Ποιος δεν έχει επικαλεστεί τους Αγίους Αναργύρους σε κάποιο πρόβλημά υγείας του; Οι Άγιοι Ανάργυροι δεν έγιναν γνωστοί μόνο επειδή ήταν πολύ καλοί γιατροί, αλλά κυρίως επειδή ενδιαφέρονταν και για την πνευματική ίαση των ασθενών τους, είχαν ανιδιοτελή αγάπη, καθώς προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς και μοίραζαν τα δώρα που ελάμβαναν από τον Θεό.
Ας δούμε τι γράφει σήμερα για κείνους η Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού:
Άγιοι Ανάργυροι
1. Ιατροί θαυματουργοί
Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός ήταν αδέλφια και έζησαν στη Ρώμη γύρω στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Πιστοί χριστιανοί και οι δύο, σπούδασαν την ιατρική επιστήμη με σκοπό να αφιερώσουν τη ζωή τους στη διακονία των συνανθρώπων τους. Και πράγματι έγιναν λαμπροί επιστήμονες και καταξιωμένοι γιατροί. Ωστόσο, το μυστικό της επιτυχίας τους δεν ήταν οι – για τα δεδομένα εκείνης της εποχής – άριστες γνώσεις της ιατρικής που απέκτησαν, αλλά η θερμή πίστη τους στον Θεό. Σε κάθε περίπτωση αρρώστου που κατέφευγε σ’ αυτούς, δεν παρέλειπαν να επικαλούνται το όνομα του Κυρίου Ιησού, του Ιατρού των ψυχών και των σωμάτων, κι έτσι θεράπευαν κάθε είδους ασθένεια.
Εκτός, όμως, από τη σωματική φρόντιζαν και για την πνευματική υγεία των ανθρώπων που τους πλησίαζαν. Δεν έχαναν ευκαιρία να μιλούν στους ασθενείς τους για την αληθινή πίστη και να τους οδηγούν στη μετάνοια και τη σωτηρία. Δικαίως λοιπόν ψάλλει η αγία μας Εκκλησία: «Πηγήν ιαμάτων έχοντες, Άγιοι Ανάργυροι, τας ιάσεις παρέχετε πάσι τοις δεομένοις… ιατρεύοντες τα πάθη των ψυχών και των σωμάτων ημών», που σημαίνει ότι οι Άγιοι Ανάργυροι έλαβαν ειδική χάρη από τον Θεό, ώστε να καταστούν «πηγή ιαμάτων» και να προσφέρουν σε όσους τους παρακαλούσαν την «ίασιν ψυχής τε και σώματος».
Ήταν λοιπόν η θερμή πίστη τους στον Θεό και η βαθιά ταπείνωσή τους οι αρετές εκείνες, που τους κατέστησαν άξιους για να λάβουν το χάρισμα των ιάσεων και με αυτο να βοηθούν πολλούς ανθρώπους. Ναι! Έκαναν θαύματα! Ωστόσο, όσο κι αν ακούγεται μεγάλο κι εντυπωσιακό αυτό, διέθεταν και κάποιο άλλο χάρισμα ακόμη ανώτερο, το οποίο θα δούμε στη συνέχεια.
2.Και ανάργυροι
Η φήμη των αγίων Αναργύρων σύντομα εξαπλώθηκε στα πέρατα της οικουμένης και άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο έρχονταν να τους συναντήσουν στον τόπο όπου διέμεναν κοντά στη Ρώμη, για να ζητήσουν τις προσευχές τους αλλά και τη θεραπεία διαφόρων νοσημάτων. Ήταν κάτι το εκπληκτικό! Μέρα νύχτα οι δύο αδελφοί γιατροί δεν έπαυαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε καθέναν που τους ζητούσε βοήθεια. Το πιο εκπληκτικό όμως δεν είναι τα αναρίθμητα θαύματα που έκαναν, αλλά η ανιδιοτελής αγάπη τους. Διότι παρείχαν τη θεραπεία σε όλους δωρεάν! Γι’ αυτό αλλωστε τους εδόθη και η επωνυμία «Ανάργυροι», που τους συνοδεύει από τότε ως τιμητικός τίτλος, επειδή δεν δέχονταν χρήματα για τις υπηρεσίες που προσέφεραν. Τι θαυμαστό! Επιστήμονες αυτοί, και όμως έθεσαν όλα τα χαρίσματα και τις επιτυχίες τους στη διακονία της αγάπης!
Τελικά αυτό ήταν το ανώτερο χάρισμα που απέκτησαν: η αγάπη. Αγάπη προς όλους, χωρίς διακρίσεις. Αγάπη γνήσια και θυσιαστική. Αγάπη σαν αυτή για την οποία ο απόστολος Παύλος πλέκει το γνωστό υπέροχο εγκώμιο που βρίσκεται στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή και ακούσαμε σήμερα. Εκεί, ανάμεσα στ’ άλλα, αναφέρεται ότι η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής», δηλαδή δεν επιδιώκει το δικό της συμφέρον. Πράγματι! Ο άνθρωπος που αγαπά δεν υπολογίζει ούτε κόπο, ούτε έξοδα, ούτε την προσωπική του άνεση, αλλά προτιμά να θυσιάζεται για χάρη των άλλων. Τέτοια θυσιαστική αγάπη είχαν οι Άγιοι Ανάργυροι και γι’ αυτό ο πανάγαθος Θεός τους χάρισε αιώνια τιμή και δόξα!
Πόσα έχει να μας διδάξει αυτή η αγάπη των αγίων Αναργύρων! Ειδικά στην εποχή μας έχουμε ανάγκη από ανθρώπους αγάπης και θυσίας. Ο καθένας μας έχει χαρίσματα που του έχει δώσει ο Θεός. Ας μην τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Ας σκεφθούμε τρόπους για να τα αξιοποιήσουμε βοηθώντας τους ανθρώπους γύρω μας που έχουν τόσο πολύ ανάγκη!
«Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών· δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν», ψάλλουμε στο Απολυτίκιό τους. Ας παρακαλούμε λοιπόν τους αγίους και θαυματουργούς Αναργύρους να πρεσβεύουν στον Δωρεοδότη Κυριο, ώστε κάθε χάρισμα που μας έδωσε Εκείνος να το καλλιεργούμε ταπεινά, με τη συναίσθηση ότι τίποτε δεν μπορούμε να κατορθώσουμε χωρίς τη βοήθειά του, και με αγάπη προς τους ανθρώπους γύρω μας, διότι δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να μοιράζεται κανείς τα δώρα του Θεού με τους αδελφούς του.
Πηγή: imkifissias.gr