Ακολουθώντας πιστά την πατερική γραμμή, εδίδασκε και έπραττε το απαραίτητο της συχνής θείας κοινωνίας διά την ύπαρξιν της εν Χριστώ ζωής. Ούτε και εδώ όμως ήταν δογματικός και ακραίος, όπως άλλοι συνασκητές του που εδογμάτιζαν ότι όποιος δεν κοινωνεί καθημερινά ή παρίσταται στην θεία Λειτουργία και δεν κοινωνεί θεωρείται εκτός Εκκλησίας, ούτε και πάλιν το μέχρι ακόμη προ ολίγων χρόνων και σε αυτό το Άγιον Όρος παρατηρούμενον ενίοτε, να μεταλαμβάνουν αραιά και κατόπιν αυστηρής τριήμερης νηστείας, ή κάθε σαράντα ή κάθε δεκαπέντε ημέρες ή τουλάχιστον το συχνότερον κάθε Σάββατον.
Ο Μακάριος Γέροντάς μας έψεγε και τα δυό αυτά άκρα και ακολουθούσε την χρυσή και βασιλική οδό της διακρίσεως του Μεγάλου Βασιλείου, χωρίς να δογματίζη φανατικά υπέρ αυτής, αλλά ο ίδιος τούτο εύρεν ως διακριτικώτερον και τούτο και στους μαθητάς αυτού επέβαλεν χωρίς βεβαίως απόλυτη προσκόλληση. Γι’ αυτό μεταλάμβανε των αχράντων μυστηρίων τετράκις της εβδομάδος, ήτοι Τρίτην, Πέμπτην, Σάββατον και Κυριακήν.
Εδώ θέλω ιδιαίτερα να τονίσω ότι αυτή η τακτική του ήταν και ένας από τους λόγους που από πολλούς άλλους συνασκητές του εθεωρείτο πλανεμένος, διότι δίδασκε την νοερά προσευχήν εφαρμόζων ο ίδιος ησυχαστικόν πρόγραμμα ασκήσεως, και διότι ακολουθούσε την συχνή θεία κοινωνία.
Ιδιαίτερα δε, δυστυχώς τότε σε πολλούς πατέρες του Αγίου Όρους, η μετάληψις κατά την Κυριακή εθεωρείτο βλάσφημος καινοτομία και αταξία, λόγω του προηγηθέντος Σαββάτου, όπου απαγορεύεται η νηστεία, και ως εκ τούτου στη συνείδηση των απλοϊκών πατέρων δεν μπορούσε κάποιος να κοινωνήσει, αφού δεν του επετρέπετο τουλάχιστον την προηγουμένην να νηστεύσει.
Έτσι η θεολογικώτατη ημέρα της Κυριακής, της Αναστάσεως του Χριστού μας, η κατ’ εξοχήν ημέρα Κυρίου, ήταν γι’ αυτούς απαγορευμένη προς θείαν κοινωνίαν, και αντί ταύτης ετιμούσαν το ιουδαϊκό Σάββατο κοινωνούντες κατ’ αυτό, λόγω της προ αυτού νηστείας της Παρασκευής.
ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΣΗΦ ΤΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗ
Πρακτικά Διορθοδόξων Επιστημονικών Συνεδρίων Αθηνών και Λεμεσού, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Άγιον Όρος- Φιλοκαλική Εμπειρία. Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου Άγιον Όρος 2007. σσ. 253-261, «Η Εκκλησιαστική συνείδηση του Γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστού» / ΠΗΓΗ: vatopedi.gr