Δύο Γέροντες ζούσαν ως μοναχοί πολλά χρόνια μαζί και ποτέ δεν μάλωσαν. Είπε, ο ένας στον άλλον:
«Ας φιλονικήσουμε κι εμείς μία φορά, όπως όλοι οι άνθρωποι».
Ο άλλος αποκρίθηκε:
«Δεν ξέρω πως γίνεται η φιλονικία».
Και του λέει ο αδελφός:
«Να, θα βάλω στη μέση ένα τούβλο. Εγώ θα λέω ότι είναι δικό μου κι εσύ να λες, όχι, δικό μου είναι, και από δω γίνεται η αρχή».
Έβαλαν πράγματι στη μέση ένα τούβλο. Λέει ο ένας:
«Αυτό είναι δικό μου».
Ο άλλος είπε: «Όχι, είναι δικό μου».
Είπε ο πρώτος:
«Ε, αν είναι δικό σου, παρ᾿ το και πήγαινε».
Και έφυγαν, χωρίς να βρούν αιτία για φιλονικία.
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ