Είπε ο αββάς Ευάγριος:
«Είναι μεγάλη υπόθεση να προσεύχεται ο άνθρωπος χωρίς να περισπάται και μεγαλύτερη είναι να ψάλλει χωρίς να περισπάται».
Είπε πάλι:
«Όταν εμφανισθεί στην καρδιά σου λογισμός που σε καταπολεμεί, μη ζητάς στην προσευχή σου άλλα αντ’ άλλων, αλλά ακόνιζε εναντίον του εχθρού το ξίφος των δακρύων».
Ρώτησαν κάποιοι τον αββά Μακάριο:
«Πως πρέπει να προσευχόμαστε;»
Και ο Γέροντας τους είπε: «Δεν χρειάζεται να φλυαρούμε, αλλά να υψώνουμε τα χέρια και να λέμε: «Κύριε, όπως θέλεις και όπως γνωρίζεις, ελέησέ με». Και αν προμηνύεται πόλεμος: «Κύριε, βοήθει με», και γνωρίζει ο ίδιος τι μας συμφέρει και θα μας ελεήσει».
Είπε ο αββάς Μωυσής:
«Εάν δεν συμφωνήσει η πράξη με την προσευχή, είναι χαμένος ο κόπος σου».
Και τον ρώτησε άλλος αδελφός:
«Και τι σημαίνει να συμφωνεί πράξη και προσευχή;»
«Σημαίνει -είπε ο Γέροντας- αυτά για τα οποία προσευχόμαστε να μας απαλλάξει ο Θεός, να μην τα κάνουμε πιά. Γιατί όταν ο άνθρωπος παραιτείται από τα θελήματά του, τότε ο Θεός γίνεται φίλος του και δέχεται την προσευχή του».
Είπε πάλι:
«Για κάθε τι που θα το υπομείνεις με φιλόσοφη διάθεση, θα βρείς τον καρπό του στην ώρα της προσευχής».
Είπε επίσης:
«Εάν επιθυμείς να προσευχηθείς, όπως πρέπει, μη λυπήσεις καμιά ψυχή, αλλιώς, χαμένος ο κόπος σου».
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ