“Ο Πασάς πλησίασε τον ηγούμενο και ζητούσε να κοινωνήσει”

Ο ορθόδοξος διαδικτυακός ιστοτόπος της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης δημοσιεύει κείμενο του περιοδικού “Η Δράσις μας” από το τεύχος του Δεκεμβρίου 1984 υπό τον τίτλο “Τα Χριστούγεννα του Οσμάν Πασά”:

«Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε…».

Ο Ιωσήφ έμεινε καθηλωμένος στη θέση του. Κάποιος άγγελος, σταλμένος από το Θεό, συνόδευε τη φτωχική του λειτουργία;

… Μα, όταν γύρισε το κεφάλι του είδε με έκπληξη και αγανάκτηση τον Οσμάν Πασά να ψέλνει. «Ε! Όχι κι έτσι!…» σκέφτηκε. «Κύριε… Κύριε…». Μια σκέψη όμως τον ησύχασε. «Ίσως να ναι γιος εξομότη και έμαθε από μικρός να ψέλνει τη λειτουργία. Ίσως θα μπορούσε και πάλι να εκχριστιανισθεί». Και συνέχισε την ιεροτελεστία. Έφτασε και η ώρα της Θείας Μεταλήψεως. Ο Ιωσήφ με βαθιά ευλάβεια και συγκίνηση προσευχόταν.

«Ἰδού, βαδίζω πρὸς θείαν Κοινωνίαν…».

«Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ…». «Ευλογείτε άγιοι άγελλοι, αρχάγγελοι, θρόνοι, κυριότητες, εξουσίαι…» Και, τότε, ω! τότε ο… Πασάς πλησίασε τον ηγούμενο και ζητούσε να… κοινωνήσει.

Το αίμα του Ιωσήφ ανέβηκε στο κεφάλι. Πώς να ανεχθεί τη βεβήλωση; «Αυτό που ζητάς, Πασά, δε θα γίνει ποτέ» του είπε σταθερά. Ο πασάς επέμενε. Μία δυνατή πάλη άρχισε μεταξύ τους.

Ο ιερεύς του Θεού όμως είχε πάρει την απόφαση.

«Καλύτερος ο θάνατος από τη βεβήλωση. Ας βάψει το αίμα του το Άγιο Θυσιαστήριο…».

Τότε… αφαιρεί ο Πασάς το σαρίκι του, πλούσια μαλλιά χύθηκαν στους ώμους του. Από τον κόλπο του βγάζει ένα διπλωμένο χαρτί. Ήταν πιστοποιητικό με την υπογραφή του Οικουμενικού Πατριάρχη. Ο αείμνηστος Γρηγόριος ο Ε’ πιστοποιούσε ότι ο Χατζή Οσμάν πασάς ήταν ο γραμματεύς των πατριαρχείων. Ο Πρωτοσύγγελλος Βασίλειος.

Έγινε μικρή σιωπή. Γεμάτος κατάπληξη ο ηγούμενος, γύρισε και κοίταξε τον Οσμάν. Το πρόσωπό του, είχε πάρει τώρα μορφή αγίου.

«Αδελφέ και συλλειτουργέ, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» ψιθύρισε ο Βασίλειος.

Μετάλαβαν τα Άχραντα Μυστήρια και ανέβηκαν στον μουσαφίρ οντά να πάρουν καφέ.

Σημείωση: Ο Σουλτάνος Μαχμούτ μισούσε τους Γενίτσαρους. Όταν ο Πατριάρχης του παραπονέθηκε για τους Γενίτσαρους της Κρήτης ότι καταπιέζουν τους χριστιανούς, ο Μαχμούτ του ζήτησε να του υποδείξει άνθρωπο, πού να τα καταφέρει. Γιατί όποιον έστελνε, γινόταν ένα με τους Γενίτσαρους. Τότε, στη Σύνοδο, που κάλεσε ο Γρηγόριος, ο Πρωτοσύγγελλος Βασίλειος πρότεινε: «Εγώ θα πάω Παναγιώτατε, στην Κρήτη». Και πήγε σαν Χατζή Οσμάν πασάς «για να λυτρώσει τους Χριστιανούς από την κόλαση των Γενιτσάρων».

Το 1815, ο ευμετάβολος Μαχμούτ τον ανακάλεσε. Και τότε ο Βασίλειος ναύλωσε ένα καράβι και έκανε πανιά για τον Άθω.

Εκεί έζησε μέχρι τα βαθιά του γεράματα, μία ζωή αυταπάρνησης και θυσίας για το Θεό.

Το συναρπαστικό αυτό περιστατικό, μας αποκαλύπτει μία ακόμη πτυχή της προσφοράς της Εκκλησίας στο υπόδουλο γένος (Ίδε Νικ. Π. Ανδριώτη, Κρυπτοχριστιανικά κείμενα, σ.σ. 199-209 όπου το παραπάνω ιστορικό γεγονός σε δύο παραλλαγές).

Aπό το περιοδικό «Η Δράσις μας»
τεύχ. Δεκεμβρίου 1984

ΠΗΓΗ: xfd.gr

ΦΩΤΟ: ellinwnparadosi.blogspot.com

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.