Ο Απόστολος Ανδρέας κατείχε ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους μαθητές κι αυτό φαίνεται και από το γεγονός, ότι όταν κάποιοι Έλληνες ζήτησαν να δούν τον Χριστό, απευθύνθηκαν στον Φίλιππο και αυτός με την σειρά του στον Ανδρέα, ο οποίος και τους προσήγαγε στον Χριστό. Μετά την Πεντηκοστή ο Πρωτόκλητος κήρυξε στην Βιθυνία, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, στην Προποντίδα και το Βυζάντιο, στην Σκυθία (Βόρεια παραλία της Μαύρης Θάλασσας), Σκωτία (σύμφωνα με τοπική παράδοση), Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία, Πελοπόννησο καταλήγοντας στην Πάτρα. Εδώ κήρυξε το ευαγγέλιο και επιτέλεσε πλήθος σημείων. Η θεραπεία της Μαξιμίλλας συζύγου του απόντος Ρωμαίου άρχοντος και διοικητού Αιγεάτη καθώς και του εμπίστου δούλου του αδελφού του Αιγεάτη, Στρατοκλή, έγινε αιτία να πιστεύσουν στον Χριστό. Ο Αιγεάτης επιστρέφοντας φυλάκισε τον Απόστολο και τον καταδίκασε σε σταυρικό θάνατο.
Στην φυλακή ο Άγιος Ανδρέας χειροτονεί πρώτο επίσκοπο Πατρών τον Στρατοκλή. Το 62 μ. Χ. σε ηλικία 80 ετών και στον τόπο όπου ευρίσκεται ο επώνυμος του Αγίου Ναός τον σταυρώνουν με καρφιά στον σταυρό και σύμφωνα με μια παράδοση με το κεφάλι προς το έδαφος. Οι πατρινοί επαναστατούν ζητώντας να ελευθερωθεί, αλλά ο Άγιος τους εξηγεί, ότι γι’ αυτόν ο θάνατος είναι χαρά καθώς έτσι θα βρεθή πιο κοντά στο Θεό. Ο Αιγεάτης ανακαλεί την καταδίκη από φόβο, αλλ’ ο Άγιος αρνείται. Καθώς βρίσκεται στις τελευταίες του στιγμές συμβουλεύει τους χριστιανούς να είναι στερεωμένοι στην πίστη, συγχωρεί τους σταυρωτές, ευλογεί όλους και παραδίδει την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού. Οι πατρινοί τον ενταφίασαν στον τόπο του μαρτυρίου, όπου αργότερα οικοδομήθηκε Ναός πάνω στον τάφο του Αγίου. Ο Αιγεάτης παραφρόνησε και με το άλογο του μαζί πέφτει από κάποιο υψηλό σημείο (πιθανόν τα Ψηλαλώνια) και αυτοκτονεί.
Ο Απόστολος Ανδρέας είναι ο μοναδικός από τους δώδεκα μαθητές που όχι μόνον κήρυξε αλλά και μαρτύρησε στην κυρίως Ελλάδα και αυτό αποτελεί μεγάλη τιμή, ευλογία αλλά και ευθύνη για την πατρίδα μας και περισσότερο για όσους κατοικούν στην περιοχή των Πατρών. Είναι ο πολιούχος των Πατρών και ιδρυτής της τοπικής μας Εκκλησίας. Λείψανα του Πρωτοκλήτου μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη το 357 υπό του Αγίου Αρτεμίου, Αυγουστάλιου του Μ. Κωνσταντίνου. Πέντε αιώνες αργότερα ο Αυτοκράτορας Βασιλείος Α΄ο Μακεδών (867-886) προσκύνησε Λείψανα του Αποστόλου στην Πάτρα. Το 1462 εξαιτίας του τουρκικού κινδύνου μεταφέρθηκε η Τιμία Κάρα από τον Δεσπότη του Μωρέως Θωμά Παλαιολόγο στην Ρώμη και παραδόθηκαν στον Πάπα Πίο τον Β΄.
Τον Νοέμβριο του 1847 ένας Ρώσος Πρίγκηπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη του Πρωτοκλήτου Αποστόλου τεμάχιο δακτύλου χειρός του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.
Στην πόλη επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 λείψανα του Σταυρού, του μαρτυρίου του.
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Πατρών