Εκκοιμήθη ο π. Νικόλαος Κίτσος

Η Εξόδιος Ακολουθία τελέσθηκε χθες, Παρασκευή, στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Δημητροπούλου, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Αμβροσίου, με τη συμμετοχή του Ιερού Κλήρου της Αρχιερατικής Περιφερείας Αιγίου και πλήθους πιστών της Ενορίας και της μείζονος περιοχής, οι οποίοι με βαθειά συγκίνηση απέδωσαν τον οφειλόμενο σεβασμό τους προς τον μακαριστό π. Νικόλαο, που με την καλοσύνη, την πραότητα και το ιερατικό του ήθος τούς ενέπνεε.

Ο μακαριστός π. Νικόλαος χειροτονήθηκε Διάκονος στις 5 Ιουλίου 1982 στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης και Θεοπρομήτορος Άννης Αιγίου. Χειροτονήθηκε Ιερέας στις 9 Απριλίου 1984 στον Ενοριακό Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Δημητροπούλου Αιγιαλείας, τον οποίο διακόνησε μέχρι σήμερον, ήτοι 37 συναπτά έτη υπηρεσίας.

Διεκρίνετο για την ιεροπρέπεια, το ήθος, την εντιμότητα, την πνευματική προσφορά, το αγωνιστικό φρόνημα και την εργατικότητά του, απολαμβάνοντας δικαίως της εκτιμήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Αμβροσίου.

Ο π. Νικόλαος συμβολίζει τη γενιά του πνευματικού  αγώνα, του αγώνα για δίκαιο, αλλά και τη γενιά της δημιουργίας. Έζησε και πάλεψε μέσα σε δύσκολες συνθήκες, δίνοντας τον δικό του αγώνα γι’ αυτόν τον τόπο. Ο λόγος του ήταν μεστός, η στάση του σεμνή, με τον τρόπο του φρόντιζε να βρίσκεται δίπλα στους ενορίτες του, δίνοντάς τους δύναμη για να μπορέσουν να σταθούν όρθιοι. Φιλόξενος πάντοτε, άνοιγε την πατρική του αγκαλιά, όπως ο Αβραάμ, σε κάθε αδελφό που τον επισκεπτόταν αποζητώντας λίγη ανθρώπινη αγάπη στην αφιλόξενη ζωή μας. Ο Ιερός Ναός Τιμίου Προδρόμου ήταν το σπίτι του, ο χώρος που αντλούσε δύναμη από τη δύναμη του Θεού για να μπορεί να υπηρετεί το ποίμνιό του. Οι ενορίτες του ήταν η μεγάλη οικογένειά του. Το ενδιαφέρον του για τους κατοίκους του Δημητρόπουλου ήταν έντονο και διαρκές μέσα από την παρουσία του σε όλες τις οικογενειακές, κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις τους. Όμως η δραστηριότητά του εκτεινόταν και πέρα από τα όρια της ενορίας του. Φιλακόλουθος και φιλομόναχος όπως ήταν, θεράπευε συχνά τις λειτουργικές ανάγκες της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στο Βερίνο, ενώ ταυτόχρονα ένιωθε βαθύ σεβασμό και αγάπη για τη γειτονική Ιερά Μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Θαυμαστό όμως ήταν και το κηρυκτικό του έργο, καθώς από στήθους αναφερόταν στην ανθολογία της πατερικής διδασκαλίας, εντυπωσιάζοντας τον ακροατή για την βαθυτάτη γνώση και μελέτη του ατέρμονου ωκεανού της πατερικής γνώσης, που δεν την εξέφραζε μόνον θεωρητικά αλλά την έκανε εσωτερικό βίωμα της ζωής του. Το εκκλησιαστικό του ήθος και η λειτουργική κατάρτισή του ώθησαν τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας να του αναθέσει την οργάνωση των εγκαινίων των Ναών. Δεκάδες Ιεροί Ναοί στην Αιγιάλεια και τα Καλάβρυτα εγκαινιάστηκαν με τη φροντίδα και την επιμέλεια του π. Νικολάου, ο οποίος προετοίμαζε την τελετή με κάθε λεπτομέρεια και ακρίβεια. Παράλληλα ο Σεβασμιώτατος, αξιοποιώντας την άριστη θεολογική κατάρτιση και καλλιέργειά του και τον ένθεο ζήλο του για την Ορθοδοξία και την Εκκλησία, τον συμπεριέλαβε στην αντιαιρετική ομάδα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, μέσα στην οποία εργάστηκε υποδειγματικά μαζί με τους άλλους πατέρες, καταθέτοντας ευθαρσώς και ορθοτομώντας την αλήθεια έναντι της πλάνης και των αιρέσεων που καταδυναστεύουν τη ζωή του ανθρώπου.

Ανάμεσα όμως στα πολλά τάλαντα που ο Θεός τού έδωσε ήταν το χάρισμα της τέχνης της Αγιογραφίας. Κάθε κίνηση του πινέλου του πάνω στον καμβά ή το ξύλο συγχρονιζόταν από βαθυτάτη εσωτερική προσευχή της ψυχής. Σαν ο ίδιος ο εικονιζόμενος Άγιος να καθοδηγούσε το χέρι του αριστοτέχνη δημιουργού της εικόνας του. Τα αποτελέσματα της τέχνης του μπορεί να τα θαυμάσει κανείς στο ναό και τα ξωκλήσια της ενορίας του που κοσμούνται από τις φορητές του εικόνες. Από το 2008 έως το 2018 δεκάδες μαθητές της Σχολής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεώς μας έμαθαν την ιερή τούτη τέχνη από τα χέρια του π. Νικολάου, ο οποίος με υπομονή, επιμονή και με τον πατρικό του λόγο τούς ενέπνεε και τους έδιδε ελπίδα και δύναμη να συνεχίσουν. Η μαθητεία κοντά του ήταν μια πραγματική απόλαυση και γέμιζε τις ψυχές, χαρά, αγάπη και ενδιαφέρον για την Αγιογραφία.

Στη σύντομη προσλαλιά του ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, Πανοσολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Ιωακείμ Βενιανάκης αναφέρθηκε στην ευσέβεια, τον ένθεο ζήλο, την ευγένεια των αισθημάτων και την ακαταπόνητο προσπάθεια του μακαριστού να θεραπεύει τις λειτουργικές ανάγκες τής Ενορίας του. «Ο Επίσκοπός μας στερείται έναν πολύτιμο συνεργάτη και ακούραστο και ακαταπόνητο ιεροπρεπή εργάτη του Ευαγγελίου. Οι ιερείς αποχωρίζονται έναν πολύπειρο αδελφό και συλλειτουργό, που η ακτινοβόλα προσωπικότητά του μας στήριζε, μας ενέπνεε και μας καθοδηγούσε με το παράδειγμα και τους λόγους του. Οι πιστοί της ενορίας του αλλά και της τοπικής μας Εκκλησίας θρηνούν τον πνευματικό τους πατέρα, εξομολόγο και απλανή οδηγό. Ο περικαλλής Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου απώλεσε τον δυναμικό του Άγγελο, τον καλλικέλαδο εφημέριό του, που με τη δεινότητα του θεολογικού του λόγου μετέδιδε το Χριστό και την διδασκαλία των Πατέρων στις καρδιές του θεοφιλούς ποιμνίου του», ανέφερε χαρακτηριστικά ο π. Ιωακείμ.

Και ο Πανοσολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κατέληξε ως εξής: «Αγαπητέ μας πάτερ Νικόλαε, πονούμε και συγκλονιζόμαστε ως άνθρωποι που φεύγεις από τον μάταιο τούτο κόσμο. Χαιρόμαστε ως πιστοί και ως Χριστιανοί γιατί μεταβαίνεις εκ του θανάτου εις την ζωήν. Γι’ αυτό η φυσική και ανθρώπινη λύπη μας ελαττώνεται από την ελπίδα και την βαθειά πεποίθηση ότι «μεταβέβηκες εκ του θανάτου εις την ζωήν» και «από τα λυπηρότερα στα χρηστότερα και θυμηδέστερα» στην αιώνια χαρά και απόλαυση. Η ενορία αυτή που τόσο αγάπησες σε στερείται. Όμως η Εκκλησία δεν σε έχασε. Σε έχει πρεσβευτή στον θρόνο της χάριτος του Θεού, στον ουρανό και θα κοσμείς τον χορό των αγγελικών δυνάμεων της αιωνίας δόξης του «Ἐσφαγμένου Ἀρνίου». Εκεί, απερίσπαστος πλέον, θα παρακαλείς τον Κύριο και θα προσεύχεσαι για όλους μας».

Ο αείμνηστος π. Νικόλαος δημιούργησε μαζί με την ευσεβή πρεσβυτέρα του μία θεοφιλή οικογένεια. Εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου μεγάλωσαν τα δύο παιδιά τους, τα σπούδασαν και τα αποκατέστησαν μεταλαμπαδεύοντας στις ψυχές τους πίστη στο Χριστό και τις πανανθρώπινες αξίες.

Αιωνία η μνήμη αυτού!