Βραβεύσεις αριστούχων φοιτητών και μαθητών της Αλεξάνδρειας

Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το απόγευμα η καθιερωμένη εκδήλωση απονομής χρηματικών βραβείων και επαίνων σε αριστούχους φοιτητές, καθώς επίσης και στους επιτυχόντες στις γενικές εξετάσεις για την εισαγωγή στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Έπαινοι απονεμήθηκαν και σε αριστούχους μαθητές των τριών τάξεων του Λυκείου.

Της εκδήλωσης προηγήθηκε Εσπερινός κατά τον οποίο χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στο τέλος της ακολουθίας ανέγνωσε σχετική ευχαριστήρια ευχή για τους επιτυχόντες των εξετάσεων και απηύθυνε πατρικούς λόγους, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε και ο Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Φοιτητικής Μέριμνας του Α. Π. Θ. κ. Δημήτριος Κωβαίος, ο οποίος κατάγεται από την Αλεξάνδρεια.

Την εκδήλωση παρουσίασε ο Αρχιερατικός Επίτροπος Αλεξανδρείας Αρχιμ. Διονύσιος Ανθόπουλος.

Για τις φωτογραφίες πατήστε ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Συνεχίζοντας τήν ὡραία παρά­δο­ση τήν ὁποία ἀπό πολλά χρόνια ἔχει καθιερώσει ἡ Ἱερά Μητρό­πολή μας ἐδῶ στήν Ἀλεξάνδρεια συγκεντρωθήκαμε ἀπόψε ἐδῶ στόν ναό τῆς Παναγίας γιά νά βραβεύσουμε τούς ἀριστούχους μαθητές καί μαθήτριες πού διακρί­θηκαν στίς ἐξετάσεις γιά τά Ἀνώ­τατα Ἐκπαιδευτικά Ἱδρύματα καί στίς ἐνδοσχολικές ἐξετάσεις.

Καί ξεκινήσαμε μέ τήν Ἀκο­λου­θία τοῦ Ἑσπερινοῦ, θέλοντας νά ἐκφράσουμε τήν εὐχαριστία μας καί τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τόν Χριστό καί τήν Παναγία Μη­τέ­ρα του γιά τήν ἐπιτυχία πού χάρι­σε στά παιδιά μας. Καί ἦταν χρέος μας αὐτή ἡ ἔκφραση τῆς εὐγνω­μοσύνης καί τῆς εὐχαριστίας πρός τόν Θεό καί πρός τήν Παναγία μας, διότι τή δική τους βοήθεια καί τή δική τους χάρη εἴχαμε ἐπι­καλεσθεῖ καί εἴχαμε ζητήσει πρίν ἀπό τίς ἐξετάσεις, καί τώρα ἀπο­λαμβάνουμε μαζί τους τή χαρά τῆς ἐπιτυχίας μέσα στήν ὄμορφη χρι­στουγεννιάτικη ἀτμόσφαιρα, μέσα στή χαρά πού ἔφερε στόν κόσμο καί στούς ἀνθρώπους τό κοσμο­σω­τήριο γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ πού γιορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες.

Μιλοῦμε πολλές φορές γιά τή χα­ρά τῶν Χριστουγέννων καί λέμε πώς ἡ χαρά αὐτή διαρκεῖ, ὅταν ζοῦ­με τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ στήν πραγματική της διάσταση, ὅταν τή ζοῦμε πνευματικά καί ὄχι μόνο κοσμικά. Καί εἶναι φυσικό ὅτι ἡ διάρκεια τῆς χαρᾶς ἐξαρτᾶ­ται ἀπό τό περιεχόμενο τῆς ἑορ­τῆς. Γιατί, ἐάν βγάλουμε ἀπό τά Χριστούγεννα τό βαθύτερο νόημα, ἐάν δέν προσπαθήσουμε νά συνει­δητοποιήσουμε τό γεγονός ὅτι δέν γεννήθηκε ἁπλῶς ὁ Χριστός μία ὁρισμένη χρονική στιγμή, ἀλλά ὅτι τό γεγονός τῆς Γεννήσεώς του παράγει καί θά παράγει συνέπειες μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος, τότε τά Χριστούγεννα θά εἶναι καί γιά μᾶς μία γιορτή σάν ὅλες τίς ἄλλες, μία γιορτή πού προσφέρει χαρά, ἀλλά ἡ χαρά αὐτή σβύνει, ὅταν σβύσουν καί τά φῶτα τῆς γιορτῆς.

Ὅμως τά Χριστούγεννα, ἡ ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι μία τέτοια γιορτή. Ὁ Χριστός ἦρθε στή γῆ ὡς ὁ Μεσσίας, ὡς ὁ μεγάλος ἀναμενόμενος, αὐτός δη­λαδή τόν ὁποῖο περίμεναν αἰῶνες οἱ ἄνθρωποι, γιά νά τούς ἀπαλ­λά­ξει ἀπό τό βάρος τῆς ἁμαρτίας καί νά ἀποκαταστήσει τή σχέση τους μέ τόν Θεό, πού εἶχε διαταραχθεῖ μέ τό προπατορικό ἁμάρτημα καί τήν ἔκπτωσή τους ἀπό τόν παρά­δεισο τῆς Ἐδέμ.

Ἔτσι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ δέν ἔφερε μόνο χαρά, τή χαρά πού φέρνει πάντοτε στούς ἀνθρώπους ἡ γέννηση ἑνός παιδιοῦ. Δέν ἔφε­ρε μόνο τή χαρά πού φέρνει ἡ σω­τηρία ἑνός ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος βρίσκεται σέ δύσκολη θέση. Ἔφε­ρε μαζί μέ τή χαρά τῆς Γεννήσεώς του καί τήν ἐλπίδα, χαρίζοντας σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους τήν προο­πτι­κή τῆς σωτηρίας.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ χαρά τῶν Χριστου­γέν­νων δέν κρατᾶ μία μόνο ἡμέ­ρα. Γι᾽ αὐτό ἡ χαρά τῶν Χριστου­γέννων δέν τελειώνει, ὅταν σβύ­σουν τά φῶτα. Διαρκεῖ καί θά διαρ­κεῖ, γιατί συνοδεύεται ἀπό τήν ἐλπίδα. Καί ἐλπίδα εἶναι ἡ πίστη σέ αὐτό πού θά συμβεῖ στό μέλλον, καί δίδει μεγαλύτερη χα­ρά, γιατί δίνει προοπτική σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, δίδει προοπτική στούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς.

Γιά ὅσους ἀντιλαμβάνονται αὐτή τή διάσταση τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τή διάσταση τῆς ἐλπίδος πού χάρισε ὁ Χριστός στόν ἄν­θρωπο, σέ ἕναν ἄνθρωπο πού ἦταν ἀπογοητευμένος, πού ἦταν ἀπελ­πισμένος, πού ζοῦσε ὑπό τό βάρος τῆς κακίας καί τῶν παθῶν του καί δέν εἶχε διέξοδο, στόν ἄνθρωπο πού ζοῦσε βλέποντας στό πρό­σω­πο τοῦ συνανθρώπου του ὄχι ἕναν ἀδελφό ἀλλά ἕναν ἐχθρό καί εἶχε καταντήσει νά εἶναι ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο λύκος, ὅπως ἔλεγε ὁ λατίνος ποιητής Πλαῦτος, ἡ ἐλπίδα αὐτή, πού δέν ἀφοροῦσε μόνο τούς ἀν­θρώπους τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ αἰτία διαρκοῦς καί μό­νιμης χαρᾶς. Γιατί ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἔδωσε καί δίδει τήν ἐλ­πίδα τῆς σωτηρίας σέ κάθε ἄν­θρω­πο, στούς ἀνθρώπους τοῦ χθές, τοῦ σήμερα καί τοῦ αὔριο, στούς εὐσεβεῖς καί στούς ἁμαρτωλούς, στούς πλούσιους καί στούς πτω­χούς, στούς μικρούς καί τούς με­γά­λους.

Ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας πού προσ­φέρει σέ κάθε ἄνθρωπο ἡ Γέν­νηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτή πού κάνει τή χαρά τοῦ γεγονότος, τή χαρά τῆς ἑορτῆς, νά διαρκεῖ τόσο πολύ, νά διαρκεῖ εἴκοσι αἰῶ­νες τώρα, νά διαρκεῖ στίς ψυχές ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Αὐτή τή σχέση τῆς ἐλπίδας μέ τή χαρά πού ἐκπηγάζει ἀπό τή φάτνη τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων τή ζοῦμε μέσα ἀπό ἕναν ἄλλο τρόπο κάθε χρόνο μέ τή βράβευση τῶν μαθητῶν καί τῶν μαθητριῶν τῶν σχολείων μας, τῶν παιδιῶν μας.

Βραβεύοντάς τα δέν χαιρόμαστε μόνο μέ τήν ἐπιτυχία τους στίς ἐξε­τάσεις ἤ τήν εἰσαγωγή τους στά Ἀνώτατα Ἐκπαιδευτικά Ἱδρύματα τῆς πατρίδος μας, ἀλλά γιατί ἡ πα­ρουσία τους, ἡ προσπάθειά τους, ἡ ἐπιτυχία τους εἶναι πού μᾶς προσ­φέρουν ἐκτός ἀπό τή χαρά καί τήν ἐλπίδα.

Τά παιδιά εἶναι οὕτως ἤ ἄλλως ἡ ἐλπίδα τῆς πατρίδος μας, ἡ ἐλπίδα τῆς Ἐκκλησίας μας. Στά παιδιά προσ­βλέπουμε οἱ μεγαλύτεροι, καί ἀπό τήν προσπάθεια καί τήν ἐπι­τυχία τους ἀντλοῦμε τήν ἐλπίδα καί τήν αἰσιοδοξία γιά τό μέλλον καί τῆς πατρίδος μας καί τῆς Ἐκ­κλησίας μας.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ ἐπιτυχία, γιά τήν ὁποία σᾶς βραβεύουμε ἀπόψε, εἶ­ναι μία διαρκής χαρά γιά μᾶς τούς μεγαλυτέρους, τούς γονεῖς, τούς καθηγητές καί τούς πνευματικούς σας πατέρες, τούς ἱερεῖς καί τόν Ἐπίσκοπό σας, πού παρακολου­θού­σαμε μέ ἐνδιαφέρον καί στορ­γή τήν προσπάθειά σας, τίς ἀγω­νίες καί τούς κόπους σας, πού σᾶς συμπαραστεκόμασταν μέ ὅποιο τρό­πο μποροῦσε ὁ καθένας μας, πού προσευχόμασταν γιά νά ἔχετε τή χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ στή μελέτη καί στίς ἐξετάσεις σας.

Καί εἶναι διαρκής ἡ χαρά μας, γιατί ἐλπίζουμε σέ σᾶς καί στήν πρόοδό σας, καί πιστεύουμε σέ αὐτήν, γιατί ἡ ἐξέλιξη τῶν μεγα­λυ­τέρων ἀπό ἐσᾶς πού βραβεύ­σαμε τά προηγούμενα χρόνια μᾶς ἐπιτρέπει νά πιστεύουμε ὅτι καί σεῖς θά ἐξελιχθεῖτε ἀνάλογα· ὅτι θά προχωρήσετε καί θά προοδεύ­σετε στίς σπουδές σας, στήν ἐπι­στήμη σας, στή ζωή σας, μέ τήν ψυχή σας γεμάτη ἀπό τή χαρά καί τήν ἐλ­πίδα, πού αἰσθανόμαστε ὅλοι αὐτή τήν ὡραία στιγμή, καί θά ἐπανέρ­χεστε συχνά σέ αὐτή τήν ὥρα τῆς βραβεύσεως καί τῆς ἑορ­ταστικῆς αὐτῆς ἐκδηλώσεως πρός τιμήν σας, καί θά γίνεστε καί ἐσεῖς πρότυπο γιά τά νεώτερα παιδιά, ὅπως ἦταν καί γιά σᾶς οἱ μεγα­λύ­τεροι, σέ μία εὐγενῆ ἅμιλλα γιά τήν κατάκτηση τῆς ἐπιτυχίας καί τῆς ἀριστείας.

Γιά νά ἐπιτύχετε ὅμως αὐτά πού ὁραματίζεστε, ἀλλά καί αὐτά πού ὁραματιζόμαστε καί ἐμεῖς οἱ μεγα­λύτεροι γιά σᾶς καί εὐχόμαστε καί προσευχόμαστε νά τά ἐπιτύχετε στή ζωή σας, καί γιά νά μήν μετα­βληθεῖ ὁ ἀγώνας γιά τήν κατά­κτη­ση τῆς ἐπιτυχίας καί τῆς ἀριστείας ἀπό εὐγενῆ ἅμιλλα σέ ἀσύδοτο ἀνταγωνισμό πού ἀντί νά βοηθᾶ, ἀντί νά ὠφελεῖ, βλάπτει καί κατα­στρέ­φει τούς ἀνθρώπους καί ἰδιαί­τερα τούς νέους, καί ἀκόμη γιά νά μήν γίνει ἡ προσπάθειά σας γιά τήν ἐπιτυχία ἕνα κυνήγι στόχων χωρίς ἀντίκρυσμα, μέ δυσάρεστες κάποιες φορές συνέπειες, ἐάν δέν ἐπιτευχθοῦν οἱ στόχοι, θά πρέπει νά ἔχετε πάντοτε ἕνα πράγμα κα­τά νοῦν. Καί αὐτό εἶναι ὅτι θά πρέπει νά προσπαθεῖτε νά συνδυά­ζετε τήν ἀπόκτηση τῶν γνώσεων καί τήν ἐπιτυχία στίς σπουδές σας μέ τήν καλλιέργεια τῆς ἀρετῆς, μέ τήν καλλιέργεια τοῦ ἤθους.

Τό γνωρίζετε ὅλοι ὅτι ὁ ἄνθρω­πος δέν εἶναι μόνο νοῦς. Εἶναι ἕνα σύνθετο ὄν, πού ἐάν θέλει νά εἶναι ἰσορροπημένος, ἐάν θέλει νά εἶναι πλήρης, θά πρέπει νά ἀναπτύσσει ἰσόρροπα καί τόν νοῦν καί τήν ψυ­χή του, καί νά καλλιεργεῖ τό ἦθος. Καί ἦθος εἶναι ἡ παιδεία τῆς ψυχῆς. Εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ἀρε­τῆς πού γίνεται φρουρός τοῦ νοῦ γιά νά μήν παρεκκλίνει σέ ἐπι­κίνδυνες ἀτραπούς, γιά νά χα­λιναγωγεῖ τόν νοῦ καί νά τόν προ­στατεύει ἀπό τήν ὑπεροψία καί τόν ἐγωισμό, πού εἶναι καταστρο­φικά καί γιά τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο καί γιά τούς συνανθρώπους του καί γιά τόν κόσμο.

Εἶναι τό μέσο πού βοηθᾶ τόν ἄν­θρωπο νά ἀξιοποιεῖ καί τίς γνώ­σεις καί τίς δεξιότητές του γιά τό καλό, τόσο τό δικό του ὅσο καί τῶν ἀνθρώπων γύρω του.

Καί παρότι τό ἦθος εἶναι μία ἔν­νοια, ἡ ὁποία βρισκόταν στό ἐπί­κεντρο τῆς προσοχῆς καί τῶν ἀρ­χαίων φιλοσόφων μας, πού τό­νι­ζαν τήν ἀνάγκη ἡ γνώση νά συμ­βαδίζει μέ τήν ἀρετή, σύμφω­να καί μέ τήν ἄποψη πού διατυ­πώνει ὁ Πλάτωνας στόν Μενέξενο λέγο­ντας, «πᾶσα ἐπιστήμη χωρι­ζο­μένη δι­και­οσύνης καί τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαί­νε­ται», ἀλλά διδάσκει καί ἡ Ἁγία Γραφή, δυστυχῶς στήν ἐποχή μας πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀδιαφο­ροῦν γιά τό ἦθος, ὑποβαθμίζουν τή σημασία του, χλευάζουν καί δια­σύρουν ὅσους ἀγωνίζονται γιά νά τό καλλιεργήσουν καί γιά νά τό διαφυλάξουν.

Καί ἐπειδή τά ἀποτελέσματα αὐ­τῆς τῆς στάσεως τά βλέπουμε γύ­ρω μας, ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας θά προβάλλει μέσω τῶν φετινῶν ἐκ­δη­λώσεων τῶν ΚΣΤ´ Παυλείων τή σημασία τοῦ ἤθους στή ζωή μας καί τή σχέση Εὐαγγελίου καί ἤ­θους.

Ἡ σχέση αὐτή τοῦ Εὐαγγελίου μέ τό ἦθος εἶναι ζωτικῆς σημασίας, γιατί τό Εὐαγγέλιο προσφέρει στόν ἄνθρωπο πού θέλει νά καλ­λιεργήσει τό ἦθος καί τήν ἀρετή στή ζωή του ὄχι μόνο κίνητρο ἀλ­λά καί τή δύναμη νά ἀγωνισθεῖ γι᾽ αὐτό.

Γι᾽ αὐτό καί σεῖς πού βρίσκεσθε στήν ἀρχή τῆς ζωῆς σας θά πρέπει νά συνειδητοποιήσετε ὅτι ἡ προσπά­θεια γιά νά μορφωθεῖτε χρειάζεται νά συνοδεύεται καί ἀπό τήν προ­σπάθεια νά διαμορφώσετε ἦθος, νά καλλιεργήσετε τίς ἀρετές ἐκεῖ­νες πού θά σᾶς κάνουν μία ὁλο­κληρωμένη προσωπικότητα, ἕναν ἄνθρωπο πού θά μπορεῖ νά διαχει­ρίζεται ἐπωφελῶς τή γνώση καί τήν ἐπιτυχία, πού θά μπορεῖ νά δια­χειρίζεται ἀκόμη καί τήν ἀπο­τυχία, χωρίς οὔτε νά ἐνθουσιάζε­ται ὑπερβολικά καί νά νομίζει ὅτι ὅσα ἐπέτυχε εἶναι δικό του κατόρ­θωμα καί νά ὑπερηφανεύεται γι᾽ αὐτά, οὔτε ὅμως σέ περίπτωση ἀπο­­τυχίας νά ἀπογοητεύεται ἤ νά ἀπελπίζεται.

Ἡ ἀξία καί ἡ ποιότητα τοῦ ἀν­θρώπου δέν κρίνεται μόνο ἀπό τίς γνώσεις του, κρίνεται ἀπό τή ζωή του, ἀπό τόν χαρακτήρα του καί ἀπό τή συμπεριφορά του πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Γι᾽ αὐτό καί σεῖς, παράλληλα μέ τόν ἀγώνα σας γιά νά κατακτήσετε τή γνώση, γιά νά προοδεύσετε στήν ἐπιστήμη σας, ἀγωνισθεῖτε νά καλλιερ­γή­σετε καί τόν χαρακτήρα σας, νά κατακτήσετε τίς ἀρετές πού θά σᾶς κάνουν πραγματικά νά διακρί­νε­στε μεταξύ τῶν συνομιλήκων σας καί τῶν συνανθρώπων σας γενι­κό­τερα. Γιατί, ὅταν οἱ γνώσεις συνο­δεύονται ἀπό ταπεινοφρο­σύ­νη, ἀπό διακριτικότητα, ἀπό εὐγέ­νεια, ἀπό ἀγάπη, ἀπό καλωσύνη, τότε ἀναδεικνύονται περισσότερο, τότε ὠφελοῦν περισσότερο τόσο ἐσᾶς τούς ἴδιους ὅσο καί τούς ἄλ­λους γύρω σας.

Καί ὅποιος παράλληλα μέ τή με­λέτη τῆς ἐπιστήμης ἀσκεῖται καί στή μελέτη τῆς ἀρετῆς, αὐτός ἔχει στήν προσπάθειά του καί τή βοή­θεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δέν τόν ἐγκαταλείπει ποτέ, ἀλλά τοῦ δίνει τή δύναμη νά ἐπι­τύχει καί στούς δύο στόχους τῆς ζωῆς του, καί στή γνώση καί στήν ἀρετή.

Αὐτούς τούς δύο στόχους σᾶς προτρέπω καί ἐγώ πατρικά νά ἔχε­τε πάντοτε στή ζωή σας καί νά στη­ρίζεστε γιά τήν ἐπιτυχία τους πάντοτε στήν πίστη σας στόν Χρι­στό. Γιατί ὅποιος πιστεύει στόν Χρι­στό καί ἐμπιστεύεται τή ζωή του στήν ἀγάπη του, αὐτός ὄχι μό­νο δέν κινδυνεύει ὅσες δυσκολίες καί ἄν ἀντιμετωπίσει, ἀλλά ἀντλεῖ δύναμη γιά νά ἀγωνίζεται περισ­σό­τερο καί νά κατακτᾶ τήν ἐπι­τυχία.

Τήν ἀποψινή, λοιπόν, βράβευση, γιά τήν ὁποία εἶναι φυσικό νά χαί­ρεστε καί σεῖς καί ὅλοι ἐμεῖς, οἱ γονεῖς σας, οἱ καθηγητές σας, οἱ πνευματικοί σας πατέρες, οἱ φίλοι σας, ὅλοι ὅσοι σᾶς ἀγαποῦν καί πα­ρακολούθησαν μέ πολλή ἀγάπη τήν προσπάθειά σας, θά ἤθελα νά τή συνοδεύσω μέ τήν ὁλόθερμη εὐ­χή νά συνεχίσετε νά ἀγωνίζεσθε καί νά προοδεύετε στή ζωή σας, γιά νά σᾶς χαιρόμαστε καί νά σᾶς κα­μαρώνουμε καί ἐμεῖς οἱ μεγα­λύτεροι, ἀλλά καί γιά νά ἀποτε­λεῖτε πρότυπο καί γιά τούς νεω­τέρους, καί νά ἔχετε πλούσια τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί στή νέα χρονιά καί σέ ὅλη σας τή ζωή.