Βέροια: Πολυαρχιερατικός Εσπερινός στο «Βήμα» του Αποστόλου Παύλου με συμμετοχή Αρχιερέων των Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών

Ο καθιερωμένος υπαίθριος Πολυαρχιερατικός Εσπερινός τελέστηκε στο «Βήμα» του Αποστόλου Παύλου στη Βέροια το απόγευμα της Τετάρτης 29 Ιουνίου 2022, με την συμμετοχή Αρχιερέων των Ορθοδόξων Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.

Προηγήθηκε πάνδημη λιτανεία από τον πανηγυρίζοντα Mητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου προς τον ιερό χώρο του Βήματος του Αποστόλου Παύλου.

Στον Πολυαρχιερατικό Εσπερινό έλαβαν μέρος ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Μποτσουάνας κ. Γεννάδιος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας), Ναζαρέτ κ. Κυριακός (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων), Κάτω Δουνάβεως κ. Κασσιανός (Εκκλησία Ρουμανίας), Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος (Εκκλησία Βουλγαρίας), Ζουγκντίντι και Τσαΐτσι κ. Γεράσιμος (Εκκλησία Γεωργίας), ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμαθούντος κ. Νικόλαος (Εκκλησία Κύπρου), οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος (Εκκλησία της Ελλάδος) και Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Σιναΐας κ. Ιερώνυμος (Εκκλησία Ρουμανίας) και Ζνεπόλεως κ. Αρσένιος (Εκκλησία Βουλγαρίας) και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, εκφράζοντας παράλληλα τις θερμές του ευχαριστίες, ενώ εκ μέρους των Σεβασμιωτάτων και Θεοφιλεστάτων Αγίων Αρχιερέων αντιφώνησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος.

Με τον Εσπερινό στο «Βήμα» του Αποστόλου Παύλου ολοκληρώθηκαν οι ποικίλες λατρευτικές, επιστημονικές, πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις των ΚΗ΄ Παυλείων που διοργανώθηκαν όλο το μήνα Ιούνιο προς τιμήν του ιδρυτού της τοπικής Εκκλησίας Αποστόλου των Εθνών Παύλου.

Περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Παῦλος οὐράνιος, πηγή τούς πι­στούς τῆς οἰκουμένης ἀρδεύουσα!

Τίς ἐξαριθμήσει τῶν τούτου πει­ρα­σμῶν τάς νιφάδας, τούς καθη­μερινούς θανάτους, τό πρός κινδύ­νους τούς συνεχεῖς ἀκατάπληκτον; Ἐν Φιλίπποις ραβδίζεται, ἐν Ἰκονίῳ καί Θεσσαλονίκῃ διώκεται· εἰς Ἔφεσον θηρίοις ἐκδίδοται, εἰς Ἱερουσαλήμ στασιάζεται, μαστίζε­ται, δεσμεῖται, συκοφαντεῖται, κρίνεται καί σφαγῇ τελειοῦται».

Ποιός θά μποροῦσε νά περιγράψει καλύτερα ἀπό τόν χρυσορρήμονα Ἰωάννη, τόν γλυκύφθογγο Ἀντιο­χέα ρήτορα, ὁ ὁποῖος κόσμησε τόν πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνστα­ντι­νουπόλεως καί ἀνεδείχθη φωστήρ τρισμέγιστος, τόν πρωτο­κο­ρυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο, τόν ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν καί τῶν Βεροιέων τόν διδάσκαλο;

Ποιός θά μποροῦσε νά περιγράψει καλύτερα τούς κόπους, τίς ὁδοι­πορίες, τούς κινδύνους, τούς διωγμούς, ἀπό ξένους καί ἀπό δῆθεν ἀδελφούς, τούς ὁποίους ὑπέμεινε ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστο­λος, ἀλλά καί τίς κρίσεις τίς ὁποῖες ἐκλήθη νά ἀντιμετωπίσει; Ποιός ἄλλος ἀπό τόν ἱερό Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος ἔζησε ἀνάλογες κρίσεις, διωγμούς, συκο­φαντίες, ἐξορίες, κινδύνους καί ἦταν σέ θέση νά κατανοήσει ἄριστα τίς ταλαιπωρίες τοῦ μεγάλου ἀπο­στόλου, πού τόσο ἀγαποῦσε;

Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ πρωτοκο­ρυ­φαῖος ἀπόστολος ἀπαριθμεῖ μέ ἀπίστευτη ἐνάργεια τίς κρίσεις τίς ὁποῖες συνάντησε στίς ἀποστο­λικές του πορεῖες, γράφοντας πρός τούς Κορινθίους: «τρίς ἐναυάγησα, νυχθημερόν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις ληστῶν … κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις, χωρίς τῶν παρεκτός ἡ ἐπίστασίς μου ἡ καθ᾽ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν».

Καί δέν εἶναι ἡ μόνη φορά πού ἀπαριθμεῖ τά προβλήματα καί τίς δοκιμασίες πού ἀντιμετωπίζει ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος, κρίσεις προσωπικές καί ἐκκλησιαστικές τίς ὁποῖες καλεῖται νά διαχειρισθεῖ, ἀλλά μερικές φορές ἐκφράζει καί τό παράπονό του γιά τήν ἄδικη μεταχείριση πού ὑφίσταται, καί ἀπό μέλη ἀκόμη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

«Μή οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καί πιεῖν; μή οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφήν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καί οἱ λοιποί ἀπόστολοι καί οἱ ἀδελφοί τοῦ Κυρίου καί Κηφᾶς;» ἐρωτᾶ.

Δέν δυσανασχετεῖ ὅμως γι᾽ αὐτές, γιατί γνωρίζει ὅτι οἱ δυσκολίες καί οἱ κρίσεις ἀποτελοῦν συστατικό στοιχεῖο τῆς ὑπάρξεως καί τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί φυσι­κά καί τοῦ πιστοῦ. Γνωρίζει ὅτι καί μέσα στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, θά ὑπάρξουν διχοστασίες καί ἔριδες καί σκάν­δα­λα καί σχίσματα, πού θά προκαλέ­σουν διλήμματα καί θά δημιουρ­γήσουν κρίσεις καί θά ἀπαιτήσουν ὀρθή διαχείριση, γιατί δέν μπο­ροῦν ὅλοι νά ἀντέξουν τίς κρίσεις, δέν μποροῦν ὅλοι νά σηκώσουν τή δοκιμασία.

Ὅμως ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στο­λος γνωρίζει πῶς νά διαχειρί­ζεται τίς κρίσεις καί καθοδηγεῖ στήν κατεύθυνση αὐτή καί τούς μαθητές του. Ὑπομονή, προσευχή καί ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό εἶναι τά μέσα μέ τά ὁποῖα διαχειρίζεται τίς κρίσεις.

«Ἐν παντί συνιστῶντες ἑαυτούς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ», γράφει πρός τούς Κοριν­θίους. Καί τήν ὑπομονή τήν ἀξιο­ποιεῖ ὄχι μόνο γιά νά μήν ταράσ­σεται ὁ ἴδιος ἀπό τόν κλύδωνα τῆς κρίσεως, ἀλλά καί γιά νά ἀντιμε­τω­πίζει τούς ἀνθρώπους πού τήν προκαλοῦν μέ σκοπό νά τούς διευ­κολύνει νά κατανοήσουν τί κάνουν.

Καί ὅταν αἰσθάνεται ὅτι ἡ διαχεί­ριση τῆς κρίσεως ὑπερβαίνει τίς δυνάμεις του, τότε δέν διστάζει νά καταφύγει στήν προσευχή. «Θείς τά γόνατα αὐτοῦ σύν πᾶσι αὐτοῖς προσηύ­ξατο», σημειώνει ὁ ἱερός συγγραφεύς τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, περιγράφοντας τήν κατάληξη τῆς συναντήσεως τοῦ ἀποστόλου μέ τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἀσίας.

Καταφεύγει στήν προσευχή ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος, γιατί ἔχει συνείδηση τῆς ἀσθενείας του καί γνωρίζει ὅτι ἡ μεγάλη του δύναμη εἶναι ὁ Χριστός, χάριν τοῦ ὁποίου ὑπομένει τά πάντα. «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ», ὁμολογεῖ, γιατί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός τόν εἶχε διαβεβαιώσει ὅτι «ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου, ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦ­ται».

Μέ αὐτή τή βαθειά ἐμπιστοσύνη στή δύναμη τοῦ Θεοῦ ἀντιμετώπι­σαν οἱ πατέρες μας τή μεγάλη κρίση πού προκάλεσε στή ζωή χιλιάδων ἀνθρώπων ἡ Μικρασια­τική καταστροφή, ἀπό τήν ὁποία συμπληρώνονται φέτος 100 χρό­νια, καί γι᾽ αὐτό τά ΚΗ´ Παύλεια εἶναι ἀφιερωμένα καί σ᾽ αὐτήν.

Ξεριζωμένοι βίαια καί ἀναίτια ἀπό τίς προγονικές τους ἑστίες, ἀπό πόλεις στίς ὁποῖες πρίν ἀπό 1900 σχεδόν χρόνια εἶχε κηρύξει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τό εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας, ἀναγκάστηκαν νά φύγουν διωγμένοι, ὅπως καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος, ἀπό κάποιες ἀπό αὐτές, καί νά ἔλθουν στήν Ἑλλάδα, ἀντιμετωπίζοντας καί αὐτοί, κατ᾽ ἀναλογία, ὅσα ἀκού­σαμε ὅτι ὑπέφερε ὁ μέγας Παῦλος. Ναυάγησαν, βρέθηκαν στόν βυθό τῆς θάλασσας, ταλαιπωρήθηκαν ἀπό τίς ὁδοιπο­ρίες καί τούς ποικίλους κινδύνους καί ἔφθασαν κατατρεγμένοι καί μόνοι, γιά νά κάνουν ὅ,τι καλύτερο μποροῦσαν, γιά νά ἐπιβιώσουν καί νά σταθοῦν στά πόδια τους ὄρθιοι.

Ὅπλα τους τά τρία ὅπλα πού χρησιμοποιοῦσε καί ὁ οὐρανοπο­λί­της ἀπόστολος Παῦλος: ὑπομονή, προσευχή καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό· γίνονται πρότυπο καί γιά ἐμᾶς μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο, γιατί οἱ κρίσεις δέν ἐκλείπουν ποτέ, καί αὐταπατᾶται ὅποιος νομίζει ὅτι ἡ πρόοδος τῆς ἐπιστήμης, τῆς τεχνο­λογίας καί τῶν ἐπικοινωνιῶν τίς ἐπιλύει αὐτόματα ἤ τίς ἐξαφανίζει. Ἀντίθετα μάλιστα, οἱ ὑπερβολικές ἀπαιτήσεις τοῦ σύγχρονου ἀνθρώ­που, ἡ ταχύτητα στή μετάδοση πληροφοριῶν, ὁ ἀνεξέλεγκτος ἀντα­γωνισμός μεταξύ προσώπων καί ὁμάδων, ἡ πλεονεξία καί ἡ φιλοδοξία πού κυριαρχοῦν στίς ἀνθρώπινες σχέσεις, ἀποτελοῦν πρόσφορο ἔδαφος γιά τήν ἀνά­πτυξη κρίσεων σέ ὅλους τούς χώ­ρους, μή ἐξαιρουμένων, δυστυχῶς, ὅπως καί στήν ἐποχή τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου ἄλλωστε, καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν χώρων.

Τά τελευταῖα μάλιστα χρόνια οἱ κρίσεις διαδέχονται ἡ μία τήν ἄλλη, καί κανείς δέν μπορεῖ νά πεῖ ὅτι παραμένει ἀμέτοχος ἤ ἄθικτος ἀπό τίς συνέπειές τους, καθώς πλήτ­τουν χῶρες καί πρόσωπα, ἰσχυρούς καί ἀσθενεῖς, ἔχοντες καί μή ἔχοντες, χωρίς καμία διάκριση.

Τό ζήσαμε μέ τήν πρόσφατη οἰκονομική κρίση, τό ζοῦμε πολύ περισσότερο καί πολύ εὐρύτερα μέ τήν κρίση τῆς πανδημίας καί τῆς κοινωνικῆς ἀποστασιοποιήσεως, τό ζοῦμε ἀκόμη ἐντονότερα, ἄν καί ἴσως πολλοί δέν τήν ἔχουν συνει­δητοποιήσει στήν πλήρη διάστασή της, μέ τήν κρίση τήν ὁποία προκα­λεῖ ὁ πόλεμος στή γειτονιά μας.

Καί δέν ἔχουμε μόνο ἐμπειρία τῶν κρίσεων, ἀλλά δυστυχῶς καί τῶν συνεπειῶν τους, διότι παρότι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καυχᾶται γιατί, ἐκτός τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν πού διδάσκονται στά πανεπιστήμια μας, διδάσκεται καί ἡ διαχείριση κρίσεων, οἱ ἀπόφοιτοί τους, ἡγέτες κρατῶν καί ὀργανισμῶν, δέν ἔχουν ἀφομοιώσει ἤ δέν θέλουν νά ἀφομοιώσουν τά διδάγματά της, ἀλλά πολύ περισσότερο ἀγνοοῦν ἠθελημένα ἤ ἀθέλητα τή διδαχή τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν καί διδασκάλου τῶν Βεροιέων, τόν ὁποῖο τιμοῦμε καί ἀπόψε στόν ἱερό αὐτό χῶρο τοῦ Βήματός του, ὁ ὁποῖος καθηγιάσθη ἀπό τήν παρουσία του καί τό κήρυγμά του.

Ὁ κλητός ὅμως ἀπόστολος τοῦ Κυρίου δέν παύει ποτέ νά μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι, ἀντίθετα πρός τή γνώμη τῶν πολλῶν καί τίς σύγ­χρονες θεωρίες τῶν κατ᾽ ἐπίφασιν εἰδημόνων, οἱ κρίσεις μποροῦν νά γίνουν διαχειρίσιμες μέ τήν ὑπο­μονή, μέ τήν προσευχή καί μέ τήν ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό.

Καί αὐτό εἶναι τό μεγάλο μάθημα πού δίδει καί σέ μᾶς ἀπόψε ὁ οὐρανοπολίτης ἀπόστολος, σέ μᾶς πού ἤλθαμε νά προσκυνήσουμε στό Βῆμα του, ὅπου 20 σχεδόν αἰῶνες τώρα διατηρεῖται ζωντανή ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας του καί ἀκούεται ὁ λόγος του.

Ἤλθαμε ὅμως καί γιά νά τοῦ προσφέρουμε θυμίαμα εὐγνωμο­σύ­νης καί ὁλοκαρδίου εὐχαριστίας γιά ὅσα μᾶς προσέφερε ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες μέ τίς ἐκδηλώσεις τῶν ΚΗ´ Παυλείων καί τοῦ Ἐπιστημο­νικοῦ Συνεδρίου, τό ὁποῖο μέ τή χάρη του πραγματοποιήσαμε καί φέτος καί ὁλοκληρώνεται μέ τόν ἀποψινό πολυαρχιερατικό Ἑσπε­ρινό.

Εἴμεθα εὐγνώμονες πρός τήν Α.Θ.Π. τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο καί τούς Μακα­ριωτάτους Προκαθημένους τῶν πρεσβυγενῶν καί νεωτέρων Πα­τριαρ­χείων καί τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν γιά τά σεπτά μηνύ­ματα τά ὁποῖα ἀπέστειλαν γιά τό ΚΗ´ Ἐπιστημονικό Συνέδριο τῶν Παυλείων.

Εὐχαριστῶ θερμότατα τούς Σεβα­σμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι μετεῖ­χαν στό Συνέδριο καί στίς λατρευ­τικές ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου καί λαμπρύνουν μέ τήν παρουσία τους τόν ἀποψινό μεθέ­ορτο πανηγυρικό Ἑσπερινό στό Βῆμα τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

Ἀπό καρδίας εὐχαριστῶ καί τίς πολιτικές καί στρατιωτικές ἀρχές τῆς πόλεως καί τῆς περιφερείας μας, τήν Ἐπιστημονική Ἐπιτροπή τοῦ Συνεδρίου, τόν κλῆρο καί τόν λαό τῆς Βεροίας καί τῆς Ἠμαθίας, γιατί μέ τή συμμετοχή τους στίς ἐκδηλώσεις τῶν ΚΗ´ Παυλείων ἐξεδήλωσαν τήν εὐγνωμοσύνη καί τόν σεβασμό τους πρός τόν μέγιστο ἀπόστολο.

Εὔχομαι ταπεινά ἡ χάρη καί οἱ πρεσβεῖες του νά μᾶς προστατεύ­ουν καί νά ἀποδιώκουν «πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον», ὁρατό καί ἀόρατο, καί νά ἀποσοβοῦν κάθε ἐπικίνδυνη κρίση καί γιά τήν πατρίδα μας καί γιά τόν κόσμο καί γιά τόν καθένα μας προσωπικά.