Μητροπολίτης Ιερισσού: Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί υποχρέωση για όσους ερευνούν και πιστεύουν

Ο Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεόκλητος στην εγκύκλιό του για το Πάσχα 2023 υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ότι “η Ανάσταση του Χριστού γίνεται αναγκαίο γεγονός και αναμφισβήτητη υποχρέωση, όχι για όσους πιστεύουν χωρίς να ερευνούν, αλλά για όσους ερευνούν και πιστεύουν”.

“Όταν, λοιπόν, η λογική γίνη το όργανο της προσεγγίσεως του Ιησού, τότε αυτή οδηγεί κατευθείαν στην Ανάστασή Του και καθιστά το υπέρλογο της Θεότητας και των Ουρανίων πραγμάτων, νοητό και αποδεκτό από τον άνθρωπο!”, τονίζει ο Σεβασμιώτατος.

• Φωτογραφία: Ραφαήλ Γεωργιάδης

Παρακάτω η εγκύκλιος του Μητροπολίτη Ιερισσού

Πρός

Τόν Iερό Κλήρο,

Τις Μοναστικές Aδελφότητες καί

Τόν φιλόχριστο Λαό

της καθ’ Ημάς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀδελφοί καί τέκνα μου εν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Το Θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού κατέστη ανά τους αιώνες, κατά την προφητική ρήση του Θεοδόχου Συμεών, «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. β΄ 34). Πρόσωπο που λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος, μα μισήθηκε και πολεμήθηκε πολύ! Όμως απ’ όλη την κατά Χριστόν Οικονομία, την ένσαρκη Παρουσία του Υιού του Θεού στη γη, την Ενανθρώπησή Του και το περπάτημά Του στα γήινα, ένα γεγονός αμφισβητήθηκε στο έπακρο: από την αίρεση, από τη φιλοσοφούσα διάνοια, από τη λογικοκρατία, από την πολύμορφη Εξουσία και κυρίως τον ορθολογισμό όπως εκφράστηκε στον Ευρωπαικό χώρο και μάλιστα τον Προτεσταντικό. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Με αποτέλεσμα να διερωτάται ο μέσος άνθρωπος, αν η Ανάσταση του Χριστού είναι Αλήθεια ή Μύθος! Τούτη τη λαμπρή ημέρα της Αναστάσεώς Του οφείλουμε ν’ απαντήσουμε και μάλιστα Αγιογραφικά, όπως δηλαδή τα ιερά Κείμενα της Εκκλησίας επιτάσσουν.

Ως γνωστόν την ιστορία της ανθρωπότητας τη γνωρίζουμε με ασφάλεια και ακρίβεια μέσω συγκεκριμένων προσώπων – των ιστορικών που κατέγραψαν τα συμβάντα της εποχής τους και τα διέσωσαν μέσα στους αιώνες. Κανείς μάλιστα δεν αμφισβητεί τα ιστορικά ντοκουμέντα που μερικά απ’ αυτά μπορούν να επιβεβαιωθούν μέσω των ευρημάτων – τεκμηρίων, τα οποία η αρχαιολογική σκαπάνη συνεχώς ανακαλύπτει.

Για το Πρόσωπο του Χριστού υπάρχουν τέτοια αδιάσειστα στοιχεία, υπάρχουν οι «ιστορικοί» της εποχής και ακόμα οι «ιστορικοί» κάποιων παρωχημένων εποχών που οραματίστηκαν και τους απεκαλύφθη αυτή Του η έλευση, η Ανάσταση, η Σάρκωσή Του και την αποτύπωσαν φιλολογικοιστορικά στα κείμενά τους. Πρόκειται για τους Προφήτες με «ιστορικό» κείμενο την Παλαιά Διαθήκη, όπου εκεί καταγράφονται και περιγράφονται λεπτομερέστατα η Γέννηση, η Σταύρωση, η Ταφή και η Ανάσταση Εκείνου. Κι αν η Παλαιά Οικονομία-Διαθήκη δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο απολύτως ασφαλές και έγκυρο για τα συμβάντα, η “ιστορία” δεν μπορεί να αμφισβητηθή και ιστορία, στην προκειμένη περίπτωση, έγραψαν οι τέσσερις Ευαγγελιστές, οι οποίοι έζησαν τα τότε χρόνια περισσότερο γνωσιολογικά παρά συναισθηματικά και τα κατέγραψαν ως ιστορικά ντοκουμέντα κατά τον ίδιο απολύτως τρόπο που ο Πλάτων, χάριν λόγου, αποτύπωσε τη ζωή και τη δράση του δασκάλου του Σωκράτους.

Και μιλάμε ότι κινήθηκαν γνωσιολογικά, σχεδόν αγνωστικιστικά, επειδή στο σύνολό τους οι Μαθητές, μετά τη Σταύρωση, είχαν απορρίψει την Ανάσταση κι ο καθένας αναζητούσε να ξαναβρή την προ τριετίας ζωή του, τότε που δεν είχε γνωρίσει Εκείνον. Έτσι ο Κλεόπας και ο άλλος Μαθητής, πορευόμενοι προς Εμμαούς, αμφισβήτησαν τη Θεότητα του Ιησού· ο Πέτρος Τον αρνήθηκε, ο Θωμάς, για να πιστέψη, ήθελε οπτικές και απτικές αποδείξεις: «… εάν δεν ιδώ με τα μάτια μου στα χέρια Του το σημάδι των καρφιών και δεν βάλω το δάκτυλό μου στο σημάδι των καρφιών και δεν βάλω το χέρι μου στην πλευρά Του, ώστε όχι μόνον με τα μάτια μου, αλλά και με τα δάκτυλά μου να βεβαιωθώ, δεν θα πιστέψω» (Ιωάνν. κ΄ 25)! Ο Ιωάννης, ο “Θουκιδίδης” της ιστορικής βιοτής του Χριστού και της Αναστάσεώς Του, διατυπώνει με τέτοια και τόση ιστορική ακρίβεια, λεπτομέρεια και αλήθεια τα ευρήματά του, την προσπάθεια, δηλαδή, πιστοποιήσεως της Αναστάσεως του Ιησού, ώστε είναι δύσκολο έως αδύνατο να αμφισβητήση κανείς τη λογική και μετριόφρονα διατύπωση με την οποία επιχειρεί να ανιχνεύση και να αποδώση την αλήθεια εκείνης της φήμης.

Η ενότητα του Ιωάννειου Ευαγγελίου που αναφέρεται στην Ανάσταση και κυρίως στη διαδρομή των Μαθητών προς τον Τάφο, αποτελεί δείγμα ιστορικής ευθύνης και αληθείας. Η περιγραφή δεν αφήνει περιθώρια αμφισβητήσεων: «Κατόπιν λοιπόν από την ανέλπιστη αυτή είδηση (ότι ο Τάφος του Κυρίου ήταν κενός), βγήκε από το σπίτι που έμενε ο Πέτρος, μαζί δε με αυτόν βγήκε και ο άλλος Μαθητής (ο Ιωάννης) και έρχονται στο μνημείο. Έτρεχαν δε και οι δύο μαζί, αλλά ο άλλος μαθητής – ως νεώτερος – έτρεξε μπροστά γρηγορότερα από τον Πέτρο κι έφθασε πρώτος στο μνημείο. Κι αφού έσκυψε, βλέπει απ’ έξω τους νεκρικούς επιδέσμους να είναι κατά γης, λόγω όμως της μεγάλης συγκινήσεώς του δεν προχώρησε να μπη μέσα. Ενώ λοιπόν περίμενε απ’ έξω, έρχεται και ο Σίμων Πέτρος ύστερα απ’ αυτόν και θαρραλέος και ορμητικός, καθώς ήταν από χαρακτήρος, μπήκε στο μνημείο και παρετήρησε εκ του πλησίον, ότι οι νεκρικοί επίδεσμοι ήσαν κατά γης και δεν έλειπαν, και το φακιόλιο, με το οποίο είχαν σκεπάσει την κεφαλή του Ιησού, δεν ήταν ατάκτως ανακατεμένο με τους επιδέσμους, αλλά με τάξη ήταν τυλιγμένο κάπου εκεί. Τότε, λοιπόν, μπήκε μέσα και ο άλλος μαθητής, που ήλθε πρώτος στο μνήμα και είδε αυτά εκ του πλησίον και αυτός και επίστευσε ότι ο Ιησούς ανέστη» (Ιωάνν. κ΄ 3-8).

Ιστορική αξία έχει και η μεταστροφή του Σαύλου σε Απόστολο των Εθνών Παύλο, ο οποίος ως γνωστόν, και κατά τη δική του ομολογία «εδίωκε και επόρθει» την Εκκλησία του Χριστού. Στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται κατά τον λιθοβολισμό του Στεφάνου «…Και οι μάρτυρες που σύμφωνα με τον νόμο έπρεπε πρώτοι να ρίξουν τους λίθους εναντίον του, άφησαν προς φύλαξη τα ρούχα τους κοντά στα πόδια κάποιου νέου, που λεγόταν Σαύλος …», ως και «… ο Σαύλος επικροτούσε και επιδοκίμαζε μαζί με τους φονείς-διώκτες του τη θανατική εκτέλεση του Στεφάνου» (Πραξ. ζ΄ 58 και 60)! Έχουμε, δηλαδή, ένα φανατικό Εβραίο, αγνωστικιστή, στερεά δεμένο με την πίστη των πατέρων του και διώκοντα τη θρησκεία του Ναζωραίου.

Στις Πράξεις, επίσης, αναφέρεται: «Ο δε Σαύλος, σαν να ζούσε μέσα σε κάποια φονική ατμόσφαιρα, εξακολουθούσε να αποπνέη από μέσα του και να εκδηλώνη αισθήματα απειλής και φθόνου κατά των Μαθητών του Κυρίου· και γι’ αυτό προσήλθε στον αρχιερέα και ζήτησε απ’ αυτόν συστατικές και εξουσιοδοτικές επιστολές για τη Δαμασκό και τις εκεί Συναγωγές, με σκοπό, εάν βρη κάποιους που να ανήκουν στον δρόμο και στην αίρεση του Ιησού, είτε άντρες είτε γυναίκες, να τους φέρη δεμένους στην Ιερουσαλήμ» (Πραξ. θ΄ 1-2)! Πρόκειται για ένα συνειδητό αντιχριστιανό, που θεωρούσε τον εξολοθρεμό τους ως θρησκευτικό χρέος, ως επιταγή θεική!

Με ποια, λοιπόν, λογική μπορεί να ερμηνεύση κανείς αυτή τη μεταστροφή; Ένας Εβραίος της μορφώσεως του Παύλου και των θρησκευτικών φανατικών του πεποιθήσεων, πως είναι δυνατόν από φοβερός διώκτης να μεταβληθή σε διαπρύσιο κήρυκα, έτσι χωρίς λόγο; Πως προσηλύτισαν οι αγράμματοι Μαθητές ένα καταξιωμένο επιστήμονα; Κεντρικό σύνθημα, κήρυγμα, πυρήνα θα λέγαμε του κηρύγματός του κατέστησε ο Παύλος την Ανάσταση του Χριστού, για την οποία έλεγε: «Εάν δε ο Χριστός δεν ανέστη, είναι χωρίς πραγματικό περιεχόμενο το κήρυγμά μας, κούφια και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο είναι και η πίστη σας. Επιπλέον εμείς οι Απόστολοι συλλαμβανόμαστε και ψευδομάρτυρες που δίνουμε ψευδή μαρτυρία για τον Θεό, ότι ανέστησε τον Χριστό, τον οποίο δεν ανέστησε … Αλλά όχι· γιατί τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών, πρώτος απ’ όλους τους άλλους και με την Ανάστασή Του βεβαιώνει, ότι θα ακολουθήση έπειτα η ανάσταση και των άλλων κεκοιμημένων» (Α΄ Κορ. ιε΄ 14 και 20)!

Άρα για τον Παύλο που εβίωσε δύο μορφές ζωής, μία του Σαύλου και μία του Παύλου, η Ανάσταση, η παρουσία του αναστημένου Ιησού σε προσωπικό επίπεδο ανέτρεψε αρχές πολέμιες και πραγματοποιήθηκε η μεγάλη μεταβολή. Είναι, λοιπόν, ο Παύλος αποδεικτικό στοιχείο της Αναστάσεως Εκείνου!

Αδελφοί μου, η Ανάσταση του Χριστού γίνεται αναγκαίο γεγονός και αναμφισβήτητη υποχρέωση, όχι για όσους πιστεύουν χωρίς να ερευνούν, αλλά για όσους ερευνούν και πιστεύουν. Και αυτό γιατί έξω από τη λογική επιχειρηματολογία, τα πάντα μένουν αστήρικτα και μετέωρα. Συγκεκριμένα, οι Μαθητές από τη φύση τους δύσπιστοι όντες, πως, χωρίς απτές αποδείξεις θα κήρυτταν μιάν ανάσταση ψεύτικη και φανταστική με τίμημα την ίδια τη ζωή τους, που κατέληγε στον θάνατο περνώντας μέσα από βασανηστήρια, μαρτύρια, κολαστήρια ψυχής και σώματος; Πως μπορεί άνθρωποι που Τον αρνήθηκαν μπροστά από μία υπηρέτρια, όπως ο Πέτρος, στη συνέχεια μπροστά στο ίδιο Συμβούλιο που καταδίκασε τον Χριστό να ομολογήσουν “Χριστόν εσταυρωμένον και αναστάντα”, λέγοντας «υποχρέωση και καθήκον έχουμε να πειθαρχούμε μάλλον στον Θεό, παρά στους ανθρώπους» (Πραξ. ε΄ 29); Όταν, λοιπόν, η λογική γίνη το όργανο της προσεγγίσεως του Ιησού, τότε αυτή οδηγεί κατευθείαν στην Ανάστασή Του και καθιστά το υπέρλογο της Θεότητας και των Ουρανίων πραγμάτων, νοητό και αποδεκτό από τον άνθρωπο!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΔΕΛΦΟΙ!

ΝΑΙ, ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Άγιον Πάσχα 2023

Μέ ἀναστάσιμους πατρικούς ἀσπασμούς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†Ὁ Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου

ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.