Με λαμπρότητα εορτάστηκε στον ιστορικό Παλαιό Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας η Θεομητορική Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η Εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου.
Την Παρασκευή 25 Μαρτίου το πρωί τελέστηκε ο Εόρτιος Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο. Ο Σεβασμιώτατος μεταξύ άλλων τόνισε: “Μπορεί ο Θεός να μας χάρισε διά της Παναγίας την ελευθερία μας, όμως δεν την επιβάλλει σε κανένα. Είναι χρέος δικό μας να τη διατηρήσουμε, αποφεύγοντας να γίνουμε και πάλι με τις πράξεις μας και τις επιλογές μας δέσμιοι της αμαρτίας και του διαβόλου’.
Στη συνέχεια τελέστηκε επίσημη Δοξολογία παρουσία του Υφυπουργού Οικονομικών και Βουλευτού Ημαθίας κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου και των λοιπών τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και ακολούθησε η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από τον πρώην Νομάρχη κ. Κωνσταντίνο Καραπαναγιωτίδη.
Τέλος, τελέστηκε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως, ενώ ο εορτασμός ολοκληρώθηκε με τη μαθητική και τη στρατιωτική παρέλαση στην οδό Μητροπόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Της Εύας νυν δι᾽ εμού καταργείσθω κατάκριμα». Με αυτούς τους λόγους παρουσιάζει ο ιερός υμνογράφος την Παναγία Παρθένο να ανταποκρίνεται στο ουράνιο μήνυμα του αρχαγγελου Γαβριήλ που την επισκέπτεται στη Ναζαρέτ.
Η Παναγία Παρθένος γνωρίζει τον ρόλο της Εύας, της πρώτης γυναίκας, στην έξωση των ανθρώπων από τον παράδεισο της τρυφης, εξαιτίας της παρακοής στην εντολή του Θεού και της συνεργασίας της με τον πονηρό. Γι᾽ αυτό και δέχεται να αναλάβει με την υπακοή της στο θέλημα του Θεού, όπως της το μεταφέρει ο αρχάγγελος Γαβριήλ, τον ρόλο της νέας Εύας. Αναλαμβάνει να γίνει συνεργος του Θεού στο σχέδιο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία των ανθρώπων και την επιστροφή τους στον παράδεισο.
Με την υπακοή της η Παναγία Παρθένος θέτει τέρμα στην ανυπακοή των ανθρώπων προς τον Θεό και εκπληρώνει το χρέος τους έναντι του. Η δική της υπακοή γίνεται η προϋπόθεση για να λειτουργήσει ευεργετικά για το ανθρώπινο γένος η υπακοή του Υιού και Λογου του Θεού, ο οποίος για χάρη των ανθρώπων θα κενώσει διά της Υπεραγίας Θεοτόκου τον εαυτόν του «μορφήν δούλου λαβών» και θα γίνει για τη σωτηρία τους «υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού».
Με την υπακοή της η Παναγία Παρθένος δεν ανοίγει μόνο «την θύραν την κεκλεισμένην» της Εδέμ, αλλά γίνεται η ίδια η θύρα και η γέφυρα «η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν».
Έτσι η υπακοή της ταπεινής Κορης της Ναζαρέτ δεν ανυψώνει μόνο την ίδια και την καθιστά «υψηλοτέραν των ουρανών και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακων», αλλά ανυψώνει και τον ανθρωπο και τον καθιστά τέκνο Θεού και κληρονόμο της βασιλείας του.
Να, γιατί η υπακοή της Υπεραγίας Θεοτόκου έχει τόσο μεγάλη σημασία. Να, γιατί η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα πανηγυρικά το γεγονός του Ευαγγελισμού ως «της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον». Διότι υπήρξε όντως η αρχή ενός κύκλου στη ζωή του ανθρωπίνου γένους, ενός κύκλου ελευθερίας από τα δεσμά της αμαρτίας και υιοθεσίας του ανθρώπου από τον Θεό που τον οδηγεί στη σωτηρία.
Για εμάς όμως τους Έλληνες αρχίζει αυτή την ημέρα και ένας άλλος κύκλος ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Αυτός για τον οποίο αγωνισθηκαν και θυσιάσθηκαν οι πατέρες μας πολεμώντας με τη χαρη και την ευλογία της Παναγίας μας που είχαν ζητήσει ανήμερα της εορτης του Ευαγγελισμού της ενώπιον της ιερής της εικόνος.
Γι᾽ αυτό και για εμάς είναι διπλή η εορτή, είναι διπλή η χαρά, είναι διπλός ο ευαγγελισμός, είναι διπλή η ευγνωμοσύνη μας προς την Παναγία Μητέρα μας, η οποία δεν εξόφλησε μόνο το χρέος μας προς τον Θεό απαλλασοντάς μας διά του Υιού της από τα δεσμά της αμαρτίας και του διαβόλου, αλλά έγινε για μία ακόμη φορά στην ιστορία του Γενους μας η υπέρμαχος Στρατηγός που ενίσχυσε τους πατέρες μας στον τιτάνιο αγώνα τους για να ελευθερώσουν την επί τετρακόσια και πλέον χρόνια πατρίδα μας από τον αλλόθρησκο κατακτητή.
Και εάν η Παναγία μας εκπληρώνει σήμερα το αρχαίο χρέος των ανθρώπων, το ερώτημα που τίθεται, αδελφοί μου, είναι πως εκπληρώνουμε εμείς το χρέος μας προς την Παναγία μας αλλά και προς τους προγόνους μας που θυσιάσθηκαν για την ελευθερία μας. Και υπάρχει ένας μόνο τρόπος για να το επιτύχουμε: να φανούμε αντάξιοι της διπλής δωρεάς της Παναγίας μας αλλά και των αγώνων των πατέρων μας.
Γιατί μπορεί ο Θεός να μας χάρισε διά της Παναγίας την ελευθερία μας, όμως δεν την επιβάλλει σε κανένα. Είναι χρέος δικό μας να τη διατηρήσουμε, αποδεχόμενοι τη δωρεά του. Είναι χρέος μας να τη διατηρήσουμε, αποφεύγοντας να γίνουμε και πάλι με τις πράξεις μας και τις επιλογές μας δέσμιοι της αμαρτίας και του διαβόλου. Είναι χρέος μας να τη διατηρήσουμε, μενοντας πιστοί στις εντολές και τον νόμο του και εμπιστευόμενοι τη ζωή μας στην αγάπη του.
Ανάλογο είναι και το χρέος μας προς τους πατέρες μας. Εκείνοι έδωσαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς ελεύθεροι, και δικό μας χρεος είναι να διατηρούμε αυτή την ελευθερία με σεβασμό στις αρχές και τις αξίες από τις οποίες διαπνεόταν και εκείνοι, χωρίς να απεμπολούμε τα δικαιώματά μας και κυριως χωρίς να απαρνούμεθα την αγάπη μας προς την πατρίδα, έτσι ώστε να έχουμε πάντοτε την Παναγία μας προστάτιδα και βοηθο μας στους δύσκολους καιρούς που διέρχεται η πατρίδα μας και ο κόσμος.