Η μεγαλύτερη απ’ όλες της θεομητορικές γιορτές που γιορτάζεται πανηγυρικά σ’ όλον τον κόσμο, στις 15 Αυγούστου, είναι η Κοίμηση της Θεοτόκου.
Θεωρείται η κυρίως γιορτή της Παναγίας, ενώ ολόκληρος ο Αύγουστος είναι αφιερωμένος σ΄ Αυτήν. Πριν από τη γιορτή έχουμε νηστεία 14 ημερών – που είναι βέβαια και για τη μεγάλη δεσποτική γιορτή της Μεταμορφώσεως, που γιορτάζουμε στις 6 Αυγούστου. Τα απογεύματα ψάλλονται οι κατανυκτικές Παρακλήσεις στην Παναγία (διαδοχικά η μεγάλη και η μικρή Παράκληση). Μέσα στην Ιερά Παράδοση και την πλούσια υμνολογία της Εκκλησίας μας οι πιστοί ζουν την κοίμηση (θάνατο) της Παναγίας, γιατί η Παναγία πέθανε όπως όλοι μας, όπως και ο Υιός της, όμως στη συνέχεια «μετέστη», ανέβηκε με την ψυχή και το σώμα στους Ουρανούς και βρίσκεται εκεί κοντά στον Χριστό, να πρεσβεύει και να παρακαλεί για μας. Ο τάφος της, εκεί στον Ναό της, στη Γεθσημανή, βρέθηκε κενός τρεις μέρες μετά την Κοίμησή της, όταν ανοίχτηκε για να προσκυνήσει το Πανάγιο Σώμα της ο Απόστολος Θωμάς, που έφτασε καθυστερημένος, όπως οικονόμησε ο Θεός. Γιατί για τους άλλους Αποστόλους και Ιεράρχες είχε οικονομήσει να φτάσουν εγκαίρως… πάνω σε σύννεφα, ο καθένας από τα πέρατα του κόσμου, όπου ήταν σκορπισμένοι, για να κηρύττουν το Ευαγγέλιο. Η Παναγία είχε πληροφορηθεί το «νέο» τρεις μέρες νωρίτερα· όχι απλώς για να μην ταραχθεί που θα πέθαινε και να προετοιμαστεί, αλλά και να χαρεί που θα πήγαινε στην αιώνια Βασιλεία δίπλα στον αγαπημένο της Υιό. Πήγε όπως συνήθιζε να προσευχηθεί για τελευταία φορά στη γη και έδωσε τα δύο μοναδικά φορέματά της σε δύο χήρες γυναίκες, που ήταν κοντά της. Έπειτα περίμενε τους μαθητές του Χριστού, που μια δυνατή βροντή τους έφερε αμέσως δίπλα στο νεκροκρέβατό της, για να πάρουν την ευλογία της, πριν έρθει ο Χριστός με τους Αγγέλους να πάρουν τη πανάγια ψυχή της στους Ουρανούς.
Aκούστε το απολυτίκιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο παρακάτω ηχητικό: