Αδελφός είπε στον αββά Ποιμένα:
«Εάν δώσω στον αδελφό μου λίγο ψωμί ή κάτι άλλο, οι δαίμονες μολύνουν την πράξη αυτή σαν να γίνεται από ανθρωπαρέσκεια».
Απαντά ο Γέροντας:
«Κι αν ακόμη γίνεται από ανθρωπαρέσκεια, εμείς θα δώσουμε στον αδελφό ο,τι χρειάζεται».
Και του είπε την εξής παραβολή:
«Δυό άνθρωποι ήσαν γεωργοί και κατοικούσαν στην ίδια πόλη. Ο ένας απ’ αυτούς έσπειρε και είχε λίγη σοδειά και ακάθαρτη. Ο άλλος αμέλησε και δεν έσπειρε, γι’ αυτό δεν είχε καθόλου σοδειά. Αν έπεφτε πείνα, ποιος από τους δυό θα είχε να ζήσει;»
«Αυτός που έβγαλε τη λίγη και ακάθαρτη σοδειά» αποκρίθηκε ο αδελφός.
«Έτσι λοιπόν κι εμείς – λέει ο Γέροντας – ας σπέρνουμε λίγα, έστω και ακάθαρτα, για να μην πεθάνουμε από την πείνα».
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ