Έλεγε ο αββάς Ησαίας:
«Αλίμονό μου, αλίμονό μου, γιατί δεν αγωνίσθηκα για τη σωτηρία μου.
Αλίμονό μου, αλίμονό μου, γιατί δεν αγωνίσθηκα να καθαρίσω τον εαυτό μου, ώστε να είμαι άξιος να γείρει λίγο προς το μέρος μου ο ελεήμων Θεός.
Αλίμονό μου, αλίμονό μου, γιατί δεν αγωνίσθηκα να βγω νικητής στους πολέμους των εχθρών σου, ώστε Εσύ να βασιλεύσεις μέσα μου».
Είπε πάλι:
«Αλίμονό μου, που ολόγυρά μου βρίσκεται τ’ όνομά Σου, κι όμως εγώ υπηρετώ τους εχθρούς σου.
Αλίμονό μου, αλίμονό μου, γιατί κάνω αυτά που αηδιάζει ο Θεός, γι’ αυτό και δεν με θεραπεύει».
Είπε ακόμη:
«Αλίμονό μου, αλίμονό μου, γιατί έχω απέναντί μου κατηγόρους για όσα γνωρίζω και για όσα δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να τα αρνηθώ.
Αλίμονό μου, αλίμονό μου, πως μπορώ να συναντήσω τον Κύριό μου και τους αγίους του, αφού οι εχθροί μου δεν άφησαν ούτε ένα μέλος μου καθαρό ενώπιον του Θεού;».
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ