Την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Κυρίου Βεροίας.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Παντελεήμων κατά την ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον».
Ὡς βρέφος εἰσέρχεται σήμερα στόν ναό τοῦ Σολομῶντος ὁ Χριστός, στήν ἀγκάλη τῆς Παναγίας Μητέρας του, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου.
Καί ἐνῶ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί ὁ προστάτης της, ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, δέν περίμεναν νά τούς ὑποδεχθεῖ κάποιος, τούς ὑποδέχεται ὁ πρεσβύτης Συμεών, ὁ ὁποῖος καί προφητεύει γιά τό τεσσαρακονθήμερο βρέφος, στό πρόσωπο τοῦ ὁποίου ἀναγνωρίζει τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου.
«Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν», προφητεύει ὁ πρεσβύτης Συμεών πού σπεύδει νά ὑποδεχθεῖ «τό σωτήριον» τοῦ Κυρίου, ὅπως τοῦ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Θεός.
Πῶς εἶναι ὅμως δυνατόν «τό σωτήριον» τοῦ Κυρίου, ὁ Μεσσίας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου νά κεῖται καί «εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν»; Πῶς εἶναι δυνατόν ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων νά ὁδηγεῖ ἄλλους στή σωτηρία καί ἄλλους στήν καταστροφή;
Εἶναι δυνατόν, γιατί ὁ Θεός πού ἀποφασίζει νά σώσει τόν ἄνθρωπο εἶναι Θεός-Πατέρας καί προσφέρει στόν ἄνθρωπο τήν ἐλευθερία τῆς ἐπιλογῆς. Δέν τόν σώζει μέ τή βία, δέν τόν ἀναγκάζει νά ἀποδεχθεῖ τή σωτηρία πού τοῦ προσφέρει. Τοῦ δίδει τή δυνατότητα νά σωθεῖ καί μαζί καί τήν ἐλευθερία νά ἐπιλέξει.
Ὁ Θεός στέλνει στόν κόσμο τόν Υἱό του γιά νά προσφέρει στόν ἄνθρωπο τή σωτηρία. Τοῦ ἁπλώνει τό χέρι γιά νά τόν τραβήξει ἀπό τόν βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας στόν ὁποῖο εἶχε πέσει καί νά τοῦ δώσει τήν εὐκαιρία νά βγεῖ ἀπό ἐκεῖ. Τόν πλησιάζει, ταπεινώνεται, γίνεται ὅμοιος μέ αὐτόν, τόν ἀναζητᾶ, ἀλλά ἀφήνει στόν ἄνθρωπο τήν ἐπιλογή. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν», τοῦ λέγει. Τόν καλεῖ, ἀλλά δέν τόν ὑποχρεώνει.
Ἔτσι ἡ προφητεία τοῦ πρεσβύτου Συμεών ἐπιβεβαιώνεται τότε καί τώρα. Ἐπιβεβαιώνεται στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ καί στή διάρκεια τῶν εἴκοσι αἰώνων πού ἔχουν περάσει ἀπό τότε. Ὁ κάθε ἄνθρωπος κάνει τίς ἐπιλογές του. Ὁ πρεσβύτης Συμεών μαζί μέ τήν Ἄννα στόν ναό τοῦ Σολομῶντος τόν ἀναγνωρίζουν, ἄν καί βρέφος, ὡς Μεσσία καί εὐφραίνονται γιά τήν τιμή τῆς οὐράνιας αὐτῆς συναντήσεως. Ὁ Ἡρώδης ἀκούει γιά τήν ὕπαρξή του ἀπό τούς μάγους καί σπεύδει νά τόν θανατώσει. Οἱ Ἰουδαῖοι ἀκοῦν τό κήρυγμά του καί ἄλλοι τόν πιστεύουν καί τόν ἀκολουθοῦν, καί ἄλλοι πάλι σπεύδουν νά τόν καταδικάσουν καί νά τόν σταυρώσουν.
Ἡ προφητεία τοῦ πρεσβύτου Συμεών βρίσκει τήν ἐκπλήρωσή της σέ κάθε ἐποχή ἀνάλογα μέ τήν ἐπιλογή τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Δέν εἶναι ὁ Χριστός πού ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους στήν πτώση. Ὁ Χριστός μᾶς ὁδηγεῖ ὅλους στήν ἀνάσταση. Τήν πτώση τήν ἐπιλέγουν ὅσοι δέν θέλουν νά πιασθοῦν ἀπό τό χέρι πού ἁπλώνει ὁ Χριστός πρός τό μέρος τους. Ὅσοι νομίζουν ὅτι ὁ Χριστός τούς δεσμεύει καί τούς περιορίζει. Ὅσοι δέν θέλουν νά πιστεύσουν ὅτι ὁ Χριστός μᾶς πλησιάζει μόνο ἀπό ἀγάπη. Ὅσοι δέν θέλουν τόν Χριστό στή ζωή τους. Γιατί ὁ Χριστός ταυτίζεται μέ τήν ἀνάσταση. Ἡ δική του ἀνάσταση εἶναι ἡ δική μας ἀνάσταση, γιατί αὐτός εἶναι, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει, «ἡ ζωή καί ἡ ἀνάστασις». Ἡ ἀπουσία του ἀπό τή ζωή μας εἶναι ταυτόσημη μέ τήν πτώση μας. Καί ὁ Χριστός δέν φεύγει ἀπό τή ζωή μας, ἐάν ἐμεῖς δέν τοῦ ζητήσουμε νά φύγει.
«Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν».
Ἡ φωνή τοῦ πρεσβύτου Συμεών ἀκούεται καί σήμερα, ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἐδῶ καί μᾶς περιμένει νά τόν ὑποδεχθοῦμε μέ τήν πίστη ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής μας. Μᾶς περιμένει νά τόν ὑποδεχθοῦμε, ὅπως τόν ὑποδέχθηκε ὁ πρεσβύτης Συμεών. Μᾶς περιμένει νά τόν δεχθοῦμε στήν ψυχή μας καί νά ἑνωθοῦμε μαζί του. Μᾶς περιμένει νά ἐμπιστευθοῦμε τή σωτηρία μας στήν ἀγάπη του, ἀκολουθώντας τό θέλημα καί τίς ἐντολές του.
Ἄς ἀκολουθήσουμε τήν ἐπιλογή τοῦ πρεσβύτου Συμεών. Ἄς ἀνοίξουμε τήν ψυχή μας στόν Χριστό, γιά νά γίνει καί γιά μᾶς ἡ δική μας ἀνάσταση, γιά νά γίνει «τό σωτήριον τοῦ Κυρίου».
Καί ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι, σέ ἀντίθεση μέ τόν Συμεών πού περίμενε ἐπί χρόνια νά συναντήσει τόν Χριστό, ἐμεῖς δέν χρειάζεται νά περιμένουμε, γιατί ὁ Χριστός εἶναι ἐδῶ, δίπλα μας, εἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία μας, ἕτοιμος νά ἐνοικήσει στήν ψυχή μας καί νά τήν λυτρώσει. Ἄς μήν τόν ἀφήνουμε νά περιμένει. Ἄς τόν ὑποδεχθοῦμε γιά νά ζήσουμε καί ἐμεῖς «τό σωτήριόν» του.
Ὅπως εἶπα, ὁ Συμεών χρόνια ὁλόκληρα περίμενε αὐτή τή στιγμή γιά νά δεῖ τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου, γιά νά δεῖ τόν Χριστό. Καί ὁ Χριστός ἦρθε, καί, ὅπως εἶπα, μᾶς περιμένει. Τότε περίμενε ὁ Συμεών, τώρα περιμένει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Σέ λίγο θά ἀκούσουμε: «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε», δηλαδή μᾶς καλεῖ, μᾶς περιμένει, μᾶς περιμένει νά μᾶς ἀναστήσει μέ τό Σῶμα του καί τό Αἷμα του. Στή δική μας ἐπιλογή εἶναι ἐάν θά ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν πρόσκληση τήν ὁποία μᾶς ἀπευθύνει ἡ Ἐκκλησία διά τοῦ στόματος τοῦ ἱερέως, γιά νά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι αὐτῆς τῆς ἀναστάσεως, τήν ὁποία προσφέρει ὁ Κύριός μας.
