Σχόλιο στο Ευαγγέλιο της Κυριακής των Προπατόρων
Η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, που διαβάζεται πριν την Κυριακή «προ Χριστού γεννήσεως», μας προβάλλει το μεγάλο ζήλο του οικοδεσπότη «ίνα γεμιστεί ο οίκος του», αλλά και την τραγικότητα της αδιαφορίας των καλεσμένων.
Κάθε παραβολή του Κυρίου παραπέμπει σ’ ένα βαθύ νόημα, πέρα από την απλότητα των λεγομένων.
Το «δείπνο μέγα» είναι η Βασιλεία του Θεού που διαφοροποιείται από τον κόσμο της αντιπαλότητας, του εγωκεντρισμού, του άγχους, των μεριμνών και ποικίλων παθών.
Ο Χριστός καλεί όλους αυτούς που θα έπρεπε να ανταποκριθούν αμέσως και να τρέξουν «αγαλλωμένω ποδί», να ζήσουν μαζί Του τη χαρά της κοινωνίας. Αν «εν τη ενώσει το είναι έχομε», κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, είναι προφανές ότι η κοινωνία με τον Χριστό και τους αδελφούς μας είναι θέμα υπαρξιακό. Η απόρριψη της κλήσης σημαίνει επιλογή του θανάτου.
Ωστόσο, δεν είναι δυνατό η αδιαφορία στην κλήση και η απόρριψή της να ακυρώσει τον ερχομό της Βασιλείας. Το έργο που επετέλεσε «ο Πατέρας διά του Υιού εν αγίω Πνεύματι», για τη σωτηρία του κόσμου, δεν είναι δυνατόν να πάει χαμένο. Γιατί είναι έργο που πηγάζει από την Αγάπη.
Η Αγάπη καλεί – προσκαλεί.
Η ανταπόκριση γίνεται με αγάπη.
Αν Τον αγαπάς ανταποκρίνεσαι, όταν, απρόσμενα και ανυποψίαστα νιώσεις βαθιά στην καρδιά σου την αγάπη Του, την προσωπική και χωρίς όρια, να σε καλεί για σχέση.
Δεν έχει σημασία αν νιώθεις «φτωχός και ανάπηρος, τυφλός και χωλός», Εκείνος σε καλεί για τη ζωή Του, με τόση αγάπη για σένα, ώστε να εφαρμόσει το «ανάγκασον εισελθείν», όταν θέλεις αλλά διστάσεις.
Πηγή: pemptousia.gr