Με λαμπρότητα τελέσθηκε ο Εσπερινός της Αγάπης στη Βυζαντινή Βέροια το πρωί της Κυριακής του Πάσχα. “Χαρά και ειρήνη σε έναν κόσμο που δοκιμάζεται από ποικίλα προβλήματα και ζει με την αγωνία και τον φόβο του θανάτου και του πολέμου. Όμως η χαρά και η ειρήνη του Αναστάντος Χριστού υπερβαίνει και νικά και τον φόβο και την αγωνία και τον θάνατο, αρκεί εμείς να θελήσουμε να τα οικειοποιηθούμε” είπε μεταξύ άλλων στην Ποιμαντορική του Εγκύκλιο ο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Προ του Εσπερινού, προηγήθηκε η ένδυση του Αρχιερέως στο Μητροπολιτικό Μέγαρο και ακολούθησε λιτανευτική πομπή προς τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας, όπου τελέστηκε ο Εσπερινός της Αγάπης, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου κ. Παντελεήμονος και με τη συμμετοχή των κληρικών της πόλης.
Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού, το αναστάσιμο μήνυμα του Ευαγγελίου ακούστηκε κατά την παράδοση σε πολλές ξένες γλώσσες.
Τέλος, η απόλυση του Εσπερινού πραγματοποιήθηκε στον αύλειο χώρο του Μητροπολιτικού Μεγάρου, όπου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων μοίρασε σε όλους το πασχαλινό αβγό, ευχόμενος ο Αναστάς Κύριος να χαρίζει την ειρήνη τόσο στις ψυχές των πιστών, όσο και στον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας, η οποία βιώνει τη σκληρότητα του πολέμου.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Παντελεήμων στην Ποιμαντορική Εγκύκλιο της Αναστάσεως ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν». Ενώπιον του τάφου του Αναστάντος Κυρίου οι πιστές μαθήτριες του Κυρίου στέκονται έκπληκτες. Ο λίθος που έκλεινε την είσοδό του και τις έκανε να ανησυχούν πως θα τον απομακρύνουν για να επιτελέσουν το έργο της αγάπης προς τον Διδάσκαλό τους και να αλείψουν με τα αρώματά τους το νεκρό σώμα του, έχει ήδη αποκυλισθεί και το σώμα του Κυρίου δεν είναι εκεί όπου το είχε τοποθετήσει ευλαβικά ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας.
Και αν οι Ιουδαίοι τις προηγούμενες ημέρες από φόβο μήπως οι μαθητές του Κυρίου «ελθόντες νυκτός» κλέψουν το σώμα του και πούν ότι αναστήθηκε, είχαν ζητήσει από τον Πιλάτο κουστωδία για να φυλάσσει τον τάφο, οι μυροφόρες βρίσκουν τώρα ουράνιο φύλακα στον τάφο, όχι για να φυλάσσει το νεκρό σώμα του πεφιλημένου Διδασκάλου τους, αλλά για να αναγγείλει πρώτα σε αυτές «το φαιδρόν της Αναστάσεως» μήνυμα. «Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν».
Η απουσία του Κυρίου από τον τάφο του δεν είναι έλλειψη ή απώλεια αλλά παρουσία διαρκής και αιώνια. Το κενό μνημείο δεν είναι τόπος θρήνου και οδυρμού αλλά εύγλωττη μαρτυρία του θαύματος της Αναστάσεως και της συντριβής του Άδου και του θανάτου.
Ενώπιον του κενού τάφου του Αναστάντος Κυρίου ο άγγελος μεταδίδει στις μυροφόρες γυναίκες και δι᾽ αυτών σε όλο τον κόσμο ότι ο Χριστός «ουκ έστιν ώδε». Δεν είναι εδώ. Γιατί δεν ήταν δυνατόν να τον περιορίσει ο θάνατος, ο τόπος, η κακία των ανθρώπων και η πονηρία του διαβόλου.
Δεν είναι εδώ ο Χριστός, στον τάφο μαζί με τους νεκρούς, γιατί τους ανέστησε και αυτούς και τους απελευθέρωσε από τα δεσμά του θανάτου. Δεν είναι εδώ ο Χριστός, γιατί αναστήθηκε προκειμένου να αποδείξει ότι αυτός είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου. Δεν είναι εδώ ο Χριστός, γιατί είναι κοντά σε όλους όσους θα πιστεύσουν στο κήρυγμά του, θα δεχθούν το Ευαγγέλιό του και θα θελήσουν να τον ακολουθήσουν.
«Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε». Ο Χριστός λείπει από τον τάφο, αλλά είναι παρών στις ψυχές των ανθρώπων που σαν τις μυροφόρες σπεύδουν να τον προσκυνήσουν αναστημένο. Είναι παρών στον κόσμο, για να απλώνει το παντοδύναμο χέρι του και να ελευθερώνει τους ανθρώπους από την αμαρτία, από τον θάνατο και από τον φόβο που προκαλεί. Είναι παρών στην ιστορία, για να μεταβάλλει τα δεδομένα και να εκπλήσσει όσους αμφισβητούν την ύπαρξη και τη δύναμή του. Ο αναστάς Κύριος είναι παρών για να διώχνει την αγωνία και τον φόβο των ανθρώπων για όλα όσα συμβαίνουν, οδηγώντας μας στη νέα ζωή, στην αναστημένη ζωή που Εκείνος χαρίζει.
Είναι παρών για να δώσει και σε μας, όπως και στις μυροφόρες γυναίκες και στους μαθητές του, το διπλό μήνυμα της χαράς και της ειρήνης, που δεν είναι σαν αυτές που προσφέρει ο κόσμος, γιατί είναι τα αναφαίρετα δώρα του Αναστάντος Κυρίου προς τον άνθρωπο. Είναι η χαρά η οποία πηγάζει από την απαλλαγή του ανθρώπου από την αμαρτία και τις συνέπειές της. Είναι η ειρήνη η οποία είναι αποτέλεσμα της καταλλαγής και της συμφιλιώσεως του ανθρώπου με τον Θεό.
Χαρά και ειρήνη είναι τα δώρα του Αναστάντος Κυρίου και προς εμάς που συνήλθαμε αυτή την ώρα για να προσκυνήσουμε την Ανάστασή του. Χαρά και ειρήνη σε έναν κόσμο που δοκιμάζεται από ποικίλα προβλήματα και ζει με την αγωνία και τον φόβο του θανάτου και του πολέμου. Όμως η χαρά και η ειρήνη του Αναστάντος Χριστού υπερβαίνει και νικά και τον φόβο και την αγωνία και τον θάνατο, αρκεί εμείς να θελήσουμε να τα οικειοποιηθούμε.
Αν θελήσουμε να ζήσουμε εν καινότητι ζωής, της αναστημένης ζωής του Κυρίου μας, τότε θα ζούμε καθημερινά τη χαρά και την ειρήνη του. Τότε το «ηγέρθη ουκ έστιν ώδε» θα σημαίνει και για μας την παρουσία του Αναστάντος Κυρίου στην ψυχή μας, που θα την πληροί με τη χαρά και την ειρήνη της Αναστάσεώς του.