, όπως και εμείς, κατορθωσε να φθάσει σε τέτοιο ύψος αγιότητος, νικώντας ακόμη και την ανθρώπινη φύση του, μπορούμε και πρέπει να αγωνισθούμε και εμείς να νικήσουμε τουλάχιστον και να νεκρώσουμε όσα μας απομακρύνουν από τον Θεό. Να νικήσουμε και να νεκρώσουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας, αλλά και καποιες συνήθειες που αμαυρωνουν την ψυχή μας και δεν αφήνουν τον Θεό να ενοικήσει σε αυτήν και να την αγιάσει.
Ο Θεός είναι διακριτικός, δεν μας πιέζει και δεν μας εκβιάζει. Τι μας λέει; «Ιδού έστηκα επί την θυραν και κρούω». Στέκεται στην πορτα της ψυχής μας και κτυπά. Αν του ανοίξουμε θα εισέλθει. Αν όχι, δεν θα μπεί. Αν υπάρχει χωρος στην ψυχή μας και δεν είναι γεμάτη από αμαρτίες, από λογισμούς και επιθυμίες πονηρές, από κοσμικές σκεψεις και μέριμνες, τότε θα μείνει και θα ενοικήσει ο Χριστός μέσα μας και θα μας δωσει και τη χάρη του, η οποία θα μας αγιάσει.
Αν όμως ο Χριστός έλθει στην ψυχη μας και εμείς αδιαφορούμε για την παρουσία του και ασχολούμεθα με γήινα πράγματα, με τις κοσμικές υποχρεώσεις και τα ενδιαφέροντά μας, και δεν του διδουμε σημασία, τότε η παρουσία του δεν θα μας ωφελήσει και με τη στάση μας σύντομα θα τον απομακρύνουμε από την ψυχή μας.
Γι᾽ αυτό ας προσέξουμε. Ας μιμηθούμε το παράδειγμα της ζωής του οσίου Διονυσίου που τιμούμε σημερα, ιδιαιτέρως εδώ στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Σκητης Βεροίας, για να έχουμε τον Χριστο ενοικούντα και μένοντα στην ψυχή μας, όπως τον είχε και ο όσιος Διονύσιος, για να αγιάζει και εμάς με τη χάρη και την παρουσία του.
Και όπως όλοι γνωρίζουμε, τίποτε δεν κράτησε εδώ, σε αυτό το μοναστήρι, τον όσιο Διονύσιο, διότι ετιμάτο πολύ. Ετιμάτο από τους μοναχούς, ετιμάτο από τον λαό της περιοχής και δη της Βεροίας, που θέλησαν, όταν εκοιμήθη ο Μητροπολίτης να τον κάνουν επίσκοπο, να τον κάνουν Μητροπολίτη τους. Σήμερα ζητούμε τα αξιώματα αυτά και παρακαλούμε να λάβουμε αυτή την χάρη. Ο άγιος όμως προκειμένου να είναι ενωμένος με τον Θεό μόνο, όλα τα άλλα τα απεποιήθη, από αγάπη περισσή για τον Θεό. Και έφυγε από εδώ, όπως γνωρίζουμε, πήγε σε άλλα μέρη και έφθασε τελικά στον Όλυμπο, όπου ίδρυσε το μοναστήρι, το οποίο υπάρχει και τον τιμά μέχρι σήμερα.
Ας έχουμε τη χάρη του και την ευλογία του για να μπορέσουμε και εμείς, εάν μη τι άλλο, να προοδεύσουμε πνευματικά και να πλησιάσουμε περισσότερο τον Κύριό μας και Θεό μας.