Βεροίας Παντελεήμων: «Να είμαστε γνήσιοι υμνητές της Παναγίας»

Το απόγευμα της Παρασκευής, 9ης Αυγούστου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη Μικρή Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Επισκοπής.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: “«Τούς βοηθείας τῆς παρά σοῦ δεο­μένους μή παρίδῃς, Παρθένε, ὑ­μνοῦ­ν­τας καί ὑπερυ­ψοῦντας σέ, Κόρη, εἰς αἰῶνας».

Ψάλαμε καί ἀπόψε τήν Παρά­κλη­ση πρός τήν Παναγία μας μέ κατά­νυξη καί εὐλάβεια, ὅπως κάθε ἀπόγευμα αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου.

Ἀμέτρητες καί ἀναρίθμητες οἱ πα­ρακλήσεις πού ἀπευθύνονται πρός αὐτήν τήν εὐσπλαγχνική Μη­τέρα, τήν Κυρία τῶν Ἀγγέλων, τή Δέ­σποι­να τοῦ κόσμου, κάθε ἡμέρα, κά­θε στιγμή, ὁλόκληρο τόν χρόνο. Μά πιό πολλές αὐτές πού τίς ἀπευ­θύνουμε τοῦτες τίς ἡμέρες, καθώς πο­ρευόμαστε νοερά πρός τή Γεθ­ση­μα­νῆ, μαζί μέ τούς ἀποστό­λους ἐκ τῶν περάτων, γιά νά τή συνοδεύ­σου­με στό οὐράνιο ταξίδι της.

­Ἀμέτρητες καί ἀναρίθμητες οἱ πα­ρακλήσεις μας πρός τή γλυκύτατη Μη­τέρα μας σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τοῦ κόσμου. Ἀμέτρητες καί ἀναρίθμη­τες ὅσες καί οἱ χτύποι τῆς καρδιᾶς μας, γιατί ποιός μπορεῖ νά πεῖ ὅτι δέν ἔχει ἀνάγκη τῆς βοη­θείας της, δέν χρειάζεται τήν προ­στασία της, δέν ἀποζητᾶ τήν παρη­γορία της, ὅσες φορές καί ἄν τήν ἔχει ζητή­σει, ὅσες φορές καί ἄν ἔχει καταφύ­γει σ’ αὐτήν, ὅσες φορές καί ἄν τήν ἔχει ἐπικαλεσθεῖ;

Γι’ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἔβαλε στά χείλη μας ἀπόψε καί αὐτή τήν ἱκεσία πρός τήν Παναγία μας. «Τούς βοηθείας τῆς παρά σοῦ δεο­μέ­νους μή παρίδῃς, Παρθένε, ὑ­μνοῦ­ντας καί ὑπερυψοῦντας σέ, Κόρη, εἰς αἰῶνας».

Ἱκετεύσαμε, λοιπόν, τήν Παναγία μας νά μήν ἀδιαφορήσει γιά ὅσους ἔχουν ἀνάγκη καί ζητοῦν τή βοή­θειά της, γιά ὅσους τήν ὑμνοῦν καί τήν δοξάζουν στούς αἰῶνες. Ἱκε­τεύ­­σαμε τήν Παναγία μας νά μήν ἀδιαφορήσει γιά τά αἰτήματά μας, ἐπειδή εἶναι πολλά καί συνεχῆ καί ἐπίμονα, ἀλλά νά ἀνταποκριθεῖ σ’ αὐτά ὡς στοργική Μητέρα καί νά μᾶς χαρίσει τή βοήθειά της.

Καί τήν ἔχουμε ἀνάγκη, ἀδελφοί μου, τή βοήθεια τῆς Παναγίας μας, γιατί ὅλοι μας βρισκόμαστε ἀντι­μέ­τω­ποι μέ δεκάδες προβλήματα καί ὑποθέσεις, μέ δεκάδες κατα­στά­σεις καί δυσκολίες πού ξεπερ­νοῦν τίς δυ­­νάμεις μας καί λυγί­ζουν τά γόνα­τά μας.

Προβλήματα προσωπικά καί οἰκο­γενειακά, θλίψεις καί ἀσθένειες στενοχωροῦν τήν ψυχή μας καί συνθλίβουν τή ζωή μας. Γεγονότα θλιβερά καί δυσάρεστα πού συμ­βαί­νουν δίπλα μας καί στόν κόσμο καί ἀποτελοῦν εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ἀνα­πόσπαστο τμῆμα τῆς καθη­με­ρι­νότητός μας μᾶς κάνουν νά ἀγω­νιοῦμε γιά τό μέλλον, γιά τή ζωή μας, γιά τά παιδιά μας. Καί δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού διαπιστώ­νουμε πώς οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις καί τά ἀνθρώπινα μέσα δέν εἶναι ἱκανά νά μᾶς προσφέρουν βοήθεια.

Ὅμως ἐκεῖ πού ἀνθρώ­πινες δυνα­τότητες φθάνουν στά ὅ­ριά τους, ἐκεῖ ἀρχίζουν τά ἀνεξάν­τλητα ὅρια τῶν δυνατοτήτων τῆς Παναγίας μας. Γι’ αὐτό καί ἄς προ­σ­φεύγουμε σ’ αὐτήν μέ πίστη, μέ ἐμπιστοσύνη, ὄχι μόνο ὅταν ἀπελ­πιζόμαστε καί ἀπογοητευόμαστε ἀπό τούς ἀν­θρώ­πους, ἀλλά καθημε­ρι­νά καί συνε­χῶς. Ἄς καταφεύγου­με στήν Παναγία μας ὄχι μόνο γιά τά προ­βλήματα πού μᾶς ἀπασχο­λοῦν προ­σωπικά ἀλλά καί γιά τά προ­βλή­ματα πού ὑπάρχουν γύρω μας, γιά τά προβλήματα πού ἀπα­σχο­λοῦν τούς ἀδελφούς μας καί τόν κόσμο, γιατί ἡ Παναγία μας εὐ­αρεστεῖται ἀπό τό ἐνδιαφέρον μας γιά τούς ἄλλους, πού εἶναι καί ἐκεῖνοι παι­διά της, καί ἱκανοποιεῖ μέ μεγα­λύτερη προθυμία καί τά δι­κά μας αἰτήματα.

Ἄς καταφεύγουμε στήν Παναγία μας καί ἄς ζητοῦμε τή βοήθειά της ὡς εἰλικρινεῖς καί γνήσιοι ὑμνητές της. Διότι τότε ἡ Παναγία ἀνταπο­κρί­νεται ταχύτερα στά αἰτήματά μας, ὅταν ἐμεῖς δέν τήν ὑμνοῦμε μό­νο μέ τά λόγια, δέν τήν ὑμνοῦμε μόνο μέ τά χείλη, δέν τήν ὑμνοῦμε μόνο ὅταν βρισκόμαστε σέ μεγάλη ἀνάγκη, ἀλλά ὅταν τήν ὑμνοῦμε μέ ἀγάπη καί ἀπό ἀγάπη κινούμενοι, ὅταν τήν ὑμνοῦμε μέ πίστη καί ἐμ­πι­στοσύνη, ἀλλά κυρίως ὅταν τήν ὑμνοῦμε μέ καθαρή καρδιά, ὅταν τήν ὑμνοῦμε προσπαθώντας ταυ­τό­­χρονα νά μιμηθοῦμε τήν ἁγία ζωή της, ἀκολουθώντας τίς ἐντο­λές τοῦ Υἱοῦ της.

Γιατί οἱ πραγματικοί ὑμνητές τῆς Παναγίας, ἐκεῖνοι τῶν ὁποίων τά αἰτήματα ἀκούει καί στά ὁποῖα μέ χαρά ἀνταποκρίνεται, εἶναι ὅσοι εἶ­ναι πιστοί μαθητές τοῦ Υἱοῦ της. Αὐτούς δέν τούς ἀντιπαρέρχεται πο­τέ ἀλλά τούς ἔχει πάντοτε κάτω ἀπό τή σκέπη καί τήν προστασία της.

Γι’ αὐτό παρακαλώντας τήν Πα­να­γία μας αὐτές τίς ἡμέρες γιά ὅλα τά ἄλλα, ὅσα μᾶς ἀπασχολοῦν καί ὅσα ἔχουμε ἀνάγκη, ἄς τήν παρα­κα­­λέ­σουμε καί γι’ αὐτό· νά μᾶς ἀξιώ­­νει νά εἴμαστε πάντοτε πιστοί μα­θητές τοῦ Κυρίου, νά εἴμαστε γνή­σιοι ὑμνητές της, γιά νά εἴμα­στε ἄξιοι καί τῆς βοηθείας της καί νά τήν ὑμνοῦμε εἰς πάντας τούς αἰῶ­νας”.