Με την βοήθεια του Θεού και την προστασία της Παναγίας συνέχισε η Ιερά Μητρόπολη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών τους εορτασμούς διά τα 200 χρόνια από την έναρξη του ιερού αγώνος της εθνικής παλλιγενεσίας, ο οποίος έγινε «πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος».
Το Σάββατον 19 Ιουνίου 2021, επέτειον της μετακομιδής των λειψάνων του Ιερομάρτυρος και Εθνομάρτυρος Μητροπολίτου Χίου Πλάτωνος Φραγκιάδου ετιμήθη η μνήμη του εις τον Ιερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Χίου με Αρχιερατικήν Θ. Λειτουργίαν ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου και με την συμμετοχήν των Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρων κ. Στυλιανού Μανώλη και κ. Ιωάννου Μουσά και του Ιερολ. Αρχιδιακόνου κ. Αποστόλου Λάρδα ενώ έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ι. Ναού κ. Δημήτριος Δημητρακόπουλος και ο Λαμπαδάριος του Ι. Ναού κ. Αντώνιος Κυδώνης, παρόντος του Διοικητού της 96 ΑΔΤΕ, Ταξιάρχου κ. Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη.
Εις το κέντρον του Ιερού Ναού ετέθησαν προς προσκύνησιν τα λείψανα του κορυφαίου Χίου Ιεράρχου, ο οποίος, όπως επεσήμανεν ο Σεβασμιώτατος Χίου κ. Μάρκος εις το κήρυγμά του, εθυσιάσθη υπέρ Πίστεως (διά τον Χριστόν), υπέρ Πατρίδος (διά την Ελλάδα) και επειδή ήτο Χίος εις την καταγωγήν και υπέρ Οικογενείας (διά τους συμπατριώτας και οικείους τους).
Τα τρία αυτά λαμπρά ιδανικά, ετόνισε ο Σεβασμιώτατος, πρέπει να μας εμπνέουν και σήμερον εις χρόνους, κατά τους οποίους πρώτον, ή συγκρητικώς αλλοιώνεται το Ορθόδοξον φρόνημα ή περιθωριοποιείται η Εκκλησία από την ζωήν των νεοελλήνων, δεύτερον βάλλεται η εθνική πολιτισμική ιδιοπροσωπεία του οικουμενικού ελληνισμού από τα βέλη της παγκοσμιοποιήσεως ή του διεθνισμού και τρίτον πολεμείται και ματώνει ο θεοίδρυτος θεσμός της ελληνοχριστιανικής οικογένειας, ο οποίος αποτελεί ζωτικόν κύτταρον της υποστάσεως και της διατηρήσεως του ευσεβούς ημών Έθνους.
Την Δευτέραν 21 Ιουνίου 2021 ετιμήθη η μνήμη του Αγίου ενδόξου νεομάρτυρος Νικήτα του Νισυρίου του εν Χίω αθλήσαντος το 1792. Ο εορτασμός έγινε εις τον Ιερόν Ναόν Αγίου Νικολάου εις το χωρίον Λιθί, εις τον λιμένα του οποίου απεβιβάσθη ο Άγιος αφιχθείς εις την Χίον. Ετελέσθη Αρχιερατική Θ. Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου και με την συμμετοχήν του Αιδεσιμ. Οικονόμου κ. Κωνσταντίνου Χατζηδάκη, Εφημερίου του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Λιθίου ενώ έψαλλαν ο κ. Κωνσταντίνος Προμπονάς και η κ. Σταματία Τσάμπου.
Παρόντες ο Αντιδήμαρχος κ. Κωνσταντίνος Βεργίνας και ο Περιφερειακός Σύμβουλος κ. Παντελής Μπουρνιάς.
Εις το θείον κήρυγμα ο Σεβασμιώτατος συνέδεσε την θυσίαν των νεομαρτύρων και του Αγίου Νικήτα με τας προϋποθέσεις διά την αφύπνησιν των σκλαβωμένων Ελλήνων, οι οποίοι έπρεπε να διατηρήσουν το θρησκευτικόν φρόνημα, την συνείδησιν της ιστορικής συνεχείας και την ελληνικην γλώσσαν, κάτι το οποίον επετεύχθη μέσω της χρήσεως της κατά την λατρευτικήν ζωήν της Εκκλησίας και συνεχίζεται σήμερον με την διδασκαλίαν των κλασσικών γραμμάτων εις πολλά Πανεπιστήμια και του εξωτερικού. Ως εκ τούτου, ετόνισε ο Φιλόλογος Ιεράρχης, αποτελεί εθνικόν θέμα η προσπάθεια διά την μη διακοπήν της διδασκαλίας αυτής εις οιοδήποτε σημείον του πλανήτου. Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας οι ευσεβείς ενορίται ενημέρωσαν τον Σεβασμιώταταν ότι έχουν ολοκληρώσει σχεδόν παρεκκλήσιον τιμώμενον εις μνήμην του Αγίου Νικήτα του Νισυρίου, το οποίον ο Χίος Ποιμενάρχης υπεσχέθη να εγκαινιάση προσεχώς, προσκαλών και τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κώου και Νισήρου κ. Ναθαναήλ, φίλον αδελφικόν εκ των φοιτητικών χρόνων.
Την Πέμπτην 24 Ιουνίου 2021 εις τον Ιερόν Ναόν Αγίου Γεωργίου εις τα Ρεστά Χίου, ετιμήθη και η μνήμη του οσίου Αθανασίου του Παρίου, Σχολάρχου της Μεγάλης Σχολής της Χίου. Εις τον Ιερόν αυτόν Ναόν, όπου και ο τάφος του Αγίου, ετελέσθη Αρχιερατική Θ. Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου, με την συμμετοχήν του Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου κ. Ιωάννου Μπογή και των Αιδεσιμ. Πρεσβυτέρων κ. Γεωργίου Πύρρου και κ. Κωνσταντίνου Βιττάκη, ενώ έψαλλαν ο κ. Νικόλαος Φλάμος, Πρωτοψάλτης και κ. Ιάκωβος Μπιρλής, Λαμπαδάριος, του Ι. Ενοριακού Ναού Μεταμορφώσεως Σωτήρος Χριστού Λειβαδίων.
Ο Σεβασμιώτατος κηρύττων ανέφερε ότι το φιλοκαλικόν κίνημα των κολλυβάδων είναι η Ορθόδοξη αναγεννητική απάντησις εις τα αντίστοιχα, αλλά αλλοία κινήματα της Δύσεως. Η Δύσις με τον ευρωπαικόν διαφωτισμόν ηθέλησεν να διαλύση το σκότος της «διά» κάποιων μέσων, γεγονός το οποίον κατέστησε το φως της ισχνόν, και με την γαλλικήν επανάστασιν ηθέλησεν να εγερθή «επί» κάποιων βάθρων, τα οποία ως σαθρά και μη ασφαλή απειλούν την ευστάθειάν της. Η Ορθοδοξία απήντησεν εις τον διαφωτισμόν με τον Φωτισμόν, με το Φως του Χριστού, το οποίον «φαίνει πάσιν», το ανέσπερον Φως, και εις την επανάστασιν με την Ανάστασιν, κατά την οποίαν ανασταίνεται ο Αδάμ παγγενής, ανασταίνεται ο άνθρωπος και πορεύεται προς την ζωήν, την Βασιλείαν του Θεού, τον Παράδεισον. Εάν κοσμήσωμεν τον πολιτισμόν μας με αυτά, τότε θα έχωμεν αντί ενός πολιτισμού ερρεβώδους και ζοφερού σκότους και θανάτου, ένα πολιτισμόν φωτός και ζωής, ένα πολιτισμόν Χριστού, ο οποίος είπεν « εγώ ειμι το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιω. η΄, 12), και «εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή»(Ιω. ια΄, 25).
