Ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό της Αγάπης και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Ναούσης, το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα. “Ας προσπαθήσουμε να αποδεσμευθούμε κατά το δυνατόν από τις υλικές και κοσμικές φροντίδες και ας αναζητήσουμε περισσότερο τον Θεό, ας ποθήσουμε να ζήσουμε περισσότερο μαζί του, περισσότερο μέσα στην παρουσία του, περισσότερα σύμφωνα με το θέλημά του, για να είμαστε και εμείς μάρτυρες της Αναστάσεώς του και να ζούμε το χαρμόσυνο αυτό γεγονος κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες όχι μόνο αυτές τις ημέρες αλλά και σε όλη μας τη ζωή”, υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος.
Ο Εσπερινός τελέστηκε στον αύλειο χώρο της Ιεράς Μονής, παρουσία των αδελφών της Ιεράς Μονής και ευλαβών προσκυνητών.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο θαύμα ζήσαμε και φέτος, το θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Και είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο όχι μόνο γιατί ένας νεκρός άνθρωπος, όπως πίστευαν πολλοί για τον Χριστό, αναστήθηκε, αλλά και γιατί η Ανάσταση του Χριστού είναι η μόνη ανάσταση που δεν αφορά ένα μόνο πρόσωπο, έναν μόνον άνθρωπο, αλλά αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ο Χριστός κατά τη διάρκεια της επιγείου ζωής του είχε αναστήσει νεκρούς. Είχε αναστήσει τον υιό της χήρας της Ναίν, είχε αναστήσει τον φίλο του Λάζαρο, αλλά οι αναστάσεις αυτές αφορούσαν μόνο τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Όταν όμως κατήλθε ο ίδιος στον Άδη, ως «νεκρός ζωαρχικότατος», όπως ψάλαμε στον κανόνα του Μεγάλου Σαββάτου, δεν κατήλθε για να παραμείνει εκεί.
Κατήλθε για να διαλύσει το βασίλειο του Άδου. Κατήλθε για να συντρίψει τη δύναμη του διαβόλου που κρατούσε τους νεκρούς δεσμίους του, καθώς ο θάνατος είναι η συνέπεια της αμαρτίας και της παρακοής των πρωτοπλάστων.
Και ενώ ο διάβολος πίστευσε πως νίκησε τον Χριστό με τη Σταύρωση και τον θάνατο, διαπίστωσε ότι νικήθηκε ο ίδιος, όχι μόνο γιατί δεν μπορεσε να κρατήσει τον Χριστό δέσμιό του, αλλά γιατί ο Χριστός συνανέστησε μαζί του πάντας τους απ᾽ αιώνος κεκοιμημένους και μετά τη δική του Ανάσταση έδωσε και σε όλους όσους θα πεθάνουν πιστεύοντας σε Αυτόν το δικαίωμα της αναστάσεως.
Να, γιατί λέμε ότι η Ανάσταση του Κυρίου μας είναι ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός. Να, γιατί λεμε ότι η Ανάσταση του Χριστού αφορα όλους τους ανθρώπους και τον καθένα μας προσωπικά.
Και το θαυμαστό αυτό γεγονός επιβεβαιώνεται από τη μαρτυρία των ιερών ευαγγελιστών που δηλώνουν απερίφραστα ότι μετά την Ανάσταση του Χριστού πολλά σώματα κεκοιμημενων δικαίων «ηγέρθησαν» και εισήλθαν στα Ιεροσόλυμα και «ενεφανίσθησαν πολλοίς».
Αυτό το θαυμαστό γεγονός της Αναστάσεως αναγγέλλει στις μυροφόρες γυναίκες ο άγγελος του Κυρίου. Αυτό επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο αναστάς Κύριος, ο οποίος τις παροτρυνει να μεταδώσουν τη χαρμόσυνη είδηση στους μαθητές του και σε όλο τον κόσμο.
Αυτό το θαυμαστό γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου αναγγέλλει με τα θαύματά του και με την ανάσταση του νεκρού που επιτελεί αλλά και με τη γενναιότητα με την οποία υπέμεινε τα βασανιστήρια και τον θάνατο, ο γενναίος μάρτυς του Χριστού, ο άγιος μεγαλομάρτυς και τροπαιοφόρος Γεώργιος, του οποίου τη μνήμη τελούμε εκ μεταθέσεως αύριο.
Αυτό το θαυμαστό γεγονός όμως μπορούμε και πρέπει να αναγγέλλουμε με τη ζωή μας και με τα έργα μας και εμείς, διότι η πίστη μας στον Χριστό αποτελεί αδιάψευστο μαρτυρα της Αναστάσεώς του, γιατί χωρίς την Ανάσταση του Χριστού, όπως γράφει και ο απόστολος Παύλος, δεν υφίσταται η πίστη μας, δεν υφίσταται το κήρυγμά μας.
Το γεγονός όμως ότι παρά τους διωγμούς, τις αιρέσεις, τα σχίσματα, τα εμπόδια, ακόμη και τα πρόσφατα, όπως αυτό της πανδημίας του κορωνοιού που απομάκρυνε καποιους από την Εκκλησία, η πίστη στον Χριστό είναι ζωντανή και η Εκκλησία του ζει και οδηγεί τους ανθρώπους στη σωτηρία, είναι απόδειξη ότι ο Χριστός όντως ανέστη.
Και έχουμε χρέος να το διακηρύττουμε, όπως είπα, προς όλους τους ανθρώπους, εάν θέλουμε να είμαστε όντως τέκνα του Αναστάντος Κυρίου, εάν θέλουμε να δείχνουμε ότι ο Χριστός δεν αναστήθηκε μάταια, αλλά ανεγέννησε και μας διά της Αναστάσεώς του.
Εάν, λοιπόν, συνηγέρθημεν τω Χριστώ, όπως μας καλούσε όλες τις προηγούμενες ημέρες η Εκκλησία μας να κάνουμε, θα πρέπει να το αποδεικνύουμε με τον τρόπο, με τον οποίο εκείνη συστήνει, λέγοντάς μας. «Ει ούν συνηγέρθητε τω Χριστώ, τα άνω ζητείτε, τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης».
Εάν συναναστηθηκαμε με τον Χριστό, συσταυρούμενοι πρώτα μαζί του, συσταυρώνοντας τα πάθη και τις αδυναμίες μας και τις αμαρτίες μας, ας το αποδείξουμε με τις αναζητήσεις μας και τις επιλογές μας.
Ας προσπαθήσουμε να αποδεσμευθούμε κατά το δυνατόν από τις υλικές και κοσμικές φροντίδες και ας αναζητήσουμε περισσότερο τον Θεό, ας ποθήσουμε να ζήσουμε περισσότερο μαζί του, περισσότερο μέσα στην παρουσία του, περισσότερα σύμφωνα με το θέλημά του, για να είμαστε και εμείς μάρτυρες της Αναστάσεώς του και να ζούμε το χαρμόσυνο αυτό γεγονος κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες όχι μόνο αυτές τις ημέρες αλλά και σε όλη μας τη ζωή.
