Η ζωή των χριστιανών, μη διαφέροντας,
καταντά επιβίωση δίχως νόημα,
ανόητη, αφού δεν μπορείς να ζεις μόνο για μια σύνταξη
ή για ένα δεύτερο διαμέρισμα
ή για ένα καινούριο αυτοκίνητο.
Δεν καρτεράμε μια ουσιαστική αλλαγή,
κινούμεθα δίχως ελπίδα.
Έτσι, τρέχουμε συνέχεια,
υφαίνοντας κατά κάποιο τρόπο το σάβανο μας.
Η ζωή, λέμε και εμείς,
είναι μαύρη, άχαρη,
τα ίδια και τα ίδια, μουντή, θολή, ρουτίνα.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΩΥΣΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ – ΕΦΑΡΜΟΓΗ “ΒΗΜΑΤΑΡΙΣΣΑ”