Η ισότητα και ισοτιμία του άνδρα και της γυναίκας μέσα στο γάμο είναι απόλυτη. Μπροστά στο Θεό όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. «Ουκ ένι ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3,28). Άνδρας και γυναίκα έχουν την ίδια ανθρώπινη φύση. Το διαφορετικό υπάρχει «κατά την του σώματος ιδιότητα».
Κοιτάξτε τί προφητεύει, ως θεόκτιστη ύπαρξη, γεμάτη από θείο φωτισμό, ο πρωτόπλαστος Αδάμ όταν αντικρίζει τη γυναίκα, που δημιουργήθηκε από την πλευρά του. «Τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου». Πρέπει να ονομασθεί «γυνή, ότι εκ του ανδρός αυτής ελήφθη». «Είδες Πνεύματος Αγίου κοινωνίας μετέχοντα τον Αδάμ και χάριτος, ης ηξίωται; Είδες εξαίρετον λόγον τον μετά πολλάς γενεάς έως εσχάτου βεβαιούμενον;»(Σεβηριανός Καβάλας).
Και μάλιστα φανερώνοντας το προορατικό του χάρισμα ο Αδάμ λέγει ότι «ένεκεν τούτου» (δηλ. της γυναίκας) θα εγκαταλείπει ο άνδρας τον πατέρα και τη μητέρα και «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν». Είναι φανερό ότι προφητεύει ο Αδάμ γιατί δεν γνώριζε γονείς. «Δεν φαίνεται να έχει λοιπόν, αφού είναι άνθρωποι, άλλη φύση η γυναίκα και άλλη φύση ο άνδρας- έχουν την ίδια φύση, και άρα και την αρετή» (Κλήμης Αλεξανδρεύς).
Πράγματι στη Γραφή συναντούμε μια προτεραιότητα του άνδρα όπως στο χωρίο της Α’ Κορ. 11, 1 κ.ε. Εκεί λέγεται ότι, «κεφαλή γυναικός ο ανήρ», «και γαρ ουκ εκτίσθη ανήρ διά την γυναίκα, αλλά γυνή διά τον άνδρα». Η προτεραιότητα όμως του άνδρα δεν σημαίνει υπεροχή απέναντι στη γυναίκα. Έχει προτεραιότητα στα καθήκοντα παρά στα δικαιώματα. Το θέλημα του Θεού είναι η αμοιβαία υποταγή των συζύγων «υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χρίστου». Ο άνδρας πρέπει να αγαπά και να περιθάλπει τη γυναίκα του, «καθώς και ο Κύριος την Έκκλησίαν». Αν και είναι Κύριος δεν την καταδυναστεύει, δεν την υποδουλώνει, αλλά θυσιάζει τον εαυτό του για χάρη της, «ίνα αυτήν αγιάση» (Εφ. 5,26). Η προτεραιότητα του άνδρα μέσα στο γάμο εκδηλώνεται ως καθήκον αγάπης, διακονίας και θυσίας για χάρη της γυναίκας του.
Η φυσική υπεροχή του άνδρα μέσα στη Άγια Γραφή αποτελεί έκφραση του θελήματος του Θεού. Η άρνηση της προτεραιότητας θεωρείται άρνηση του θείου θελήματος και αυτήν καταπολεμεί στην Α’ Κορινθίους 11,2-16 ο Παύλος. Η φυσική όμως υπεροχή του άνδρα είναι αυτονόητη γι* αυτόν; Ο άνδρας δεν είναι, οφείλει να γίνει, αυτό το οποίο θέλει ο Θεός, δηλαδή κεφαλή της γυναίκας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συμπεριφέρεται προς τη γυναίκα του, όπως θέλει ο Θεός.
Αν η γυναίκα μέσα στο γάμο θεωρεί την προσφορά της προς το άνδρα ως δουλεία, τότε θα θέλει να απελευθερωθεί και να φανεί ανώτερη από αυτόν. Αν ο άνδρας θεωρεί την αγάπη της γυναίκας του ως αδυναμία και εξάρτηση, τότε κάνει κατάχρηση και την καταδυναστεύει. Εδώ όμως μιλούμε για κατάπτωση.
Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, «Συζητήσεις στον Άθωνα», Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 13