Βεροίας: «Παΐσιος και Λουκάς, οι δυο θαυματουργοί Άγιοι»

Tην Τρίτη 11 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό της εορτής του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Πλήθος κόσμου προσήλθε, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, για να προσκυνήσει τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Θαυματουργού Αγίου Λουκά, να ζητήσει τη θεραπευτική του χάρη και να τον ευχαριστήσει για τα πολυάριθμα θαύματα που επιτελεί καθημερινά.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

Τήν περασμένη Κυριακή ἀκούσα­με στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τό θαῦμα τῆς θεραπείας δύο δαιμονι­σμένων, δύο ἀνθρώπων πού ἦταν ἕρμαια στήν ἐξουσία τῶν δαιμό­νων καί ὁ Χριστός τούς ἀπαλ­λάσ­σει ἀπό αὐτήν.

Πῶς συνέβη ὅμως αὐτό; Πῶς εἶναι δυνατόν νά μεταβάλλονται οἱ ἄν­θρωποι σέ ὑποχείρια τοῦ διαβόλου;

Ὁ ἄνθρωπος, γράφει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό κατ᾽ εἰκόνα του. Καί, ὅπως λέγει ὁ πρω­τοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, τό σῶμα του εἶναι ναός Θεοῦ καί τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ.

Tά λόγια αὐτά εἶναι καταπλη­κτι­κά, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς. Πῶς ὅμως ὁ ἀσθενής καί ἁμαρτωλός ἄνθρωπος εἶναι ναός τοῦ Θεοῦ καί πῶς μπόρεσε ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά πεῖ αὐτό τό πράγμα;

Μπόρεσε, λέγει ὁ ἅγιος, διότι ὁ κάθε χριστιανός, ὅταν βγαίνει ἀπό τήν κολυμβήθρα τοῦ ἁγίου βαπτί­σματος, πραγματικά γίνεται ναός τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Διά τῶν μυ­στηρίων τοῦ βαπτίσματος καί τοῦ χρίσματος τό ἅγιο Πνεῦμα ἐνοικεῖ στόν ἄνθρωπο καί ὁ ἄνθρωπος γίνεται ναός του.

Ὁ ἄνθρωπος ὅμως παραμένει ἐλεύ­θερος καί μπορεῖ εἴτε νά φυ­λά­ξει ὡς πολύτιμο θησαυρό τά με­γάλα χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύ­μα­τος πού ἔλαβε ἀπό τά μυστήρια καί νά σέβεται τήν ἱερότητα τοῦ ναοῦ, εἴτε μπορεῖ νά τά περιφρονεῖ καί νά τά ξεχνᾶ. Μπορεῖ ἀκόμη νά διαπράξει καί τό μεγάλο ἁμάρτημα τῆς καταστροφῆς τοῦ ναοῦ τοῦ σώματός του.

Ὅμως, ἐφόσον ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε αὐτό τό μεγάλο προνόμιο, πρέπει μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις νά διαφυ­λάσσουμε τό χάρισμα τοῦ ἁγίου Πνεύ­ματος πού λάβαμε μέ τό βά­πτι­σμα καί τό χρίσμα. Πῶς μπο­ροῦμε νά τό ἐπιτύχουμε;

Γιά νά τό καταλάβουμε, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἄς δοῦμε πρῶτα μέ τί διατηρεῖται καί μέ τί καταστρέ­φεται ἡ ἱερότητα ἑνός χειροποιή­του ναοῦ οἰκοδομημένου ἀπό ἄψυ­χα ὑλικά.

Τό κτίριο τοῦ χειροποίητου ναοῦ ἁγιάζεται μέ τίς ἱεροτελεστίες καί τά μυστήρια πού τελοῦνται σ᾽ αὐτό καί πρῶτα ἀπό ὅλα μέ τό μεγάλο μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ἐπίσης ἁγιάζεται μέ τίς εὐχαρι­στί­ες καί τίς δεήσεις καί τά δάκρυα χι­λιάδων πιστῶν καί ἀκόμη μέ τήν ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί μέ τό κήρυγμα.

Καί μέ τί βεβηλώνεται καί κατα­στρέ­φεται ὁ χειροποίητος αὐτός ναός τοῦ Θεοῦ; Ὅταν σταματοῦν oἱ λειτουρ­γίες καί δέν τελεῖται τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τότε κατα­στρέ­φεται ὁ χειροποίητος ναός. Ὁ ναός ἐρημώνεται καί ἀπό οἶκος προσευχῆς γίνεται χῶρος γεμάτος σκουπίδθα, ἀράχνες, νυχτερίδες καί ἄλλες ἀκαθαρσίες καί χάνει τήν ἱερότητά του.

Μέ τόν ἴδιο τρόπο πού ἁγιάζεται ἤ βεβηλώνεται ὁ χειροποίητος ναός, ἁγιάζεται ἤ καταστρέφεται καί ὁ ναός τοῦ σώματός μας, στόν ὁποῖο κατοικεῖ τό ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ ναός τῆς ψυχῆς μας, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, πρέπει πάντοτε νά ἁγιά­ζεται μέ ζωή ὑπάκουη πρός τίς ἐντο­λές τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅλη ἡ ζωή μας πρέπει νά ἔχει ὡς θεμέλιο τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί τή θεία διδασκα­λία του. Ἄν ζοῦμε κατ᾽ αὐτό τόν τρόπο, ἄν ὁ βασικός σκοπός μας εἶναι νά ἀποκτήσουμε τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, τότε εἴμαστε πραγ­ματικά καί παντοτινά ναοί τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Αὐτό σημαίνει ὅτι θά πρέπει καί νά προσέχουμε γιά νά τόν διατη­ροῦμε καθαρό καί εὐπρεπισμένο, ὅπως κάνουμε καί μέ τούς χειρο­ποιήτους ναούς. Πρέπει νά διατη­ροῦ­με τήν καθαρότητα τοῦ σώμα­τος καί τοῦ πνεύματός μας ἀπο­φεύ­γοντας κατά τό δυνατόν τήν ἁμαρτία, ἀλλά καί ἀπομακρύνο­ντας τούς ρύπους καί τά σκουπίδια, τά ὁποῖα εἶναι φυσικό νά συσσω­ρεύο­νται ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἀδυ­να­μία μας. Ἔχουμε χρέος νά τόν φροντί­ζουμε συστηματικά,  ὥστε νά μήν μένει μέσα στόν ναό τοῦ σώματός μας τίποτε ἀκάθαρτο, ἀλλά ἀκόμη νά φροντίζουμε καί τόν εὐπρεπισμό του, ὅπως κάνου­με καί μέ τόν χειροποίητο ναό.

Καί ὁ ναός τοῦ σώματός μας εὐπρε­πίζεται μέ τήν προσευχή, μέ τή μελέτη, μέ τήν πίστη, μέ τά καλά μας ἔργα. Αὐτά τόν γεμίζουν καί τόν ἁγιάζουν. Ἔτσι οὔτε ἄδειος πα­ρα­μένει, ὥστε νά ἐρειπώσει, οὔτε κινδυνεύει νά ἐγκατασταθοῦν μέ­σα του τά δαιμόνια, ὅπως συνέβη μέ τούς δύο δαιμονισμένους, τούς ὁποί­­ους θεράπευσε ὁ Χριστός. Διότι, ὅταν δέν φροντίζουμε νά διατηροῦμε τήν ψυχή καί τό σῶμα μας καθαρά καί εὐπρε­πισμένα, τότε ἀπομακρύνεται ὁ Θεός καί ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύ­ματος, καί ἀντ᾽ αὐτῶν συσσω­ρεύονται τά πάθη καί οἱ κακίες καί κυριαρχοῦν μέσα μας, καί γινόμα­στε καί ἐμεῖς ὑποχείρια τοῦ διαβό­λου, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἄρχων τῆς κα­κίας καί ἔχει σκοπό νά ἀπομακρύ­νει τόν Θεό ἀπό τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων γιά νά κυριαρχήσει ὁ ἴδιος μέσα σέ αὐτές.

Ναός τοῦ Θεοῦ ἀποδείχθηκε ὅμως μέ τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς του ὁ ἑορταζόμενος σύγχρονος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Παΐ­σιος ὁ Ἁγιορείτης, καί μέ αὐτόν τόν τρόπο ἁγιάσθηκε. Γι᾽ αὐτό καί εἶχε τόσο μεγάλα χαρί­σμα­τα ἀπό τόν Θεό, ὅπως τό προο­ρα­τικό καί τό διορατικό χάρισμα, ἀλλά καί ἄλλα πολλά. Ἦταν ὄντως ναός τοῦ Θεοῦ, ναός τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἦταν αὐτή πού ἐνεργοῦσε μέσα του, ὥστε μέ τά χαρίσματά του νά βοηθᾶ τούς ἀν­θρώπους καί ὄχι ἁπλῶς νά τούς ἐντυπωσιάζει.

Αὐτή τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ νοῦ, ἡ ὁποία ἐπιτρέπει στόν Θεό νά ἐνοικεῖ στόν ἄνθρωπο καί νά τόν καθιστᾶ ναό του, συνέστηνε ὁ ἅγιος Παΐσιος, κυρίως στούς ἀρχαρίους μοναχούς, ἀλλά καί σέ πολλούς ἀπό ὅσους τόν ἐπισκεπτό­ταν γιά τόν συμβου­λευτοῦν.

«Προσέχετε», ἔλεγε, «μή μαζεύετε σαβούρα μέσα στόν νοῦ σας καί στήν καρ­διά σας». Δηλαδή, προσέ­χετε μή μα­­ζεύ­ε­τε πράγματα ἄ­χρη­­­στα, ἁμαρτωλές σκέψεις καί ἐπιθυ­μίες, κακίες καί πάθη, πού γε­μίζουν τόν νοῦ σας καί μολύνουν τήν καρ­διά σας, ὥστε στή συνέχεια νά μήν ξέρετε πῶς νά καθαρίσετε τόν νοῦ καί τήν καρδιά σας. Διότι ὅλα αὐτά, ἔλεγε, δημι­ουρ­­γοῦν μέσα σας μεγάλη ἀκατα­στασία καί ἀπομακρύνουν τόν Θεό καί κάνουν τόν ναό τῆς ψυχῆς μας ἔρημο τῆς χάριτός του.

Ἄς ἔχουμε, λοιπόν, πάντοτε κατά νοῦν καί ἐμεῖς τή μεγάλη τιμή πού μᾶς ἔκανε ὁ Θεός, νά μᾶς κατα­στήσει ναούς του, καί ἄς τόν φρο­ντίζουμε, ὥστε νά εὐαρεστεῖται νά ἐνοικεῖ μέσα στήν ψυχή καί τό σῶμα μας καί νά μᾶς ἁγιάζει πά­ντο­τε μέ τίς εὐχές καί τίς πρεσβεῖες καί τοῦ ἁγίου Λουκᾶ ἀλλά καί τοῦ ἁγίου Παϊσίου. Καί ὅλοι γνωρίζουμε, ὅταν ἡ ψυχή μας λερώσει μέ τίς ἁμαρτίες, μέ τά πάθη, ποῦ πρέπει νά τήν καθαρίσουμε, ποῦ πρέπει νά τήν εὐπρεπίσουμε: μέσα στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως, τό ὁποῖο εἶναι τό λουτρό τῆς ψυχῆς μας. Ἔτσι καθαρίζει ἡ ψυχή, διότι εἶναι σπάνιο νά μήν λερώσουμε τήν ψυχή μας, εἴτε μέ σκέψεις, εἴτε μέ πράξεις, εἴτε μέ πολλά πράγματα. Ὁ Θεός ὅμως μᾶς ἔδωσε αὐτό τό ἅγιο πλυντήριο πού εἶναι ἡ ἐξομολόγηση, πού μποροῦμε μέσα ἐκεῖ ὁποιοδήποτε ἁμάρτημα, ὁποιαδήποτε βρωμιά νά τήν καθαρίσουμε, ἀλλά χρειάζεται πρωτίστως ἡ μετάνοια. Ἐάν δέν μετανοήσουμε, δέν μποροῦμε νά πᾶμε στόν ἐξομολόγο πού εἶναι εἰς τύπον Χριστοῦ ἐκείνη τήν ὥρα καί νά τοῦ ἀποκαλύψουμε τή βρωμιά τῆς ψυχῆς μας. Θέλει μετάνοια καί συντριβή γιά νά τό πράξουμε. Ὅλοι μας, ἀδελφοί μου, καί πρῶτος ἐγώ. Χρειάζεται ταπείνωση. Ἄς ἀποκτήσουμε τήν ταπείνωση, γιά νά ἔχουμε τή χάρη μέσα στήν ψυχή μας ἀλλά καί τόν ἴδιο τόν Θεό.